Γράφει ο Ηρακλής Μαρδύρης
Τα προηγούμενα άρθρα μας σχετικά με το πόσο φιλοτουρκική είναι η Γερμανική πολιτική και την σχέση της πτώσης της Τουρκικής λίρας με την κρίση στην ανατολική Μεσόγειο, αντιμετωπίστηκαν με δυσπιστία από μερίδα των αναγνωστών μας.
Όμως ο κόσμος αλλάζει, η Γερμανία αλλάζει, το 26% του πληθυσμού της έχουν καταγωγή από άλλη χώρα. Τα ΗΑΕ, η Αίγυπτος, η Σαουδική Αραβία και η Ιορδανία συνεργάζονται στενά με το Ισραήλ (μάλιστα στο Σινά οι Ισραηλινοί και οι Αιγύπτιοι πρακτικά πολεμάνε δίπλα δίπλα εναντίων των ισλαμιστών), και θα μας κάνει τόσο μεγάλη εντύπωση η Γερμανία να μην έχει φιλοτουρκική στάση; Μήπως αυτός ο φιλοτουρκισμός είναι μύθος και εν πολλοίς δημιούργημα της Τουρκικής προπαγάνδας, που βολεύει και μερικούς στην Ελλάδα που κερδίζουν από το αντι-γερμανικό αίσθημα;
Σε μερίδα του τύπου, η καλλιέργεια εντυπώσεων και η απλοϊκή παρουσίαση κάποιων θεμάτων με ταμπέλες (αυτοί είναι κακοί, οι άλλοι είναι καλοί, οι Ρώσοι είναι φιλέλληνες, οι Γερμανοί φιλότουρκοι, οι Αμερικανοί συμφεροντολόγοι και θα μας προδώσουν κτλ) είναι πολύ προσοδοφόρα. Όχι μόνο καλλιεργούν προκαταλήψεις και προλήψεις, αλλά επιπλέον προάγουν την κινδυνολογία, όλοι συνωμοτούν εναντίων μας, ακόμα και η ίδια η πολιτική μας ηγεσία, οι ένοπλες δυνάμεις δεν έχουν μέσα, ο εχθρός είναι παντοδύναμος, και ο κίνδυνος είναι άμεσος. Τα γράφουν αυτά εδώ και δεκαετίες. Έχουν κέρδος πουλώντας κίνδυνο, και αν είχαν το παραμικρό ίχνος αλήθειας, τώρα οι Τούρκοι θα ήταν στον Ισθμό…
Τα γεγονότα όμως δείχνουν ότι η κρίση του 1987 έγινε στη Θάσο, του 1996 στα Ίμια και τώρα ανάμεσα στο Καστελλόριζο και την Αλεξάνδρεια… Αν συνεχίσουμε έτσι, η επόμενη θα είναι έξω από τη Μερσίνα.
Φυσικά και δεν είναι όλα τέλεια, και για αρχή, αρκεί να δει κάποιος ποια σκάφη του στόλου πρωταγωνιστούσαν στα Ίμια και ποια πρωταγωνιστούν σήμερα, αλλά παρόλα αυτά δεν είμαστε του πεταματού και ανύπαρκτοι, όπως τεχνηέντως υπονοούν κάποιοι… Δουλειά γίνεται, τίποτα δεν είναι τυχαίο, έστω και αθόρυβα, δεν χρειάζονται πάντα τυμπανοκρουσίες.
Τα πλοία είναι όλα έξω ετοιμοπόλεμα. Τώρα που μοιράζεται η τράπουλα, δεν είναι τυχαίο που η Ελλάδα συνεργάζεται, μέσα στην κρίση, με τις ΗΠΑ, την ΕΕ, την Αίγυπτο, το Ισραήλ, τα ΗΑΕ, τη Σαουδική Αραβία και στην ουσία είναι ο συνεκτικός κρίκος μιας συμμαχίας που σχεδιαζόταν χρόνια τώρα. Αντίθετα, η Τουρκία σήμερα ψάχνει εναγωνίως για βοήθεια και μίλαγε με τον Μαδούρο και το Ιράν. Η Ελλάδα για άλλη μια φορά είναι στη σωστή μεριά της ιστορίας.
