Εντοπίστηκε πανάρχαιο άστρο στη κοσμική μας γειτονιά!

Κάθε φορά που ακούμε για νεοανακαλυφθέντα αστέρια που σχηματίστηκαν λίγο μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, πρόκειται για άστρα που βρίσκονται στα πιο απομακρυσμένα σημεία του ορατού Σύμπαντος. Η ανακάλυψη όμως του 2MASS J18082002-5104378 Β, έρχεται να αλλάξει τα δεδομένα και την αντίληψή μας για τον γαλαξία μας.
Το 2MASS J18082002-5104378 Β είναι περίπου 13,5 δισεκατομμυρίων ετών, και το σπουδαιότερο είναι ότι βρίσκεται στον δικό μας γαλαξία, όντας από τα παλαιότερα αστέρια του Σύμπαντος.
Τα αρχέγονα άστρα, ξεχωρίζουν από το μεταλλικό τους περιεχόμενο. Στο πολύ πρώιμο Σύμπαν δεν υπήρχαν μέταλλα. Σφυρηλατήθηκαν στο εσωτερικό της πρώτης γενιάς αστέρων και με τον θάνατό τους, διασκορπίστηκαν στο Σύμπαν, μόνο και μόνο μέχρι να αναμειχθούν εκ νέου και να σχηματίσουν νέα άστρα. Με κάθε επόμενη γενιά αυξάνονται και οι ποσότητες μετάλλων σε ένα άστρο. Όσο νεώτερο είναι το αστέρι, τόσο μεγαλύτερο είναι το μεταλλικό περιεχόμενο ή η μεταλλικότητα. (Ο Ήλιος “απέχει” περίπου 100.000 γενιές από τη Μεγάλη Έκρηξη.)
Το 2MASS J18082002-5104378 B έχει τη χαμηλότερη μεταλλικότητα από οποιοδήποτε αστέρι που έχει ανακαλυφθεί ποτέ, με μόνο περίπου το 10% της μεταλλικότητας της Γης. Η ανακάλυψή του θα μπορούσε να σημαίνει ότι ο δίσκος του γαλαξία μας είναι κατά πολύ αρχαιότερος από τα 8-10 δισεκατομμύρια χρόνια, που νομίζαμε έως σήμερα.
Είναι επίσης μικροσκοπικό, με μόνο το 10% της μάζας του Ήλιου, ακριβώς στο κατώτερο όριο που είναι δυνατή η καύση υδρογόνου. Το μικρό μέγεθος του 2MASS J18082002-5104378 B, ήταν και ο λόγος που δεν είχε ανακαλυφθεί νωρίτερα.
Η ανακάλυψη έρχεται να ανατρέψει την αντίληψη ότι όλα τα αρχέγονα άστρα ήταν τεράστια σε μέγεθος και καταστράφηκαν γρήγορα. Μικρά άστρα, έχουν τη δυνατότητα να μείνουν “ζωντανά” για δεκάδες δισεκατομμύρια ή ακόμη και τρισεκατομμύρια χρόνια.