[Επταετής Πόλεμος] – Ο πρωσσικός στρατός κατανικά τον διπλάσιο αυστριακό στο Leuthen της Σιλεσίας (σημ. Πολωνία).
Στις 5 Δεκεμβρίου 1757 ο πρωσσικός στρατός του βασιλέως Φρειδερίκου του ΙΙ (Φρειδερίκος ο Μέγας) των 33,000 συνάντησε τον αυτοκρατορικό αυστριακό στρατό του πρίγκηπα Καρόλου-Αλεξάνδρου της Λωραίνης και του στρατηγού Λεοπόλδου του Ντάουν με 66,000 άνδρες και περισσότερο πυροβολικό. Όταν οι Αυστριακοί απέσυραν δυνάμεις για να ενισχύσουν το δεξί πλευρό τους, ο Φρειδερίκος με εξαιρετική ενεργητικότητα έστειλε το πειθαρχημένο πεζικό του να ελιχθεί καλυπτόμενο από την εχθρική παρατήρηση πίσω από τους λόφους και να επιτεθεί στο αριστερό των Αυστριακών.
Έτσι, εμπλέκοντας το δεξί κέρας του εχθρού κρατώντας το απασχολημένο, το μεγαλύτερο μέρος του στρατού του βάδιζε κρυφά κατά μήκος του πεδίου του Λώϋθεν (Leuthen, σημερινή Lutynia στην τότε πρωσσική Σιλεσία) και την κατάλληλη στιγμή επέπεσε με όλο το βάρος του στο ανύποπτο αυστριακό αριστερό ανατρέποντας την παράταξη και διαλύοντάς την. Η εφαρμογή της λοξής φάλαγγας του Θηβαίου Επαμεινώνδα ξαναβρήκε την εφαρμογή της στον “Αιώνα της Λογικής” και ο Φρειδερίκος κέρδισε μια περήφανη νίκη, μετά από αρκετές αποτυχίες κερδίζοντας οριστικά την Σιλεσία για το στέμμα του.
Οι Αυστριακοί αιφνιδιάστηκαν πλήρως. Η γραμμή τους κατέρρευσε και κάθε προσπάθεια να αναδιατάξουν μέτωπο και να αντισταθούν απέτυχε. Με το βράδυ να καλύπτει το ματωμένο πεδίο, τους στρατιώτες του κατάκοπους και χιόνι να αρχίσει να πέφτει ο Φρειδερίκος ακύρωσε τις διαταγές για καταδίωξη του εχθρού χαρίζοντας στον ευγνώμονα στρατό του ένα βράδυ αναγκαίας ξεκούρασης. Η παράδοση λέει πως καθώς ο Φρειδερίκος περιδιάβαινε έφιππος το πεδίο της μάχης ένας νεαρός Πρώσσος στρατιώτης άρχισε να ψέλνει έναν θρησκευτικό ύμνο, Nun danket alle Gott (ευχαριστήσωμεν τω Κυρίω). Σύντομα κι άλλοι στρατιώτες κρατώντας δαυλούς μαζεύτηκαν και συνόδευσαν τον μικρό στρατιώτη στην προσευχή που με την παρουσία του βασιλιά-στρατηγού έφτασε να συμμετέχει όλος σχεδόν ο στρατός. Ήταν μια στιγμή κατανυκτικότητας και συναδελφισμού! Η σκηνή έμεινε στην ιστορία ως ο χορός του Λώϋθεν.
Το ίδιο βράδυ ο Φρειδερίκος κατευθύνθηκε στο κάστρο της κοντινής πόλης της Λίσσης που είχαν μαζευτεί πολλοί πρόσφυγες του αυστριακού στρατού που αποκόπηκαν από τον διαλυμένο στρατό τους. Χωρίς φόβο μπήκε μέσα στο κάστρο όπου τον υποδέχθηκαν έκπληκτοι Αυστριακοί αξιωματικοί. “Καλησπέρα σας, κύριοι! Φαντάζομαι πως δεν περιμένατε να με δείτε εδώ. Θα σας πείραζε αν μοιραστώ τα διαμερίσματα μαζί σας απόψε;”, είπε με ευγένεια.