ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – 21 Απριλίου 43 π.Χ.: Μάχη της Μούτινα

Λίγες μόνο μέρες μετά την πολύνεκρη μάχη του Φόρουμ Γκαλλόρου, οι δυνάμεις του Μάρκου Αντωνίου δέχονται την επίθεση των Συγκλητικών δυνάμεων στο στρατόπεδό τους προκειμένου να λύσουν την πολιορκία του Δέκιμου Βρούτου.
Παρά τις βαριές απώλειές τους στην προηγούμενη μάχη, οι Συγκλητικοί διέθεταν μια ισχυρή δύναμη, κυρίως νεοσυλλέκτων, την υποστήριξη του Οκταβιανού Καίσαρα με τις λεγεώνες του και την αυτοπεποίθεση από την νίκη τους που είχε αναγκάσει τον Αντώνιο σε υποχώρηση. Ο Αντώνιος δεν περίμενε την επίθεση κατά του στρατοπέδου του, που θα μπορούσε να σπάσει τις γραμμές πολιορκίας και να οδηγήσει στην καταστροφή του στρατεύματός του αλλά διέταξε τις δύο λεγεώνες του να βγουν στο ανοιχτό πεδίο και να αντιμετωπίσουν τον υπερδιπλάσιο εχθρό. Οι βετεράνοι του υπάκουσαν.
Αν και ζορίστηκαν πολύ, κατόρθωσαν να κρατήσουν την επέλαση των Συγκλητικών αλλά ο ύπατος Άουλος Χίτριους οδήγησε μια ορμητική επέλαση της ΙΙΙ Λεγεώνας μέσα στο εχθρικό στρατόπεδο με στόχο τη σκηνή του ίδιου του Μάρκου Αντωνίου. Η επίθεση σχεδόν πέτυχε αλλά η αντωνιακή V λεγεώνα συγκράτησε την επίθεση και ένα αδέσποτο δόρυ τραυμάτισε θανάσιμα τον Χίρτιο. Ακέφαλοι οι συγκλητικοί λεγεωνάριοι υποχώρησαν ενώ μια αντεπίθεση της λεγεώνας του Οκταβιανού (που με βάση των ιστορικό Σουητώνιο οδήγησε ο ίδιος ο Οκταβιανός Καίσαρας) ανέκτησε το πτώμα του Χιρτίου αλλά υποχώρησε ανίκανη να διατηρήσει τις θέσεις της.

Με τον θάνατο του υπάτου Χιρτίου (δεύτερο δημοκρατικό ύπατο που σκοτωνόταν σε λίγες μέρες) οι λεγεώνες του πέρασαν στη διοίκηση του Οκταβιανού, που αρνήθηκε να αναγνωρίσει την εξουσία της Συγκλήτου και να δώσει τη διοίκησή τους σε άλλον στρατηγό. Καθυστέρησε δε εσκεμένα να υποστηρίξει τον πολιορκούμενο Δέκιμο Βρούτο στη Μούτινα με αποτέλεσμα οι δυνάμεις του να αποσκελετωθούν λιποτακτώντας στις δυνάμεις του Οκταβιανού.
Ο Μάρκος Αντώνιος αγνοώντας την αναστάτωση στο στρατόπεδο των Συγκλητικών, έλυσε την πολιορκία και διέφυγε με τον στρατό του μέσα στη νύχτα κατευθυνόμενος βόρεια για να ενωθεί με τις δυνάμεις των συμμάχων του στις Άλπεις.
Η μάχη ήταν μια αιματηρή ισοπαλία που χαιρετίστηκε ως νίκη και για τους δύο: την παράταξη του Αντώνιου γιατί αντιστάθηκε και άντεξε παρά την υστέρηση σε αριθμούς και την παράταξη των Συγκλητικών γιατί έλυσε την πολιορκία και ανάγκασε τον εχθρό σε υποχώρηση. Οι αντίπαλοι αποσύρθηκαν για ανασυγκρότηση: ο Δέκιμος Βρούτος κατέφυγε στη Μακεδονία μεταξύ άλλων πρώην συνωμοτών αλλά δολοφονήθηκε αργότερα από Κέλτες ιππείς που στάλθηκαν από τον Αντώνιο. Ο Οκταβιανός οδήγησε τις οκτώ λεγεώνες του κατά της Ρώμης που κατέλαβε αναίμακτα και συνέτριψε την Κικερώνεια παράταξη γενόμενος κύριος της Συγκλήτου. Ο Αντώνιος ενώθηκε με τις δυνάμεις του Λέπιδου και τελικά και του Οκταβιανού Αυγούστου που συμμάχησε μαζί τους στη λεγόμενη Δεύτερη Τριανδρία.