To 2ο webinar που οργάνωσε το περιοδικό ΠΤΗΣΗ, το www.ptisidiastima.com και το www.navaldefence.gr σε συνεργασία με την Crowd Policy, με θέμα τις Ανθυποβρυχιακές επιχειρήσεις σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο, είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς εξετάστηκαν και οι πιο σύγχρονες πτυχές και τα ζητήματα του ανθυποβρυχιακού πολέμου στην περιοχή μας. Στο 2ο session, του οποίου τα πρακτικά ξεκινάμε να δημοσιεύουμε εδώ, ένα νέο πάνελ ειδικών του Πολεμικού μας Ναυτικού, εξέτασε τόσο τις κρίσιμες παραμέτρους λειτουργίας ενός υποβρυχίου όσο και την νέα απειλή που φέρνουν τα τουρκικά Type 214. To session από πλευράς ΠΤΗΣΗΣ συντόνισε ο Χρήστος Κτενάς.
Το webinar μπορείτε να το δείτε ολόκληρο και στο Youtube:
Κτενάς Χρήστος: Καλησπέρα και από εμένα. Το 2ο session του σημερινού σεμιναρίου μας θα ασχοληθεί περισσότερο με τις νέες τεχνολογίες και το μέλλον γενικότερα του ανθυποβρυχιακού πολέμου. Εγώ θα φιλοξενήσω τρία εκλεκτά στελέχη του πολεμικού μας ναυτικού: Είναι ο αντιναύαρχος ε.α. κος Κωνσταντίνος Μαζαράκης Αινιάν, ο αντιναύαρχος ε.α. κος Δημήτρης Καβουλάκος, και ο υποναύαρχος ε.α. κος Ραδάμανθης Φουντουλάκης.
Έχουμε καταφέρει να έχουμε τρεις ανθρώπους με πολύ μεγάλη εμπειρία στο χώρο των ανθυποβρυχιακών επιχειρήσεων, αλλά ο καθένας έχει μια… θα το πω εξειδίκευση. Ο κος Μαζαράκης έχει από την πλευρά του μεγάλη εμπειρία στα ανθυποβρυχιακά ελικόπτερα. Έχει συμπληρώσει πάνω από 2.500 ώρες πτητικής εμπειρίας σε αυτά και έχει διατελέσει ως διοικητής σχολής ελικοπτέρων και διοίκησης ελικοπτέρων. Ο κος Φουντουλάκης έχει μεγάλη υποβρυχιακή εμπειρία. Έχει μάλιστα, πέρα από την εμπειρία κάτω από τη θάλασσα, και μεγάλη εμπειρία ως project manager σε προγράμματα του Ναυτικού μας σε αναβάθμιση και έλεγχο και δοκιμές υποβρυχίων μας. Και βέβαια ο κος Καβουλάκος έχει μεγάλη εμπειρία σε ανθυποβρυχιακό πόλεμο από την πλευρά της επιφανείας. Άρα έχουμε τρεις ανθρώπους οι οποίοι μπορούν να μας βοηθήσουν πάρα πολύ. Ο καθένας από τους τρεις θα κάνει μια μικρή εισήγηση και μετά θα προχωρήσουμε σε ερωτήσεις οι οποίες έχουν συλλεχθεί από τους αναγνώστες μας κυρίως, αλλά βεβαίως και από τη δική μας πλευρά. Να ξεκινήσω από τον κο Μαζαράκη.
Μαζαράκης Κωνσταντίνος: Καλησπέρα, ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση. Πολύ ενδιαφέρον και ζωντανό το περιβάλλον που χτίσατε για να μας μαντρώσετε… Θα ξεκινήσω λέγοντας μερικά πράγματα σε συνέχεια της προηγούμενης συζήτησης. Προσπαθώντας να τα φέρω λίγο περισσότερο προς την κατεύθυνση του μέλλοντος. Είναι φυσικό ότι οι αρχές του πολέμου δεν αλλάζουν, αλλάζει όμως η τεχνολογία και αλλάζοντας η τεχνολογία επηρεάζει και τον τρόπο επιχειρήσεων και σε τακτικό επίπεδο, αλλά και σε επιχειρησιακό-στρατηγικό. Είμαστε νομίζω σε μια φάση που το ναυτικό μετά από το άλμα που έκανε με την πρόσκτηση των φρεγατών τύπου «Έλλη», μπαίνει με τις νέες προσκτήσεις και όχι μόνο με την Belharra, αλλά γενικότερα με τις προσκτήσεις και την νοοτροπία που αρχίζει τώρα να γεννάται, σε μια περίοδο μεγάλης ανάπτυξης. Ομολογώ ότι ζηλεύω τους νέους αξιωματικούς οι οποίοι τώρα ξεκινάνε την καριέρα τους γιατί είναι βέβαιο ότι θα ζήσουν ένα ναυτικό που θα τους προσφέρει μεγάλη ικανοποίηση από την συνεχή εξέλιξη.
