Η εξόριστη ελληνική κυβέρνηση αποβιβάζεται στον Πειραιά με τον κατάπλου του θωρηκτού «Αβέρωφ». Μαζί τους καταφθάνει σημαντικό τμήμα του ελληνικού στόλου, βρετανικά πλοία ενώ στην Αττική βρίσκονται ήδη Βρετανοί αλεξιπτωτιστές (2η Ταξιαρχία Αλεξιπτωτιστών και 2η Ταξιαρχία Ειδικών Επιχειρήσεων) για να αποβιβαστούν σιγά σιγά και τμήματα της βρετανικής 23ης Τεθωρακισμένης Ταξιαρχίας. Tην εξόριστη κυβέρνηση, το επιτελείο και τους Βρετανούς στρατιωτικούς θα υποδεχθούν στον Πειραιά τμήματα του ΕΛΑΣ Αθηνών ενώ μαζί τους θα έρθουν και άνδρες του Ιερού Λόχου για να ακολουθήσουν το επόμενο διάστημα και τμήματα της ΙΙΙ ελληνικής Ορεινής Ταξιαρχίας, ως τα μόνα τμήματα του Ελληνικού Στρατού Ξηράς.
Με την άφιξη του Γεωργίου Παπανδρέου θα σχηματιστεί η Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας και θα γίνει η επίσημη τελετή έπαρσης της σημαίας στην Ακρόπολη. Την ίδια μέρα, στον περίφημο “πανηγυρικό” του, που θα εκφωνήσει ενώπιον πλήθους λαού και ενόπλων από όλες σχεδόν τις παρατάξεις, θα ισορροπήσει τον συμφιλιωτικό του λόγο μεταξύ των ήδη επικίνδυνα τεταμένων τάσεων “λαοκρατίας” και παραδοσιακής μοναρχίας. Την ίδια στιγμή, δυνάμεις του ΕΛΑΣ εισέρχονταν στη Λαμία. Ανάλογες κινήσεις θα γίνουν και σε άλλες πόλεις της Ελλάδος σταδιακά, καθώς τα γερμανικά και βουλγαρικά τμήματα υποχωρούν, με δυνάμεις των ανταρτικών δυνάμεων και των βρετανικών τμημάτων να επιδίδονται σε ένα ιδιότυπο “κυνήγι” εντυπώσεων.
Οι μέρες είναι γεμάτες ακόμη με τον ενθουσιασμό των πρώτων ημερών που πλημμύρισε την Αθήνα στις 12 Οκτωβρίου. Μια διάχυτη αίσθηση χάρας για το τέλος του πολέμου, των κακουχιών και του φόβου της Κατοχής υπάρχει στο μεγαλύτερο τμήμα του λαού, που οι πολιτικές εξελίξεις δεν έχουν ακόμα επισκιάσει. Είναι, ωστόσο, αυτές τις μέρες που τα “πιόνια” τοποθετούνται στη “σκακέρα” του Δεκεμβρίου.