Ας σταματήσουμε να θρηνούμε νέους ήρωες, κι ας γιορτάζουμε νέες νίκες

 

Αν και έχουμε χειμώνα, ο καιρός είναι εξαιρετικός. Θα μπορούσε κανείς να πει πως διανύουμε την εποχή της Άνοιξης και όχι του Χειμώνα. Λογικό είναι, ο καλός καιρός να μας βοηθά να κάνουμε οικονομία στην θέρμανση. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως πρέπει να ξηλώσουμε τα καλοριφέρ, καθώς ο κακός καιρός μπορεί να επιστρέψει άμεσα, ή τον επόμενο χειμώνα.
Κάνοντας μια μεγάλης κλίμακας παρομοίωση, κάπως έτσι είναι τα πράγματα σε ότι αφορά τις αμυντικές δαπάνες. Η χώρα περνά μια εποχή που δεν απαιτεί να κάνει χρήση των Ενόπλων της Δυνάμεων, και μάλιστα είναι η μεγαλύτερη που έχουμε ζήσει ποτέ από το 1974. Έτσι, το 1976, το 1987, το 1996 είχαμε μια επανάληψη περίπου ανά δεκαετία, τώρα ζούμε 22 χρόνια “χαλαροί και light”. Κάτι η κρίση, κάτι το βούτυρο (επιδόματα) αντί για κανόνια, ξεχάσαμε τις ανάγκες μας για ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις.

Το τελευταίο καιρό κάτι φαίνεται να αλλάζει. Η κυβέρνηση από το 2015 δείχνει να καταλαβαίνει πως παρά τις όποιες προεκλογικές υποσχέσεις (διακινδύνευσης ενός αφοπλισμού), έχει προχωρήσει σε κάποιες μικρές αλλά όχι ασήμαντες κινήσεις. Εκσυγχρονισμός των Ρ-3Β, αγορά μεταχειρισμένων Chinook, η εξαιρετικά εύστοχη κίνηση με τα Kiowa Warrior, τις συζητήσεις για νέες φρεγάτες, η προφανής σκέψη για απόκτηση MQ-1 Predator, η ενοικίαση UAV από το Ισραήλ, αλλά πρωτίστως, η LOA για τον εκσυγχρονισμό των 84 F-16 σε F-16V δείχνουν ότι κάτι κινείται.
Αρκούν όμως 84 κούκοι (F-16V) για να φέρουν την Άνοιξη;
Ελπίζουμε ότι μέσα στις επόμενες μέρες να έχουμε μία πραγματική συμφωνία για τον εκσυγχρονισμό, κι όλα να πάνε κατ’ ευχή, κι να μην θυσιαστούν τα F-16 για να σώσουμε το επίδομα του 2019. Τα F-16V είναι το ελάχιστο που πρέπει να κάνουμε, προκειμένου να έχουμε αεροπορία ικανή και την επόμενη δεκαετία. Το τι θα γίνει ένα νησί του Αιγαίου, μικρό ή μεγάλο, χωρίς αεροπορική κάλυψη μπορεί να το δουν οι υπέρμαχοι της ακύρωσης του εκσυγχρονισμού στην Επιχείρηση των Τούρκων στο Αφρίν.