Να πω από το παρελθόν μου των ελικοπτέρων μερικά πράγματα. Πρώτα απ΄ όλα τα ελικόπτερα είναι ένα ισχυρότατο όπλο, υπό την προϋπόθεση ότι το χειρίζεται προσωπικό με πολύ καλή εκπαίδευση. Δεν αναφέρομαι μόνο στην πτητική αλλά και στην επιχειρησιακή. Και με την έννοια ότι δεν αρκεί να πετάς το ελικόπτερο που αποτελεί μια δύσκολη πλατφόρμα. Τα ελικόπτερα Agusta Bell είχαν μια απαίτηση πολύ μεγάλη μόνο και μόνο για να πετάνε. Είχαν μια –και έχουν- μια πολύ μικρή δυνατότητα παραμονής στον αέρα, ειδικά όταν είναι φορτωμένα με όπλα. Τα Sea Hawk φέρουν στον κόσμο των ASW ελικοπτέρων τη δυνατότητα να μεταφέρουν μεγαλύτερα βάρη για πολύ μεγαλύτερους χρόνους. Άρα να φέρουν όπλα, να φέρουν καύσιμα και να μπορούν να παραμείνουν στην περιοχή on task πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Έχει τεράστια σημασία αυτό γιατί αναφέρθηκε προηγουμένως, αν θυμάμαι καλά από το κο Καβουλάκος το κρίσιμο του ζητήματος: Δεν αρκεί να λες ότι έχω ελικόπτερα που κάνουν ανθυποβρυχιακό πόλεμο ή άλλες μονάδες, έχει σημασία από το 24ωρο πόσο μέρος καλύπτεις με την πλατφόρμα αυτή on task. Και είναι ένα μάθημα που έχουμε μάθει σκληρά στο παρελθόν… το πόσο απαιτητικό είναι πόσο ακριβό παρεμπιπτόντως.
Εδώ λοιπόν ερχόμαστε στο τεράστιο όφελος που μπορεί να προκύψει από τα UAV, από τα οργανικά UAV ή τα ελικοπτεράκια δηλαδή, τα οποία θα μπορούν χωρίς κόπωση του ανθρώπινου παράγοντα να καλύπτουν αυτό το κενό. Δεν είναι η απόλυτη λύση, αλλά όμως συμπληρωματικά νομίζω ότι θα αποτελέσουν μια επανάσταση αναβαθμίζοντας την απειλή που θα αισθάνονται τα υ/β απέναντι στον παράγοντα «ελικόπτερο». Είτε επανδρωμένο, είτε μη.
Ανθυποβρυχιακό webinar της ΠΤΗΣΗΣ: Αντιμετωπίζοντας τορπίλες, η χρήση ηχοσημαντήρων, οι τακτικές
Το άλλο σημαντικό είναι η έννοια του ενοποιημένου πεδίου μάχης. Η έννοια αφορά ότι αυτός που θα έχει το πλεονέκτημα είναι όποιος έχει την καθαρότερη εικόνα τακτικής καταστάσεως σε όλα τα πεδία του πολέμου. Μεταξύ των οποίων και στον ΑΥ πόλεμο. Άρα λοιπόν η διάθεση των μέσων επιτήρησης και παρακολούθησης και εντοπισμού και αναγνώρισης έχει τεράστια σημασία να έχει βάθος χρόνου, να υπάρχει τη στιγμή που θα τη χρειαστείς να μπορείς να λάβεις αποφάσεις, ως πολιτική ηγεσία με βάση μια καλή και καθαρή κατάσταση, ή κατά το δυνατόν πριν αρχίσει η αχλύ των πολεμικών επιχειρήσεων. Και εδώ ερχόμαστε στο θέμα της συμβολής όλων των πλατφορμών ως ένα ενιαίο σύστημα στην εκτέλεση οποιουδήποτε τύπου επιχειρήσεων. Όταν λοιπόν μιλάμε για ανθυποβρυχιακές επιχειρήσεις στο Αιγαίο πρέπει να μιλάμε για ένα σύστημα εντοπισμού, αναγνώρισης, παρακολούθησης και δυνητικά στοχοποίησης, το οποίο να στηρίζεται και να παίρνει στοιχεία και να μοιράζει πληροφορία σε βάσεις ξηράς (δεν αναφέρθηκαν αλλά είναι πολύ σημαντικές για το Αιγαίο), και εκεί έχουμε ένα τεράστιο πλεονέκτημα ως Ελλάδα. Σε εναέρια μέσα επιχειρησιακού στρατηγικού επιπέδου μεγάλης διάρκειας παραμονής, σε μονάδες επιφανείας ακόμη και σε υ/β. Χρησιμοποιώντας και επανδρωμένα και μη επανδρωμένα συστήματα.
