Αγγλία και Γαλλία συνυπογράφουν την «Εγκάρδια Συμφωνία» (Entente Cordiale), μια σειρά συμφωνιών, που έθεσε τέρμα στην υπερχιλιετή διαμάχη μεταξύ των δύο κρατών και αποτέλεσε τη βάση της συμμαχίας τους έναντι των Κεντρικών Αυτοκρατοριών.
Οι αρχικές διατάξεις αφορούσαν στον διαμοιρασμό των χώρων ευθύνης στις αποικίες: Η Γαλλία αναγνώριζε την αγγλική κυριαρχία στην Αίγυπτο ενώ η Αγγλία με τη σειρά της την γαλλική στο Μαρόκο, η Γαλλία απεμπολούσε τα αποκλειστικά δικαιώματα αλιείας στη γαλλική ακτή του Νιουφάουντλαντ και λάμβανε ως αποζημίωση εδάφη στη Σενεγάλη και στη Νιγηρία. Η Αγγλία, από την πλευρά της, αναγνώριζε το γαλλικό τελωνειακό καθεστώς στη Μαδαγασκάρη.
Η Αντάντ, όμως, ήταν επιβεβαίωση ότι τα αγγλο-γαλλικά συμφέροντα παραλληλίζονταν ενόψει μια μεγάλης ευρωπαϊκής κρίσης. Συνδεδεμένες και οι δύο με συμμαχία με τη Ρωσία, μέσω της Τριπλής Συμμαχίας του 1882 και της γαλλο-ρωσικής του 1894, έβρισκαν ότι η Ρωσία απομακρυνόταν όλο και περισσότερο από τις υποθέσεις της ευρωπαϊκής ηπείρου και ασχολείτο με την Κεντρική Ασία και την Άπω Ανατολή.
Η άνοδος της Γερμανικής ισχύος στους ναυτικούς εξοπλισμούς και η εγκατάλειψη της πολιτικής του Μπίσμαρκ από τον νέο κάιζερ Γουλιέλμο τον 2ο ήταν ήδη ανησυχητική. Έτσι, η συμμαχία των δύο μεγαλύτερων Δυνάμεων της δυτικης Ευρώπης και κατόχων αποικιών ήταν μια λογική και καλά υπολογισμένη κίνηση πολιτικής σκοπιμότητας. Ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν πια κοντά και θα δοκίμαζε τις αντοχές των διεθνών δεσμών.
