Έξι άκρως απόρρητα αεροσκάφη που έκρυβαν στην Area 51

Οι ερημιές της «ανύπαρκτης» Area 51 στην νότια Νεβάδα ήταν ότι πρέπει για να κρύψει κανείς πράγματα. Ακόμη κι αν υπήρχαν υποψίες ότι εκεί συνέβαινε κάτι, η εντέχνως τροφοδοτούμενη παραφιλολογία περί UFO από τους ελάχιστους που γνώριζαν θα συσκότιζε ακόμη περισσότερο την κατάσταση. Οι άνθρωποι την δεκαετία του ’50 ήταν αρκετά αθώοι και η CIA ήξερε καλά την δουλειά της. Το κόλπο έπιασε.
Στο επίκεντρο θεωριών συνομωσίας εδώ και δεκαετίες, η Area 51 αναγνωρίστηκε ότι υπάρχει επισήμως ως στρατιωτική βάση από την αμερικανική κυβέρνηση μόλις το 2013, μετά τον αποχαρακτηρισμό σειράς απόρρητων εγγράφων της CIA σχετικά με το πρόγραμμα του κατασκοπευτικού U-2 βάσει του Νόμου του 2005 για την Ελευθερία της Πληροφόρησης. Πολλοί πιστεύουν ακράδαντα ότι η απομονωμένη βάση κρύβει μυστικά για εξωγήινους και UFO, με τους πιο hardcore οπαδούς τέτοιων θεωριών απόλυτα βέβαιους ότι εκεί βρίσκονται αποθηκευμένα συντρίμμια διαστημοπλοίων από άλλους κόσμους και «λείψανα άλιενς».
Τώρα γνωρίζουμε πως πολλές από τις θεάσεις Άγνωστης Ταυτότητας Ιπταμένων Αντικειμένων σχετίζονταν με ό,τι πιο απόρρητο κι επαναστατικό πέταξε πάνω από την έρημο Μοχάβι, 80 μίλια βορειοδυτικά του Λας Βέγκας. Δεν είναι τυχαίο ότι όσο πιο προηγμένα ήταν τα «μαύρα προγράμματα» που διεξάγονταν εκεί, τόσο αύξαναν οι αναφορές για ΑΤΙΑ. Και αν κρίνουμε από το σχήμα ορισμένων αεροσκαφών που δοκιμάστηκαν υπό συνθήκες άκρας μυστικότητας, ίσως και… να είχαν δίκιο. Αυτά είναι έξι από τα πιο ενδιαφέροντα.

U-2, η «Μαύρη Κυρία» της Κατασκοπίας: Το πρώτο από τα πλέον διάσημα κατασκοπευτικά αεροπλάνα όλων των εποχών έφθασε στην αποξηραμένη Groom Lake από τις εγκαταστάσεις της Lockheed στο Burbank με μεταγωγικό C-124 Globemaster ΙΙ, καλυμμένο με ύφασμα. Ήταν 24 Ιουλίου 1955. Στις 1 Αυγούστου το πρωτότυπο πραγματοποίησε την πρώτη πτήση του τύπου… κατά λάθος: το αεροσκάφος εκτελούσε με τον πιλότο δοκιμών Tony LeVier τεστ ταχείας τροχοδρόμησης όταν στους 70 κόμβους οι τεράστιες, σαν ανεμοπλάνου, πτέρυγες σήκωσαν το U-2 στον αέρα.
Έκπληκτος, ο LeVier αποφάσισε να μην το ρισκάρει και κατέβασε το αεροπλάνο για προσγείωση αλλά χωρίς σημάδια στην επιφάνεια του «διαδρόμου» δεν μπόρεσε να υπολογίσει το ύψος και «έπιασε» με κλίση 10 μοιρών. Το τζετ αναπήδησε και στην δεύτερη απόπειρα προσγείωσης πήραν φωτιά τα φρένα πριν τελικά το αεροσκάφος ακινητοποιηθεί με σκασμένα ελαστικά. Οι ζημιές ήταν μικρές και η πρώτη προγραμματισμένη πτήση του ‘Article 341’ έγινε στις 4 Αυγούστου 1955, με χειριστή τον LeVier και τον αεροναυπηγό ‘Kelly’ Johnson και τον πιλότο δοκιμών Bob Mayte να πετούν ως ‘chase’.