Κάθε λοιπόν διαδικασία πρόσφυσης ή αναβάθμισης των δυνατοτήτων μας στον ΑΥ θα πρέπει να λάβει υπ΄ όψη της αυτούς τους παράγοντες με αυτή τη σημασία που εξέθεσα προηγουμένως.
Κτενάς Χρήστος: Κε Φουντουλάκη.
Φουντουλάκης Ραδάμανθης: Τρία πράγματα θα πρέπει να ξέρουμε. Το πρώτο είναι, εγώ για να κάνω ένα καλύτερο υ/β αύριο, θα πρέπει να εστιάσω στα εξής τέσσερα. Πρώτα είναι το τεχνικό κομμάτι. Όλα τα υ/β μας δυστυχώς ή ευτυχώς είναι μηχανήματα που κινούνται. Ότι κινείται παράγει θόρυβο, παράγει ζέστη και έχει απαίτηση. Σε ενέργεια, σε καύσιμα, με κάποιο τρόπο να παράγει ενεργεια εσωτερική.
Το δεύτερο είναι οι διαδικασίες. Ένα νέο όπλο που πρέπει να σκεφτόμαστε πάντα και έτσι θα κρίνουμε αν κάποιο υ/β, το δικό μας ή των άλλων, είναι καλύτερο. Και όταν λέω διαδικασίες λέω είτε τις αυτόματες που ανέφερε ο κος καθηγητής, είτε τις διαδικασίες που έχει ο κόσμος μέσα. Πόσο καλύτερα μπορείς να χρησιμοποιήσεις το όπλο με λίγα λόγια.
Το τρίτο πράγμα που πρέπει να έχουμε πάντα υπ΄όψη μας είναι βέβαια ο ανθρώπινος παράγων. Το λέμε όλοι, το εστιάζουμε. Δεν μπορούμε να πάρουμε υπερσύγχρονα όπλα, δεν μπορούμε να πάρουμε φρεγάτες FTI και υ/β τύπου πυρηνικού όπως θα πάρουν οι Αυστραλοί, χωρίς να έχουμε επιστήμονες που θα μπορούν να τα διοικήσουν, να τα χειριστούν και να αξιοποιήσουν ανάλογα.
Και το τέταρτο, το χειρότερο για εμάς του υποβρύχιους, είναι ότι πάντα οι επιχειρήσεις –όπως έλεγε και ένας παλιός ναύαρχος- είναι δέσμιες των επικοινωνιών. Και οι επικοινωνίες στον υποβρύχιο πόλεμο –όπως ξέρετε πολύ καλά- παρ’ όλες τις προσπάθειες που γίνονται, δεν έχουν φτάσει σε ένα σημείο ακόμα ώστε να θεωρούνται ασφαλείς.
