Με μόλις 70 χιλιάδες άνδρες, ο Ναπολέων προσπαθεί να αντισταθεί στο αναπόφευκτο, αντιμετωπίζοντας ένα συμμαχικό συνασπισμό 13 εθνών και μισού εκατομμυρίων στρατιωτών.
Στις αρχές του 1814, οι Σύμμαχοι οργανώνονταν μεταφέροντας τον πόλεμο στο έδαφος της μητροπολιτικής Γαλλίας για να καταφέρουν το οριστικό χτύπημα στην “καρδιά του θηρίου”. Δύο στρατιές, της Σιλεσίας υπό τον Πρώσσο στρατάρχη Μπλύχερ από τα βορειοδυτικά και της Βοημίας υπό τον πρίγκηπα Σβάρτζενμπεργκ από τα δυτικά, κινούνταν με κατεύθυνση το Παρίσι.
Έχοντας φθείρει σημαντικά του Πρώσσους στις μάχες του Σαμπομπέρ και Μονμιράϊγ τις προηγούμενες δύο μέρες, οι δυνάμεις του Ναπολέοντα πρόφτασαν την εμπροσθοφυλακή της Στρατιάς της Σιλεσίας. Η κύρια δύναμη των Γάλλων είχε στραφεί προς τις συμμαχικές προσπάθειες του στρατάρχη Γιόρκ και του πρίγκηπα φον Όστεν-Σάκεν, που θα αντιμετωπίσουν με επιτυχία στο Μοντμιράιγ, αφήνοντας τον Μπλύχερ στη “φροντίδα” του Γάλλου στρατάρχη ΜακΝτόναλντ.
Ο τελευταίος είχε εντολές να συναντήσει και να εμπλέξει τους Ρωσο-Πρώσσους, πριν περάσουν τον ποταμό Μάρνη και καταλάβουν το Σατώ-Τιερύ (Chateau-Thierry). Οι Πρώσσοι όμως κατόρθωσαν να περάσουν το ποτάμι και να εγκαταστήσουν προγεφύρωμα. Ο Ναπολέων ανέλαβε ο ίδιος δράση, αφήνοντας μια μικρή δύναμη να επιτηρεί τον Μπλύχερ ενώ η 2α Μεραρχία της Παλιάς Φρουράς, τέσσερα τάγματα Γρεναδιέρων της 1ης Μεραρχίας, της Μεραρχίας Voltigeur και μέρος του ιππικού της Φρουράς βάδισε ταχύτητα προς το Σατώ-Τιερύ.
Οι Πρώσσοι κατείχαν μια σειρά από λόφους, αλλά οι Γάλλοι τους προσέβαλαν αιφνιδιαστικά αναγκάζοντάς τους να εγκαταλείψουν τις αρχικές τους θέσεις. Μια ισχυρή επέλαση του ιππικού υπό τον στρατάρχη Νέϋ διέσπασε τις γραμμές Πρώσσων και Ρώσων, σαρώνοντας αρκετά “τετράγωνα” πεζικού και θα είχε επιτύχει να διαλύσει εντελώς την παράταξη, αν μια τυχαία τοποθετημένη ρωσική πυροβολαρχία δεν τον ανέκοπτε, επιτρέποντας στους συμμάχους να υποχωρήσουν με σχετική τάξη.
Η ανατίναξη της γέφυρας του Μεύση κοντά στο Σατώ-Τιερύ διέκοψε την επαφή μεταξύ των δύο στρατών και έδωσε τέλος στη μάχη. Με τίμημα 600 περίπου απωλειών, ο Ναπολέων προκάλεσε 2.750 στους Ρωσο-Πρώσσους. Το ενδιαφέρον του τώρα είχε στραφεί στην αντιμετώπιση των Γιόρκ και φον Όστεν-Σάκεν ενώ η σειρά του Μπλύχερ θα ερχόταν λίγες μέρες αργότερα, στις 14 Φεβρουαρίου στη μάχη του Βωσάμπς.