Να είμαστε σίγουροι πως ποτέ δεν θα είμαστε έτοιμοι για πόλεμο, καμία χώρα δεν είναι, όπως ακριβώς μια ομάδα δεν είναι ποτέ έτοιμη για το επόμενο παιχνίδι της, και ένας μαθητής για τις επόμενες εξετάσεις. Μόνο που σε αυτή την περίπτωση, να μη ξεχνάμε, ότι ο στόχος δεν είναι να παραδώσουμε το καλύτερο γραπτό, από εκεί απέχουμε, αλλά να γράψουμε καλύτερα από τον διπλανό μας, και εδώ οι πιθανότητες είναι μαζί μας.
Δεν χρειάζεται να κατεβάσουμε την καλύτερη ομάδα του κόσμου, αλλά μια ομάδα ικανή να κερδίσει το επόμενο παιχνίδι. Αυτό το έχουμε και επιπλέον τώρα η παράγκα είναι με μας, δεν μιλάμε να μας δώσει ο διαιτητής τα σπόρια, αλλά είναι έτοιμος να σφάξει τον αντίπαλο με δυο αποβολές και πέναλτι στο πρώτο δεκάλεπτο.
Πριν από 24 χρόνια, ο υπογράφων ήταν νεαρός φοιτητής και έτυχε να κάνει την πρακτική του εκπαίδευση στη Γερμανία. Με τα περιορισμένα οικονομικά, ένα δωμάτιο σε μια άμεσα μεταπολεμική φοιτητική εστία ήταν η μόνη επιλογή, και το είχε φέρει έτσι η τύχη να είναι ο μοναδικός γεννημένος νοτίως των Άλπεων ή έστω δυτικά του Ρήνου, τόσο στην εστία όσο και στο χώρο εργασίας. Στα μέσα Ιανουαρίου έπεσε ένα απίστευτο χιόνι που σε συνδυασμό με το γεγονός ότι μετά τις 22:00 σε λειτουργία βρίσκονταν μόνο οι αυτόματοι πωλητές τσιγάρων, μοιραία πέρναγε πολλές ώρες μέσα στο μικρό δωμάτιο.
Τότε δεν υπήρχε ίντερνετ διαθέσιμο, χρήματα για δορυφορική τηλεόραση δεν υπήρχαν, ειδικά για ένα τόσο μικρό χρονικό διάστημα που θα έμενε εκεί, οπότε η μόνη επαφή με την πατρίδα ήταν ένα ελληνικό εστιατόριο, το οποίο είχε την δυνατότητα να επισκέπτεται μόνο μια φορά την εβδομάδα, από όπου προμηθευόταν εφημερίδες από την Ελλάδα, με την πιο πρόσφατη να είναι δύο ημερών.
Και στο σπίτι ένα ραδιοφωνάκι με βραχέα για να ακούει τη Φωνή της Ελλάδος. Όποιος έχει δει τον Εξορκιστή θα θυμάται τη μητέρα του ιερέα να κάθεται και να ακούει Καζαντζίδη. Ακριβώς η ίδια κατάσταση. Το πρόγραμμα ήταν Καζαντζίδης, με λίγο από ειδήσεις και το highlight η σύνδεση με την ΕΡΑ 3 της Θεσσαλονίκης, που έκανε σύνδεση με την ΕΡΑ ΣΠΟΡ και ακουγόταν ο Μιλτιάδης Παναγιωτόπουλος.
Όταν ένα πρωί ξύπνησε και άνοιξε το ράδιο, μέχρι να ετοιμαστεί για τη δουλεία, αντί για το συνηθισμένο πρόγραμμα, είχε μόνο εμβατήρια… Και δεν υπήρχε περίπτωση η βελόνα να ήταν σε σταθμό άλλης χώρας, τα εμβατήρια ήταν γνωστά… Έχοντας παρακολουθήσει όλη την ιστορία από τότε που το Φιγκέν Αγάτ προσάραξε στα Ίμια και τις εναλλαγές σημαιών, ήταν προφανές ότι η κατάσταση είχε ξεφύγει και η ενημέρωση … δύσκολη.
Τα Γερμανικά μέσα δεν έδωσαν ιδιαίτερη σημασία, και όταν έδωσαν ήταν εξοργιστικά ουδέτερη η θέση τους, στην καλύτερη περίπτωση. Έπρεπε να αγνοήσουν πολλά για να είναι τόσο ουδέτερα. Τα διαβάζαμε με αγωνία και προσπαθούσαμε να βρούμε κάτι ενθαρρυντικό, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Κάθε άρθρο έπρεπε να το γεμίσουμε αστεράκια.
