Το 1814, έχοντας αποδεκατιστεί στη Ρωσία και ηττηθεί επανειλημμένα στην κεντρική Ευρώπη, ο στρατός του Ναπολέοντα έδινε μάχη επιβίωσης εντός πλέον των γαλλικών εδαφών.
Ο Βοναπάρτης είχε μόλις 60.000 άνδρες στο Ρήνο και άλλους 30.000 σκορπισμένους σε άλλα πόστα για να αντιμετωπίσει τις στρατιές των συμμαχικών στρατών που αθροιστικά έφθαναν πάνω από 350-400.000 άνδρες. Ακολουθώντας μάχες ελιγμών και μεμονωμένων επιθέσεων κατάφερε να νικήσει ή να απωθήσει μία προς μία τις εχθρικές φάλαγγες αλλά η οριστική νίκη δεν φαινόταν στον ορίζοντα.
Στις αρχές του 1814, ο πρωσσικός στρατός του στρατάρχη Μπλύχερ κινήθηκε αποφασιστικά προς τη γαλλική ενδοχώρα. Αφού αποκρούστηκε με δυσκολία από τα ισχνά σώματα των στρατηγών Μορτιέ και Μαρμόν (συνολικής δύναμης 10.000 ανδρών), ο Μπλύχερ ενισχύθηκε σημαντικά με την άφιξη των σωμάτων των στρατηγών φον Μπύλωβ και φον Βιντζιγκερόντε φτάνοντας τους 98.000 άνδρες και τα 117 πυροβόλα. Στη συνέχεια, προέλασε μέχρι την πόλη της Λων (Laon) προκειμένου να αντιμετωπίσει το κύριο σώμα του Ναπολέοντα, ο οποίος με 30.000 άνδρες έσπευδε να εγκλωβίσει τους Πρώσσους μεταξύ του ποταμού Μάρνη και των γαλλικών όπλων.
Η συνέχεια στο Military History
