[Μάχη της Βρετανίας] – Η πόλη του Κόβεντρυ βομβαρδίζεται από 515 γερμανικά βομβαρδιστικά που έριξαν έναν συνδυασμό εκρηκτικών και εμπρηστικών βομβών και ναρκών.
Η παλιά μεσαιωνική πόλη του Κόβεντρυ αποτελούσε σημαντικό βιομηχανικό και παραγωγικό κέντρο στις αρχές του 20ού αιώνα με πολλές μονάδες επεξεργασίας μετάλλου και ξύλου, εταιρίες κατασκευής κινητήρων, αυτοκινήτων, ποδηλάτων και από την αρχή του πολέμου, εργοστάσια παραγωγής πυρομαχικών. Όπως ήταν αναμενόμενο, με την έναρξη των αεροπορικών βομβαρδισμών στη μάχη της Βρετανίας, το Κόβεντρυ έγινε στόχος σποραδικών επιθέσεων κατά τον Αύγουστο και Οκτώβριο του 1940. Οι προηγούμενοι γερμανικοί βομβαρδισμοί επηρέασαν κάπως την παραγωγή αλλά δεν σταμάτησαν τις βρετανικές προσπάθειες που παρά το κλείσιμο μερικών εργοστασίων και την απώλεια 150 περίπου ζωών συνεχίστηκαν κανονικά.
Στις 14 Νοεμβρίου, ο 3ος Αεροπορικός Στόλος της Luftwaffe επέδραμε με 515 συνολικά βομβαρδιστικά στοχεύοντας σε μια συγκέντρωση πληγμάτων που θα κατέστρεφαν τα κέντρα παραγωγής του Κόβεντρυ. Δεδομένης της διασποράς των βομβών, της δυσκολία του νυχτερινού βομβαρδισμού, του μεγάλου αριθμού των βομβαρδιστικών και του γεγονότος ότι τα κέντρα παραγωγής ήταν σκορπισμένα σε όλη την έκταση της πόλης, ήταν βέβαιο πως μαζί με τους στόχους θα καταστρεφόταν και ολόκληρη σχδόν η πόλη προκαλώντας μεγάλες απώλειες μεταξύ των αμάχων.
Το πρώτο κύμα των Heinkel He-111 κατευθύνθηκε στην περιοχή στις 19:20 με χρήση των συσκευών πλοήγησης X-Gerät, μια καινοτομία του πολέμου, σημειώνοντας την περιοχή με φωτοβολίδες και εμπρηστικά γεμίσματα που θα καταδείκνυαν την περιοχή του στόχου ανοίγοντας τον δρόμο για τα υπόλοιπα βομβαρδιστικά. Λίγη ώρα αργότερα, το επόμενο κύμα κατέστρεψε τις βασικές εγκαταστάσεις που παρέχουν ζωή σε μια πόλη (υδραγωγείο, κέντρο παροχής αερίου, ηλεκτρικό εργοστάσιο, τηλεφωνικό κέντρο) ενώ βομβάρδισε τον κεντρικό δρόμο κλείνοντας ή δυσκολεύοντας το έργο των σωστικών συνεργείων. Ακολούθησαν τα επόμενα κύματα με μίγμα εκρηκτικών και εμπρηστικών βομβών που αποτελείωσαν το έργο της καταστροφής. Οι καταστροφές άγγιξαν τα δύο τρίτα των κτισμάτων τις πόλης, περιλαμβανομένου του υπέροχου καθεδρικού ναού.
Συνολικά, 30,000 βόμβες έπεσαν στο Κόβεντρυ μέσα σε μια νύχτα, προκαλώντας ζημιές σε 41,500 κτίρια, καταστρέφοντας πλήρως τα 2,300 από αυτά, 71 εργοστάσια βγήκαν εκτός λειτουργίας ενώ οι απώλειες ανήλθαν σε 568 νεκρούς και 1.356 τραυματίες. Η επίθεση προκάλεσε σοκ στην κοινωνία του Κόβεντρυ, με πλήθος πολιτών να βγαίνουν στους δρόμους εκείνο το πρωί αντικρίζοντας το μέγεθος της καταστροφής. Για πάρα πολλούς η εικόνα της βομβαρδισμένης πόλης και της απώλειας των αγαπημένων τους -κυρίως όμως ο φόβος πως ο εχθρός είχε τη δύναμη της ολικής καταστροφής ενώ οι δυνάμεις προστασίας αδυνατούσαν να τον αναχαιτίσουν- ξεπέρασε τα ψυχολογικά όρια αντοχής τους. Αρκετοί βρέθηκαν να κλαίνε με λυγμούς, να παραμιλούν και να μαζεύονται σε ομάδες απαιτώντας δράση, εκτοξεύοντας απειλές ή απλά προλαλώντας το τέλος του κόσμου ή του πολέμου.
Ο Γερμανικός Τύπος χαιρέτισε την επίθεση ως επιτυχία της αεροπορίας που κατάφερε ένα συντριπτικό πλήγμα “στο πνεύμα του Blitz” προαναγγέλοντας μάλιστα παρόμοιες επιθέσεις σε πιο σημαντικούς στόχους. Στη Βρετανία, το πλήγμα προκάλεσε μεγάλη αναταραχή που έκανε τους μηαχνισμούς λευκής προπαγάνδας να λειτουργήσουν αναστρέφοντας την πίκρα για την τακτική ήττα σε πείσμα για αγωνιστικότητα και αντίσταση. Ο ίδιος ο Ουίνστον Τσώρτσιλ επισκέφθηκε το Κόβεντρυ και αντέτεινε το “πνεύμα του Κόβεντρυ” απέναντι στη “γερμανική βαρβαρότητα”. Η Βασιλική Αεροπορία χρησιμοποίησε την επίθεση στο Κόβεντρυ ως άλλοθι για να εξαπολύσει μια αντίστοιχη μαζική επιδρομή κατά της γερμανικής πόλης του Μάνσχαϊμ ένα μήνα περίπου μετά (16 Δεκεμβρίου 1940) με χρήση μίγματος εκρηκτικών και εμπρηστικών βομβών μεγάλης ισχύος. Ήταν, επίσης, η στιγμή που η RAF πέρασε σταδιακά από στοχευμένες επιθέσεις βομβαρδισμού ακριβείας σε μαζικές τακτικές βομβαρδισμού περιοχής, μια στρατηγική που θα τελειοποιήσει στα επόμενα χρόνια. Η πόλη του Κόβεντρυ ξαναχτίστηκε γρήγορα αλλά ο μεγάλος καθεδρικός παρέμεινε επίτηδες στην κατάσταση που τον άφησαν οι γερμανικές βόμβες ως μνημείο πως η επίθεση δεν θα ξεχνιόταν ποτέ.