Σε κάθε κουβέντα ήμασταν στη θέση του αμυνόμενου και έπρεπε να προσπαθούμε να εξηγούμε πράγματα που δεν πολύ-ενδιέφεραν και τους ντόπιους. Δεν μας έφτανε ο πόνος μας, είχαμε και τους Γερμανούς που, στην καλύτερη περίπτωση, βλέπανε τα ελληνικά πλοία κοντά στην Τουρκία και μας λέγανε ότι είμαστε υπερβολικοί που κάνουμε έτσι για τριάντα κατσίκες. Το να πάρει η Τουρκία το ένα νησί και η Ελλάδα το άλλο, το βρίσκανε λογικό… Μάλιστα προσφέρθηκαν να κάνουν ρεφενέ για να μας αγοράσουν μερικές έξτρα κατσίκες…
Σήμερα η κατάσταση είναι πολύ διαφορετική. Αν ρωτήσει κάποιος για την κρίση, δεν χρειάζεται να πούμε τίποτα, απλώς στέλνουμε το άρθρο της Handelsblatt να το διαβάσουν. Η Ελληνική πρεσβεία να το είχε γράψει, δεν θα είχε κάνει τόσο καλή δουλειά:
“Από την αρχή της Εβδομάδας το „Oruc Reis“ κάνει έρευνες για φυσικό αέριο νοτίως της Ρόδου και του μικρού νησιού Καστελλόριζου. Η Τουρκία διεκδικεί με αυτό τον τρόπο μια περιοχή που ανήκει στην Ελληνική ΑΟΖ. Το Καστελλόριζο βρίσκεται μόνο δύο χιλιόμετρα από την Τουρκική ακτή, αλλά ανήκει όπως και η Ρόδος στην Ελλάδα. “
“Seit Anfang der Woche sucht die „Oruc Reis“ südlich von Rhodos und der kleinen Insel Kastelorizo nach Erdgas. Die Türkei beansprucht damit ein Gebiet, das eigentlich zur Ausschließlichen Wirtschaftszone (AWZ) Griechenlands gehört. Kastelorizo ist nur rund zwei Kilometer vom türkischen Festland entfernt, gehört aber wie Rhodos zu Griechenland.”
Και τελειώνει γράφοντας:
“ Το Δίκαιο των θαλασσών των Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) ορίζει μια αποκλειστική οικονομική ζώνη για παράκτιες χώρες που εκτείνεται πέρα από τα χωρικά ύδατα της χώρας. Σε αυτήν τη ζώνη 200 μιλίων, ένα κράτος έχει το αποκλειστικό δικαίωμα εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων. Εάν η ακτή άλλης χώρας είναι πιο κοντά, ισχύει η μέση γραμμή. Τα ελληνικά νησιά που βρίσκονται κοντά στις τουρκικές ακτές μειώνουν σημαντικά την τουρκική ΑΟΖ. Η Τουρκία δηλώνει ότι τα νησιά δεν έχουν ΑΟΖ και ως εκ τούτου θεωρεί την έρευνα για φυσικό αέριο ως νόμιμη. Ωστόσο, δεν υπέγραψε ποτέ τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, όπως επίσης και οι ΗΠΑ.
Στην περίπτωση της Κύπρου, υπάρχει επίσης και το γεγονός ότι η Τουρκία έχει καταλάβει το βόρειο τμήμα του νησιού από το 1974 και ίδρυσε την Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου, η οποία είναι αναγνωρισμένη μόνο από την Τουρκία. Όλο το νησί, από την άλλη πλευρά, αναγνωρίζεται διεθνώς ως Κυπριακή Δημοκρατία και είναι μέλος της ΕΕ από το 2004.”
“Das Seerecht der Vereinten Nationen (UN) legt für Küstenländer eine Ausschließliche Wirtschaftszone fest, die über die Hoheitsgewässer eines Landes hinausreicht. In dieser 200-Meilen-Zone hat ein Staat demnach das alleinige Recht zur Ausbeutung von Bodenschätzen. Liegt die Küste eines anderen Landes näher, gilt die Mittellinie. Griechische Inseln, die nah an der türkischen Küste liegen, verringern also die türkische AWZ enorm. Die Türkei erklärt, dass Inseln keine AWZ haben und sieht ihre Gasforschungen daher als legitim an. Das Seerechtsabkommen hat sie aber nie unterschrieben, wie etwa auch die USA.
