[Αμερικανικός Εμφύλιος] – Τέσσερις μήνες μετά τη μάχη του Γκέτυσμπεργκ και μετά από μεγάλες πιέσεις από τον Λίνκολν, τους υπουργούς και τους δημοσιογράφους να κινηθεί και να καταστρέψει τον στρατό του Νότου, ο στρατηγός Μηντ κινεί επιτέλους τη Στρατιά του Ποτόμακ στην πρώτη της επιθετική αποστολή.
Πληροφορούμενος ότι η στρατιά της Βορείου Βιρτζίνια (στρατηγός Λη) έχει χωριστεί υποχωρούσα στα δύο και δίνοντας επιβραδυντικό αγώνα μέσα από την ερημική έκταση πέραν του ποταμού Ποτόμακ (εκστρατεία του Μπρίστοου), ο Μηντ θα τολμήσει για πρώτη και τελευταία φορά. Οι 81,000 άνδρες του θα κινούνταν κρυφά από τη δύναμη ιππικού του στρατηγού Τζεμπ Στούαρντ και εναντίον του 2ου ΣΣ (στρατηγός Ήγουελ) του Νότου, την οποία θα κατανικούσαν για να στραφούν εναντίον του 3ου ΣΣ (στρατηγός Χιλλ).
Το τόλμημα δεν ήταν άσχετο με την πρόθεση του Λίνκολν να αντικαταστήσει τον Μηντ με τον ικανό αλλά σκληρής φήμης Γκράντ, που είχε ήδη αποδείξει την αξία του στο δυτικό μέτωπο επιχειρήσεων. Η κίνηση εμφάνισε αρχικά επιτυχία ειδικά υπό την κάλυψη της ομίχλης αλλά οι Βόρειοι έγιναν αντιληπτοί από το μέγεθος του στρατού και των εφοδιοπομπών τους. Ο Λη ένωσε τις δυνάμεις του και οχυρώθηκε κατά μήκος του Mine Run ενώ εκτόξευσε και επιθέσεις που αποκρούστηκαν αλλά πέτυχαν να καθυστερήσουν τους Βορείους.
Το σχέδιο του Μηντ ξεκίνησε με έναν καταιγιστικό βομβαρδισμό των θέσεων των Νοτίων που θα ακολουθούσε από επίθεση και υπερκέραση του εχθρού αλλά η επίθεση δεν έγινε ποτέ. Μετά τον βομβαρδισμό, ο Μηντ επέστρεψε στην συνήθη αναβλητικότητά του θεωρώντας ότι οι θέσεις του Λη ήταν ακόμα πολύ ισχυρές για να πετύχει το εγχείρημα και διέταξε υποχώρηση υπό τις διαμαρτυρίες των στρατηγών του.
Ήταν η τελευταία ευκαιρία για λήξη του πολέμου πριν το Χειμώνα και η τελευταία ευκαιρία του Μηντ ως αρχιστρατήγου. Και ο ίδιος ο Λη όμως, που δεν πίστευε στα μάτια του πώς ένας καλοταϊσμένος και εφοδιασμένος στρατός 80 χιλιάδων υποχωρούσε στη θέα 45 χιλιάδων ρακένδυτων στρατιωτών, μετάνιωσε που δεν επιτέθηκε εναντίον τους επαναλαμβάνοντας τον θρίαμβο του Τσάνσελορσβιλ.