Αυτά τα τέσσερα σημεία πάντα αναλύω σε όλες όσες φορές κάνουμε παρουσιάσεις ανά τον κόσμο για τα νέα υ/β. Είχα την τιμή να βρεθώ σε πάρα πολλές αναγνωρίσεις υ/β και επιθεωρήσεις υ/β. Δεν έχουν λυθεί αυτά σε βαθμό που θα μπορούμε να πούμε ότι το υ/β αυτή τη στιγμή έχει ένα μέλλον -τουλάχιστον τα υ/β τα δικά μας, τα ντιζελοηλεκτρικά- σε ένα ολοκληρωμένο ενιαίο επιχειρησιακό περιβάλλον. Είναι ένα πρόβλημα που πρέπει να το δούμε στα επόμενα χρόνια. με τα νέα πλοία που έρχονται. Όσον αφορά την ενέργεια, όλοι μας μιλήσαμε για sonar. Μην ξεχνάτε ότι οι Ρώσοι είχαν πετύχει και εντόπισαν πυρηνικά υ/β με συσκευές που εντόπιζαν ραδιενέργεια μέσα στο νερό. Καθώς το πυρηνικό υ/β όταν ταξιδεύει αφήνει ένα τέτοιο ίχνος λόγω των μηχανημάτων που πρέπει να ψυχθούν. Υπάρχει η αντλία θαλάσσης, ψύχει τα μηχανήματα και αυτή απορροφά κάποιο μικρό ποσοστό ραδιενέργειας, το οποίο εκπέμπεται στη θάλασσα. Οπότε ένα υ/β το οποίο έχει ειδικούς αισθητήρες, μπορεί να εντοπίσει και να καταδιώξει ένα άλλο. Έχουν κάνει καταγραφή ακόμη και σε αδιαβάθμιτα δεδομένα, ιστορίες ρωσικών υ/β που ακολούθησαν τα αμερικάνικα για 2-3 ημέρες χωρίς να χρησιμοποιήσουν καθόλου sonar.
Το ίδιο ισχύει και για κάτι άλλο το οποίο λέγεται θερμικός ήχος. Ακούσαμε πολύ καλά για τις αποτυχίες –μπορούμε να πούμε- της MAD, διότι όπως είπε σωστά και ο κος Παληάτσος, τα περισσότερα υ/β από πολύ καιρό τώρα, όπως τα πρώτα 209, είναι αντιμαγνητικά και οι μπαταρίες μπαίνουν στα υ/β σε κατάλληλη διάταξη ώστε να δημιουργείται αντιμαγνητικό πεδίο. Και να μηδενίζουν το δικό τους. Υπάρχει όμως το θερμικό ίχνος. Σήμερα τα UAV μπορεί να έχουν μια πολύ ωραία κάμερα και να βλέπουν φανταστικά στα 40-50 μέτρα βάθος, ένα υποβρύχιο το οποίο βγάζει από το air condition, βγάζει από τον κινητήρα, βγάζει και από χίλια άλλα δύο πράγματα πολύ ζεστό νερό, το οποίο ανεβαίνει στην επιφάνεια και αφήνει ένα πανέμορφο ίχνος. Και να μη χρειαστεί ποτέ να εκπέμψει ελικόπτερο ή UAV. Αυτά για αρχή.
Ανθυποβρυχιακό webinar της ΠΤΗΣΗΣ: Ορίζοντας τον ανθυποβρυχιακό αγώνα και ο ρόλος του περιβάλλοντος
Κτενάς Χρήστος: Κε Καβουλάκο.
Καβουλάκος Δημήτρης: Όσον αφορά τις νέες τεχνολογίες, ναι το θερμικό ισχύει. Όντως είναι στα 40-50 μέτρα αλλά δεν θα είναι στα 40 ή 50 μέτρα το υ/β. Το ενοποιημένο πεδίο μάχης από πολλά συστήματα, το είπα κατά κάποιο τρόπο και πιο πριν, είναι αυτό που φέρνει και την επιτυχία. Και τη φέρνει την επιτυχία σε όλους. Εάν θα διάλεγα τεχνολογίες που πρέπει να επενδύσουμε για το μέλλον, για να το δέσουμε και λίγο με την εισαγωγή της τεχνητής νοημοσύνης, θα έλεγα ότι υπάρχει η τεχνητή νοημοσύνη αλλά για δεδομένα που έχουν παρθεί κάπως αλλιώς. Από κάποιο παραδοσιακό υδρόφωνο, ή κάποιο UAV που έχει αισθητήρες θερμικούς, ή από κάποια πληροφορία. Αλλά αυτά τα δεδομένα κάπως φτάνουν στο σύστημα της τεχνητής νοημοσύνης. Επομένως η τεχνητή νοημοσύνη ως προς την επεξεργασία των δεδομένων, αλλά η απόκτησή τους εξακολουθεί να μπαίνει σε «παραδοσιακές» πλατφόρμες.
