15.1 C
Athens
Τρίτη, 19 Μαρτίου, 2024
ΝΕΑΙΣΤΟΡΙΑΣαν σήμερα το 1975: H παραλαβή των A-7H από την Πολεμική Αεροπορία

Σαν σήμερα το 1975: H παραλαβή των A-7H από την Πολεμική Αεροπορία

- Advertisement -

Σαν σήμερα στις 15 Αυγούστου του 1975 η Πολεμική Αεροπορία παρέλαβε τα νέα της αεροσκάφη κρούσης Α-7Η. Η έκδοση Η (=Hellas) ήταν διαμορφωμένη ειδικά για την Πολεμική Αεροπορία. Ήταν τα πρώτα αεροσκάφη στην μετά Β’ ΠΠ εποχή που η Πολεμική Αεροπορία προμηθεύτηκε αγοράζοντας τα, ενώ μέχρι τότε το σύνολο του στόλου ήταν αμερικανική στρατιωτική βοήθεια.
Ο Κουρσάρος ήταν από τότε η αιχμή του δόρατος των μοιρών κρούσης της ΠΑ, σηκώνοντας το βάρος όλων των προβλεπόμενων αποστολών βομβαρδισμού από τότε. Αργότερα μετά τον Πόλεμο του Κόλπου η ΠΑ ενισχύθηκε με επιπλέον αεροσκάφη A-7E του αμερικανικού Ναυτικού που έφεραν πιο σύγχρονα συστήματα.
Με αφορμή αυτήν την επέτειο αναδημοσιεύουμε το σχετικό μας αφιέρωμα όπως είχε δημοσιευθεί στο τεύχος 85 της Π&Δ που κυκλοφόρησε το Νοέμβριο του 1991.

