[Πόλεμος της Λίγκας του Καμπραί] – οι Γαλλικές δυνάμεις συντρίβουν το ισπανο-παπικό στράτευμα. Ο πόλεμος εντάσσεται σε μια αλυσίδα διακαών συγκρούσεων για τον έλεγχο των πλουσίων εδαφών της Ιταλικής αλλά και τον ανταγωνισμό εξουσίας μεταξύ των ισχυρών επικρατειών της Γαλλίας και της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και του ίδιου του Πάπα της Ρώμης, που πλέον είχε εξελιχθεί σε πολιτική φυσιογνωμία, με εδάφη, στρατό και στόλο αλλά και τεράστια δύναμη στο εσωτερικό των ξένων βασιλείων μέσω των καθολικών ιεροκηρύκων. Συχνά, ισχυροί ηγεμόνες εξεστράτευαν κατά της ιταλικής χερσονήσσου για να αφαιρέσουν εδάφη (και άρα παραγωγική δύναμη και πλούτο) από τις παπικές επικράτειες, θυμίζοντάς του πως μπορεί να είναι είτε πνευματικός ηγέτης είτε πρίγκηπας αλλά όχι και τα δύο. Η αντίδραση των Παπών στην περιστολή οποιασδήποτε από τις δύο ιδιότητές τους θα πυροδοτήσει πολλούς Ευρωπαϊκούς Πολέμους αλλά και αιματηρότατους θρησκευτικούς εντός των ίδιων των ευρωπαϊκών βασιλείων μέσα στα επόμενα 200 χρόνια.
Το 1512, ο γαλλικός στρατός του στρατηγού Γκαστόν ντε Φουά, δούκα του Νεμούρ, είχε επιδοθεί σε μια προσπάθεια κυριάρχησης στη Βόρειο Ιταλία κατορθώνοντας να κυριεύσει πολλά φρούρια και οχυρές τοποθεσίες. Γνωρίζοντας το ότι η άφιξη του Άγγλου βασιλιά και του στρατού του ήταν επικείμενη, ο ντε Φουά οδήγησε τον στρατό του στην κατάληψη της Ραβένας. Ο Πάπας, φοβούμενος ότι θα έχανε το τελευταίο προπύργιό του στον Βορρά διέταξε να αποσταλεί άμεσα στρατό που θα έλυνε την πολιορκία.
Ο Ισπανός στρατηγός Ραμόν ντε Κόρντομπα, δεν είχε πολλές επιλογές. Συγκέντρωσε όσους μπορούσε και συνάντησε τον γαλλικό στρατό έξω από τα τείχη. Στη μάχη που ακολούθησε οι Ισπανο-παπικοί υπέστησαν συντριβή. 2 στους τρείς σκοτώθηκαν και οι υπόλοιποι σκόρπισαν αλλά ο Γάλλος στρατηγός ντε Φουά απομονώθηκε σε μια φάση της μάχης από εχθρούς και σφαγιάστηκε.
Η απώλεια του στρατηγού τους, έκανε τη θέση των Γάλλων επισφαλή. Αν και αδιαφιλονίκητοι νικητές, δεν κατόρθωσαν να παγιώσουν την κυριαρχία τους στο Βορρά και εγκατέλειψαν την Ιταλία τον Αύγουστο.
