ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 26 Δεκεμβρίου 1776: Μάχη του Τρέντον – Ο Ουάσινγκτον πιάνει τους Γερμανούς στον ύπνο

1776, δεύτερο έτος της αμερικανικής επανάστασης και ο πόλεμος δεν πηγαίνει καλά. Το άγουρο συνοθύλευμα των αμερικανικών πολιτείων προσπαθεί να βρει έναν κοινό βηματισμό προς την άγνωστη κατεύθυνση του μέλλοντος που διαμορφώνεται μέρα με τη μέρα. Σε έναν κόσμο που κάθε τμήμα γης ανήκε σε κάποια χώρα κι έναν βασιλιά, η δημιουργία κράτους οργανωμένου και η συναυλία μιας ομάδας αυτονόμων και αυτοκεφάλων ως τώρα πολιτειών δεν είναι εύκολη υπόθεση. Ιδιαίτερα, αν ταυτόχρονα έπρεπε να δημιουργήσει έναν στρατό που θα ντυθεί, θα οπλιστεί, θα φάει, θα στεγαστεί και θα πολεμήσει ενάντια σε έναν από τους καλύτερους στρατούς του κόσμου. Τον Ιούλιο του 1776 ο στρατηγός Χόου πέρασε από τη βάση του στη Νέα Σκωτία και αποβιβάστηκε στη Νέα Υόρκη, νικώντας τον Ουάσινγκτον που είχε χρηστεί αρχιστράτηγος ένα χρόνο πριν και απαίτησε την ανάκληση της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας. Στην άρνηση των Αμερικανών εκπροσώπων, επιτέθηκε ξανά καταστρέφοντας σχεδόν τον αμερικανικό στρατό. Στη συνέχεια μετέτρεψε τη Νέα Υόρκη σε κέντρο επιχειρήσεων και βάση ανεφοδιασμού του απωθώντας τον Ηπειρωτικό Στρατό βαθύτερα στην Πενσυλβάνια.

Οι Αμερικανοί ήταν έτοιμοι να καταρρεύσουν στρατιωτικά. Μετά από μια σειρά συντριπτικών σχεδόν ηττών που τους στοίχισαν πολύ σε αίμα, έμπειρους αξιωματικούς, πολύτιμο υλικό και ιδίως κανόνια αλλά κυρίως σε ηθικό, ήταν έτοιμοι να διαλυθούν σε ομάδες ρακένδυτων και πεινασμένων φυγάδων. Μπροστά στον υπαρκτό αυτόν κίνδυνο, ο στρατηγός Ουάσινγκτον, επικεφαλής όσων ανδρών του στρατού του ήταν σε θέση να βαδίσουν, αποτολμά ένα αιφνιδιαστικό πέρασμα του ποταμού Ντέλαγουερ στη διάρκεια της νύχτας των Χριστουγέννων με σκοπό να εξουδετερώσει την γερμανική φρουρά του Τρέντον. Τα βρετανικά στρατεύματα ενίσχυαν τις δυνάμεις τους με μισθοφόρους από το γερμανικό κρατίδιο της Έσσης. Οι επαγγελματίες στρατιώτες της Έσσης ήταν ένας φοβερός και αμείλικτος αντίπαλος στις μάχες που προηγήθηκαν. Παρατάσσονταν σαν ρομπότ, προήλαυναν σαν θεοί αδιαφορώντας για τις απώλειες από τις σφαίρες και τις βολίδες των πυροβόλων και επιτίθονταν σαν διάβολοι με τη λόγχη χωρίς να παίρνουν αιχμαλώτους. Η φήμη τους μεταξύ των Αμερικανών είχε ήδη διαδοθεί σαν φωτιά. Μια ισχυρή μονάδα Γερμανών κρατούσε επαφή με τα υπολείμματα του Ηπειρωτικού Στρατού.  Ο ποταμός Ντέλαγουερ και ο βαρύς χειμώνας έσωζαν προσωρινά την κατάσταση αλλά ο Ουάσινγκτον γνώριζε πως η ακινησία και η ανάμνηση της ήττας θα επιδείνωναν το ηθικό των στρατιωτών του με διαλυτικά αποτελέσματα. Ο στρατός του απλά δεν θα επιβίωνε του χειμώνα.
Η άφιξη ενισχύσεων από τους στρατηγούς Γκέητς, Σάλλιβαν και Καντγουάλαντερ αύξησε τους αριθμούς και ενίσχυσε την αισιοδοξία στο αμερικανικό στρατόπεδο. Πέρα από τον Ντέλαγουέρ ήταν στρατοπεδευμένο δύο συντάγματα πεζικού 1,500 Γερμανών που δεν ανέμεναν σε καμία περίπτωση πως οι ρακένδυτοι «επαναστάτες» θα μπορούσαν να κινηθούν εναντίον τους. Ο Ουάσινγκτον κινητοποίησε κάπου 2,400 άνδρες του (περισσότερους αλλά όλες οι φάλαγγες δεν κατόρθωσαν να περάσουν έγκαιρα) και με τη βοήθεια ντόπιων επιστράτων ναυτικών και ψαράδων επέταξε κάθε πλωτό μέσο, κυρίως βάρκες και πορθμεία και πέρασε στη διάρκεια της μακράς νύχτας τον φουσκωμένο και γεμάτο ορμητικά κομμάτια πάγου ποταμό. Παρά το σκοτάδι, τη δυσκολία συντονισμού, τον κίνδυνο των παγωμένων κομματιών που θα έσκιζαν τις βάρκες και την ανάγκη διατήρησης μυστικότητας, οι Αμερικανοί κατόρθωσαν να συγκεντρωθούν το χάραμα της 26ης στην αντίπερα όχθη. Ως δια μαγείας ελάχιστοι άνδρες έπεσαν στο νερό ενώ όλες οι δυσκολίες υπερκεράστηκαν. Ο άνεμος της επίθεσης αναπτέρωσε το ηθικό όλων που έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους. Το σκηνικό της μάχης του Τρέντον είχε στηθεί.