VOUGHT A-7 CORSAIR II
Αν και δεν μπορεί να συναγωνιστεί άλλα αεροσκάφη στην αισθητική και στην αεροδυναμική, το Vought A-7 Corsair II δεν παύει να είναι ένα αεροσκάφος σίγουρο και αποτελεσματικό. Σε πολλές περιπτώσεις το A-7 έδειξε ότι μπορεί να επιτεθεί σε στόχους με εξαιρετική ακρίβεια, αποδείχνοντας έτσι ότι πολλές φορές, η αξία δεν εξαρτάται από την εξωτερική εμφάνιση.
Όταν στα μέσα της δεκαετίας του _60, η Vought άρχισε τη σχεδίαση του A-7, η ομάδα των μηχανικών, υπό την επίβλεψη του J. Russell Clark, χρησιμοποίησε τις τελευταίες τεχνολογικές εξελίξεις για να κατασκευάσει ένα αεροσκάφος δίωξης-βομβαρδισμού (ΔΒ) με σύστημα ελέγχου βολής και σύστημα πλοήγησης, των οποίων η ακρίβεια ήταν πρωτόγνωρη. Το αεροσκάφος αυτό δεν ήταν υπερηχητικό και η αισθητική του ήταν λίγο περίεργη. Την εποχή εκείνη όμως, οι Αμερικανοί στρατιώτες σκοτώνονταν κατά χιλιάδες στο Βιετνάμ, και το A-7 ήταν το μόνο αεροσκάφος του οποίου η σχεδίαση είχε λάβει υπ_ όψη της τα μαθήματα του πολέμου στη Νότιο-ανατολική Ασία. Μπορούσε να μεταφέρει ένα μεγάλο φορτίο, να παραμείνει πάνω από το στόχο για μεγάλο χρονικό διάστημα και να αντιμετωπίσει με επιτυχία τα Βορειο-βιετναμικά MiG και τους αντιαεροπορικούς πυραύλους. Το A-7A Corsair II (Αρ. M. 152580) πραγματοποίησε την πρώτη του πτήση στα χέρια του δοκιμαστή πιλότου John W. Konrad στις 27 Σεπτεμβρίου 1965 πάνω από το Ντάλας και τις δοκιμές σε αεροπλανοφόρο πάνω στο USS America (CVA-66) στις 15 Νοεμβρίου 1966 στα χέρια του πλωτάρχη Fred Hueber. Τίποτα δεν έδειχνε εκείνη την εποχή ότι αυτό το αεροσκάφος, που δεν είχε τίποτα το ιδιαίτερα εντυπωσιακό, θα παρέμενε στις αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις για περισσότερο από δύο δεκαετίες. Όλοι όσοι έχουν πετάξει με το A-7, έχουν εκτιμήσει τη σιγουριά και τη δυνατή κατασκευή του και το αεροσκάφος έχει κερδίσει το σεβασμό των πιλότων του. Οι θιασώτες του A-7, αν και αναγνωρίζουν ότι το ξεκίνημα της ζωής του αεροσκάφους δεν είχε τίποτα το εντυπωσιακό, εκτιμούν ότι τα τωρινά σχέδια για την αντικατάστασή του είναι πρόωρα.
Εξαιρετική ακρίβεια
Στην USAF, το A-7 χαίρει πολύ μεγαλύτερης εκτίμησης ανάμεσα στους πιλότους και μηχανικούς απ_ όσο είναι γενικά παραδεκτό. Αυτοί που πετούσαν παλιότερα με πιο γρήγορα αεροσκάφη, όπως το Republic F-105 Thunderchief ή το F-100 Super Sabre έμεναν έκπληκτοι όταν άρχιζαν τη μετεκπαίδευση σε A-7. Αυτό το υποηχητικό αεροσκάφος ήταν χοντρό και είχε πολύ κοντή μύτη. O ίδιος ο Sol Love, διευθυντής του προγράμματος του A-7 δεχόταν άλλωστε, ότι του έλειπε η χάρη. Αλλά οι εντυπώσεις των χειριστών άλλαζαν όταν συνειδητοποιούσαν ότι το αεροσκάφος αυτό μπορούσε να εκτελέσει μια αποστολή βομβαρδισμού κάτω από συνθήκες πρωτόγνωρες. H ακρίβεια πλοήγησης και βομβαρδισμού γινόταν με την τελειότερη, για την εποχή, τεχνολογία. Το A-7D, και το ανάλογο μοντέλο του ναυτικού A-7E, ήταν τα πρώτα αεροσκάφη με τέτοιες ικανότητες. Το NWDS (Navigation and Weapons Delivery System-Σύστημα πλοήγησης και άφεσης οπλισμού) που διέθετε το A-7D, επέτρεπε την άφεση φορτίου βομβών 9070kg πάνω στο στόχο. Το αεροσκάφος διέθετε επίσης ένα περιστροφικό πυροβόλο General Electric M61A1 Vulcan των 20 χιλ. Με 1032 βλήματα. Το A-7D εμφανίστηκε εξαιρετικά αξιόπιστο και εύκολο στη συντήρηση. Ήταν σχεδιασμένο για συντήρηση από το έδαφος χωρίς τη χρήση κλιμάκων και ικριωμάτων. Στα πρώτα μοντέλα, ο κινητήρας ήταν ο Pratt & Whitney TF-30-P-2, ενώ στα μετέπειτα μοντέλα αντικαταστάθηκε από τον Alisson TF-41-A1/A2, έναν αμερικανικής κατασκευής Rolls Royce Sprey, ο οποίος διέθετε μεγαλύτερη ώση και αξιοπιστία.
