Δύο ρωμαϊκοί στρατοί συγκρούονται βίαια στην Θρακική πεδιάδα έξω από την Αδριανούπολη, όταν ο Κωνσταντίνος προέλασε από τη Θεσσαλονίκη και κατασκήνωσε στον ποταμό Έβρο απέναντι από το στρατόπεδο του Λικινίου, καίσαρα της Ανατολής.
295.000 Ρωμαίοι πολέμησαν βίαια για την πρωτοκαθεδρία στην αυτοκρατορία, στη μεγαλύτερη μάχη του 4ου αιώνα. Η μάχη δεν ήταν μία αποφασιστικής σημασίας σύγκρουση παρά περισσότερο μια σειρά από στρατηγήματα και εφόδους, στα οποία ο Κωνσταντίνος βγήκε νικητής με τις δυνάμεις του Λικινίου να υποχωρούν και να αναδιατάσσονται, μόνο για να υπερνικηθούν από τα στρατηγήματα και το επιθετικό πνεύμα των δυνάμεων του Κωνσταντίνου.
Τελικά, ο Λικίνιος, αν και υπέρτερος σε αριθμούς και αμυνόμενος, έσπασε τελικά και οι δυνάμεις τουεγκατέλειψαν το πεδίο. Το ιππικό του Κωνσταντίνου που περιλάμβανε και βαρβάρους Σαρμάτες, τους καταδίωξε σφαγιάζοντας πολλούς. 34 χιλιάδες στρατιώτες του Λικινίου σκοτώθηκαν και το βράδυ οι δυνάμεις του υποχώρησαν στο Βυζάντιο, όπου πολιορκήθηκαν.
Αν και δεν ήταν η τελευταία σύγκρουση μεταξύ των δύο ανταπαιτητών, η μάχη στην Αδριανούπολη έκρινε την κυριαρχία του Κωνσταντίνου, ο οποίος θα επικρατήσει και θα αναδειχθεί σε έναν από τους μεγαλύτερους μεταρρυθμιστές του ρωμαϊκού κράτους (Χριστιανισμός, μεταφορά της πρωτεύουσας, νομοθεσία, διοικητικές και στρατιωτικές μεταρρυθμίσεις).