Οι Γερμανοί της Έσσης πιάστηκαν κυριολεκτικά στον ύπνο, ανταποκρινόμενοι στους ήχους της μάχης, τα καλέσματα των φρουρών και στις σάλπιγγες βγαίνοντας βιαστικά από τους στρατώνες και λαμβάνοντας θέσεις κυριολεκτικά με τα εσώρουχα, ζαλισμένοι ακόμα από το βραδινό Χριστουγενιάτικο γλέντι. Οι Αμερικανοί θέρισσαν τις πρώτες συγκεντρώσεις Γερμανών και κατέλαβαν το κέντρο της πόλης αιχμαλωτίζοντας κι ένα εχθρικό κανόνι κερδίζοντας το πλεονέκτημα του ανώτερου εδάφους. Ο Γερμανός συνταγματάρχης, Γιόχαν Ραλ προσπάθησε να αναδιοργανώσει τους άνδρες του και αντεπιτέθηκε παρά τη δυσμενή θέση που βρέθηκε αλλά ο Ουάσινγκτον έθεσε αυτόν και τους άνδρες του μεταξύ διασταυρουμένων πυρών με αποτέλεσμα να σκοτωθούν και να τραυματιστούν πολλοί, μεταξύ τους κι ο ίδιος Ραλ. Η εικόνα του συνταγματάρχη τους να κείται θανάσιμα τραυματισμένος ήταν καθοριστική. Οι στρατιώτες της Έσσης παραδόθηκαν. Η νίκη ήταν μια απίστευτη ανάταση για το ηθικό του επαναστατικού στρατού αλλά και του λαού των Αμερικανών. Με κόστος 2 νεκρών από το κρύο και 5 τραυματιών οι Αμερικανοί κέρδισαν το υλικό δύο γερμανικών συνταγμάτων, 800 αιχμαλώτους, 100 νεκρούς και τραυματίες και εξακόντισαν το ηθικό τους στα ύψη. Τα πράγματα στο εξής θα ήταν διαφορετικά τόσο για την μοίρα των Αμερικανών όσο και του Ουάσινγκτον.