Corsair στο Βιετνάμ
Τα πρώτα A-7D που έφτασαν στο θέατρο επιχειρήσεων της Νότιο-ανατολικής Ασίας τον Οκτώβριο του 1972, ανήκαν στη 354η Πτέρυγα Τακτικών Μαχητικών και εγκαταστάθηκαν στη βάση Κοράτ. Αυτή η έκδοση του Κορσαίρ αποδείχθηκε ελεύθερη από κάθε _παιδική αρρώστια_: σχεδιασμένο έτσι ώστε οι μηχανικοί να μπορούν να δουλεύουν χωρίς σκάλα, μπορούσε να εξυπηρετηθεί μεταξύ δύο αποστολών σε σύντομο χρονικό διάστημα. Τα A-7D της 354TFW ανέλαβαν τις αποστολές διάσωσης, στις οποίες οι Αμερικανοί είχαν δώσει το κωδικό όνομα Sandy. Παίρνοντας τη θέση των Douglas A-1E Skyraider, συνόδευαν τα ελικόπτερα διάσωσης Sikorsky HH-53C πάνω από το εχθρικό έδαφος. Κατά το ίδιο διάστημα, μια άλλη μονάδα με A-7D, το 3ο Σμήνος Τακτικών Μαχητικών, με διοικητή τον αντισμήναρχο Έντουαρντ Σκόουρον έφτασε στο Βιετνάμ και χρησιμοποιήθηκε κι αυτό σε υποστήριξη των αποστολών Σάντι. Τα A-7E του ναυτικού και τα A-7D της αεροπορίας πήραν όμως μέρος και σε αποστολές βομβαρδισμού πάνω από το Βόρειο Βιετνάμ, στα πλαίσια της επιχείρησης Λάινμπεϊκερ II, από τις 18 ως τις 29 Δεκεμβρίου 1972. Και όταν το Μάιο του 1975, οι ένοπλες δυνάμεις της Καμπότζης κατέλαβαν το φορτηγό πλοίο SS Mayaguez, τα A-7, πήραν μέρος στην επιχείρηση διάσωσης του πλοίου και του πληρώματός του. Το A-7E του αμερικανικού ναυτικού, εφοδιασμένο με το πυροβόλο, το σύστημα πλοήγησης και άφεσης οπλισμού και τον κινητήρα του A-7D, πραγματοποίησε την πρώτη του επιχειρησιακή αποστολή στις 26 ΜαΪου 1970, όταν ο υποσμηναγός Ντέιβ Λίχτμαν του σμήνους VA-146 _Μπλε Διαμάντια_, απονηώθηκε από το αεροπλανοφόρο USS Αμέρικα για να βομβαρδίσει μια μονάδα πυροβολικού των Βιετκόνκγ. Οι εκδόσεις A-7A, A-7B και A-7E παρέμειναν στη Νοτιο-ανατολική Ασία μέχρι το τέλος της σύρραξης, και το A-7B παρέμεινε σε υπήρεσία με την Naval Air Reserve Force μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του _80. Δύο ακόμα μονάδες της αεροπορίας με A-7 επρόκειτο όμως να διακριθούν τον Οκτώβριο του 1977. H 355η και η 23η Πτέρυγα τακτικών μαχητικών σάρωσαν όλα τα βραβεία στο διαγωνισμό τακτικού βομβαρδισμού που έγινε στο Λόσιμουθ της Αγγλίας, ενάντια στα Τζάγκουαρ που μόλις είχαν μπει σε υπηρεσία στη RAF.
To 1977 πάντα, η αεροπορία άρχισε να εφοδιάζει τα A-7D με αυτόματα πτερύγια ελιγμών, αυξάνοντας τις επιδόσεις και την ευελιξία των αεροσκαφών, και τους επέτρεπαν μεγαλύτερες γωνίες προσβολής χωρίς να κινδυνεύουν να πέσουν σε απώλεια στήριξης. Τοποθετήθηκε επίσης και η συσκευή λέιζερ Πέιβ Πένι σε ένα μικρό ατρακτίδιο κάτω από την εισαγωγή, η οποία προβάλλει στο HUD το στόχο και επιτρέπει τη χρήση _έξυπνων_ βομβών. Τα A-7E που βρίσκονται στις μονάδες του ναυτικού αυτήν τη στιγμή, είναι εφοδιασμένα με ένα σύστημα FLIR (Forward Looking Infra-Red), το οποίο τους παρέχει δυνατότητα να πραγματοποιήσουν επιθέσεις τη νύκτα ή με άσχημο καιρό.
Το A-7 σαν Εκπαιδευτικό
