Πραγματοποιούν την παρθενική τους πτήση, ταυτόχρονα από καθαρή σύμπτωση, δύο από τα πιο επιτυχημένα αεροσκάφη κρούσης του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου: το DH.98 ‘Mosquito’ στη Βρετανία και το B-26 ‘Marauder’ στις ΗΠΑ.
Το de Havilland DH.98 Mosquito προήλθε από μια απαίτηση του βρετανικού υπουργείου Αεροπορίας το 1936 για την ανάπτυξη ενός ταχέως μέσου βομβαρδιστικού με δύο κινητήρες που θα μπορούσε να μεταφέρει φορτίο βομβών 3,000 lb (1,400 kg) σε αποστάσεις 3,000 μιλίων (4,800 km) με μέγιστη ταχύτητα 275 μιλίων/ώρα (445 km/h) πετώντας στα 15,000 πόδια (4,600 m). Η απαίτηση έκανε πολλές μεγάλες αεροπορικές βιομηχανίες να καταπιαστούν με σχέδια επενδύοντας σε βαρέα αεροσκάφη που κινούνταν από πανίσχυρους κινητήρες, σχέδια που θα μετουσιώνονταν στα Avro ‘Manchester’ και στο Handley Page ‘Halifax’.
Η De Havilland, αντίθετα, είχε μια άλλη προσέγγιση στην απαίτηση της Αεροπορίας. Αξιοποιώντας επιτυχημένα σχέδιά της, όπως το αγωνιστικό αεροσκάφος DH.88 Comet και το ταχύ επιβατηγό DH.91 Albatross, προέκρινε την άποψη πως ένα ελαφρύ αεροσκάφος με αεροδυναμικό σκελετό και ελαφρά κράματα θα μπορούσε να πετύχει τους στόχους της ταχύτητας και της ευελιξίας με κλάσμα μόνον της ισχύος του κινητήρα ενώ θα παρέμενε ικανό και για άλλες αποστολές. Η ιδέα αντιμετωπίστηκε μάλλον ευνοϊκά και οι βάσεις για το ‘Mosquito’ μόλις είχαν τεθεί. Γρήγορα, το σχέδιο εξελίχθηκε σε ένα δκινητήριο αεροσκάφος χωρίς πυροβόλα και περιττά συστήματα (περιστρεφόμενους πύργους πολυβόλων για άμυνα) κατασκευασμένο σε μεγάλο βαθμό από ξύλο (αν και αρχικά προβλεπόταν χρήση κραμάτων αλουμινίου και χάλυβα, οι ανάγκες σε στρατηγικά υλικά το περιόρισαν) που με τη χρήση δύο δίχρονων, υπετροφοδοτούμενων κινητήρων Merlin 21 έδωσαν στο πρωτότυπο E-0234 ταχύτητα 220 μιλίων/ώρα (355 km/h).
