Ο πλοίαρχος Φλαντανελάς, επικεφαλής τεσσάρων πλοίων με εφόδια από τη Σικελία, εισέρχεται στον Κεράτιο Κόλπο για να ανεφοδιάσει την πολιορκούμενη Κωνσταντινούπολη.
Ο αποκλεισμός της Πόλης από τη θάλασσα είχε επιτευχθεί με την κατασκευή από τους Οθωμανούς δύο ισχυρών παρόχθιων κάστρων, του Ρούμελι-χισάρ στην ευρωπαϊκή ακτή και του Αναντολού-χισάρ στην ασιατική, ικανά να κανονιοβολήσουν κάθε σκάφος που προσέγγιζε στα στενά. Επιπλέον, είχαν ναυπηγήσει κι έναν εντυπωσιακό στόλο άνω των 100 πλοιαρίων, μικρών σχετικά σε μέγεθος. Οι Βυζαντινοί έναντι αυτών δεν είχαν να αντιπαρατάξουν ναυτικό. Ο στόλος του Βυζαντίου είχε ουσιαστικά διαλυθεί προ πολλού για οικονομικούς λόγους και η κατά θάλασσα άμυνα είχε εκχωρηθεί στους Γενουάτες.
Λίγο πριν την πολιορκία, ο αυτοκράτορας είχε παραγγείλει τρία πλοία με εφόδια σε σιτηρά και άλλα είδη από τη Γένοβα στη Σικελία. Τα πλοία είχαν αναχωρήσει αλλά παρέμεναν στη Χίο (άλλο Γενουατικό επίνειο) όπου περίμεναν ούριο άνεμο. Στις 15 Απριλίου ο άνεμος φύσηξε αλλά ο αποκλεισμός είχε ολοκληρωθεί. Στο δρόμο τους συνάντησαν το πλοίο του βασιλικού στόλου με τον πλοίαρχο Φλαντανελά.
Ο Φλαντανελάς τέθηκε επικεφαλής του στολίσκου και με θάρρος πέρασε αιφνιδιαστικά πριν οι ομοχειρίες των πυροβόλων προλάβουν να ανοίξουν πυρ. Λίγο πριν μπουν στο λιμάνι, ο άνεμος σταμάτησε και τα πλοία ακινητοποιήθηκαν. Ο τουρκικός στόλος έπεσε με μανία στα τέσσερα πλοία, επιδιώκοντας να τα πλευρίσει και να τα κυριεύσει. Το υψηλότερο κατάστρωμα των χριστιανικών πλοίων, ο καλύτερος οπλισμός και το υγρό πυρ προκάλεσαν φριχτές απώλειες στους Τούρκους, που συνέχισαν όμως να έρχονται. Λέγεται ότι σε μια φάση, ο σουλτάνος Μεχμέτ όρμησε με το άλογό του στη θάλασσα ουρλιάζοντας στους ναύτες του «τα πλοία ή τα κεφάλια σας».
Τελικά, μετά από ώρες μάχης σώμα με σώμα, καθώς οι Χριστιανοί έδειχναν να καταβάλλονται, φύσηξε ξανά άνεμος που επέτρεψε στα πλοία να απαγκιστρωθούν και να μπουν στο λιμάνι. Ήταν η τελευταία ναυμαχία του βυζαντινού στόλου.