Εκτός από τα μαχητικά του καθήκοντα σε μοίρες της Αμερικανικής Εθνοφρουράς, ο τύπος παίζει σημαντικό ρόλο στην εκπαίδευση και αναμένεται να παραμείνει στο ρόλο αυτό για τον επόμενο αιώνα. H διθέσια έκδοση TA-7C προέρχεται από μετατροπή 49 αρχικά αεροσκaφών το 1985 στα οποία εκτός της μετασκευής του πιλοτηρίου, αντικαταστάθηκε και ο κινητήρας TF30 με το TF41. Έξι από αυτά τα αεροσκάφη τροποποιήθηκαν αργότερα σε αεροπλάνα ηλεκτρονικού πολέμου με το χαρακτηρισμό EA-7L και εντάχθηκαν στη μοίρα VAQ-34 στη βάση Μίραμας στην Καλιφόρνια και υπηρέτησαν σε αεροπλανοφόρα του στόλου του Ειρηνικού. H άλλη εκπαιδευτική έκδοση του A-7 είναι το διθέσιο A-7K που δεν υπηρέτησε ποτέ στις μοίρες της USAF, αλλά εντάχθηκε απ_ ευθείας στην Εθνοφρουρά που υπήρξε και ο τελικός παραλήπτης του τύπου από την Αεροπορία. Το πρώτο A-7K υπήρξε μετασκευή ενός A-7D αλλά τα επόμενα 30 αεροσκάφη προήλθαν από τη γραμμή παραγωγής. Το 1.545ο και τελευταίο A-7 που κατασκευάστηκε και παραδόθηκε το Σεπτέμβριο του 1984, υπήρξε ένα A-7K.
CORSAIR II Εξαγωγής
Οι προσπάθειες να πωληθεί μια νέα έκδοση του A-7, το A-7G στην Ελβετία απέτυχαν και το εμπάρκο που επέβαλε ο πρόεδρος Κάρτερ στις εξαγωγές οπλισμού ακύρωσε ένα σχέδιο αγοράς εκατό A-7 από το Πακιστάν. H Πορτογαλία απέκτησε όμως, σε δύο φάσεις, έναν αριθμό A-7P, τα όποια ήταν ανακατασκευασμένα A-7A και B, τα οποία διατήρησαν τον παλιό κινητήρα TF-30 και το πυροβόλο M61-A1 των 20 χιλ. H άλλη παραγγελία του A-7 αφορούσε την Ελληνική Πολεμική Αεροπορία, η οποία παράγγειλε εξήντα μονοθέσια A-7H και πέντε διθέσια TA-7H. Τα ελληνικά αεροσκάφη είναι βασισμένα στο A-7E και διαθέτουν όλες τις βελτιώσεις που είχε ζητήσει το αμερικανικό ναυτικό, όπως εκτινασσόμενο κάθισμα Έσκαπακ 1G3 μηδενικού ύψους και ταχύτητας, βελτιωμένα υδραυλικά και βελτιωμένο αυτόματο σύστημα ρύθμισης ισχύος. Έχει αφαιρεθεί όμως το σύστημα ανεφοδιασμού εν πτήσει. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι η απόφαση της αμερικανικής αεροπορίας να αντικαταστήσει τα A-7D από τα A-10A Θάντερμπολτ II κρίθηκε από πολλούς σαν πρόωρη και ίσως παράλογη. Σήμερα τα περισσότερα A-7 έχουν αποσυρθεί από τις μονάδες της αεροπορίας και υπηρετούν σε μονάδες της εθνοφρουράς.
Αποκλειστικός σκοπός τους (σύμφωνα πάντα με το παλαιό και υπό αναθεώρηση δόγμα) ήταν η ταχεία μεταφορά τους στην Ευρώπη για την ενίσχυση των δυνάμεων του NATO. Περιοδικά μάλιστα ολόκληρες πτέρυγες της Αμερικανικής Εθνοφρουράς μετακινούντο και στάθμευαν σε ευρωπαϊκά αεροδρόμια στα πλαίσια εφαρμογής των σχεδίων εκτάκτου ανάγκης. Όσο όμως τα αεροσκάφη παρέμεναν σε αμερικανικό έδαφος η σκληρή εκπαίδευση των βετεράνων πιλότων της Εθνοφρουράς συνεχιζόταν κυρίως σε αποστολές εγγύς υποστήριξης και προσβολών στόχων εδάφους λίγο πίσω από την πρώτη γραμμή. O μοναδικός λόγος που τα αεροσκάφη αυτού του τύπου δεν εμφανίστηκαν στην περιοχή του Κόλπου στις πρόσφατες επιχειρήσεις, παρ_ όλο ότι διέθεταν το σύστημα νυκτερινής ναυτιλίας-σκόπευσης LANA ήταν ότι η παρουσία τους εκεί θα δημιουργούσε σοβαρά προβλήματα στην υποστήριξή τους δεδομένου ότι η USAF είχε αφαιρέσει τα A-7 από το σύστημα εφοδιασμού εδώ και πολλά χρόνια. Αυτό υπήρξε σημαντικό μειονέκτημα του συστήματος και δεν ήταν λίγοι αυτοί που έθεσαν υπό αμφισβήτηση τη σκοπιμότητα διατήρησης των μοιρών των A-7D εάν δεν λυθεί το πρόβλημα. Αρκετές πάντως μοίρες της Εθνοφρουράς παρέμειναν σε επιφυλακή μέχρι και τη λήξη των χερσαίων επιχειρήσεων. Τα πρώτα A-7D εμφανίστηκαν στην εθνοφρουρά τον Οκτώβριο του 1975, όταν παραλήφθηκαν από το 188ο Σμήνος Τακτικών Μαχητικών στη βάση Κέρτλαντ του Νέου Μεξικού. Περίπου 350 αεροσκάφη σε δεκατέσσερα σμήνη της εθνοφρουράς πετούν αυτήν τη στιγμή με A-7D.