Κτενάς Χρήστος: Λοιπόν, πρώτη ερώτηση. Στον ανταγωνισμό εξοπλισμών Ελλάδας-Τουρκίας, η Ελλάδα είχε κάνει ένα βήμα μπροστά στα υ/β, παραλαμβάνοντας τα 214 πρώτη, αλλά τώρα θα ξεκινήσει να τα παραλαμβάνει και η Τουρκία και κάποια χρόνια αργότερα από εμάς σε κάπως, απ΄ότι ακούγεται, πιο βελτιωμένη εκδοχή. Πόσο μας δυσκολεύει αυτό στον ανθυποβρυχιακό πόλεμο; Δηλαδή τα 214 πλέον πόσο δύσκολο είναι να εντοπιστούν από τη δική μας πλευρά. Ξεκινάω από τον κο Μαζαράκη.
Μαζαράκης Κωνσταντίνος: Τα 214 συνεχίζουν να έχουν τα ίδια πλεονεκτήματα, δεν άλλαξε κάτι. Θα αποκτήσουν έναν ισχυρό αντίπαλο σε ότι αφορά τις επιχειρήσεις υ/β εναντίον υ/β. Αυτό είναι ένα θέμα που θα έπρεπε να μας απασχολεί και εκεί ερχόμαστε στο θέμα της ανάγκης επιτάχυνσης των διαδικασιών να αγοράσουμε τορπίλες κατά το δυνατόν καλύτερες. Όπως επίσης και αντίμετρα τορπιλών. Πρέπει να βάλουμε το χέρι στην τσέπη, να φροντίσουμε να έχουμε επαρκή φόρτο. Αυτό σε ότι αφορά τουλάχιστον την άμυνα. Κατά τα υπόλοιπα δεν αλλάζει κάτι, τουλάχιστον για τα ελληνικά υ/β η παρουσία ταυτόχρονα των τουρκικών υ/β. Αλλάζει όμως, η κατάσταση σε ότι αφορά τα πλοία επιφανείας και θα μας φέρει σε μια δύσκολη θέση, ανάλογη με αυτήν που είχαμε παλαιότερα αλλά χειρότερη από την άποψη ότι με την πρόοδο της τεχνολογίας οι αποστάσεις εντοπισμού και δυνατότητες αντίληψης επιχειρησιακού περιβάλλοντος και για τους δύο αντιπάλους είναι πλέον πολύ καλύτερες απ’ ότι παλιά. Άρα εάν λέγαμε σχηματικά ότι μια δύναμη πλοίων επιφανείας θα πρέπει να αποφεύγει ένα υ/β και παλιά αυτός ο κύκλος γύρω από το υ/β θα λέγαμε ότι είναι 10 μίλια, 15 μίλια, τώρα γίνεται πολύ μεγάλος. Και για την μεν Ανατολική Μεσόγειο αυτό μπορεί ίσως να το συζητήσεις, για το Αιγαίο καθίσταται πολύ δύσκολη η κατάσταση. Τουλάχιστον για επιχειρήσεις μεγάλων πλοίων τα οποία θα περιπολούν σε σταθερά σημεία εκτελώντας τις παραδοσιακές αποστολές που θέλουμε να λέμε ότι κάνει ένας στόλος που βρίσκεται σε μια περιοχή και αποκτά το θαλάσσιο έλεγχο.
Νομίζω ότι κινούμαστε σιγα-σιγά προς την κατεύθυνση προσπάθειας αποφυγής παραμονής πλοίων σε συγκεκριμένες θέσεις, και προς γρήγορες μετακινήσεις, κατά το δυνατόν αφανείς και με προσπάθεια απόκτησης του ελέγχου του επιχειρησιακού περιβάλλοντος εναλλακτικά. Δηλαδή με μονάδες επιφανείας από τα νησιά κ.λπ. Πράγμα που δεν μπορεί να γίνει στην Ανατολική Μεσόγειο, όπου εκεί θα αναδειχθεί η τεράστια αξία των Belharra ενταγμένων σε ένα ενιαίο, ξαναλέω, σύστημα μετάδοσης πληροφοριών διοίκησης και ελέγχου του στόλου συνολικά.