Im Fall Zypern kommt hinzu, dass die Türkei den Norden der Mittelmeerinsel seit 1974 besetzt hält und eine – nur von der Türkei anerkannte – Türkische Republik Nordzypern etabliert wurde. Die gesamte Insel hingegen wird als Republik Zypern international anerkannt und ist seit 2004 EU-Mitglied.”
Τι παραπάνω μπορεί να γράψει; που είναι ένας ύμνος στις Ελληνικές “μαξιμαλιστικές” θέσεις. Και δεν είναι κάποιο μεμονωμένο άρθρο, αλλά όλες οι μεγάλες εφημερίδες είναι στο ίδιο μήκος κύματος.
Η Welt: “Κλιμάκωση στην Μεσόγειο – η δίψα του Ερντογάν για εξουσία δεν έχει όρια”
Η FAZ: “Η Τουρκία θέλει να αναγνωριστεί ως δύναμη στην Ανατολική Μεσόγειο – και προκαλεί επανειλημμένα συγκρούσεις με την Ελλάδα και την ΕΕ. Τώρα ο Εμμανουήλ Μακρόν ανακοίνωσε ότι θα αυξήσει τη γαλλική στρατιωτική παρουσία στην περιοχή”
Είναι εύκολα αντιληπτό ότι, αυτές οι συστηματικές εφημερίδες, δεν άντλησαν την πληροφόρηση τους από την Ελληνική πρεσβεία, αλλά από τη Γερμανική Κυβέρνηση.
Όσο για τον κόσμο; Αυτή τη φορά δεν προτείνει καμία μοιρασιά, αλλά χτυπάει την πλάτη και λέει “σκίστε τους, στέλνουμε και εμείς πλοίο εκεί“, και απλά χαμογελάς και δεν τους το χαλάς σημειώνοντας ότι η δική τους φρεγάτα δεν θα πάει ανατολικότερα της Κρήτης. Πιο φιλικοί οι Γερμανοί ήταν μόνο το 2004, όταν η Nationalmannschaft είχε καταποντιστεί, αλλά τουλάχιστον χάρηκαν ένα Ευρωπαϊκό με τον Rehhagel…
Πλέον οι γνωστοί κινδυνολόγοι που θέλουν να προστατέψουν την Ελλάδα από την διαβολική, ελεγχόμενη από τους Γερμανούς ΕΕ, βολικά αγνοούν συστηματικά τέτοια δημοσιεύματα και επιχειρούν να κάνουν την τρίχα τριχιά όπου βρούνε. Φυσικά στον Γερμανικό τύπο θα βρεθεί κάποιο περιθωριακό δημοσίευμα ή γελοιογραφία και θα περάσει ως “οι Γερμανοι…”. Λες και ο Ελληνικός τύπος πάει πίσω σε παρακμιακές δημοσιεύσεις.
“Η Γερμανία δεν χαιρέτησε επίσημα την συμφωνία ΑΟΖ με την Αίγυπτο”. Την αναγνώρισε η ΕΕ και πολλοί Γερμανοί πολιτικοί, μήπως έπρεπε να διοργανώσει δεξίωση η Μέρκελ αυγουστιάτικα για ένα διμερές θέμα που δεν τους αφορά; Όταν οριοθέτησαν οι Γερμανοί ΑΟΖ με τη Δανία έπρεπε η Ελλάδα να δώσει την έγκριση της; Αν είναι κάτι τόσο σημαντικό, τότε να τους το ζητήσουμε, αλλά και πάλι μήπως δεν θα μας αρέσει γιατί άργησαν, και τους το βγάλαμε με το τσιγκέλι;
“Η Γερμανία βρήκε ώρα τώρα μέσα στην κρίση να κατηγορήσει την Ελλάδα για παράνομες επαναπροωθήσεις”. Αυτό είναι μια πονηριά βέβαια. Δεν βγήκε η Γερμανική κυβέρνηση να κάνει δηλώσεις από μόνη της και να τραβήξει κανένα αυτί. Οι Γερμανοί έχουν και αυτοί τους πολίτες τους που είναι υπέρ των ανοιχτών συνόρων. Δημοκρατία έχουν. Μη μπερδευόμαστε με τους γείτονες μας, η Γερμανία είναι αλλιώς.