H Εξέλιξη του A-7
Όταν στις αρχές της δεκαετίας του _80 η αμερικανική αεροπορία άρχισε να αποσύρει τα A-7 από τη δύναμη της, την αποστολή της εγγύς υποστήριξης ανέλαβαν τα A-10A Thunderbolt II. Με τις καινούργιες τακτικές μάχης όμως, που εμφανίστηκαν την τελευταία δεκαετία, το A-10A, θεωρήθηκε σαν ιδιαίτερα ευάλωτο και ανίκανο να επιβιώσει πάνω από ένα μοντέρνο πεδίο μάχης. Τον Ιούνιο του 1985, η αμερικανική αεροπορία ζήτησε από τις εταιρίες προτάσεις για ένα αεροσκάφος που θα αντικαθιστούσε το A-10A. Το A-7 είχε θεωρηθεί από την εποχή που παρουσιάστηκε σαν ένα συντηρητικό σχέδιο, το οποίο όμως είχε μεγάλα περιθώρια εξέλιξης. H LTV παρουσίασε το YA-7F, το οποίο σε σχέση με το απλό A-7 είχε μεγαλύτερη άτρακτο κατά 1,2 μέτρα, ξανασχεδιασμένα πηδάλια και πτέρυγες με προεκτάσεις στο χείλος προσβολής για μεγαλύτερη ευελιξία. H κυριότερη αλλαγή όμως ήταν στον κινητήρα, μια και τώρα το A-7 μπορεί να δεχτεί είτε τον Pratt & Whitney F100-PW-220, είτε τον General Electric F110-GE-100, τους δύο κινητήρες με μετάκαυση που η αμερικανική αεροπορία έχει επιλέξει για τα μαχητικά της. Τα ηλεκτρονικά έχουν κι αυτά δεχτεί ανάλογο εκσυγχρονισμό, με αδρανειακό σύστημα πλοήγησης, νέο HUD ευρείας οπτικής γωνίας, οθόνες πολλαπλών λειτουργιών, ατρακτίδιο LANA (Low Altitude Night Attack) και καινούργιο σύστημα αυτοπροστασίας. H έκδοση αυτή όμως, που θα μπορούσε να ενδιαφέρει και τη χώρα μας, δεν είχε συνέχεια, μια και το διαγωνισμό κέρδισε μια καινούργια έκδοση του F-16, το A-16. Αν όμως είχε προτιμηθεί το A-7, θα ήταν η μοναδική περίπτωση όπου ένα αεροσκάφος θα αντικαθιστούσε… τον αντικαταστάτη του!
Άλλη Πολεμική Δράση
Το 1983, με την παρουσία Αμερικανών Πεζοναυτών στη Βηρυτό, μετά από αίτηση της λιβανικής κυβέρνησης, τα A-7E από το αεροπλανοφόρο _Αϊζενχάουερ_ (CVN-69) ανέλαβαν να υποστηρίζουν την προσπάθεια. Σε πολλές περιπτώσεις τα αεροπλάνα δέχθηκαν πυρά τόσο από λιβανικές εθνοφυλακές όσο και από τις συριακές δυνάμεις στην περιοχή, χωρίς όμως απώλειες. Περισσότερη δράση με δύο μάλιστα απώλειες ήλθε αργότερα όταν A-7E από το αεροπλανοφόρο _Ιντιπέντενς_ (CV-62) έπληξαν σε αρκετές περιπτώσεις συριακές και παλαιστινιακές θέσεις. Τον Οκτώβριο του ιδίου χρόνου, η αμερικανική επέμβαση στη Γρανάδα έδωσε άλλη μιά ευκαιρία στα A-7 να _δουν_ πολεμική δράση. H μακροχρόνια παρουσία αμερικανικών δυνάμεων στον Περσικό Κόλπο την περίοδο του πολέμου Ιράν-Ιράκ είχε σαν αποτέλεσμα την εμπλοκή A-7 εναντίον ιρανικών κανονιοφόρων και άλλων εγκαταστάσεων. Αν και η πρόσφατη κρίση στον Περσικό κόλπο ήρθε πολύ αργά για το A-7D ο τύπος αντιπροσωπεύθηκε από δύο σμήνη A-7E του ναυτικού, τo VA-46 και VA-72, που άνηκαν στην CVW-3 και επιχειρούσαν από το USS John F. Kennedy (CV-67). Πετώντας σε συνδυασμό με τα A-6E, τα A-7E κατηύθυναν στο στόχο τον πύραυλο AGM-84E SLAM (Standoff Land Attack Missile). Αυτές οι αποστολές είναι μάλλον και η τελευταία επιχειρησιακή χρήση του A-7, μια και η αντικατάσταση του από το F-18 έχει πια ολοκληρωθεί. Θα συνεχίσει όμως να πετά με τις εφεδρείες της αμερικανικής αεροπορίας και του ναυτικού. Και θα πετά σίγουρα και μετά το 2000 στην Πορτογαλία και στην Ελλάδα, ειδικά μετά την ενίσχυση της Πολεμικής Αεροπορίας μας με 36 A-7E από τα αποθέματα του αμερικανικού ναυτικού.
