Παρουσία του βασιλιά Κωνσταντίνου του 1ου και του πρωθυπουργού Ελευθέριου Βενιζέλου πραγματοποιείται στα Χανιά η πανηγυρική εκδήλωση Ένωσης της Κρήτης με την Ελλάδα. Η στιγμή αποτελεί την κορύφωση τουλάχιστον 50 χρόνων προσπαθειών για να σμίξει η Μεγαλόνησος με την μητέρα Ελλάδα.
Είχαν προηγηθεί επτά επαναστάσεις των Κρητικών για την απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό και την ένωση με την Ελλάδα (1821-1833-1858-1866-1878-1889-1897). Ακόμη και με το τέλος του Α΄Βαλκανικού, ο Βενιζέλος είχε αρνηθεί να κηρύξει την ένωση με την αυτόνομη και υπό διεθνή προστασία Κρήτη (είχε τεθεί έτσι από το 1899), όπως έκανε με τα υπόλοιπα νησιά του Αιγαίου, προτού εξασφαλίσει διεθνή αναγνώριση.
Η Κρήτη βρισκόταν ανέκαθεν σε ένα ιδιαίτερο καθεστώς κρίσης από τα μεσαιωνικά χρόνια. Ως ένα μεγάλο νησί που κυριαρχούσε γεωγραφικά στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου και ταυτόχρονα ελέγχοντας τις προσβάσεις προς το Αιγαίο και τη Μαύρη Θάλασσα, ήταν απαραίτητο στήριγμα κάθε ισχυρής ναυτικής δύναμης που φιλοδοξούσε να κυριαρχήσει στην περιοχή. Υπήρξε βυζαντινή επαρχία μέχρι τον 9ο αιώνα που την κατέλαβαν οι Άραβες, κατόπιν έγινε πάλι βυζαντινή και μετά το 1204 και τη Φραγκοκρατία, οι Σταυροφόροι την πούλησαν στους Βενετούς, υπό την κυριαρχία των οποίων παρέμεινε μέχρι τον 17ο αιώνα, που καταλήφθηκε από τους Οθωμανούς Τούρκους. Οι τελευταίοι απέτυχαν να την κρατήσουν για πολύ καθώς οι σχέσεις τους με τη θάλασσα ήταν πάντα επιφανειακές.
Η συνέχεια στο Military History