Ανθυποβρυχιακό webinar της ΠΤΗΣΗΣ: Η ελληνική πρόταση για ανίχνευση υποβρυχίων
Κτενάς Χρήστος: Κε Φουντουλάκη εσάς πόσο σας προβληματίζουν τα νέα τουρκικά υ/β τα οποία θα τα δούμε μπροστά μας σε πολύ λίγο χρόνο;
Φουντουλάκης Ραδάμανθης: Βασικά θα πρέπει να ξέρουμε 3-4 πράγματα. Καταρχάς θα διαφωνήσω μαζί σας. Είχαμε, πρώτα με το πρόγραμμα Neptune 1 με τους πρώτους “Τρίτωνες” που πήραμε, κάνει ένα μεγάλο βήμα. Ήταν η πρώτη φορά που το πολεμικό ναυτικό μπήκε στις χαμηλές συχνότητες που ανέφερε ο κος Λεβέντης. ‘Ήταν η πρώτη φορά που πήραμε αυτά που ονομάζουμε πλευρικές στοιχειοσειρές, που επέτρεπαν στο υ/β να εντοπίζει πολύ καλύτερα, διότι ένα υ/β εντοπίζει πάντα καλύτερα ανάλογα με το μήκος της κεραίας. Όσο πιο μεγάλη κεραία έχει το υδροφώνο τόσο πιο μακριά και τόσο πιο διακριτικά μπορείτε να εντοπίσετε. Το βήμα που κάναμε τότε αγοράζοντας μια κεραία μήκος ας πούμε 10 μέτρα, ήταν πιο μεγάλο σε σχέση με τα 3-4 μέτρα που ήταν τότε. Οι «Παπανικολήδες» μας φέραν ακόμη μεγαλύτερη κεραία. Οι «σύμμαχοι» μας εξ’ ανατολών θα πάρουν ακριβώς το ίδιο μήκος της κεραίας. Οπότε από κεραία θα είμαστε ισοδύναμοι όπως είπε ο κος Μαζαράκης. Αυτό που θα παίξει ρόλο, είναι ο τρόπος επεξεργασίας του σήματος. Τι θέλω να πω; Αν εμείς έχουμε υπολογιστές γενιάς Α, και τα νέα λειτουργικά υ/β έχουν υπολογιστές γενιάς Β με μεγαλύτερη ταχύτητα, μεγαλύτερη επεξεργασία και λογισμικό καλύτερο, σαφώς θα μπορούν να «κατέβουν» καλύτερα μέσα στο θόρυβο και σαφώς θα μπορέσουν να εντοπίσουν καλύτερα από εμάς.
Το τρίτο σημείο που επηρεάζει πάρα πολύ ένα υ/β το να γίνει καλύτερο από το άλλο, είναι ο δικός του θόρυβος. Όσο ένα υ/β είναι πιο καινούργιο είναι και πιο αθόρυβο. Όσο περνάει ο καιρός, όπως καταλαβαίνετε, όπως συμβαίνει και στο αμάξι του καθενός μας, οι ελευθερίες των μηχανημάτων μεγαλώνουν, οι δονήσεις μεγαλώνουν, το υλικό παλαιώνει… άρα το υ/β παράγει και πολύ δικό του αυτοθόρυβο. Που σημαίνει ότι και το δικό μου το σήμα αρχίζει και χάνει καθώς ήχο παράγω και εγώ. Δεν μπορώ να εντοπίσω μακριά. Εγώ βέβαια σε αυτά δεν ανησυχώ, σας το λέω γιατί είμαι πάντα αισιόδοξος, διότι ήδη πιστεύω πως το ναυτικό μας έχει ξεκινήσει τη διαδικασία. Μιλάμε για μέση ζωή των υ/β «Παπανικολής» κάτι που θα πρέπει να κοιτάμε πια σοβαρά. Τα υ/β είναι ήδη 20 χρονών και πάνε να γίνουν 30 μέχρι να πάρουμε την απόφαση να τα αναβαθμίσουμε.