ΠΑΡΑΛΛΑΓΕΣ A-7 CORSAIR II
A-7A: Αρχικό μοντέλο για το αμερικανικό ναυτικό. Κατασκευάστηκαν 199 αεροσκάφη. Ορισμένα από αυτά μετατράπηκαν σε A-7P, TA-7P και NA-7A. Όλα τα μοντέλα του ναυτικού διαθέτουν στη δεξιά μεριά της ατράκτου σωλήνα ανεφοδιασμού εν πτήσει. Τα μοντέλα A-7A και A-7B έχουν ενσωματωμένη σκάλα επιβίβασης. Διαθέτουν δύο πυροβόλα Μκ 12 των 20 χιλ. Στο ρύγχος.
A-7B: Μοντέλο παραγωγής για το αμερικανικό ναυτικό. Κινητήρας TF-30-P-6. Κατασκευάστηκαν 196 αεροσκάφη και ορισμένα από αυτά μετατράπηκαν σε TA-7C και A-7P. Διέθεταν σωλήνα ανεφοδιασμού και σκάλα επιβίβασης. Ορισμένα A-7A και A-7B εξοπλίστηκαν με συστήματα ECM σε ένα ραχιαίο εξόγκωμα. Δύο πυροβόλα Μκ 12 των 20 χιλ. στο ρύγχος.
A-7C: Ανάλογα των A-7E αλλά με κινητήρα TF-30 για το αμερικανικό ναυτικό. Ένα πυροβόλο M61 A2 τνω 20 χιλ. Στο ρύγχος.
TA-7C: Διθέσιο μοντέλο για προκεχωρημένη εκπαίδευση. Επιμηκυμένη άτρακτος εξαιτίας του δεύτερου κόκπιτ. Καλύπτρα που ανοίγει προς το πλάι. Κατασκευάστηκαν 96 αεροσκάφη, από τα οποία 49 διαθέτουν τον κινητήρα TF-41.
A-7D: Μοντέλο παραγωγής για την αμερικανική αεροπορία και την εθνοφρουρά. Διαθέτουν κινητήρες TF-41 A1. Κατασκευάστηκαν 459 αεροσκάφη, από τα οποία ένα μετατράπηκε σε A-7K. Στο τέλος της δεκαετίας του _70 εφοδιάστηκαν με το σύστημα λέιζερ Πέιβ Πένι. Διαθέτουν στόμιο ανεφοδιασμού εν πτήσει τύπου Flying boom στο πάνω μέρος της ατράκτου. Φέρουν πυροβόλο M61A1 των 20 χιλ. A-7E: Μοντέλο παραγωγής για το αμερικανικό ναυτικό. Διαθέτουν τον κινητήρα TF-41 A2. Κατασκευάστηκαν 535 αεροσκάφη από τα οποία ένα μετατράπηκε σε YA-7H. Εξοπλίστηκαν με συστήματα ECM και φέρουν το πυροβόλο M61A1 των 20 χιλ.
KA-7F: Μοντέλο τάνκερ για ανεφοδιασμό εν πτήσει. Δεν κατασκευάστηκε ποτέ.
A-7G: Μοντέλο για την Ελβετία. Δεν κατασκευάστηκε ποτέ.
YA-7H: Αρχικό μοντέλο του διθέσιου TA-7C για το αμερικανικό ναυτικό. Μετατροπή ενός μοναδικού αεροσκάφους από A-7E.
A-7H: Ειδικό μοντέλο για την ελληνική παραγγελία. Παραλλαγή του A-7E. H πρώτη πτήση έγινε στις 6 ΜαΪου 1975. Δεν διαθέτουν το σωλήνα ανεφοδιασμού εν πτήσει. Κατασκευάστηκαν 60 αεροσκάφη και οι παραδόσεις άρχισαν το 1977.
TA-7H: Διθέσιο μοντέλο για την ελληνική αεροπορία. Κατασκευάστηκαν 5 αεροσκάφη τα οποία παραδόθηκαν το 1980. Αργότερα κατασκευάστηκε ένα ακόμη από μετατροπή για να αντικαταστήσει μια απώλεια.
A-7K : Διθέσιο μοντέλο για την αμερικανική εθνοφρουρά. Ένα αεροσκάφος κατασκευάστηκε από μετατροπή και 30 κατασκευάστηκαν καινούργια. Διαθέτουν το πυροβόλο M61A1 των 20 χιλ., στόμιο ανεφοδιασμού εν πτήσει και σύστημα λέιζερ Πέιβ Πένι.
A-7P: Ανακατασκευασμένα A-7A και A-7B για την Πορτογαλία. Διατηρούν τον κινητήρα TF-30 αλλά διαθέτουν ηλεκτρονικό εξοπλισμό ανάλογο του A-7E. Παραδόθηκαν 20 αεροσκάφη το 1981-82 και άλλα 30 το 1984-85.