Το περασμένο καλοκαίρι πήραμε τον πρώτο χαρακτηρισμό σαν “προδότες” γιατί τολμήσαμε να γράψουμε για τα -πραγματικά- επιτεύγματα της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας. Ψεκασμένοι περιπλανόμενοι του Διαδικτύου, θεώρησαν πως δρούμε σαν 5η φάλαγγα του Ερντογάν, προσπαθώντας να πείσουμε τους Έλληνες να “παραδοθούνε”. Φυσικά το ξαναζήσαμε αρκετές φορές, με τελευταία όταν γράψαμε ότι στο Αφρίν οι Τούρκοι κερδίζουν (αυτά που θέλουν αυτοί να κερδίσουν). Και δεν χρειάζεται μεγάλη λογική για να καταλάβει κάποιος το τι συμβαίνει εκεί. Είναι ανώτεροι τεχνολογικά, περισσότεροι, με καλύτερα όπλα, με καλύτερη εκπαίδευση, όλα τα άλλα είναι στα όρια του λυρισμού. Δεν θα μείνουμε εδώ.
Αυτό που προσπαθούσαμε να τονίσουμε είναι πως επ’ουδενί δεν πρέπει να έρθουν σε αντίστοιχη κατάσταση Έλληνες μαχητές, σε μια πιθανή ελληνοτουρκική σύρραξη. Όσοι εθελοτυφλούν, ειλικρινά βλάπτουν την πατρίδα. Η μισή λύση ενός προβλήματος, είναι να το δεις. Αν δούμε το πρόβλημα, τότε θα το λύσουμε, και μάλιστα χωρίς να χρειαστεί να ξαναχρεωκοπήσουμε. Πρέπει καταρχάς να παραδεχτούμε το πρόβλημα. Να ξέρουμε ότι υπάρχει, να βρούμε τις διαστάσεις του. Μετά θα έρθει η λύση.

Η αλήθεια είναι πως η Ισορροπία Δυνάμεων έχει χαθεί. Όχι σε όλους τους τομείς, αλλά σε πάρα πολλούς. Αν οι τομείς αυτοί είναι κρίσιμοι ή όχι, το γνωρίζουν καλύτερα από εμάς τα Επιτελεία. Και πιστέψτε μας, το γνωρίζουν. Το πρόβλημα είναι πως οι άνθρωποι στα Επιτελεία, κάνουν την δουλειά τους με ότι έχουν διαθέσιμο. Και θα την κάνουν. Το τι έχουν διαθέσιμο το καθορίζουν οι πολιτικοί. Τους πολιτικούς τους επιλέγουμε εμείς. Συνεπώς, μεγάλο μέρος της κατάστασης των Ενόπλων Δυνάμεων βαρύνει κι εμάς τους ίδιους.
Από την άλλη πλευρά κάνουν άλματα. Το 1996 η Ελλάδα ξεκίνησε ένα φιλόδοξο πρόγραμμα ενίσχυσης των ΕΔ με αγορά από κάθε χώρα του πλανήτη. Η Τουρκία ξεκίνησε ένα πολύ πιο φιλόδοξο πρόγραμμα δημιουργίας όπλων στην ίδια την χώρα. Σε πολλά πετυχαίνει, και αργά αλλά σταθερά μας αφήνει πίσω τις παραδοσιακές αγορές από Δύση ή Ανατολή, και φτιάχνει ότι χρειάζεται. Για παράδειγμα, ήξερε πως κάποια στιγμή πρέπει να αντικαταστήσει MILAN, TOW κι άλλους αντιαρματικούς πυραύλους, και για λόγους λήξης του υλικού, αλλά και λόγω του ότι ο τρόπος κατεύθυνσης είναι παρωχημένος. Τώρα βάζει σε υπηρεσία τους OMTAS και UMTAS/UMTAS-L, και έτσι έχει πυραύλους από επίπεδο MILAN/FAGOT μέχρι TOW, Hellfire, Hellfire RF, Kornet, όλα Made in Turkey.