Θα πρέπει λοιπόν όταν βγουν τα νέα υ/β των «φίλων» μας εμείς να έχουμε ξεκινήσει τον εκσυγχρονισμό ώστε να αντιμετωπίσουμε αυτά τα 2-3 προβλήματα με τα towed array, με συρόμενες στοιχειοσειρές, οι οποίες μπορούν να έχουν μεγαλύτερο μήκος. Ένα πράγμα που δεν άκουσα από τους προηγούμενους ήταν όταν το υ/β έχει συρόμενη στοιχειοσειρά μπορεί τον αισθητήρα του να τον βάλει στο καλύτερο βάθος ακροάσεως ενώ το ίδιο το υ/β να κρυφτεί και να είναι πιο βαθιά, στο βάθος αποκρύψεως. Έτσι έχεις έναν αισθητήρα που ακούει και είναι πολύ μικρός, δεν εντοπίζεται, ένα φίδι είναι, ένας βόας που ταξιδεύει στη θάλασσα, ενώ το υ/β να είναι κάτω από το στρώμα. Με αυτά πιστεύω ότι δεν πρέπει να ανησυχώ ιδιαίτερα για τα νέα 214 των Τούρκων. Σαφώς θα είναι καλύτερα από τα δικά μας, αλλά πρέπει να προλάβουμε και να επιταχύνουν την αναβάθμισης μέσης ζωής των «Παπανικολής». Ευχαριστώ.
Κτενάς Χρήστος: Κε Καβουλάκο, τι ποιοτικό άλμα έχει ένα 214 από ένα 209 από την πλευρά μιας φρεγάτας; Δηλαδή πόσο δυσκολεύεται μια φρεγάτα να εντοπίσει ένα 214 σε σχέση με ένα 209;
Καβουλάκος Δημήτρης: Καταρχάς το υ/β δε χρειάζεται να ανεβαίνει στην επιφάνεια τόσο συχνά ή συγκριτικά συχνότερα κυρίως για τον αναπνευστήρα, να μπορέσει να φορτίσει τις μπαταρίες του και σε κάποιες περιπτώσεις για να ανανεώσει το οξυγόνο του. Είναι λιγότερο εκτεθειμένο σε αδιακρισίες. Είναι μια πιο μοντέρνα πλατφόρμα, σίγουρα έχει καλύτερους αισθητήρες και σίγουρα είναι καλύτερη πλατφόρμα όπλων. Όμως δεν είναι μόνο αν θα πάρουν οι όποιοι αντίπαλοι μια πολύ καλή πλατφόρμα, είναι και τι όπλα θα φέρει αυτή. Γιατί τελικά το kill δεν το κάνει η πλατφόρμα, το κάνουν τα όπλα της. Οπότε μια ακριβή πλατφόρμα με φθηνά όπλα περιορίζεται από την ποιότητα των όπλων της.
Κτενάς Χρήστος: Οι Τούρκοι έχουν τώρα και στη σχεδίαση και δικές τους τορπίλες. Και βαριές και ελαφριές.
Καβουλάκος Δημήτρης: Αυτό μένει να δούμε ποια είναι η αποτελεσματικότητα που έχουν οι νέες τορπίλες. Σίγουρα αυτό που κάνουν τα υ/β μπορούν να βάλουν το towed array στο στρώμα, αυτό το κάνουν και τα πλοία επιφανείας… δηλαδή μπορούν να κατεβάσουν, υπάρχουν towed array τα οποία κατεβαίνουν με ένα «ψαράκι» κάτω από το στρώμα, ενώ το πλοίο είναι πάνω. Άρα όπως ειπώθηκε και πριν, αυτός που είναι στο πιο δύσκολο στρώμα είναι πιο πολύ κρυμμένος. Αλλά ας υποθέσουμε, πηγαίνουμε πάλι στην αντιπαράθεση αφού ξεκινήσουν οι εχθροπραξίες. Για εμένα το σημαντικό –κατά την άποψη μου- είναι τι έχουμε κάνει μέχρι τότε. Εάν έχουν αναπτυχθεί οι κατάλληλες μονάδες, δηλαδή οι πιο σύγχρονες ή οι πιο ασφαλείς κοντά στα πιο επικίνδυνα υ/β ή ανάποδα, αυτό είναι εκείνο που θα κρίνει το τι θα γίνει από εκεί και πέρα, όταν «βγουν τα τσεκούρια», τα «αστροπελέκια» και όλες αυτές οι κωδικές λέξεις που έχουν ακουστεί. Για εμένα τα πιο επιτυχημένα συστήματα είναι αυτά που για κάθε ένα ευρώ δικό σου, ο άλλος ξοδεύει χίλια. Άρα ανατρέπεις το σχεδιασμό με τις δαπάνες.
Τορπίλες για τα υποβρύχια Type 214HN, πως ξεπεράστηκαν τα προβλήματα;