ΕΛΛΑΔΑ
H Ελλάδα υπήρξε η πρώτη χώρα στην οποία εξήχθη ο τύπος μετά από μιά παραγγελία 60 αεροσκαφών στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Τα πρώτα αυτά αεροσκάφη ακολουθήθηκαν από πέντε ακόμη εκπαιδευτικά TA-7H ενώ το τελευταίο A-7H στη γραμμή παραγωγής μετατράπηκε σε διθέσιο εκπαιδευτικό. Εξοπλίζουν τρεις μοίρες.
340 Μοίρα/115 Πτέρυγα
Βάση: Σούδα
345 Μοίρα/ 115 Πτέρυγα
Βάση: Σούδα
347 Μοίρα/110 Πτέρυγα
Βάση: Λάρισα
ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ
H πορτογαλική αεροπορία λόγω περιορισμένων κονδυλίων βασιζόταν ανέκαθεν στη στρατιωτική βοήθεια άλλων χωρών της συμμαχίας. Στα πλαίσια αυτής της βοήθειας και σε αντικατάσταση αεροσκαφών F-84G οι ΗΠΑ παραχώρησαν 50 βομβαρδιστικά A-7P, από μετασκευασμένα A-7A/B. Τα αεροπλάνα παραδόθηκαν σε δύο δόσεις των 20 και 30 αντίστοιχα το 1981-81 και 1983. Στην αρχική παράδοση περιλαμβάνονταν και έξι TA-7P
Escuadra 302
Βάση: Μόντε Ριάλ
Escuadra 304
Βάση: Μόντε Ριάλ
TEXNIKA ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ VOUGHT A-7D Corsair II
ΠΤΕΡΥΓΑ:
Εκπέτασμα 11,81 μέτρα (Αναδ. Ακροπτερύγια) 7,24 μέτρα
Επιφάνεια 34,84 μέτρα
Πλήρωμα ένας πιλότος σε εκτινασσόμενο κάθισμα Escapac
Μήκος 14,06 μέτρα
Ύψος 4,9 μέτρα
Εκπέτασμα ουραίου πτερυγ. 5,52 μέτρα
ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΡΟΣΓΕΙΩΣΗΣ
Μετατρόχιο 2,9 μέτρα
Μεταξόνιο 4,83 μέτρα
BAPH
Κενό 8.988 κιλά
Μέγιστο απογείωσης 19.051 κιλά
Μέγιστο εξωτερικό φορτίο 9.072 κιλά
Μέγ. εξ. φορτίο πλήρες καυσίμων 4.309 κιλά
Μέγ. εξ. φορτίο μειωμένα καυσιμα 6.804 κιλά
Εσωτερικό φορτίο καυσίμων 4.202 κιλά
ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ:
Μέγιστη ταχύτητα στην επιφάνεια της θάλασσας 1.123 χ.α.ω.
Επιχειρησιακή οροφή 51.000 πόδια
Ακτίνα δράσης 1.430 χλμ.
Μέγιστη ακτίνα 4.604 χλμ.
Ταχύτητα σε μεγάλο ύψος
MiG-23 Flogger-B Μαχ 2,35
F/A-18A Hornet Μαχ 1,8+
Sea Harrier Μαχ 0,95
Yak-38 Forger-A Μαχ0,95
Buccaneer S.Mk2B Μαχ 0,92
Vought A-7E Μαχ 0,9
A-4M Skyhawk Μαχ 0,9
Grumman A-6E Μαχ 0,8
Οπλικό φορτίο
Grumman A-6E 8.165 κιλά
F/A-18A Hornet 7.711 κιλά
Buccaneer S.Mk2B 7.257 κιλά
Vought A-7E 6.804 κιλά
A-4M Skyhawk 4.500 κιλά
Sea Harrier 3.629 κιλά
Yak-38 Forger-A 3.600 κιλά
MiG-23 2.000 κιλά
Ταχύτητα σε χαμηλό ύψος
MiG-23 Flogger-B Μαχ 1,2
F/A-18A Hornet Μαχ 1
Vought A-7E Μαχ 0,9
A-4M Skyhawk Μαχ 0,9
Buccaneer S.Mk2B Μαχ 0,85
Grumman A-6E Μαχ 0,85
Sea Harrier Μαχ 0,85
Yak-38 Forger-A Μαχ0,8
Επιχειρησιακή οροφή
MiG-23 Flogger-B 61.000 πόδια
Sea Harrier 50.000 πόδια +
F/A-18A Hornet 50.000 πόδια
A-4M Skyhawk 42.250 πόδια
Grumman A-6E 42.000 πόδια +
Vought A-7E 42.000 πόδια
Buccaneer S.Mk2B 40.000 πόδια +
Yak-38 Forger-A 40.000 πόδια
Ακτίνα δράσης (εσωτ καύσιμα)
Buccaneer S.Mk2B 3.700 χλμ.
Vought A-7E 2.300 χλμ.
F/A-18A Hornet 2.130 χλμ.
Grumman A-6E 1.627 χλμ.
Sea Harrier 1.500 χλμ.
MiG-23 Flogger-B 1.300 χλμ.
Yak-38 1.000 χλμ.
A-4M 547 χλμ.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στο flight.com.gr εκφράζουν τους συντάκτες τους
κι όχι απαραίτητα τον ιστότοπο. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς γραπτή
έγκριση. Σε αντίθετη περίπτωση θα λαμβάνονται νομικά μέτρα. Ο ιστότοπος
διατηρεί το δικαίωμα ελέγχου των σχολίων, τα οποία εκφράζουν μόνο το συγγραφέα
τους.

