Ξεκινά η πρώτη Σερβική Επανάσταση, αρχικά ως εξέγερση κατά εξωμοτών γενιτσάρων και κατόπιν σαν εθνικοαπελευθερωτική κίνηση.
Ήδη από το 1801 Γενίτσαροι είχαν δολοφονήσει τον τοπικό Βεζύρη και διοικούσαν αυτόνομα το Σατζάκι της Σμεντέρεβο (η σημερινή Σερβία), αψηφώντας τον Σουλτάνο. Φοβούμενοι για την εξουσία τους, σκότωσαν πολλούς Σέρβους άρχοντες ξεσηκώνοντας κύματα δυσαρέσκειας. Οι Σέρβοι εξέλεξαν τον Γιώργη Πέτροβιτς, γνωστό ως Καραγιώργη, για να ηγηθεί της επανάστασης, που εύκολα ανέτρεψε τους διεφθαρμένους Γενίτσαρους και αποκατέστησε σχεδόν αυτονομία του Σατζακίου υπό σερβικό έλεγχο.
Ο Σουλτάνος διέταξε όλα τα γειτονικά πασαλίκια να συντρίψουν την εξέγερση αλλά η μαχητικότητα των Σέρβων χάρισε πολλές νίκες στο στρατιωτικό τομέα. Ο Καραγιώργης απέδωσε εκ νέου παλιά προνόμια στους Σέρβους, μείωσε τη φορολογία, κατάργησε την αυθαιρεσία των Οθωμανών και ίδρυσε βουλευτήριο. Προδόθηκε όμως από τους τοπικούς δούκες, που πίστευαν ότι μετατρεπόταν σε τύραννο που θα περιόριζε τις εξουσίες τους στο ελάχιστο και σκοτώθηκε από συμπατριώτες του. Το 1813 με τη λήξη του Ρωσοτουρκικού πολέμου και την άρση της ρωσικής βοήθειας, οι Τούρκοι επέστρεψαν με ισχυρό στρατό και αποκατέστησαν την εξουσία τους στην Σερβία, διαλύοντας την επανάσταση.
