Λήγει η πολιορκία της Μασάντα με την διάτρηση του εξωτερικού τείχους και τη μαζική αυτοκτονία των 960 Ζηλωτών υπερασπιστών της. H πολιορκία ήταν η τελευταία πράξη της Μεγάλης Ιουδαϊκής επανάστασης.
Μετά την καταστροφή και πυρπόληση της Ιερουσαλήμ και του ναού του Σολομώντα, οι τελευταίοι Ιουδαίοι Ζηλωτές με τις οικογένειές τους υπό την καθοδήγηση του Ελαζάρ Μπεν Γιαΐρ κλείστηκαν στη Μασάντα, το θερινό παλάτι του βασιλιά Ηρώδη του Μεγάλου, που βρισκόταν σε φύσει οχυρή θέση με ισχυρά τείχη και προμήθειες.
Το 72 μ.Χ. ο κυβερνήτης της Ιουδαίας Λούκιος Φλάβιος Σίλβα οδήγησε την 10η Λεγεώνα “Fretensis” με πολλούς βοηθητικούς (4.800 λεγεωνάριους και κάπου 10.000 σκλάβους και υπηρέτες) στην περιοχή και απαίτησε την παράδοση των επαναστατών. Στην άρνηση του Ελεαζάρ οι Ρωμαίοι περιχαράκωσαν το βράχο της Μασάντα με ένα “circumvallatium” (περίκλειστο τείχος), μια σειρά οχυρωματικών έργων που σκοπό είχαν να αποκλείσουν κάθε επικοινωνία των πολιορκημένων ενώ 9 μικρά στρατόπεδα στήθηκαν σε τακτά διαστήματα για την επάνδρωση του τείχους.
Καθώς τα πολιορκητικά μηχανήματα απέτυχαν να βλάψουν τους πολιορκημένους, ξεκίνησε η κατασκευή μιας ράμπας που θα οδηγούσε έναν πολιορκητικό κριό στο ύψος των τειχών. Η ράμπα τελείωσε την άνοιξη του 73 μ.Χ. και στις 16 Απριλίου επετεύχθη καταστροφή του τείχους και είσοδος των Ρωμαίων στην ακρόπολη. Εκεί όμως ανακάλυψαν τα νεκρά σώματα των επαναστατών, που το προηγούμενο βράδυ αλληλοσκοτώθηκαν για να μην αιχμαλωτιστούν και ατιμαστούν. Παρά το γεγονός πως σύγχρονοι ιστορικοί αμφισβητούν την ακρίβεια της εξιστόρησης της μαζικής αυτοκτονίας, που βασίζεται μόνο στη διήγηση του ανακριβούς ιστοριογράφου Ιωσήπου, η θυσία της Μασάντα εορτάζεται από το σύγχρονο εβραϊκό κράτος και στρατό ως εθνική επέτειος ανάλογη με τη Μάχη των Θερμοπυλών.