- Advertisement -
- Advertisement -
Subscribe
Notify of
0 Comments
Inline Feedbacks
View all comments

Ακούστε μας

- Advertisement -

Το Σχόλιο της Ημέρας

Ανάγκη για νέα υποβρύχια για το Πολεμικό Ναυτικό, γαλλικά, γερμανικά, σουηδικά, οτιδήποτε!

Η ιδέα για το σημερινό μας άρθρο προέκυψε μετά την είδηση πως η Ολλανδία θα αγοράσει νέα υποβρύχια από τη Γαλλία, από τη Naval...

Το τεύχος μας που κυκλοφορεί

- Advertisement -

Κύριο Άρθρο

Φρεγάτα Hessen: Nέα στοιχεία για την αποτυχία στην Ερυθρά Θάλασσα, προβλήμα...

37
Η γερμανική φρεγάτα Hessen είναι από τα πολεμικά πλοία που απασχόλησαν πρόσφατα την αμυντική επικαιρότητα διεθνώς. Καθώς, μετά από έγκριση της γερμανικής Βουλής για...
- Advertisement -
Card image

ΠΤΗΣΗ 038 Τεύχος Ιουλίου 2023

Αγορά 3.99€
- Advertisement -

Σαν σήμερα

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – 18 Μαρτίου 1965: Ο πρώτος περίπατος στο Διάστημα

0
Στις 18 Μαρτίου 1965, ο Σοβιετικός κοσμοναύτης Αλεξέι Λεόνοφ πραγματοποιεί τον πρώτο διαστημικό περίπατο.https://www.youtube.com/watch?v=c5ZtBhQQPjMΟ Λεόνοφ ήταν ένας από τους δύο κοσμοναύτες του «Voskhod 2»,...
- Advertisement -
Card image

ΠΤΗΣΗ Τεύχη 32, 33, 34, Ιανουάριος, Φεβρουάριος, Μάρτιος 2023

Αγορά 7.99€
- Advertisement -
Card image

ΠΤΗΣΗ 037 Τεύχος Ιουνίου 2023

Αγορά 3.99€

Πολιτική διαχείρισης σχολίων

Πολιτική διαχείρισης σχολίων για τις ιστοσελίδες flight.com.gr, navaldefence.gr, military-history.gr

73
Όπως είναι γνωστό, τα σχόλια στα site μας υπόκεινται σε έλεγχο και επεξεργασία ώστε να διασφαλιστεί η συμμόρφωσή τους με τους κανόνες που έχουμε...

Related News

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – 18 Μαρτίου 1965: Ο πρώτος περίπατος στο Διάστημα

Στις 18 Μαρτίου 1965, ο Σοβιετικός κοσμοναύτης Αλεξέι Λεόνοφ πραγματοποιεί τον πρώτο διαστημικό περίπατο.https://www.youtube.com/watch?v=c5ZtBhQQPjMΟ Λεόνοφ ήταν ένας από τους δύο κοσμοναύτες του «Voskhod 2»,...

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – 5/18 Μαρτίου 1913: Η δολοφονία του Γεωργίου του Α΄ στη Θεσσαλονίκη

Έχοντας συμπληρώσει σχεδόν 50 έτη από την ανάρρησή του στο θρόνο και με τους εθνικούς στόχους για απελευθέρωση των αλύτρωτων ελληνικών εδαφών σε μεγάλο...

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – 18 Μαρτίου 1793: Μάχη του Νέερβιντεν, γαλλική ήττα στο Βέλγιο

Οι Αυστριακοί με μικρή συμμετοχή Δανών κατορθώνουν να αναχαιτίσουν την επέλαση του γαλλικού στρατού στις Αυστριακές Κάτω Χώρες, μόλις 57 χιλιόμετρα ανατολικά των Βρυξελλών,...