Υπογράφεται στην Κωνσταντινούπολη συνθήκη ειρήνης μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας που τερματίζει τον «ατυχή» πόλεμο του 1897.
Παρά την σαφή ήττα των ελληνικών όπλων οι απώλειες δεν είναι σημαντικές. Το συνοριακό status quo αποκαθίσταται με παρέμβαση των Μεγάλων Δυνάμεων με μικρές αλλαγές στο μέτωπο της Θεσσαλίας, πολεμική αποζημίωση 4 εκατομμυρίων χρυσών λιρών που θα πρέπει να πληρωθεί στην Τουρκία, με τον τουρκικό στρατό να αποχωρεί μόνο μετά την απόδοση των αποζημιώσεων. Η Ελλάδα κατεστραμένη οικονομικά θα υποχρεωθεί σε δανεισμό στις Ευρωπαϊκές δυνάμεις οπότε θα τεθεί υπό στενό διεθνή οικονομικό έλεγχο.
Η Κρήτη, το μήλον της έριδος του πολέμου, θα κερδίσει την αυτονομία της παραμένοντας κάτω από την επικυριαρχία (suzeraineté) του Σουλτάνου. Το νέο καθεστώς θα αποτύχει και το 1908 η Κρήτη θα μετατραπεί σε αυτόνομη περιοχή. Η Ένωση με την Ελλάδα θα έρθει με το τέλος του Βαλκανικού Πολέμου (1913).
Το τέλος του πολέμου υπήρξε πηγή απογοήτευσης για Τούρκους και Έλληνες. Για τους Τούρκους, η ξεκάθαρη νίκη τους έναντι των “ταραχοποιών” και “ατιθάσων” Ελλήνων, όφειλε να τους εξασφαλίσει κάποια εδαφικά κέρδη ή έστω μεγαλύτερα οφέλη. Η παρέμβαση των Μεγάλων Δυνάμεων έδωσε στην Τουρκία την εντύπωση πως οι Έλληνες ήταν ο “χαϊδεμένος γιός” και μοχλός πίεσης και ταραχών έναντι της Τουρκίας.
Για τους Έλληνες, η ήττα ήταν το τέλος των ψευδαισθήσεων. Ο ελληνικός στρατός δεν ήταν αρκετά ικανός και ισχυρός, ενώ η Τουρκία αποδείχθηκε εξαιρετικά ικανή στο τακτικό και στρατηγικό πεδίο δεχόταν αμέριστη βοήθεια από τους Γερμανούς (στρατιωτικές αντιπροσωπείες είχαν αναλάβει την εκ βάθρων αναδιοργάνωση κι επανεξοπλισμό τους με απτά αποτελέσματα). Έτσι η Τουρκία αποτελούσε θανάσιμη απειλή αφού μπορούσε να προελάσει άνετα μέχρι την Αθήνα της οποίας η πολιτική ηγεσία υπήρξε κατώτερη κάθε προσδοκίας.
Χαρακτηριστικά, ο πρωθυπουργός Δηλιγιάννης αρνήθηκε να δεχθεί την ευθύνη της πολεμικής προπετείας και της ήττας και αρνήθηκε ακόμα και να παραιτηθεί. Ο βασιλιάς κάλεσε τους πολιτικούς αρχηγούς στη Βουλή να αποφασίσουν σε μια λύση και μια συνέλευση πολιτικών δυνάμεων συγκλήθηκε στην οποία ο Δηλιγιάννης δεν παρέστη. Καθώς στις δύο πρώτες συνεδριάσεις που αποφασιζόταν η μορφή της κυβέρνησης, ο πρωθυπουργός δεν παρέστη, ουσιαστικά “εκπαραθυρώθηκε” και νέα κυβέρνηση συγκροτήθηκε με πρωθυπουργό τον αρχηγό της αντιπολίτευσης, Δημήτριο Ράλλη. Η νέα κυβέρνηση θα διεκπεραίωνε το άχαρο έργο της ανακωχής και του διεθνούς οικονομικού ελέγχου, υπό το βάρος των οποίων κατέρρευσε λίγο μετά.
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στο ptisidiastima.com εκφράζουν τους συντάκτες τους
κι όχι απαραίτητα τον ιστότοπο. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς γραπτή
έγκριση. Σε αντίθετη περίπτωση θα λαμβάνονται νομικά μέτρα. Ο ιστότοπος
διατηρεί το δικαίωμα ελέγχου των σχολίων, τα οποία εκφράζουν μόνο το συγγραφέα
τους.
