Η πρόσφατη ανακοίνωση της DSCA που αφορά την πιθανότητα πώλησης στις Φιλιππίνες είτε 6 ελικοπτέρων ΑΗ-64Ε είτε 6 ΑΗ-1Ζ, έχει ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Καθώς το νησιωτικό κράτος δεν έχει κανένα τύπο από τους δυο σε υπηρεσία, λογικό είναι στις προσφορές που έστειλε η DSCA στο Κονγκρέσο περιλαμβάνονται και όλα τα απαραίτητα “περιφερειακά”.
Έτσι, και στις δυο παραγγελίες περιλαμβάνονται τα πάντα. Έτσι υπάρχουν όλα τα απαραίτητα υποσυστήματα “κινητήρες, πυροβόλα, συστήματα αυτοπροστασίας κοκ, ενώ υπάρχουν και προβλέψεις για πυραύλους αέρος-αέρος! Έτσι, τα ΑΗ-64Ε θα έχουν πρόβλεψη αλλά και εκτοξευτές ΑΙΜ-92 Stinger (ATAS), ενώ τα ΑΗ-1Ζ θα φέρουν ΑΙΜ-9Μ! Γίνεται αντιληπτό το γεγονός ότι μιλάμε για πλήρη αποδέσμευση των “πάντων” για τις Φιλιππίνες.
GULF OF THAILAND (Feb. 19, 2020) Two AH-1Z Viper helicopters prepare to take off from the flight deck of the San Antonio-class amphibious transport dock ship USS Green Bay (LPD 20). Green Bay, part of the America Expeditionary Strike Group, 31st Marine Expeditionary Unit team, is operating in the U.S. 7th Fleet area of operations to enhance interoperability with allies and partners and serve as a ready response force to defend peace and stability in the Indo-Pacific region. (U.S. Navy photo by Mass Communication Specialist 3rd Class Maria G. Llanos/Released)
Το ενδιαφέρον όμως εδράζεται αλλού. Στο κόστος των δυο προτάσεων. Έτσι, ενώ τα ΑΗ-64Ε θα κοστίσει το αστρονομικό ποσό των 1,5 δις δολαρίων (!!!!), με τα όπλα όμως, τα αντίστοιχα ΑΗ-1Ζ θα κοστίσουν “μόλις” 450 εκ. δολάρια, χωρίς όμως όπλα. Που σημαίνει πως πρακτικά αντί για 6 επιθετικά ελικόπτερα ΑΗ-64Ε, μπορεί κάποιος να αποκτήσει 12 ή και περρισότερα οπλισμένα ΑΗ-1Ζ!
AH-1Z και AH-64E θα “κονταροκτυπηθούν” στο πρόγραμμα νέων ελικοπτέρων των Φιλιππίνων
Είναι προφανές πως το κόστος του ΑΗ-64Ε έχει εκτοξευτεί σε επίπεδο τροχιάς … F-35A, ίσως και μεγαλύτερο. Η αλήθεια είναι πως ειδικά το μοντέλο ΑΗ-64Ε είναι μια εκπληκτική πολεμική μηχανή, με τρομερές δυνατότητες, αλλά μιλάμε πλέον για κόστη που έχουν “ξεφύγει” τελείως. Αντίθετα, το ΑΗ-1Ζ παραμένει “προσγειωμένο”, ενώ παραμένει ικανότατο με επίσης δυνατότητες βολών Hellfire αλλά ΚΑΙ ΑΙΜ-9Μ.
STRAIT OF HORMUZ (July 18, 2019) An AH-1Z Viper helicopter with Marine Medium Tiltrotor Squadron (VMM) 163 (Reinforced), 11th Marine Expeditionary Unit (MEU), prepares to land onto the flight deck of the amphibious assault ship USS Boxer (LHD 4) during a strait transit. The Boxer Amphibious Ready Group and the 11th MEU are deployed to the U.S. 5th Fleet area of operations in support of naval operations to ensure maritime stability and security in the Central Region, connecting the Mediterranean and the Pacific through the western Indian Ocean and three strategic choke points. (U.S. Marine Corps photo by Lance Cpl. Dalton Swanbeck/Released)
Όταν τη δεκαετία του ’90 η Ελλάδα επέλεξε το ΑΗ-64Α+ αντί του AH-1W, αισθανθήκαμε όλοι εθνικά “υπερήφανοι” γιατί η χώρα μας πήρε ότι καλύτερο υπήρχε σε επίπεδο επιθετικού ελικοπτέρου παγκοσμίως. Κανείς όμως δεν είδε το υψηλό κόστος αυτής της προμήθειας, που τότε δεν συνοδεύτηκε από τα OH-58D Kiowa Warrior, απαραίτητα για την πολλαπλασιαστική ισχύ των ΑΗ-64Α+.
Αντίθετα, η Τουρκία παρέμεινε με τα “φτωχά” AH-1W, ενώ παράλληλα φρόντισε να παραλάβει μεγάλο αριθμό μονοκινητήριων ΑΗ-1 από τα αποθέματα του US Army. Η Ελλάδα αντίθετα προτίμησε να “σνομπάρει” τα μεταχειρισμένα ΑΗ-1, μια απόφαση που πρέπει να δούμε με προσοχή, καθώς η Αεροπορία Στρατού όλη τη δεκαετία του ’90 προσπαθούσε να αξιοποιήσει τα ΑΗ-64Α+.
