Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος βαίνει προς το τέλος του τον Νοέμβριο του 1944. Στο μέτωπο των Βαλκανίων, η Ελλάδα έχει εκκενωθεί από τα γερμανικά στρατεύματα που μέσω της Γιουγκοσλαβίας υποχωρούν προς την Κεντρική Ευρώπη. Η Βουλγαρία, σύμμαχος του Άξονα μέχρι τότε, συγκλονίζεται από συμμαχικούς βομβαρδισμούς και ήδη με τα σοβιετικά στρατεύματα εντός του εδάφους της πολιτικές δυνάμεις ετοιμάζουν το πέρασμα στο συμμαχικό στρατόπεδο ενώ η Γιουγκοσλαβία εντείνει τον παρτιζανικό αγώνα της.
Η Αλβανία από το 1939 αποτελούσε ιταλικό φασιστικό προτεκτοράτο σε προσωπική ένωση με το ιταλικό βασίλειο μέχρι τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας. Το 1943, με τη συνθηκολόγηση της φασιστικής Ιταλίας, Γερμανοί αλεξιπτωτιστές προσγειώθηκαν αστραπιαία και κατέλαβαν στρατιωτικά τα κέντρα εξουσίας στην αλβανική επικράτεια εγκαθιστώντας το κράτος-μαριονέτα με την επωνυμία “αλβανικό βασίλειο”, υπό την εξουσία των γερμανικών όπλων.
Υπό γερμανική κυριαρχία, η Αλβανία έδειξε για μια στιγμή να απολαμβάνει το όνειρο της “Μεγάλης Αλβανίας” ενσωματώνοντας στα προπολεμικά σύνορά της και το Κοσυφοπέδιο από τη Γιουγκοσλαβία, καθώς και σημαντικό τμήμα των δυτικών εδαφών της Βόρειας Μακεδονίας επίσης από τα γιουγκοσλαβικά εδάφη. Μια νέα φιλο-γερμανική κυβέρνηση και χωροφυλακή δημιουργήθηκε για την τήρηση της τάξης. Μαζί της οργανώθηκε και μια ισχυρή δύναμη αντίστασης κομμουνιστών παρτιζάνων. Οι δύο τελευταίες δυνάμεις συγκρούστηκαν στη μικρής διάρκειας κατοχή της χώρας από τους Γερμανούς με αμφίβολα αποτελέσματα.
Η συνέχεια στο Military History
