[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος] – Σε μια αιφνιδιαστική αντεπίθεση στο δυτικό μέτωπο, τη μόνη του πολέμου μετά τη Μάχη της Νορμανδίας, ο γερμανικός στρατός διασπά το μέτωπο στον αμερικανικό τομέα επιχειρήσεων στα σύνορα Βελγίου και Λουξεμβούργου, στο δάσος των Αρδεννών.
Η επιχείρηση ονομάστηκε «Φρουρά στο Ρήνο» (Unternehmen “Wacht am Rhein”) από τους Γερμανούς και Μάχη των Αρδεννών από τους Γάλλους. Ο αμερικανικός Τύπος την ονόμασε «Μάχη της Εξέχουσας» (Battle of the Bulge) λόγω της διάταξης που έλαβε στο χάρτη και έτσι αποκαλείται στην διεθνή βιβλιογραφία.
Η επίθεση συγκέντρωσε τις καλύτερες και πιο έμπειρες γερμανικές μεραρχίες που ο Χίτλερ αφαίρεσε από το Ανατολικό μέτωπο παρά τις αντιρρήσεις των στρατηγών, ενώ οι δυνάμεις κρούσης εξοπλίστηκαν με το νέο επίτευμα της γερμανική βιομηχανίας, το “Königstiger”. Το τελευταίο ήταν το καλυτερο άρμα που είχε κατασκευαστεί μέχρι το 1950. Στρατηγικός στόχος της επιχείρησης ήταν να διασπαστεί το μέτωπο και να κινηθούν αστραπιαία μέχρι το λιμάνι της Αμβέρσας, σημαντικό κόμβο ανεφοδιασμού των συμμαχικών δυνάμεων.
Η κατάληψη της Αμβέρσας και το σoκ της προέλασης θα κλόνιζαν τους συμμαχικούς σχεδιασμούς και θα ανέστρεφαν την πορεία των επιχειρήσεων έστω προσωρινά, επιτρέποντας στους Γερμανούς να αναλάβουν ξανά την πρωτοβουλία των κινήσεων. Ο Χίτλερ στήριζε πολλά στο στοιχείο του αιφνιδιασμού. Επέλεξε για το λόγο αυτό το δάσος των Αρδεννών, σκηνικό της επιτυχημένης εισβολής του στη Γαλλία και χρόνο δέκα μέρες πριν τα Χριστούγεννα, που πάντα είναι εποχή που οι αντιστάσεις και η προσοχή χαλαρώνουν. Το γεγονός ότι ο γερμανικός στρατός δεν είχε επιτεθεί χειμώνα από την εποχή του Μεγάλου Φρειδερίκου θα λειτουργούσε υποστηρικτικά σε αυτό το σκοπό. Ο δε χειμωνιάτικος καιρός ακύρωνε εκ των πραγμάτων τον μεγαλύτερο αντίπαλο του γερμανικού στρατού: την συμμαχική αεροπορία.
Τα προβλήματα όμως που αντιμετώπιζαν ήταν μεγαλύτερα από τα όποια πλεονεκτήματα. Ο χειμώνας προκαλούσε προβλήματα και στους Γερμανούς. Το δάσος των Αρδεννών ήταν ένας λαβύρινθος από πολύπλοκα δρομολόγια που διακόπτονταν από αχαρτογράφητα ρέματα, ρυάκια και χαράδρες. Αν ήταν δύσκολο να τα διασχίσουν το καλοκαίρι του 1940 με τα Panzer I, II, 35 και 38 ήταν απείρως δυσκολότερο με τα «μεγαθήρια» Panther, Tiger I και Königstiger μέσα στο καταχείμωνο. Επίσης, τα νέα άρματα ήταν άγνωστα ακόμα και στα πληρώματά τους, τα νηπιακά προβλήματά τους δεν είχαν καλά καλά επιλυθεί και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, κατανάλωναν και πέντε σχεδόν λίτρα πετρελαίο ανά μίλι. Με το ρυθμό αυτό δεν θα έφταναν ούτε μέχρι τη μέση της διαδρομής προς την Αμβέρσα.
Η γερμανική επίθεση παρόλα αυτά σημείωσε επιτυχία στην αρχή. Κονιορτοποίησε τις πρώτες αμερικανικές δυνάμεις που συνάντησε διασκορπίζοντάς τες και έπιασε το σύστημα διοίκησης στον ύπνο προκαλώντας πανικό. Μονάδες αναγνώρισης πραγματοποίησαν τολμηρές διεισδύσεις και ειδικές μονάδες αλεξιπτωτιστών και «Βραδεμβούργιων» με στολές Αμερικανών στρατονόμων προκάλεσαν μεγαλύτερη σύγχιση.
Μόλαταυτα, η γερμανική επίθεση αναχαιτίστηκε, συνέπεια της βιαστικής οργάνωσης, της έλλειψης αεροπορικής κάλυψης (καθοριστικός παράγοντας στη Μάχη της Γαλλίας) και της εξάντλησης των γερμανικών πόρων, ανθρώπινων και υλικών. Πέρα από τις πρώτες δυνάμεις, οι ακολουθούσες ήταν υποστελεχωμένες και με πολλούς ανήλικους και ανεκπαίδευτους. Η αμερικανική άμυνα οργανώθηκε καλύτερα με άξονα την πόλη της Μπαστόν, την οποία κράτησε η 101η αμερικανική μεραρχία αλεξιπτωτιστών και η στρατιά του Πάττον που αντεπιτέθηκε και εξανάγκασε τους Γερμανούς σε σύμπτυξη. Οι Αρδέννες ήταν το ρίσκο του Χίτλερ που τα έπαιξε όλα για όλα. Όμως, μετά από 5 χρόνια πολέμου η τύχη του είχε εξαντληθεί.