Δύο ιστορικές ειδήσεις σε μία, τις οποίες ενώνει ο κοινός τόπος και ο υψηλός συμβολισμός!
Το ανάκτορο των Βερσαλλιών χτίστηκε με εντολή του βασιλιά της Γαλλίας, Λουδοβίκου του ΧΙV στα μέσα του 17ου αιώνα και από το 1682 που λειτούργησε αποτέλεσε το πιο εντυπωσιακό κτίριο και πρότυπο ομορφιάς, πολυτέλειας και μεγαλείου που προκαλούσε τον θαυμασμό όλων. Το πιο περίλαμπρο τμήμα του ήταν η αίθουσα των κατόπτρων, μια τεράστια μακρά αίθουσα που την περιτριγύριζαν 17 τεράστιοι καθρέπτες που με τη σειρά τους έστεκαν έναντι 17 μεγάλων παραθύρων δίνοντας στο χώρο μια προοπτική βάθους μοναδικής αφού ο μεγαλοπρεπής κήπος της εισόδου αντικατοπτριζόταν στα κρύσταλλα δίνοντας την ψευδαίσθηση πως περιέβαλε την αίθουσα. Η θολωτή οροφή της αιθουσας καλλιτεχνήθηκε με υπέροχες νωπογραφίες από θριάμβους και επιτεύγματα του “βασιλέα Ηλίου” γεμίζοντας δέος όποιον περνούσε μέσα από την σάλα. Ήταν μια αίθουσα σχεδιασμένη για να καθηλώνει και να εντυπωσιάζει τον επισκέπτη. Καθόλου τυχαία, λοιπόν, ο Λουδοβίκος και οι διάδοχοί του την χρησιμοποίησαν ακριβώς για αυτόν τον λόγο, δεχόμενοι πρεσβείες, οργανώνοντας μεγάλους χορούς και ανακοινώνοντας τις μεγάλες τους κατακτήσεις.
18 Ιανουαρίου 1871: Μετά από έξι μόλις μήνες σκληρών μαχών η Γαλλία έχει κατακτηθεί από τις συνδυασμένες κινήσεις του για πρώτη φορά εδώ και αιώνες ενωμένου στρατού των γερμανικών βασιλείων υπό την ηγεσία της Πρωσσίας. Στις 18 Ιανουαρίου, ο βασιλιάς της Πρωσσίας και προεδρεύων της Βορειογερμανικής Συνομοσπονδίας (22 γερμανικά βασίλεια, κράτη και πριγκηπάτα) ανακηρύσσεται αυτοκράτορας (κάϊζερ) της ενωμένης γερμανικής αυτοκρατορίας. Η μεγαλειώδης τελετή έλαβε χώρα στην αίθουσα των κατόπτρων, του ανακτόρου των Βερσαλλιών. Αρχιτέκτονες της γερμανικής ενοποίησης, του 2ου Ράϊχ ήταν ο καγκελάριος Ότο φον Μπίσμαρκ και ο στρατάρχης Χέλμουτ φον Μόλτκε. Μια νέα εποχή θα ανατείλει για την Ευρώπη, μια εποχή στην οποία οι μεγάλες δυνάμεις της ηπειρωτικής Ευρώπης, η Αυστρία και η Γαλλία, θα έχουν ηττηθεί και μια νέα δύναμη, η ενωμένη Γερμανία θα ανατείλει. Η “γερμανευρώπη” του Μπίσμαρκ θα κατορθώσει να διατηρήσει την πρωτοκαθεδρία στα ευρωπαϊκά πράγματα για 50 περίπου χρόνια, όταν η απόκλιση από τις αρχές που έθεσε ο “σιδηρούς Καγκελάριος” θα παραβιαστούν από τον φιλόδοξο νέο κάιζερ Γουλιέλμο τον ΙΙ συνασπίζοντας τη Ρωσία και την Αγγλο-Γαλλική συμμαχία εναντίον του οδηγώντας στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
10 Ιανουαρίου 1919: Στην ίδια αίθουσα –καθόλου τυχαία- θα συνέλθει 48 χρόνια μετά η Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων για να αποφασίσει τους όρους λήξης του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Η διάσκεψη που θα τελειώσει τις εργασίες της στα τέλη Ιουνίου, είναι ανάλογη της ευρύτητας και της παγκοσμιοποίησης που έλαβε ο πρόσφατος πόλεμος. Εκπρόσωποι 27 χωρών, 52 επιτροπές διερεύνησης, θα συναντηθούν σε ένα σύνολο 1,646 συναντήσεων για να αποφασίσουν όρους, χάραξη νέων συνόρων και διάλυση των αυτοκρατοριών, η αλαζονεία των οποίων θεωρήθηκε υπεύθυνη για τον πόλεμο. Στη διάσκεψη αυτή, η Ελλάδα θα παλέψει και παρά τη μικρή σχετικά συμμετοχή της στον πόλεμο θα λάβει την δυτική Θράκη και θα αναλάβει την εφαρμογή των όρων της Συνθήκης των Σεβρών (Entente εναντίον Οθωμανικής αυτοκρατορίας) στην περιοχή του βιλαετίου της Σμύρνης. Θα είναι η απαρχή της Μικρασιατικής Εκστρατείας.