Με την ξύλινη άτρακτο να είναι το κύριο σημείο κριτικής του (κέρδισε πολλά παρατσούκλια όπως: “Ξύλινο Θαύμα”, “Mossie”, “Freeman’s Folly”) το αεροσκάφος θα εξελιχθεί ως ένα εξαιρετικά αξιόπιστο αεροσκάφος με ταχύτητα αντίστοιχη καταδιωκτικού και ισχυρότατο οπλισμό (αρχικά 4 πολυβόλα Browning των .303 και 4 πυροβόλα Hispano των 20 mm καθώς και 2,000 λίβρες βομβών ή ρουκετών) ως ταχύ βομβαρδιστικό αλλά και νυχτερινό καταδιωκτικό, αεροσκάφος ιχνηλάτησης, καταδιωκτικό μέρας, αεροσκάφος ελαφράς κρούσης, κυνηγός υποβρυχίων και τορπιλακάτων και φωτοαναγνωριστικό. Το ‘Mosquito’ θα πετάξει σε όλα σχεδόν τα θέατρα του πολέμου. Θα τύχει θαυμασμού και εξέτασης από τους Αμερικανούς και τους Γερμανούς και θα πρωταγωνιστήσει σε ορισμένες σημαντικές συγκρούσεις του πολέμου, όπως την επιδρομή στον στρατώνα της Amiens, που ανατίναξε τον τοίχο των φυλακών απελευθερώνοντας κρατουμένους της γαλλικής αντίστασης, τις επιθέσεις στα αρχηγεία της GESTAPO στην Κοπενχάγη, στο Όσλο και στη Γιουτλάνδη, την καταστροφή μιας γκαλλερύ τέχνης στη Χάγη που φυλάσσονταν αρχεία της GESTAPO και άλλα. Στις 10 Ιανουαρίου 1943, επέτειο ανάληψης της εξουσίας από τους Ναζί, Mosquito κατέστρεψαν τον κεντρικό σταθμό ραδιοφώνου του Βερολίνου διακόπτωντας ομιλία του Χέρμαν Γκέρινγκ στον αέρα.
Ακολουθώντας αντίστοιχη πορεία, το Martin, B-26 Marauder προήλθε από μια απαίτηση της Στρατιωτικής Αεροπορίας των ΗΠΑ για ένα δικινητήριο ελαφρύ βομβαρδιστικό ικανό για ταχύτητες 350 μιλίων/ώρα (560 km/h), ακτίνα δράσης 3,000 μιλίων (4,800 km) και φόρτο βομβών 2,000 λιβρών (910 kg). Η πρόταση της Glenn L. Martin Company για το Μοντέλο 179 θεωρήθηκε ανώτερη και σύντομα μια παραγγελία για 201 αεροσκάφη δόθηκε με επέκταση της παραγγελίας για άλλα 930 αεροσκάφη πριν ακόμα το πρωτότυπο πετάξει καθώς οι ανάγκες του πολέμου ήταν πιεστικές. Τα πρώτα μοντέλα παρουσίασαν σοβαρά προβλήματα, με πολλά αεροσκάφη να χάνονται μαζί με τα πληρώματά τους εξαιτίας απώλειας στήριξης. Το Β-26 άρχισε να κερδίζει τη φήμη “σκοτώστρας” αλλά το πρόβλημα ήταν πως το αεροσκάφος απαιτούσε συγκεκριμένες ταχύτητες σε διάφορες φάσεις της πτήσης και ειδικά κατά τη φάση προσέγγισης-προσγείωσης διαφορετικά έχανε τον έλεγχο. Μόλις εφαρμόστηκαν αυστηρότερα προγράμματα εκπαίδευσης και έγιναν σχεδιαστικές παρεμβάσεις στο ίδιο το μοντέλο, τα προβλήματα λύθηκαν με το αεροσκάφος να κερδίζει -όχι απλά τη φήμη του εξαιρετικά ασφαλούς αεροσκάφους- αλλά και εκείνου που έφερνε πάντα πίσω το πλήρωμάτου παρά τα πλήγματα. Πραγματικά, το Β-26 κέρδισε τη θέση του αεροσκάφους με τον μεγαλύτερο βαθμό επιβιωσιμότητας από όλα τα αεροσκάφη της Αμερικανικής Αεροπορίας στον πόλεμο και πάνω από 5,000 κατασκευάστηκαν στη διάρκειά του.
Το Β-26 πέταξε στα μέτωπα της Ευρώπης, της Μεσογείου και του Ειρηνικού, όχι μόνο με αμερικανικά αλλά και με βρετανικά και νοτιοαφρικανικά πληρώματα. Συνολικά, τα αεροσκάφη συμπλήρωσαν 110,000 εξόδους και έριξαν 150,000 τόνους βομβών. Ένας αριθμός Β-26 ‘Marauder’ υπηρέτησε και με την Τουρκική πολεμική Αεροπορία.
