ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – 11 Απριλίου 1544: Μάχη του Κερεσόλ, πολύ αίμα-κανένα αποτέλεσμα

[Ιταλικοί Πόλεμοι] – Ο Γαλλικός στρατός κατανικά τα ενωμένα στρατεύματα της Ισπανίας και της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στη Βόρειο-Δυτική Ιταλία κοντά στο Τορίνο.
Οι δύο στρατοί ήταν σχεδόν ισοδύναμοι με κάθε πλευρά να παρατάσσει 12,000 πεζούς, 1,000-1,500 ιππείς και 20 πυροβόλα στις δύο αντιστηρίξεις μιας πεδιάδας στο Κερεσόλ ντ’Άλμπα. Οι γραμμές των δύο στρατών ήταν υπερβολικά εκτεταμένες και οι δύο αρχηγοί δεν είχαν γενική επόπτευση του στρατού τους. Η μέρα πέρασε με μικροσυμπλοκές μεταξύ ομάδων τολμηρών αρκεβουζιοφόρων και σποραδικές ανταλλαγές πυροβολικού που δεν προκαλούσαν όμως σοβαρές απώλειες.
Προς το μεσημέρι, ο Ισπανός διοικητής, μαρκήσιος Αλφόνσο ντ’Αβαλος έχοντας ανεχτεί για πολύ την κατάσταση αυτή διέταξε την γενική προέλαση του στρατού και την εμπλοκή με τους Γάλλους. Η μάχη εξελίχθηκε σε τρείς διαφορετικές και ασυντόνιστες φάσεις: στο Κέντρο, οι Ισπανοί και Γάλλοι-Ελβετοί σαρισσοφόροι και μισθοφόροι landsknechts συγκρούστηκαν με πάταγο και πολλές εκατέρωθεν απώλειες.
Στα νότια, το ιταλικό πεζικό σε ισπανική υπηρεσία παρενοχλήθηκε από επελάσεις του γαλλικού ιππικού και υποχώρησε όταν κυκλοφόρησε η λανθασμένη φήμη πως οι αυτοκρατορικοί είχαν ηττηθεί στο κέντρο. Στο βόρειο τμήμα, όμως, το γερμανο-ισπανικό πεζικό προέλασε με ισχύ και κλόνισε την γαλλική παράταξη που έδειξε να καταρρέει. Ο Γάλλος στρατηγός, Φρανσουά ντε Μπουρμπόν ενέπλεξε το ιππικό του εναντίον τους και εναντίον του υποστηρικτικού ιππικού των Ναπολιτάνων θυσιάζοντάς τους ώστε να διασώσει ό,τι μπορούσε να διασωθεί.
Καθώς η γραμμή του ήταν έτοιμη να σπάσει, η φήμη που είχε τρέψει σε φυγή το ιταλικό πεζικό στα αριστερά της αυτοκρατορικής παράταξης για την ήττα των Λάντσνεχτ στο κέντρο, έφτασε και στο νικηφόρο δεξί με αποτέλεσμα οι Γάλλοι να αδράξουν την νίκη από τα σαγόνια της ήττας. Το ισπανικό πεζικό, μαθαίνοντας για κατάρρευση του κέντρου του, έκανε μεταβολή και υποχώρησε στη γραμμή εκκίνησης δίνοντας την δυνατότητα στον κόμη ντε Μπουρμπόν να αναδιοργανωθεί και να διεκδικήσει τη νίκη. Στην πραγματικότητα, οι Λάντσνεχτ στο αυτοκρατορικό κέντρο δεν είχαν ηττηθεί αλλά η ορμή τους μάλλον ανακόπηκε ενώ υπέστησαν και τρομακτικές απώλειες αλλά η φήμη και μόνον και η έλλειψη πληροφοριών ήταν αρκετές να τσακίσουν το ηθικό του στρατού και να τον κάνουν να υποχωρήσει.
Ο ντε Μπουρμπόν ήταν έτοιμος να αυτοκτονήσει πιστεύοντας πως τα πάντα είχαν χαθεί όταν ο Ελβετός διοικητής κατέφθασε και του ανήγγειλε πως οι Ισπανοί και Γερμανοί είχαν διακόψει την εμπλοκή και υποχωρούσαν. Η μάχη είχε μικρή στρατηγική σημασία, αφού ο ντε Μπουρμπόν απέτυχε να εκμεταλλευτεί την υπεροχή του και οι εξελίξεις τον ξεπέρασαν αλλά παρέμεινε στη μνήμη για τον ασυνήθιστα για τον ύστερο μεσαίωνα υψηλό αριθμό απωλειών που αριθμούσαν 1,500-2,000 Γάλλους κι Ελβετούς έναντι 8,000-9,000 αυτοκρατορικών νεκρών και αιχμαλώτων.