Συνεχίζονται τα προβλήματα στην Κίνα με τους αεροπορικούς κινητήρες των μαχητικών αεροσκαφών τους. Τα προβλήματα είναι δύο, από τη μια η εξάρτηση από τη Ρωσία καθώς βασίζονται σε σημαντικό βαθμό σε δικές τους σχεδιάσεις, ενώ από την άλλη η εγχώρια παραγωγή και ανάπτυξη δεν προσφέρει τα αναμενόμενα.
Παρόλα αυτά η Κίνα αποφάσισε να εφοδιάσει όλα τα μαχητικά της J-20, την δική της δηλαδή εκδοχή stealth μαχητικού, με τους τοπικής κατασκευής WS-10C. Μέχρι τώρα τα J-20 είχαν ρωσικούς κινητήρες Saturn Al-31F (η συγκεκριμένη οικογένεια κινητήρων χρησιμοποιείται στα Su-27/30/35).
Η απόφαση αυτή των κινέζων για αντικατάσταση κινητήρων είναι… μισό βήμα εμπρός, καθώς τελικός στόχος τους ήταν να μπουν στα J-20 οι κινεζικοί WS-15 οι οποίοι όμως ακόμη δεν έχουν αποδώσει τα προσδοκώμενα σε ώση και ομαλή λειτουργία. Έτσι, μιας και οι WS-15 καθυστερούν, επιλέχθηκε η ενδιάμεση λύση των WS-10C, εξέλιξη των WS-10B που ήδη χρησιμοποιούνται στα μαχητικά J-10 και J-11.
Η Κίνα θέλει να απεξαρτηθεί από τους ρωσικούς κινητήρες καθώς αντιμετωπίζει και πιέσεις από την Ρωσία, η οποία ζητά, για την παραχώρηση τους, να αγοράσει το Πεκίνο και περισσότερα Su-35. Σε κάθε περίπτωση η κινεζική εξέλιξη αεροπορικών κινητήρων προχωρά πιο αργά από την σχεδίαση και παραγωγή των αεροσκαφών τους κάτι που φρενάρει -χωρίς να σταματά όμως- την όλη προσπάθεια.
Νέα έκδοση του κινεζικού μαχητικού J-20 μπαίνει σε μαζική παραγωγή με νέους κινητήρες
Αν περιμένουν 4-5 χρόνια θα μπορούν να αγορασουν για τα J20 τον κινητήρα του TF-X
Πιστεύω οτι κάνεις λάθος. Οι Τούρκοι μπορούν να αναπτύξουν τον κινητήρα σε 4-5 ημέρες, όχι χρόνια. Απλώς δεν το κάνουν για να μην κομπλεξαριστούν οι Δυτικοί.
Τελικά είναι τόσο δύσκολο να αναπτυχθεί κινητήρας μαχητικού… ?θα έλεγε κανείς ότι η Κίνα θα είχε επιτέλους αυτή τη δυνατότητα. Και έχει και κάτι καλό για να αντιγράψει κιόλας!
Η μεταλλουργία, αν και θεωρείται δεδομένη, είναι τεχνολογία αιχμής και μέχρι στιγμής η Δύση έχει σημαντικό πλεονέκτημα.
Δηλαδή στα κράματα κολλάνε?
Ένα σημαντικό πρόβλημα είναι αυτό
Εδω δεν έχουν καταφέρει οι ίδιοι οι Ρώσοι με παράδοση 70 χρόνων στην κατασκευή αεροσκαφών τζετ να παράξουν κινητήρα που να μπορεί να βγάλει ολη την διάρκεια ζωης ενος μαχητικού χωρίς να χρειάζεται κάθε 2,000 ωρες ολική ανακατασκευή. Γιατί να το καταφέρουν οι Κινέζοι σε πολυ μικρότερο χρονικό διάστημα?
Όσο αναλογίζομαι πόσο έχει δυσκολευτεί η Ρωσία με τους νέους κινητήρες του Su-57 Izdeliye 30, δεν έχω παρά να ευχηθώ καλή τύχη στους Κινέζους. Φαίνεται τελικά πως η ανάπτυξη πραγματικά λειτουργικών κινητήρων, ίσως να αποτελεί μεγαλύτερη πρόκληση για τους κατασκευαστές, και από την ίδια την ανάπτυξη των αεροσκαφών.
Στο ΕΜΠ η εξαιρετική Σχολή Μηχανικών Μεταλλείων – Μεταλλουργών (και κατά συνέπειαν η Μεταλλουργία) θεωρείται παιδί της Σχολής Χημ. Μηχανικών. Αλλά στην πραγματικότητα είναι και η πέδη της Μηχανολογίας.
Είναι τέτοια η συνάρτηση ως προς το αποτέλεσμα των εν λόγω επιστημών που αρκεί να σκεφθεί κανείς τα παρακάτω για να αντιληφθεί το πολυπαραγοντικόν του αποτελέσματος:
Ας σεβόμαστε λοιπόν λίγο περισσότερο τα δυνατά μυαλά, την επιστήμη αλλά και το πολιτικό σύστημα – με όλα του τα φρικτά ελαττώματα – που έφεραν τη Δύση σε θέση παγκόσμιας υπεροχής καθώς και τους Έλληνες πολιτικούς που μας κράτησαν κοντά της, Τσίπρα συμπεριλαμβανομένου.
