Στις αρχές του 2020 η Κίνα ήταν ο ορισμός του πανικού. Η πανδημία σάρωνε στην περιοχή του Γουχάν, όλος ο κόσμος κατηγορούσε την κινεζική κυβέρνηση ότι είχε αποτύχει να ενημερώσει έγκαιρα για τον νέο ιό και πως τον αντιμετώπιζε με βίαια και αντιδημοκρατικά μέτρα, ενώ ο Ντοναλντ Τραμπ ήδη είχε ξεκινήσει τη ρητορική περί «κινεζικού ιού». Ταυτόχρονα και μέχρι τα μέσα της χρονιάς η εγχώρια οικονομία είχε παγώσει λόγω του lockdown, οι εξαγωγές είχαν βυθιστεί ενώ κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει πότε και αν θα ξεκινούσε η ανάκαμψη.
Ένα χρόνο αργότερα; Η Κίνα έχει σχεδόν εξαφανίσει την πανδημία στην επικράτεια της, με μόνο σποραδικά κρούσματα να εμφανίζονται και να απομονώνονται γρήγορα. Την ίδια στιγμή καταφέρνει στο κλείσιμο του 2020 να συνάψει μια σημαντική εμπορική συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Ένωση η οποία της επιτρέψει και μεγαλύτερη πρόσβαση στις ευρωπαϊκές αγορές αλλά και την δυνατότητα μακροπρόθεσμων επενδύσεων εκεί. Όσο για την κινεζική οικονομία; Σε άνθιση και πάλι, θα κλείσει τη χρονιά με θετικό πρόσημο ανάπτυξης (ίσως μια από τις 2-3 χώρες στον κόσμο το 2020), με το τρίτο τρίμηνο να φέρνει αύξηση του ΑΕΠ κατά 4,9% και αύξηση εξαγωγών κατά 9,9%. Η καινοτομία και η έρευνα μάλιστα ενισχύθηκε ιδιαίτερα με επενδύσεις που έφθασαν το 2,23% του ΑΕΠ, ένα κρίσιμο στοιχείο για την εξέλιξη νέων προϊόντων και υπηρεσιών.
Σήμερα μάλιστα όλος ο πλανήτης έχει βρεθεί «στην ανάγκη» της Κίνας καθώς από εκεί προμηθεύεται ένα μεγάλο όγκο από αναλώσιμα υλικά αντιμετώπισης του κορωνοϊού, όπως μάσκες, αντισηπτικά, σύριγγες για εμβόλια, αντιδραστήρια, rapid test, ιατρικά μηχανήματα και στολές προστασίας.
Στο χώρο της διεθνούς πολιτικής και άμυνας και πάλι η Κίνα εμφανίζεται να αυξάνει συνεχώς την ισχύ της, τόσο με νέα εξοπλιστικά προγράμματα όσο και προβολή ισχύος σε όλη την περιφέρεια αλλά και στον πλανήτη. Στην πράξη ακόμη και τα κινεζικά εμβόλια κατά του κορωνοϊού γίνονται εργαλείο επιρροής καθώς διατίθενται ως κρίσιμη λύση για αρκετές χώρες, όπως τη Βραζιλία, την Ινδονησία, τη Χιλή, τις χώρες του Κόλπου όπως και αρκετές αφρικανικές.
Οι εξοπλισμοί βέβαια δεν έχουν σταματήσει, αν και υπήρχε ένα αρχικό μπλοκάρισμα λόγω της πανδημίας. Ήδη από το 2019 η Κίνα είχε γίνει ο δεύτερος μεγαλύτερος παραγωγός αμυντικού υλικού παγκοσμίως και το 2020 βρήκε τη χώρα να συνεχίζει τις μεγάλες προμήθειες σε μαχητικά αεροσκάφη, πλοία επιφανείας και υποβρύχια, βαλλιστικούς πυραύλους, άρματα μάχης και πυροβολικό, με όλα τα σχετικά προγράμματα εξέλιξης να προχωρούν.
