Κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου, σε συνέχεια της Βουλγαρικής κινητοποίησης κατά της Σερβίας, που ήδη βρισκόταν σε απελπιστική κατάσταση στο Βόρειο Μέτωπο λόγω της επέλασης των Αυστριακών, γαλλικά και βρετανικά στρατεύματα αποβιβάζονται στη Θεσσαλονίκη και προωθούνται για τη σταθεροποίηση του «Μακεδονικού Μετώπου».
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – 28 Ιουνίου 1914: Δολοφονία στο Σεράγιεβο, η αυλαία του Μεγάλου Πολέμου
Η κίνηση τους, όμως, ήρθε απελπιστικά αργά. Ήδη από τους πρώτους μήνες του πολέμου η Σερβία είχε αιτηθεί ενισχύσεων έναντι της Αυστροουγγαρίας, κάτι που οι Αγγλογάλλοι είχαν υποσχεθεί αλλά για πάνω από ένα έτος δεν είχαν κάνει. Επίσημα, οι σύμμαχοι της Entente επικαλούντο την ελληνική ουδετερότητα που υποστήριζε μεγάλη μερίδα του ελληνικού λαού και ο βασιλιάς Κωνσταντίνος, αλλά το επιχείρημα είναι διάτρητο. Αν οι Σύμμαχοι ήθελαν να ενισχύσουν τη Σερβία, θα μπορούσαν να το κάνουν μέσω Μαυροβουνίου, που είχε ταχθεί στο πλευρό της Σερβίας και είχε διέξοδο στην Αδριατική.
Στην Ελλάδα μεγάλη μερίδα του πολιτικού κόσμου υποστήριζε ότι οι εθνικοί σκοποί είχαν εν πολλοίς ικανοποιηθεί με τους δύο Βαλκανικούς Πολέμους και κανένα κέρδος δεν θα έβγαινε με εμπλοκή στον ευρωπαϊκό πόλεμο. Κατά την άποψη τους, η Ελλάδα όφειλε να αφομοιώσει τα νέα εδάφη και τους πληθυσμούς τους και να παραμείνει αμέτοχη. Κυρίως όταν η Οθωμανική αυτοκρατορία αλλά και η Βουλγαρία έδειχναν τάσεις αναθεώρησης των συνθηκών και τάσσονταν στο πλευρό των Κεντρικών Αυτοκρατοριών.
Η συνέχεια στο Military History