Η ανάπτυξη ενός αναγνωριστικού που θα επιχειρούσε σε ύψος 70.000 ποδών (Project Aquatone) ήταν το πρώτο από τα «μαύρα προγράμματα» που θα φιλοξενούσε η Area 51 μακριά από αδιάκριτα βλέμματα. Το πόσο σημαντικό ήταν το πρόγραμμα μαρτυρά το γεγονός ότι η πρώτη πτήση στο ‘Paradise Ranch’, όπως αποκαλούσαν την βάση που στήθηκε στο Groom Lake, πραγματοποιήθηκε μέσα σε εννέα μήνες από την έγκριση του προγράμματος. Σε λιγότερο από ένα χρόνο, το U-2 πετούσε πάνω από την Σοβιετική Ένωση.
Ωστόσο η ασυλία που υποσχόταν η κατασκοπία από το κατώφλι του Διαστήματος είχε το τίμημά της. Το 1956 τρεις πιλότοι της CIA έχασαν την ζωή τους σε δοκιμαστικές πτήσεις με U-2, δύο στην Area 51 και ένας στην Δυτική Γερμανία. Η κατάρριψη του Φράνσις Γκάρυ Πάουερς την Πρωτομαγιά του 1960 πάνω από το Σβερντλόφσκ της ΕΣΣΔ και ο σάλος που δημιουργήθηκε ανάγκασαν τον Πρόεδρο Άϊζενχαουερ να διατάξει την προσωρινή διακοπή των υπερπτήσεων πάνω από την Σοβιετική Ένωση. Οι Αμερικανοί ήδη σχεδίαζαν ένα ταχύτερο και πιο ‘stealth’ αεροσκάφος.

Α-12, Ταχύτερο και Ακόμη πιο Απόρρητο: Το Project Oxcart του 1957 έδωσε στην USAF δύο από τα πιο γρήγορα αεροσκάφη στην ιστορία της –το μονοθέσιο A-12 και το διθέσιο SR-71 Blackbird. Το πρώτο A-12 έφθασε στην Area 51 τον Φεβρουάριο του 1962 αποσυναρμολογημένο, με ειδικό τρέιλερ που κόστισε σχεδόν 100.000 δολάρια (πάνω από 830.000 δολάρια σε σημερινές τιμές). Μάλιστα προκειμένου να κρατηθεί μυστική η ύπαρξη του αεροσκάφους, η CIA ενημέρωσε σχετικά τον Διευθυντή της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας (FAA) ο οποίος φρόντισε οι ελεγκτές εναερίου κυκλοφορίας να αναφέρουν γραπτώς τις κινήσεις ασυνήθιστα ταχέων αεροσκαφών και όχι από τον ασύρματο.
Όλως τυχαίως, οι θεάσεις UFO γύρω από την Area 51 στα μέσα της δεκαετίας του ’60 σημείωσαν νέο ρεκόρ, ξεκινώντας λίγο μετά την πρώτη πτήση του Α-12 στην περιοχή της βάσης τον Απρίλιο του 1962. Ο τύπος κηρύχθηκε επιχειρησιακός το 1965 έχοντας πετύχει σταθερή ταχύτητα 3,2 Μαχ σε ύψος 90.000 ποδών κι άρχισε να πετά αποστολές πάνω από το Βιετνάμ και την Βόρειο Κορέα δύο χρόνια αργότερα. Το 1968 η αμερικανική Αεροπορία αποφάσισε την απόσυρσή του χάριν του διθέσιου SR-71 Blackbird.