Χωρίς να δώσουμε περισσότερα στοιχεία, θα πούμε πως η αγορά των 20 ΑΗ-64Α+ “στέγνωσε” τις διαθέσιμες πιστώσεις για τα εξοπλιστικά του Ελληνικού Στρατού για πολλά χρόνια. Χρειάστηκε να φτάσουμε στα ΕΜΠΑΕ για να δούμε νέες προσθήκες στο οπλοστάσιο του ΕΣ.
Η Τσεχία επιλέγει ελικόπτερα AH-1Z και UH-60M, «έλεγχος τιμών»
Επίσης, με την επιλογή του ΑΗ-64 όπως είπαμε ο ΕΣ απεμπόλησε το δικαίωμα παραλαβής ΑΗ-1 από τα αμερικανικά αποθέματα. Οι Τούρκοι αντίθετα έκαναν χρήση των αποθεμάτων, κερδίζοντας τον απαραίτητο χρόνο για την ανάπτυξη του Τ129 ΑΤΑΚ, ενώ κέρδισαν πολύτιμη εμπειρία από τη χρήση (και τις απώλειες) των AH-1W στο τουρκικό Κουρδιστάν.
Κάναμε καλά που πήραμε τα ΑΗ-64Α+, και στη συνέχεια τα ΑΗ-64D; Αν υποθέσουμε πως η διαφορά τιμής AH-64A+/AH-1W & AH-64E/AH-1Z είναι σταθερή, τότε ο ΕΣ επέλεξε ποιότητα έναντι ποσότητας. Στην πραγματικότητα όμως, ο ΕΣ, όπως και άλλοι στρατοί στον κόσμο, επέλεξε US Army κι όχι US Marines.
Μετά από 25 χρόνια εμπειρίας στα ΑΗ-64 ο ΕΣ είναι πλέον πολύ δύσκολο να πει κάτι διαφορετικό. Βέβαια, πρέπει να σημειώσουμε τα ατυχήματα που έχει ο τύπος, που παρά τις προσπάθειες της Αεροπορίας Στρατού, δεν ήταν δυνατόν να αποιαφευχθούν. Επίσης σημειώνουμε τη μέτρια συνεργασία της ΑΣ με την Boeing.
Φυσικά το οπλοσύστημα ΑΗ-64Ε είναι κατά πολύ ανώτερο από το ΑΗ-1Ζ. Το θέμα όπως είναι πως δεν είναι αυτό, αλλά ο μικρός αριθμός επιθετικών ελικοπτέρων που αγοράστηκαν και δεν μπορούν να καλύψουν όλα τα μέτωπα της χώρας. Σήμερα, όταν η τεχνολογία έχει φτάσει στο ΑΗ-64Ε, η Ελλάδα δεν μπορεί να ακολουθήσει, παραμένοντας υποχρεωτικά στο ΑΗ-64Α+, ενώ αρκείται και σε “πατέντες” του στυλ OH-58D Kiowa Warrior.
Όταν αγοράστηκαν τα ΑΗ-64Α ήταν ότι καλύτερο υπήρχε. Δυνατότητα μεταφοράς ΚΑΙ κατεύθυνσης του Hellfire (δεν είχε αυτή τη δυνατότητα το AH-1W τότε), πανίσχυρο πυροβόλο, νέα σχεδίαση. Από την άλλη πλευρά το AH-1W, και αργότερα το ΑΗ-1Ζ ήταν κομμένα και ραμμένα στα μέτρα των Πεζοναυτών, φτιαγμένα να πετούν πάνω από θαλάσσιο περιβάλλον.
Το θέμα είναι πως τα AH-1W συνεχίζουν να υποστηρίζονται, ενώ μάλιστα είναι διαθέσιμα και σε μεγάλους αρθμούς σαν μεταχειρισμένα. Και το ερώτημα είναι απλό; κάναμε καλά όταν επιλέξαμε το ΑΗ-64Α+ αντί του AH-1W. Πόσο πιο εύκολο θα ήταν σήμερα να αγοράζαμε τα AH-1Z, και πόσο πιο απλό να εισάγουμε σε υπηρεσία το υπερσύγχρονο ΑΗ-1Ζ;
Η Χιλή εξετάζει την περίπτωση απόκτησης AH-1W από τα πλεονάσματα του Σώματος των Πεζοναυτών
Πριν απαντηθεί το ερώτημα, πρέπει να σκεφτούμε και το θέμα της ποσότητας έναντι της ποιότητας. Αλλά και τον μεγάλο αριθμό των μετώπων που πρέπει να καλύψει η ΑΣ με τα διαθέσιμα μέσα της. Μήπως αντί για 20+12 AH-64A+/AH-64DHA, αγοράζαμε 50 ή 60 ελικόπτερα ΑΗ-1W/Z, και έτσι είχαμε μια πολύ ισχυρότερη δύναμη πυρός, που θα μπορούσε πλέον να μεταφέρεται και στα πλοία του ΠΝ;
