[Αμερικανικός Εμφύλιος] – Ο στρατηγός Λη κερδίζει μια εξαιρετικά μονόπλευρη νίκη έναντι του Ομοσπονδιακού στρατού και του στρατηγού Αμπρόζ Μπέρνσαηντ.
Αν και αιφνιδίασε τους Νοτίους με την προέλασή του, ο ευμεγέθης ομοσπονδιακός στρατός (Βόρειοι) παρέμεινε αδρανής μπροστά στο Φρέντερικσμπεργκ περιμένοντας την άφιξη των πλωτών γεφυροσκευών για να διασχίσει τον ποταμό Ραπαχάνοκ. Όταν στις 13 Δεκεμβρίου οι γέφυρες είχαν στηθεί, οι στρατιώτες της Συνομοσπονδίας (Νότιοι) είχαν ενισχυθεί και οχυρωθεί στα γύρω υψώματα περιμένοντας υπομονετικά.
Όπως άλλωστε έλεγε κι ο Ναπολέων, δεν διακόπτεις ποτέ έναν αντίπαλο τη στιγμή που κάνει λάθος. Στις 13 Δεκεμβρίου, η πρώτη επίθεση του υποστρατήγου Γουίλιαμ Φράνκλιν πέτυχε να διασπάσει τις δυνάμεις του «Βράχου» Τζάκσον στο νότο αλλά αμέσως μια αντεπίθεση επανέφερε τους Βορείους στις αρχικές θέσεις τους. Τότε, οι μεραρχίες των υποστρατήγων Σάμνερ και Χούκερ διατάχθηκαν να διασχίσουν υπό πυρά πυροβολικού τις γέφυρες, να περάσουν μέσα από την πόλη και να προελάσουν στην απότομη και γυμνή ράχη του υψώματος ενώ δέχονταν πυρά από το πεζικό του αντιπάλου που καλυπτόταν πίσω από μαντρότοιχους. Οι συνεχείς επιθέσεις έσπασαν κάτω από το βάρος των απωλειών μέχρι που τελικά αποσύρθηκαν.
Η μάχη του Φρέντερικσμπεργκ έληξε ως μια ακόμα παταγώδης αποτυχία του Βορρά να ανατρέψει την κατάσταση στο μέτωπο του πολέμου. Το εξοργιστικό ήταν πως ο βιομηχανικός Βορράς υπερείχε φαινομενικά σε όλα (πλούτο, άνδρες, διαθέσιμα μέσα, παραγωγικές μονάδες και ικανότητα κινητοποίησης πόρων) εκτός από ένα: την ηγεσία. Η μάχη κατέδειξε την ανικανότητα των στρατηγών του Βορρά να κατανοήσουν στοιχειώδη μαθήματα πολεμικής τακτικής και το αποτέλεσμα ήταν διαρκείς και πολύνεκρες αποτυχίες. Πάνω από 12,000 άνδρες χάθηκαν σε αυτή τη μάχη για τον Βορρά (1,300 νεκροί, 9,600 τραυματίες, 1,700 ανγοούμενοι και αιχμαλωτισθέντες) έναντι 5,400 για τον Νότο (600 νεκροί, 4,100 τραυματίες, 650 αιχμάλωτοι).
Τα νέα της μάχης σκόρπισαν ενθουσιασμό στο Νότο και έθεσαν την ηγεσία του Βορρά υπό αμείλικτη πίεση, αν και ο ίδιος ο Λη έτεινε σε μια συγκρατημένη αισιοδοξία θεωρώντας πως νίκη χωρίς καθαρά κέρδη (εδάφη, καταστροφή του εχθρού, υλικό) δεν είναι ουσιαστικά παρά ισοπαλία. Ο Μπέρνσαϊντ ως διοικητής του Βορρά επωμίστηκε -δίκαια- το κύριο βάρος της ευθύνης για την ήττα και το επόμενο έτος αντικαταστάθηκε από τον Τζόσεφ Χούκερ.