SR-71, Πιο Γρήγορο Από Σφαίρα: Μεγαλύτερο και βαρύτερο από το Α-12, το επίσης τριηχητικό ‘Sled’ συνδύαζε τρομερή ταχύτητα και χαμηλό ίχνος στο ραντάρ λόγω της σχεδίασης και της ειδικής απορροφητικής βαφής του. Στις 28 Ιουλίου 1976 ένα αεροσκάφος του τύπου έθεσε νέο ρεκόρ ταχύτητας πετώντας με 3,32 Μαχ (2.193 μίλια/ώρα) δηλαδή 400 πόδια ανά δευτερόλεπτο –κυριολεκτικά ταχύτερα κι από βολίδα όπλου.
Το Blackbird ήταν τόσο επαναστατικό που άφησε εποχή. Σημειωτέον ότι για να γίνει εφικτό, τα πάντα γύρω από την σχεδίασή του, από τους τροχούς και τα υδραυλικά υγρά μέχρι τις εισαγωγές των κινητήρων και το ειδικό καύσιμο JP-7 για την απρόσκοπτη λειτουργία των κινητήρων J58 σε μεγάλο υψόμετρο, έπρεπε να αναθεωρηθούν ενώ η πτήση πάνω από τα 3 Μαχ πύρωνε το αεροπλάνο σε ορισμένα σημεία απαιτώντας εκτενή χρήση τιτανίου στην κατασκευή του.
Αποσύρθηκε από την USAF το 1998, μετά από τρεις και πλέον δεκαετίες άκρως απόρρητων αποστολών στο απυρόβλητο –όχι πως δεν προσπάθησαν να το καταρρίψουν– και πέρασε στην αεροπορική ιστορία με… τέσσερα ρεκόρ ταχύτητας διασχίζοντας τις ΗΠΑ σε 64 λεπτά και 19,89 δευτερόλεπτα. Ακόμη κατέχει τον τίτλο.

MiG-21, Εχθρός Εντός των Πυλών: Μπορεί να μην μοιάζει με UFO αλλά και πάλι διακινδυνεύατε να σας πυροβολήσουν εάν ήσασταν εκεί που δεν έπρεπε. Οι δοκιμές στην Area 51 ενός πρώην ιρακινού MiG-21F-13 Fishbed-C που είχε πέσει στα χέρια των Ισραηλινών αποσκοπούσαν στο να μάθουν οι Αμερικανοί τις αρετές και, κυρίως, τις αδυναμίες του επίφοβου μαχητικού των Σοβιετικών. Το «δανεικό» MiG (YF-110 σε αμερικανική υπηρεσία) εξετάστηκε μηχανολογικώς και το 1968 πέταξε εναντίον ορισμένων τύπων μαχητικών πρώτης γραμμής της USAF «βάζοντας» σε 40 ημέρες 77 ώρες σε 102 δοκιμαστικές πτήσεις.
Το πρόγραμμα Have Doughnut απέδωσε καρπούς. Οι Αμερικανοί ανακάλυψαν ότι παρά το αεροδυναμικό του σχήμα, οι επιδόσεις του MiG-21 σε μεγάλο ύψος υστερούσαν σε σύγκριση με αυτές των Thud και των Phantom –η μεγίστη ταχύτητα του MiG-21 ήταν 2,05 Μαχ έναντι των σχεδόν 2,14 Μαχ των F-4 και F-105D τα οποία αν και βαρύτερα, διατηρώντας υψηλή ταχύτητα και αποφεύγοντας τις παρατεταμένες κλειστές στροφές μπόρεσαν να πετύχουν καταρρίψεις. Στο μέλλον θα έφεραν στην Νεβάδα και άλλα MiG.