Ένας από αυτούς, βουλευτής του Linke, έκανε ερώτηση στο κοινοβούλιο για πιθανές παράνομες επαναπροωθήσεις στο Αιγαίο. Το κοινοβούλιο ρώτησε το Ναυτικό και αυτοί ανέφεραν κάποια ύποπτα περιστατικά που υπέπεσαν στην αντίληψη τους. Το Γερμανικό κοινοβούλιο καταδίκασε τις παράνομες επαναπροωθήσεις, ακριβώς όπως θα έκανε και το Ελληνικό σε αντίστοιχη περίπτωση. Εκεί κάπου έκλεισε το θέμα, ούτε δηλώσεις, ούτε πολλά πολλά δημοσιεύματα.
Η καταγγελτική δημοσιογραφία στην Ελλάδα τι περίμενε; Να πει ψέματα το Κοινοβούλιο στο Βουλευτή ή το Ναυτικό στο Κοινοβούλιο; Και τι κράτος εταίρος θα ήταν τότε η Γερμανία; ή μήπως ήταν αυτοί στην ίδια περιοχή με το Γερμανικό Ναυτικό και με ισάξιο εξοπλισμό και ξέρουν καλύτερα τι έγινε; Το αποτέλεσμα είναι ότι αυτή η επερώτηση του Γερμανού βουλευτή αναπαράχθηκε περισσότερο από τα ελληνικά μέσα παρά από τα γερμανικά. Τα ελληνικά μέσα ή τα γερμανικά προστάτεψαν σε αυτή την περίπτωση περισσότερο τα συμφέροντα της Ελλάδος;
“Η Γερμανία πουλάει όπλα στην Τουρκία”. Ναι, αλλά πολύ βολικά ξεχνιέται ότι υπάρχουν και όπλα που η Γερμανία ΔΕΝ πουλάει στην Τουρκία. Αυτό δεν είναι και τόσο φιλικό. Σε αντίθεση στην Ελλάδα προσφέρει τα πάντα. Αλλά, πρέπει να πεισθούμε ότι συμπαθεί την Τουρκία περισσότερο από την Ελλάδα. Θα είχε ενδιαφέρον κάποια στιγμή να υπολογιστεί το κόστος για την Τουρκία τόσο επιχειρησιακό, όσο και οικονομικό της μη αποδέσμευσης Γερμανικών κινητήρων για το νέο άρμα μάχης που θέλουν να κατασκευάσουν.
“Η Γερμανία δείχνει ενοχλημένη επειδή θεώρησε τη συμφωνία Ελλάδος – Αιγύπτου “μονομερή ενέργεια” “. Για αυτή την ενόχληση δεν ήταν δυνατόν να βρεθεί κάποια σχετική γερμανική πηγή. Είναι πιθανό να υπάρχει, πολύ πιθανόν όμως και να είναι απλά προσωπική εκτίμηση κάποιου δημοσιογράφου. Όταν η Γερμανία εκδηλώσει την ενόχληση της επίσημα, να το εξετάσουμε και όχι να βγάζουμε συμπεράσματα βάση υποθέσεων.
“O Χάικο Μάας προτείνει πολιτική λύση με απευθείας διάλογο μεταξύ των εμπλεκομένων”. Ναι, και που είναι το κακό; ποιοι πρέπει να μιλήσουν οι Αυστραλοί με τους Κινέζους; Δεν φτάνει που πρέπει να φοβόμαστε ένα θερμό επεισόδιο, μήπως πρέπει να φοβηθούμε και τις συζητήσεις; Ίσα ίσα πρέπει να επιδιώκουμε τον διάλογο, μέσα σε ένα πλαίσιο καλής πίστης. Ένας από τους εμπλεκόμενους που ανέφερε ο κ. Μάας είναι και η Κυπριακή Δημοκρατία. Προφανώς και θέλουμε διάλογο, αλλά αν η Τουρκία επιμένει να αποκλείει την Κύπρο, δεν θα είναι διάλογος με καλή πίστη… Άλλος θα είναι ο αδιάλλακτος. Όταν μας βοηθάει κάποιος να εκθέσουμε τον ανταγωνιστή μας, είναι μάλλον καλό.
Αυτό που πρέπει να μας νοιάζει είναι οι πράξεις και όχι τα λόγια ή οι προσωπικές εκτιμήσεις. Αν η Μέρκελ δηλώσει αύριο ότι είναι μεγάλη θαυμάστρια του Ερντογάν και τον έχει πρότυπο, ότι όταν δεν ξέρει τι να μαγειρέψει, της δίνει συνταγές η Εμινέ, και όταν πάρει σύνταξη θέλει να μείνει σε ένα σπίτι με θέα τον Βόσπορο, τότε είναι απλά μια δήλωση που έχει να κάνει για ένα συγκεκριμένο ακροατήριο, και δεν κάνει τη Γερμανική πολιτική φιλοτουρκική.
