Φόλες στην Αυστραλία, τώρα και από αέρος με στρατιωτικά drone

Η κυβέρνηση της Αυστραλίας σχεδιάζει να επιτρέψει τη διάθεση στρατιωτικού επιπέδου αεροχημάτων (drones) προκειμένου να γίνει χρήση των αισθητήρων τους θερμικής απεικόνισης για την παρακολούθηση, εντοπισμό και τελικά και την από αέρος θανάτωση των χαρακτηριστικών αυστραλιανών αγριόσκυλων ντίνγκο.

Η θανάτωση θα γίνεται με την ρίψη ειδικών δολωμάτων δηλητηριασμένων με ένα δόλωμα που έχει αναπτυχθεί ειδικά για τον σκοπό αυτό, εμποτισμένο με φθοριοξικό νάτριο (Sodium fluoroacetate) πιο γνωστό κι ως «δηλητήριο 1080».
Όλο το παραπάνω επιχειρησιακό σχέδιο πιθανότατα ακούγεται παράλογο ή ακραίο, δηλαδή να καλείται ο στρατός να εγκρίνει τη διάθεση μέσων υψηλής τεχνολογίας (που κανονικά προορίζονταν για την ανίχνευση εχθρικών δυνάμεων) για τον εντοπισμό άγριων ζώων. Τι συμβαίνει λοιπόν; Είναι οι Αυστραλοί τόσο παράλογοι; Μήπως μισούν τόσο πολύ τα ζώα;
Στην πραγματικότητα τίποτα από τα δυο δεν συμβαίνει, ωστόσο εξίσου πραγματικότητα είναι και το ότι στην Αυστραλία επικρατούν συγκεκριμένες και σπάνιες ειδικές συνθήκες με συγκεκριμένα είδη ζώων, που δεν απαντώνται σχεδόν πουθενά αλλού στον πλανήτη, συνεπώς οποιαδήποτε κριτική στην παραπάνω απόφαση θα πρέπει να λάβει υπ’ όψιν αυτές τις συνθήκες.

Απλά λόγω της έλλειψης φυσικών θηρευτών, κάποια είδη αν αφεθούν ανεξέλεγκτα μπορούν να πολλαπλασιαστούν σε εξωφρενικούς αριθμούς με αποτέλεσμα την εξολόθρευση άλλων κατώτερων ειδών τους που αποτελούν την τροφή τους, ή την καταστροφή αγροτικών εκτάσεων και επιθέσεις σε κοπάδια ζώων παραγωγής με αποτέλεσμα οικονομική καταστροφή. Μιλάμε εξάλλου για αχανείς γεωργικές και κτηνοτροφικές εκτάσεις χωρίς εύκολο τρόπο επιτήρησής αυτών και των κοπαδιών σ’ αυτά.
Έτσι ντίνγκο, γάτες, κουνέλια, γαϊδούρια (ναι, σωστά διαβάσατε. Υπάρχουν αδέσποτα γαϊδούρια στην Αυστραλία) γουρούνια κι άλλα ζώα από μέρος του οικοσυστήματος εξελίσσονται σε απειλή και μάστιγα για αυτό. Όλα τα παραπάνω ζώα φέρουν την λέξη άγρια (feral / wild) πριν από αυτά για να ξεχωρίζουν από τα υπόλοιπα του ίδιου είδους.
Στο παρελθόν, έχουν δοκιμαστεί κάθε είδους μεθόδοι προκειμένου να αντιμετωπιστεί ο κίνδυνος αυτός, μάλιστα είχε επιχειρηθεί μέχρι και η ανάπτυξη τεχνητού μεταδοτικού ιού σε εργαστήριο (!!), που θα μπορούσε να εξοντώσει μαζικά τους τεράστιους πληθυσμούς αγριοκούνελων της Αυστραλίας, χωρίς όμως επιτυχία.
Η εν λόγω χημική ουσία πάντως, κοινώς γνωστή ως 1080, αναπτύχθηκε αρχικά κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ως ένα φτηνό παρασιτοκτόνο, καθώς βρίσκεται και στην φύση σε κάποια φυτά σε μικρές ποσότητες ως φυσική άμυνα.

Από τότε όμως οι περισσότερες χώρες έχουν απαγορεύσει τη χρήση του λόγω της υπερβολικής του ισχύος και της παρενέργειας να βλάπτει ή επηρεάζει κι άλλα ζώα και τον ίδιο τον άνθρωπο αλλά και το φυσικό περιβάλλον αφού μπορεί να περάσει στον υδροφόρο ορίζοντα, εξού κι η πρόσφατη απόφαση έχει προκαλέσει αντιδράσεις από φιλοζωικές αλλά και οικολογικές οργανώσεις.
Δεν υπάρχει γνωστό αντίδοτο για το 1080 ενώ αρχικά το θύμα πέφτει σε κώμα και έπειτα έρχεται ο θάνατος μέσα σε 72 ώρες κατά τη διάρκεια της οποίας περιόδου, το θύμα βασανίζεται μέχρι να πεθάνει, σαν να ζει ένα παρατεταμένο ηλεκτροσόκ.
Σε καθαρά πρακτικό επίπεδο, ακόμα κι η αυτόματη επιλεκτική χρήση του δηλητηρίου με ρίψεις από μη επανδρωμένα αεροχήματα που μπορούν να περιπολούν για ώρες ψάχνοντας για ντίνγκο στις αχανείς αυστραλιανές εκτάσεις, έχει αμφισβητηθεί ως προς την αποτελεσματικότητά της.

Πρέπει να σημειωθεί πάντως ότι η ρίψη δηλητηριασμένων δολωμάτων από αέρος έχει ήδη χρησιμοποιηθεί ως προτιμητέα μέθοδος «ελέγχου» του πληθυσμού συγκεκριμένων ειδών, αλλά με επανδρωμένα αεροσκάφη κι ελικόπτερα.
Φαίνεται όμως ότι αυτό δεν ήταν αρκετό, καθώς τόσο το κόστος ήταν υψηλό, όσο και τα αποτελέσματα της μη αυτοματοποιημένης ρίψης δεν ήταν τα επιθυμητά. Το θέμα είναι ότι ακόμα κι έτσι, πρόκειται κυριολεκτικά για κυνήγι «ψύλλων στα άχυρα».
Προφανώς η όποια επιτυχία του σχεδίου αυτού θα κριθεί αποκλειστικά από το αν και κατά πόσο τα drone που θα ταχθούν στην «μάχη» κατά των ντίνγκο θα μπορούν να τα εξολοθρεύουν πιο γρήγορα από όσο αυτά αναπαράγονται, χωρίς ταυτόχρονα να «γονατίσουν» οικονομικά από κόστος χρήσης και συντήρησης τους χρήστες τους.

Προς το παρόν, το κάθε drone που κατασκευάζεται στην Αυστραλία με απάρτια στρατιωτικών προδιαγραφών χρειάστηκε ειδική άδεια από την κυβέρνηση για να αποδεσμευθεί για πολιτική χρήση. Το κόστος του εκτιμάται γύρω στα 300 δολάρια Αυστραλίας ώστε θεωρείται περίπου αναλώσιμο, ενώ μεγάλο μέρος του κατασκευάζεται από εκτυπώσιμα απάρτια σε βιομηχανικούς τρισδιάστατους εκτυπωτές από αυστραλέζικη εταιρεία στο Περθ.
Δείτε περισσότερα στο σχετικό εκτενές ρεπορτάζ αυστραλιανού καναλιού.