[Πόλεμοι της Ρωμαϊκής Τετραρχίας] – Μία μέρα μετά το όραμα του Μεγάλου Κωνσταντίνου με τον φλεγόμενο σταυρό που τον έπεισε να πολεμήσει υπό την προστασία του Θεού των Χριστιανών, οι στρατοί των αυτοκρατόρων Κωνσταντίνου και Μαξεντίου συγκρούονται στην γέφυρα του Τίβερη έξω από τη Ρώμη για τελική κυριαρχία.
Μέλη της τετραρχίας, οι δύο αντίπαλοι ήταν οι τελευταίοι που είχαν επικρατήσει σε Δύση και Ανατολή. Η σύγκρουσή τους θα καθόριζε την μονοκρατορία, μεταξύ του Μαξεντίου, που κατείχε τη Ρώμη και του Κωνσταντίνου, που κατείχε την Ανατολή. Αντί να μείνει εντός των τειχών και να αμυνθεί, ο Μαξέντιος διάλεξε να αντιμετωπίσει τον ικανό αντίπαλό του λίγο πιο έξω από την πόλη, στο πέρασμα της γέφυρας.
Συγκεχυμένες πληροφορίες δεν μας διαφωτίζουν για αυτήν την απόφαση. Σε πολλές απεικονίσεις της μάχης στους μετέπειτα αιώνες η πέτρινη γέφυρα της Μιλβίας εμφανίζεται μισογκρεμισμένη, σημάδι πως ο Μαξέντιος διέταξε την καταστροφή της. Αντί αυτής, έστρωσε μια ξύλινη, πλωτή γέφυρα και αφού πέρασε απέναντι, περίμενε τον Κωνσταντίνο εκεί, στις όχθες του ποταμού. Η θέση που έλαβε παρείχε μειονεξία στρατηγικά αλλά ο Μαξέντιος φαίνεται να είχε σχέδιο να προσποιηθεί υποχώρηση και να καταστρέψει τεχνιτά τη γέφυρα τη στιγμή που ο όγκος του στρατού ου Κωνσταντίνου θα τη διέσχιζαν για να τους καταδιώξουν.
Το σχέδιο έδειξε να εξελίσσεται ευνοϊκά. Οι δυνάμεις του Κωνσταντίνου επιτέθηκαν με ορμή, διασκόρπισαν το ιππικό του αντιπάλου τους και πίεσαν σταδιακά το πεζικό, που άρχισε να χάνει έδαφος. Σε κάποια στιγμή, οι ‘Μαξεντιανοί’ έσπασαν και άρχισαν να τρέχουν προς τη γέφυρα. Προσπαθώντας να τους σταματήσει, ο Μαξέντιος έπεσε κι ο ίδιος στο ποτάμι και πνίγηκε. Η υποχώρηση εξελίχθηκε σε άτακτη φυγή και καταστροφή, αφού η πρόχειρη γέφυρα κατέρρευσε (δεν είναι σίγουρο αν αυτό έγινε από φυσική φθορά ή είχε ότι η παγίδα που στήθηκε για τον Κωνσταντίνο κακοφόρμισε και έπεσαν μέσα οι στρατιώτες του Μαξεντίου) και πολλοί πνίγηκαν. Τη επομένη ο Κωνσταντίνος εισήλθε στη Ρώμη θριαμβευτής και στέφθηκε μοναδικός αυτοκράτορας. Το επόμενο έτος υπέγραψε το Έδικτο των Μεδιολάνων που εφάρμοζε ανεξιθρησκεία τερματίζοντας τις θρησκευτικές διώξεις. Μια νέα εποχή χάραζε για την ρωμαϊκή αυτοκρατορία.