Εκεί λοιπόν, σε αυτό το απλό παράδειγμα, φαίνεται η διαφορά. Οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις θα πρέπει να πολεμήσουν με -όσους δεν έχουν λήξει- πυραύλους MILAN και Fagot. Τώρα, αυτό ας το επεκτείνουμε σε όλο το εύρος των Ενόπλων Δυνάμεων. Από τα ελάχιστα σύγχρονα άρματα μάχης που θα έχουμε ( 170 Leopard 2A6HEL και 183 2A4) για τις ανάγκες άμυνας της ελληνικής επικράτειας, τα οποία θα υστερούν μάλιστα απέναντι στα Altay ή τα εκσυγχρονισμένα Leo2A4Turk (σε συστήματα αυτοπροστασίας και ηλεκτρονικά). Δεν θέλουμε καν να σκεφτούμε το γεγονός ότι οι Τούρκοι σκέφτονται την παραγωγή 1000-1500 Altay (σε βάθος βέβαια δεκαετίας ή και περισσότερο). Ακόμη κι αυτή την στιγμή έχουν επιχειρησιακά περίπου 370 Leo2A4 (μετά από τις απώλειες) που σύντομα θα εκσυγχρονίσουν. Το ότι δεν έχουμε σύγχρονο ΤΟΜΑ ούτε σαν δείγμα, το γεγονός ότι τα MLRS/ATACMS χρήζουν ενίσχυσης/εκσυγχρονισμού κ.ο.κ δεν τα αναφέρουμε καν.
Στο ναυτικό, ο περήφανος στόλος μας γερνά επικίνδυνα. Το είχαμε γράψει πρόσφατα. Τα υποβρύχιά μας, τα καμάρια του Στόλου που αποτελούν ότι πιο σύγχρονο στον πλανήτη (τα έχουμε πληρώσει και ανάλογα), θα πρέπει να ρίξουν τορπίλες 40 ετών παλιές, οι οποίες δεν φτάνουν ίσως για ένα γέμισμα. Ο κορμός των φρεγατών μας, η κλάση S, είναι πλέον τελείως ανεπαρκής για σύγχρονο πόλεμο, οι ΜΕΚΟ200ΗΝ απαιτούν εκσυγχρονισμό χτες. Τα Seahawk τους, το ίδιο. Τώρα, για την πτώση της οροφής της Αεροπορίας, την ανάγκη ενίσχυσης με ΝΜΑ, το μέλλον των Mirage 2000 (EGM/BGM αλλά και -5Mk2), τα νέα όπλα, τις συμβάσεις FOS, έχουμε γράψει (και θα ξαναγράψουμε) πολλές φορές.

Δεν θα συνεχίσουμε άλλο, καθώς δεν σκοπεύουμε να ψυχοπλακώσουμε κανέναν κυριακάτικα. Τώρα, αυτό που θα θέλαμε για παράδειγμα θα ήταν η Αεροπορία Ναυτικού να πετά μόνο με σύγχρονα Seahawk. Τα στελέχη του Ναυτικού να πολεμήσουν αν χρειαστεί με ESSM-ER, MM40Mk3, NSM, τορπίλες DM2A4 (ή αντίστοιχες). Οι πιλότοι μας θα θέλαμε να πετούν με F-16V ή F-35, να είναι οπλισμένοι με ικανό αριθμό  IRIS-T/ΑΙΜ-120C7,και να μην μάχονται μέσα στα Block50/52+ που κάποιοι “πατριώτες” επιθυμούν. Οι υπερασπιστές των νησιών και του Έβρου να έχουν σύγχρονα άρματα, συνοδευόμενα από ΤΟΜΑ, και ικανό πυροβολικό. Και πιστέψτε μας, αν γίνει αυτά, δεν θα χρειαστεί να πολεμήσουν. Θα πολεμήσουν αν τα πράγματα συνεχίσουν την σημερινή καθοδική πορεία. Ο εχθρός επιτίθεται μόνο όταν ξέρει πως μπορεί να νικήσει. Όταν είναι σίγουρος πως είσαι αδύναμος.
Πριν λίγες μέρες, το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και η Ηγεσία του, σε μια εξαιρετική χειρονομία,  παρέστησαν στο μνημόσυνο των ηρωικώς πεσόντων πληρωμάτων ελικοπτέρων του Πολεμικού Ναυτικού, που πραγματοποιήθηκε στη Βάση Ελικοπτέρων του Πολεμικού Ναυτικού στο Μαραθώνα Αττικής. Το θέμα μας είναι, να μην χρειαστεί στο μέλλον να κάνουμε νέες τέτοιες τελετές, για νέους ήρωες. Απλά να γιορτάζουμε νίκες.