Σοβαρό επεισόδιο λαμβάνει χώρα στο κέντρο της Βορειοαμερικανικής Διοίκησης Αεροδιαστημικής Άμυνας (NORAD) όταν το σύστημα προειδοποίησης επερχομένων βαλλιστικών βλημάτων ενεργοποιήθηκε σαν χριστουγεννιάτικο δέντρο. Η εικόνα έδειχνε πως ο χειρότερος εφιάλτης των ειδικών της αμερικανικής αεράμυνας είχε πραγματοποιηθεί και η Σοβιετική Ένωση εκτόξευε μια αιφνιδιαστική ολομέτωπη επίθεση με πυρηνικά κατά των ΗΠΑ.
Στις 03:00 το πρωί το τηλέφωνο στην οικία του Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκυ, συμβούλου εθνικής ασφαλείας του προέδρου Κάρτερ, χτύπησε επιτακτικά. Στην άλλη γραμμή βρισκόταν ο υποστράτηγος Γουίλλιαμ Όντομ, βοηθός του Μπρεζίνσκυ, που του μετέφερε την εικόνα του NORAD. Όχι λιγότεροι από 250 πύραυλοι κατευθύνονταν εκείνη την ώρα προς τις ΗΠΑ. Ο Μπρεζίνσκυ ήξερε πως ο χρόνος αντίδρασης δεν ξεπερνούσε τα 15 λεπτά, διάστημα μέσα στο οποίο όφειλε να ενημερώσει τον πρόεδρο, να τον πείσει να ενεργοποιήσει άμεσα τις δικλείδες αντίδρασης στη μορφή των στρατηγικών βομβαρδιστικών και πυραυλικών δυνάμεων και να μπεί στο ιπτάμενο στρατηγείο E-4 έτοιμος να δώσει την εντολή μαζικών αντιποίνων. Παρόλα αυτά, διατηρώντας την ψυχραιμία του είπε στον Όντομ να του τηλεφωνήσει σε λίγα λεπτά επιβεβαιώνοντας ή διαψεύδοντας τις πληροφορίες και δίνοντάς του αριθμούς και στόχους.
Οι υποψίες του Μπρεζίνσκυ δεν ήταν αβάσιμες. Μετά την Κρίση των Πυραύλων της Κούβας οι δύο υπερδυνάμεις είχαν μπει σε μια περίοδο χάριτος προσπαθώντας να αποτρέψουν περιστατικά που θα κλιμάκωναν επικίνδυνα την κατάσταση και θα απέφευγαν βιαστικές κινήσεις η μία κατά της άλλης. Ταυτόχρονα, οι ΗΠΑ εγκατέστησαν ένα σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης και ελέγχου βασισμένο σε ένα δίκτυο ραντάρ μεγάλης εμβέλειας που θα παρακολουθούσαν την κατάσταση από τα σύνορα των ΗΠΑ και του Καναδά δίνοντας τον απαραίτητο χρόνο προετοιμασίας στις δυνάμεις τους για να αποτρέψουν και να αναχαιτίσουν την απειλή. Ο χρόνος αυτός μειώθηκε δραστικά όταν οι διηπειρωτικοί βαλλιστικοί πύραυλοι πήραν τη θέση των αργοκίνητων στρατηγικών βομβαρδιστικών. Οι αποφάσεις χειριστών αεράμυνας και στρατιωτικών και πολιτικών διοικητών έπρεπε να ληφθούν μέσα σε λίγα λεπτά. Πέντε λεπτά μετά, ο υποστράτηγος Όντομ τηλεφώνησε ξανά στον Μπρεζίνσκυ αναφέροντάς του πως 2,200 πύραυλοι βρίσκονταν καθ’οδόν προς το έδαφος των ΗΠΑ. Ο Μπρεζίνσκυ έπρεπε να αναφέρει άμεσα στον πρόεδρο. Δεν ξύπνησε τη γυναίκα του, που κοιμόταν ακόμα στο κρεβάτι, γιατί ο χρόνος ήταν πολύ μικρός και το μαζικό χτύπημα δεν θα άφηνε πολλούς επιζώντες.
Παρόλα αυτά, ένα τρίτο τηλεφώνημα από τον Όντομ ανέφερε πως εκτός από τα ραντάρ της NORAD κανένα άλλο σύστημα παρακολούθησης δεν ανέφερε το παραμικρό. Ο Μπρεζίνσκυ ανέπνευσε με κάποια ανακούφιση. Ο συναγερμός ήταν ψευδής. Καλό, γιατί δεν ερχόταν το τέλος του κόσμου. Κακό, γιατί το υποτίθεται τελειότερο, αρτιότερο και ακριβότερο σύστημα προειδοποίησης των ΗΠΑ δεν ήταν καθόλου αξιόπιστο. Το σύστημα της NORAD αποτελείτο από μια αλληλένδετη σειρά αισθητήρων και πανίσχυρων ραντάρ που διακλαδίζονταν και κατέληγαν σε ένα μεγάλο κένρο ελέγχου, χωμένο βαθιά μέσα στον όγκο του όρους Cheyenne του Κολοράντο, άτρωτο από την ισχυρότερη θερμοπυρηνική επίθεση. Συνολικά, 427 εκατομμύρια υπολογιστές ήταν συνδεδεμένοι με το κέντρο ελέγχου και κάπου, κάποιος πυροδότησε το πρόβλημα. Έρευνες μετά το περιστατικό έδειξαν πως το σενάριο επίθεσης έλαβε χώρα όταν τεχνικός φόρτωσε σε έναν υπολογιστή ταινία προσομοίωσης σοβιετικής πυραυλικής επίθεσης αλλά ξέχασε να στρέψει τον διακόπτη στην ένδειξη «άσκηση» με αποτέλεσμα την ενεργοποίηση του δικτύου άμυνας και την προετοιμασία μαζικών αντιποίνων. Ευτυχώς, με την επικράτηση των ψυχραιμοτέρων και την αντιπαραβολή ενδείξεων ιπταμένων ραντάρ και δορυφόρων, ο συναγερμός ακυρώθηκε.
Στους μήνες που ακολούθησαν ο Γενικός Γραμματέας του ΚΚΣΕ, Λεονίντ Μπρέζνιεφ διαμαρτυρήθηκε έντονα στον πρόεδρο Κάρτερ για τους σοβαρούς κινδύνους που θα είχε ένα παρόμοιο ατύχημα λανθασμένης αναφοράς. Ταυτόχρονα, η NORAD παρουσίασε άλλα τρία περιστατικά λανθασμένου συναγερμού, ένα στις 28 Μαΐου και άλλα δύο στις 3 και 6 Ιουνίου 1980 αντίστοιχα. Μετά από νέες έρευνες αποκαλύφθηκε πως υπεύθυνος ήταν ένας μικροηλεντρονικός μηχανισμός κυκλώματος (τσιπ) αξίας 46 δολαρίων αλλά και λάθη στον προγραμματισμό με την ανάρτηση λανθασμένων μηνυμάτων. Το σύστημα διορθώθηκε αλλά κατά την αναφορά στον πρόεδρο Κάρτερ αποφασίστηκε τόσο από την πολιτική ηγεσία όσο και από τους ειδικούς πως ένα περιστατικό λανθασμένου συναγερμού είναι πιθανόν να ανακύψει στο μέλλον, από άλλη αιτία και πως η μεγάλη ευθύνη και σημασία των αποφάσεων που πρέπει να ληφθούν επιβάλουν να μην επαφίεται απόλυτα στο αυτόματο σύστημα και να στηρίζονται στη σοφία του ανθρώπινου παράγοντα.