F-117, Oπωσδήποτε Εξωγήινο: Πείτε την αλήθεια, δεν θα μπορούσε να ήταν το μαχητικό κάποιου εξωγήινου; Ένα από τα πιο απόρρητα αεροσκάφη που πέταξαν πάνω από τις απομονωμένες εκτάσεις της Area 51, το F-117Α Nighthawk είναι το αποτέλεσμα του προγράμματος Have Blue για ένα «αόρατο» στα ραντάρ αεροσκάφος που θα χρησιμοποιούσε την ιδιότητα αυτή ως όπλο. Το φουτουριστικό F-117 βρέθηκε για πρώτη φορά στον αέρα τον Ιούνιο του 1981 αλλά ο κόσμος έμαθε γι’ αυτό επτά χρόνια αργότερα, το 1988.
Μετά το διακριτικό του ντεμπούτο τον Δεκέμβριο του 1989 στην Επιχείρηση Just Cause, την αμερικανική εισβολή στον Παναμά, απέκτησε cult status χάρη στα αμερικανικά ΜΜΕ βομβαρδίζοντας αθέατο στόχους υψηλής αξίας στην Βαγδάτη την πρώτη νύκτα της Καταιγίδας της Ερήμου. Έκτοτε το ‘stealth’ (δεν χρειάζεται άλλη διευκρίνιση) έλαβε μέρος στον πόλεμο του ΝΑΤΟ κατά της Σερβίας, όπου μάλιστα ένα καταρρίφθηκα από πύραυλο SA-3, σε επιχειρήσεις στο Αφγανιστάν και πάλι στο Ιράκ πριν τελικά αποσυρθεί το 2008. Ωστόσο, ένας απροσδιόριστος αριθμός φέρεται ότι εξακολουθεί να πετά για ειδικούς σκοπούς, όπως «αερομαχίες» με άλλα stealth, σαν το F-22. Σκέφτεστε πιο cool σενάριο DACT;

YF-118G Bird of Prey: Λέγεται ότι πήρε το όνομά του επειδή θύμιζε το καταδρομικό των Klingons στην ταινία Star Trek III, The Search for Spock (1984) αλλά με τέτοιο σχήμα, πάλι κάτι εξωγήινο θα σκεφτόμασταν. Το μικρό YF-118G αναπτύχθηκε από την Boeing για να δοκιμαστούν διάφορες τεχνολογίες που θα έκαναν ένα αεροσκάφος λιγότερο ορατό στο ανθρώπινο μάτι και εντοπίσιμο στο ραντάρ, όχι για να μπει σε παραγωγή.
Ως αεροσκάφος επίδειξης τεχνολογίας το YF-118G υιοθέτησε αρκετά συστήματα ήδη διαθέσιμα προκειμένου να κρατηθεί χαμηλά το κόστος, π.χ. κινητήρα Pratt & Whitney JT15D-5C, υδραυλικό σύστημα αντί για fly-by-wire και computer modeling, μια από τις πρώτες εφαρμογές για αεροπλάνα. Όταν έφθασε η ώρα να κατασκευαστεί, η ομάδα του Phantom Works της Boeing χρησιμοποίησε την καινοτόμο, τότε, τεχνολογία ταχείας παραγωγής πρωτοτύπων απαρτίων, ενιαίες δομές από σύνθετα υλικά και αναλώσιμα εργαλεία.
Πρωτοπέταξε στην Area 51 τον Σεπτέμβριο του 1996 και τρία χρόνια αργότερα, όταν το αξίας 67 εκατ. δολαρίων πρόγραμμα ολοκληρώθηκε, το Bird of Prey είχε πραγματοποιήσει 38 πτήσεις. Είναι ενδιαφέρον ότι χρειάσθηκε να περάσουν τρία χρόνια για να αποχαρακτηριστεί ενώ ακόμη και σήμερα που το αεροσκάφος βρίσκεται στο Μουσείο της USAF, αρκετές από τις μυστηριώδεις ιδιότητές του παραμένουν… μυστηριώδεις.
Αλέξανδρος Θεολόγου