Έχοντας συμπληρώσει σχεδόν 50 έτη από την ανάρρησή του στο θρόνο και με τους εθνικούς στόχους για απελευθέρωση των αλύτρωτων ελληνικών εδαφών σε μεγάλο βαθμό πραγματοποιημένους κατά τον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο, ο Γεώργιος είχε αποφασίσει να αποσυρθεί, παραχωρώντας το θρόνο στον γιό του Κωνσταντίνο, κατά την τελετή του Χρυσού Ιωβηλαίου του, τον Οκτώβριο του 1913.
Ωστόσο, στις 18 Μαρτίου 1913 (5 Μαρτίου με το παλιό ημερολόγιο) καθώς περνούσε από τους δρόμους της Θεσσαλονίκης, ο Αλέξανδρος Σχινάς, ένα άτομο που τα κίνητρα και το παρελθόν του εμφανίζονται θολά, τον πυροβόλησε. Η σφαίρα διαπέρασε την καρδιά του Γεωργίου που εξέπνευσε σχεδόν αμέσως. Η σορός του μεταφέρθηκε στην Αθήνα, όπου εκτέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα προτού ταφεί στο Τατόϊ.
Η πράξη συγκλόνισε το πανελλήνιο. Αν και βίωσε φάσεις που ο λαός και οι πολιτικοί στρέφονταν εναντίον του, αποτέλεσμα κυρίως των αστόχων ενεργειών και παρεμβάσεών του και από την άγνοια του για την ελληνική ψυχοσύνθεση και το περί δικαίου αίσθημα, ο Γεώργιος είχε τελικά καθιερωθεί ως ένας καλός μονάρχης, ειδικά λόγω της εποποιίας του Βαλκανικού πολέμου. Έτσι το 1913 βρισκόταν στο απόγειο της δημοφιλίας του.
Η συνέχεια στο Military History