Το 2020 θα δει και την Κίνα να κερδίζει τις εντυπώσεις διεθνώς σε μια σειρά από μικροσυγκρούσεις αλλά και σε σκηνικά επίδειξης κύρους. Έτσι τα μεθοριακά επεισόδια με την Ινδία θα αναδείξουν εκ νέου την «προέκταση» της προς το νότο της Ασίας, ενώ η χώρα θα αντισταθεί με αρκετή επιτυχία στην αμερικανική προσπάθεια να της επιβάλλει οικονομικές κυρώσεις. Στη στενή γειτονία της, η Ιαπωνία όπως και η Ταιβάν εξοπλίζονται συνέχεια γιατί βλέπουν τον στρατιωτικό γιγαντισμό της Κίνας, υπονομεύοντας όμως έτσι την δική τους οικονομία, ενώ η αντιπολίτευση στο Χονγκ Κονγκ κατεστάλη βίαια και χωρίς σοβαρές διεθνείς αντιδράσεις. Στο τέλος της χρονιάς, ένα κινεζικό διαστημικό σκάφος θα υψώσει την κόκκινη σημαία στην Σελήνη, δείχνοντας πως τίποτα δεν είναι υπερβολικό για την φιλοδοξία της μεγαλύτερης πληθυσμιακά χώρας του κόσμου.
Η «Τιενανμεν» της Αμερικής
Τα γεγονότα στο Καπιτώλιο με την εισβολή των αφιονισμένων οπαδών του Τραμπ έχουν και αυτά την «κινεζική» τους παράμετρο. Καθώς το όλο σκηνικό όπως και η τραυματική θητεία Τραμπ έχουν υποβαθμίσει σοβαρά το διεθνές κύρος των ΗΠΑ, όπως και τον διαχρονικό ισχυρισμό τους ότι είναι η «ισχυρότερη δημοκρατία του κόσμου». Οι ΗΠΑ εμφανίζονται πλέον μια χώρα με μεγάλα εσωτερικά προβλήματα, με την οικονομία βυθισμένη στο χρέος, με μεγάλες ανισότητες και βαθύ κοινωνικό διχασμό. Ακόμη, η εισβολή στο Καπιτώλιο δεν επιτρέπει πλέον την γνωστή αμερικανική έπαρση που τους οδηγεί εδώ και δεκαετίες στην «εξαγωγή δημοκρατίας» με όλα τα μέσα.
Αντίθετα, ως αντίβαρο τους εμφανίζεται η Κίνα, με το δικό της -επίσης προβληματικό- μοντέλο, το οποίο όμως έχει να επιδείξει μεγάλες οικονομικές και στρατηγικές επιτυχίες. Αυταρχισμός, ένας ιδιότυπος συνδυασμός κομμουνισμού και ελεύθερης οικονομίας, ένα επεμβατικό κράτος που δεν διστάζει να παραβιάσει ανθρώπινα δικαιώματα και να εκτελεί τους «εσωτερικούς εχθρούς», αλλά την ίδια στιγμή επιτρέπει σε εκατομμύρια πολίτες του να κάνουν διακοπές στο εξωτερικό και να αγοράζουν σωρηδόν πολυτελή εισαγόμενα προϊόντα, με μηδενισμό της ανεργίας και σταθερή βελτίωση του βιοτικού επιπέδου. Αυτό είναι το κινεζικό «πρότυπο» που επηρεάζει πλέον πολλές χώρες, ειδικά στον αναπτυσσόμενο κόσμο, εκεί δηλαδή που η Κίνα κάνει και μεγάλες επενδύσεις, αυξάνοντας την επιρροή της, χωρίς να καλλιεργεί αποικιοκρατική εικόνα.
Συνοψίζοντας, η εξωφρενική χρονιά του 2020 που μόλις έκλεισε, βρίσκει την Κίνα ως τον γεωστρατηγικό και οικονομικό νικητή, σε σταθερή τροχιά μάλιστα να γίνει στο τέλος της δεκαετίας η μεγαλύτερη οικονομική δύναμη του πλανήτη. Στο Πεκίνο, σίγουρα γιορτάζουν…
