Operation “Buster–Jangle”, 6.500 Αμερικανοί στρατιώτες συμμετέχουν σε γυμνάσια στην έρημο Νεβάδα εν μέσω εκρήξεων ατομικών όπλων για να δοκιμαστεί η αντοχή του ανθρώπινου οργανισμού σε συνθήκες μάχης ατομικού πολέμου.
Η δοκιμή ανήκε στη σειρά δοκιμών που περιλάμβανε την ατμοσφαρική έκρηξη 7 διαδοχικών βομβών σε διάφορα ύψη με σκοπό να εξεταστούν οι επιπτώσεις των ατομικών εκρήξεων σε διάφορα ύψη και από διαφορετικά μέσα. Η πρώτη δοκιμή (Able) έλαβε χώρα στις 22 Οκτωβρίου, με σκοπό να δοκιμαστεί η νέα μικρή βόμβα Mk-6 που περιείχε λιγότερο από 450 γραμμάρια πλουτωνίου. Η βόμβα που τοποθετήθηκε σε υπερυψωμένο ικρίωμα απέτυχε να εκραγεί στις 19 Οκτωβρίου λόγω τεχνικής βλάβης σε καλωδιώσεις και τεχνικοί αναγκάστηκαν να την αποσυναρμολογήσουν και ξανασυνδέσουν. Η δεύτερη (Baker) και τρίτη (Charlie) δοκιμές περιλάμβαναν τις κλασσικές βόμβες Mk-4 που λειτουργούσαν με ενδόρρηξη του πυρήνα όπως οι δοκιμασμένες στο Λος Άλαμος και η βόμβα του Ναγκασάκι.
Η τέταρτη δοκιμή (Dog) περιλάμβανε τη χρήση συνολικά 6,500 ανδρών του Στρατού και των Πεζοναυτών που μετείχαν σε ασκήσεις εκεί κοντά με το υλικό τους. Σκοπός των συνδυασμένων αυτών ασκήσεων ήταν να επιτύχουν τη δοκιμή πυρηνικών όπλων και ταυτόχρονα να εξετάσουν την διεξαγωγή ασκήσεων χερσαίων στρατευμάτων σε πραγματικές συνθήκες πυρηνικού πολέμου. Ένα νέο στρατόπεδο στήθηκε από το μηδέν ακριβώς για αυτόν τον σκοπό, το Camp Desert Rock, όπου στάθμευαν οι δυνάμεις που θα ελάμβαναν μέρος στην άσκηση. Οι άνδρες διατάχθηκαν να προσεγγίσουν το “σημείο μηδέν” όπου θα βομβαρδιζόταν με την ατομική βόμβα και να σκάψουν προστατευτικές θέσεις, στην ουσία ένα ρηχό χαράκωμα για να αποφύγουν το ωστικό κύμα.
Στις 15:00 το μεσημέρι της 1ης Νοεμβρίου ένα αεροσκάφος άφησε μια βόμβα 21 Mεγατόνων στο “σημείο μηδέν”. Στους στρατιώτες δόθηκαν οδηγίες να καλυφθούν λίγο πριν την έκρηξη καινα περιμένουν το ωστικό κύμα. Μόνο ένα ζευγάρι μαύρα γυαλιά παρασχέθηκαν στους στρατιώτες ως προστατετικό μέσο πριν την δοκιμή. Δεν ήταν η τελευταία δοκιμή ατομικών όπλων με “ανθρώπινη συμμετοχή”. Αρκετές ακόμα ασκήσεις θα πραγματοποιηθούν ως το 1959 με τους στρατιώτες να δοκιμάζουν τακτικές κίνησης, κάλυψης, προετοιμασίας φαγητού, πλυσίματος και απολύμανσης και άλλων δραστηριοτήτων. Αν και οι επιπτώσεις στην ανθρώπινη υγεία ήταν γνωστές, οι επιτελείς θεωρούσαν πως ο νέος άνθρωπος και ο νέος στρατιώτης όφειλε να είναι προετοιμασμένος για να ζήσει και να πολεμήσει σε έναν κόσμο που θα είχε μολυνθεί με ραδιενέργεια από την έκρηξη βομβών. Στρατός και εφημερίδες ονόμασαν τους στρατιώτες που έλαβαν μέρος σε αυτή τη σειρά γυμνασίων “ατομικούς στρατιώτες”. Η πρακτική θα σταματήσει με την είσοδο στη δεκαετία του 1960. Σε ανάλογες ασκήσεις προέβησαν και οι Σοβιετικοί.