Σε μια από τις πρώτες μάχες της Επανάστασης, οι Τούρκοι επιτίθενται στις δυνάμεις του οπλαρχηγού Αθανασίου Διάκου, στη γέφυρα της Αλαμάνας.
Πρώην διάκονος που άφησε τα ράσα για το αρματολίκι, ο Διάκος υπήρξε πρωτοπαλίκαρο του Οδυσσέα Ανδρούτσου. Με την έναρξη της επανάστασης, κατέλαβε πολλά στρατηγικά σημεία της Ρούμελης (Λειβαδειά, Αταλάντη, Θήβα, κάστρο Μπουδουνίτσας) αλλά όχι και το Ζητούνι (Λαμία), διοικητικό κέντρο της περιοχής.
Τα νέα της επανάστασης έφτασαν στον Χουρσίτ πασά, Μόρα Βαλεσί (Γενικού Διοικητή) της Πελοποννήσου, που τη στιγμή εκείνη εκστράτευε στην Ήπειρο κατά του Αλή πασά. Ο Χουρσίτ διέταξε τους Ομέρ Βρυώνη και Κιοσέ Μεχμέτ με 8.000 άνδρες να κινηθούν προς την Πελοπόννησο μέσω των ορεινών περασμάτων της Στερεάς και να καταστείλουν την επανάσταση λύνοντας την πολιορκία της Τριπολιτσάς.
Σε σύσκεψη των οπλαρχηγών,οι Διάκος, Πανουριάς και Δυοβουνιώτης αποφάσισαν να αμυνθούν στα περάσματα του Σπερχειού ξεχωριστά: ο Διάκος με 500 άνδρες στη γέφυρα της Αλαμάνας, ο Πανουριάς με 600 στα υψώματα Χαλκομάτας κι ο Δυοβουνιώτης με 400 στο Γοργοπόταμο (απορρίφθηκε πρόταση του Δυοβουνιώτη για συγκεντρωμένη άμυνα στο Γοργοπόταμο με το σύνολο των 1.500 ανδρών).
Το πρωί της 23ης Απριλίου (με το Ιουλιανό ημερολόγιο), οι Τούρκοι και Τουρκαλβανοί επιτέθηκαν και στα τρία σημεία. Πιεζόμενοι, Πανουριάς και Δυοβουνιώτης αποσύρθηκαν στα ορεινά. Ο Διάκος αρνούμενος να αποσυρθεί, έδωσε μάχη μέχρις εσχάτων στη θέση του και συλλαμβάνεται τραυματισμένος μετά από σκληρό αγώνα. Την επομένη, μετά από φριχτά βασανιστήρια παραδίδεται στο δήμιο και ανασκολοπίζεται.