Αντίθετα, το να στέλνει εκπαιδευτές, όπλα και πυρομαχικά στους Κούρδους αντάρτες είναι μια ιδιαιτέρως εχθρική κίνηση εναντίων της Τουρκίας, και αυτό είναι πράξη, δεν είναι λόγια. Μια φιλοτουρκική κυβέρνηση δεν θα το έκανε αυτό.
Η Γερμανία με τη Γαλλία και την Ιταλία είναι οι κινητήριες δυνάμεις πίσω από την επιχείρηση Irini, η οποία, για να μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας, είναι μια αντι-τουρκική επιχείρηση. Μόνο η Τουρκία στέλνει ακτοπλοϊκώς ενισχύσεις στην Λιβύη. Στην αρχή η Γερμανία δοκίμασε να μείνει διακριτικά ουδέτερη, με αποστολή μόνο ενός P-3 αεροσκάφους ναυτικής συνεργασίας, αλλά μετά το επεισόδιο με τη Γαλλική φρεγάτα έστειλε πολεμικό πλοίο στην περιοχή, για να αποκλείσουν την Τουρκία. Μια φιλοτουρκική πολιτική θα έβρισκε έναν τρόπο, πολύ εύκολα, για να αποφύγει αυτή την εθελοντική συμμετοχή.
Για τους Τούρκους η Γερμανική πολιτική είναι εχθρική, και για αυτό ψάχνουν να βρουν κάποιον άλλο διαιτητή, διαφορετικό από το Βερολίνο. Στην Ελλάδα είναι προφανές ότι κάποιοι έχουν πάρει εργολαβία να διυλίζουν τον κώνωπα και να καταπίνουν την κάμηλο, ώστε να φαίνεται ότι οι Γερμανοί έχουν φιλοτουρκική πολιτική. Τα γεγονότα όμως είναι γεγονότα και δεν αλλάζουν ανεξαρτήτως προσωπικών απόψεων, συμπαθειών και προκαταλήψεων.
Η Ελλάδα έχει αρκετά σοβαρά θέματα να επιλύσει με την Γερμανία, που πέρα από ατμομηχανή της ΕΕ, μεγαλοεπενδυτή στην Ελλάδα και τρίτη καλύτερη αγορά μας, αναλαμβάνει πλέον σιγά σιγά και γεωπολιτικό ρόλο, στέλνοντας και στρατεύματα στο εξωτερικό. Πέρα από αυτά τα σοβαρά θέματα, δεν είναι ανάγκη να προστίθενται και άλλα φαντασιακά, απλά γιατί κάποιοι θέλουν να έχουν περισσότερα κλικ ή γιατί θέλουν να αγανακτήσουν τον κόσμο.
Ο αγανακτισμένος κόσμος είναι πιο εύκολο να κατευθυνθεί, δεν θα κάτσει να πολυσκεφτεί, αλλά θα θέλει να εκδηλώσει την οργή του. Τότε οι καθοδηγητές της οργής του, έχουν εξουσία. Δεν είναι όλα άσπρα ή μαύρα, δεν έχει κανείς το αλάθητο, και κατά 99,999999% η εξήγηση πως όλοι είναι προδότες, είναι λάθος. Δεν πρέπει να αφήνουμε ανθρώπους εύκολα να μας αγανακτούν και να μας τρομάζουν. Πριν φουντώσουμε, να το σκεφτούμε λίγο, να ρωτήσουμε και κάποιον άλλο που ξέρουμε ότι θα έχει αντίθετη άποψη.
Εναλλακτικά θα μπορούσε τα είχε γραφτεί σήμερα ένα άρθρο για την προμήθεια Sukhoi από την Αίγυπτο, να εκθειαστούν τα πτητικά τους χαρακτηριστικά, και να καταγγελθεί το πολιτικό κατεστημένο που δεν το κάνει όπως η Αίγυπτος, και στερεί αυτές τις δυνατότητες από την ΠΑ, ενώ ταυτόχρονα θα είχαμε και την υποστήριξη Πούτιν, που θα μας έλυνε όλα τα προβλήματα και θα έστελνε δώρο και τις πρώτες δόσεις του εμβολίου.
Χρόνια σας πολλά!
