Σκανδαλολογίας το ανάγνωσμα: Ούτε το Super Hornet είναι ικανό για πυρηνική κρούση!

Σύμφωνα με την έγκριτη γερμανική οικονομική εφημερίδα Handelsblatt, που ήταν και το πρώτο ΜΜΕ που αποκάλυψε την απόφαση της Γερμανίδας υπουργού Άμυνας Ανεγκρέτ Κραμπ-Κάρενμπαουερ, το κυρίαρχο κριτήριο για την επιλογή του Super Hornet ήταν η ικανότητα μεταφοράς της πυρηνικής βόμβας ελεύθερης πτώσης Β-61.
Το Eurofighter δεν ήταν και δεν είναι πιστοποιημένο για την μεταφορά κι άφεση της βόμβας αυτής, κι ασφαλώς ούτε και θα πιστοποιηθεί σύντομα ακόμα κι αν υπήρχε αμερικανική έγκριση και συνεργασία για τον σκοπό αυτό.
Η πιστοποίηση του συγκεκριμένου όπλου δεν έγκειται μόνο στην ανάπτυξη νέων πυλώνων μεταφοράς και την αναγνώριση του όπλου από τον υπολογιστή αποστολής του αεροσκάφους. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι αυτό το πρόβλημα είναι το πιο εύκολο και γρήγορο να λυθεί.
Το πρόβλημα είναι  το ότι ολόκληρο το αεροσκάφος και κατ’ επέκταση και το καθένα από τα υποσυστήματά του (ραντάρ, υπολογιστής αποστολής, σύστημα αυτοπροστασίας και λοιπά ηλεκτρονικά πτήσης) θα πρέπει να πιστοποιηθούν για την ικανότητά τους να συνεχίσουν να λειτουργούν απροβλημάτιστα μετά από χρήση του πυρηνικού όπλου, δηλαδή επιχειρήσεις εν μέσω ηλεκτρομαγνητικού παλμού αλλά και ανεξέλεγκτης εκπομπής ραδιενέργειας.
Το Eurofighter θα μπορούσε να πιστοποιηθεί για όλα αυτά, αλλά καθώς ουδέποτε σχεδιάστηκε ως αεροσκάφος κρούσης, δεν είχε στην σχεδίασή του προβλέψεις και μέριμνα ώστε στο μέλλον αν χρειαζόταν να μπορούσε να πιστοποιηθεί ακόμα και για πυρηνική κρούση, πράγμα που φαινόταν αδιανόητο για μαχητικό αεροσκάφος τη δεκαετία του ’90.
Συνεπώς, το κόστος και ο χρόνος για τον σκοπό αυτό θα ήταν κάτι το εντελώς άγνωστο, γεγονός που άλλωστε υποτίθεται ότι οδήγησε και στην πριμοδότηση αμερικανικών μαχητικών, τόσο από τωρινή όσο και από την προηγούμενη υπουργό Άμυνας.
Το θέμα όμως είναι ότι όπως προκύπτει από το εν λόγω δημοσίευμα, ούτε και το Super Hornet είναι πιστοποιημένο στην μεταφορά κι άφεση του συγκεκριμένου πυρηνικού όπλου και θα απαιτούσε κι αυτό με την σειρά του εκ νέου πιστοποίηση!
Σε αμερικανική υπηρεσία μόνο το «κλασικό» F-18C/D Hornet του αμερικανικού Ναυτικού και των Πεζοναυτών είναι όντως πιστοποιημένο για πυρηνική κρούση αλλά δεν είναι αυτό βέβαια που προωθείται για πώληση στην Γερμανία. Η κατασκευάστρια εταιρεία Boeing πάντως διατείνεται ότι το αεροσκάφος της είναι πιστοποιημένο για την αποστολή της πυρηνικής κρούσης, όχι όμως με την Β-61, αν κι αυτό ασφαλώς δεν είναι ανυπέρβλητο πρόβλημα.
Στην μετά του Ψυχρού Πολέμου εποχή, το αμερικανικό Ναυτικό (αλλά και κανένας άλλος διεθνής χρήστης Super Hornet) δεν είχε απαίτηση για πυρηνική κρούση από το αεροσκάφος αυτό με την βόμβα Β-61, συνεπώς, δεν θέλησε ούτε και να χρεωθεί το κόστος της πιστοποίησης των αντίστοιχων όπλων.
Το κόστος αυτό τώρα θα μετακυλιστεί στον οποιοδήποτε πελάτη θα επιθυμούσε κάτι τέτοιο, δηλαδή εν προκειμένω την Γερμανία. Και παρόλο που θα πρόκειται για εκπλήρωση συμμαχικής υποχρέωσης στα πλαίσια του ΝΑΤΟ κι όχι για εθνική απαίτηση, το κόστος δεν μπορεί να το αναλάβει ούτε ο κατασκευαστής ούτε ο πωλητής.
Συνεπώς εύλογα τώρα αυτό το γεγονός θα χρησιμοποιηθεί από την αντιπολίτευση στην Γερμανία ως όπλο ενάντια στην συγκεκριμένη προμήθεια αλλά και την πολιτικό που την δρομολόγησε.