Υπάρχει τρόπος να εξασφαλίσουμε μια τακτική στήλη για τον επιφανή σχολιαστή μας;
Εκδηλώνεται πάντα με αφορμή κάτι που τον συναρπάζει, και όχι για να λάβει θέση σε λογής κοκκορομαχίες. Η συμβολή του είναι χωρίς εξαίρεση μεστή πληροφορίας ΚΑΙ ανάλυσης, ο λόγος του ακριβής, συγκροτημένος αλλά και χαρίεις εν ταυτώ, πράγμα όχι εύκολο. Όπως όλα τα σπινθηροβόλα πνεύματα, μιλά και γράφει μόνον όταν έχει κάτι να πει. Οι συμβολές του φωτίζουν κομβικές πτυχές της τεχνικής εξέλιξης της αεροπορίας (και της αυτοκίνησης 🙂 …), χωρίς να κουράζουν με ανάλωση σε λεπτομέρειες (απαιτούν βέβαια, όπως πάντα συμβαίνει με το πυκνό γράψιμο, μια σχετική προπαιδεία του αναγνωστικού κοινού, που όμως στο θαυμάσιο αυτό βήμα υπάρχει. Και εν τέλει, τι πιο θαυμάσιο από το να ελκυσθούν και να μυηθούν και άλλοι, πιο ευκαιριακοί ίσως αλλά εξίσου σεβαστοί αναγνώστες;
Νικόλαε, είχα τη τύχη ο παιδικός μου αδελφικός φίλος να φύγει στην Αγγλία για να σπουδάσει αεροναυπηγός. University of Bristol, μετά M.Sc. μηχανολογίας στο Imperial. Ήταν ο μόνος της παρέας που τη λατρεία του αεροπλάνου την ακολούθησε ως σπουδή. Έπειτα ακολούθησε άλλες ατραπούς για διδακτορικό (η γοητεία των οικονομικών …). Τα “ιερά” υπόστεγα του Filton, που φιλοξένησαν από το Brabazon μέχρι τα F-111E/F της USAFE για D-checks και τα … ανταλλακτικά της Bristol Cars, που με το ιδιωτικό του αεροπλάνο έφερνε αυτοπροσώπως ο μοναδικός μέτοχος και διευθύνων σύμβουλος Tony Crook στους πελάτες στο Λονδίνο, αποζημιώνοντάς τους για την αναμονή με πλήρη πρόσβαση στο ιστορικό αρχείο της εταιρίας κατά το χρόνο της αναμονής …) του ήταν δεύτερο σπίτι. Αυτό που θυμάμαι να μου αφηγείται εκστασιασμένος το πρώτο έτος είναι για μεταλλουργία και κινητήρες, για μονοκρυσταλλικά πτερύγια συμπιεστών και θαλάμους καύσεως. Τίποτε για αεροτομές πτερύγων, αποχωρισμό οριακού στρώματος κλπ. Μεταλλουργία!
Και βέβαια, ένας άλλος μεγάλος Έλληνας, πρωτοπόρος χημικός μηχανικός παγκοσμίου βεληνεκούς, σκαπανεύς της τεχνολογικής έρευνας και γνώστης των τεχνικών χρηματοδότησής της όσο λίγοι, με τον οποίο είχα την τιμή να συνεργαστώ σε νομοπαρασκευαστικές εργασίες, με εισήγαγε στον μαγικό κόσμο των καυσίμων, ορυκτών και βιοκαυσίμων …
Πόσοι ξέρουν γιατί τα πανάλαφρα Bf109G/K με τους DB605 και τους θηριώδεις μηχανικούς υπερσυμπιεστές λαχάνιαζαν να φτάσουν τα ασύγκριτα βαρύτερα P-51D με τους RR Merlin; Ποιος ξέρει γιατί τα θαυμάσια Ki-61 & Ki-100 δυσκολεύονταν τόσο με τα Β-29; Τα οκτάνια κέρδισαν και έχασαν πολέμους …
Φυσικά! Αρκεί να επικοινωνήσει μαζί μας με κάποιο email!
Μεγάλη τιμή από την Πτήση και συγκινητική αναφορά και πρόταση από τον κορυφαίο σχολιαστή όλης της ιστορίας της Πτήσης, Νικόλαο!
Έχω ήδη στείλει μαίηλ στο [email protected]… Ευχαριστώ αμφοτέρους!
Νικόλαε δεν βλέπω να αναφέρεσαι στα Σουμπαρού (Nakajima KI-84) της Αεροπορίας και τον Homare που έκανε δύσκολη τη ζωή των Γιαπωνέζων μηχανικών. Αλλά και τα πληρώματα των B-29 όταν το 18-κύλινδρο αριστούργημα έλυσε τα προβλήματά του και ανέβηκε στο ύψος πτήσης των υπερφρουρίων!
Για το πρώτο κοκκινίζω, απλώς είναι υπερβολή …
Για το υπερμαχητικό, πολύ σωστά, παράλειψή μου! Too little, too late, βέβαια, μια ιστορία που θυμίζει το πανέμορφα Ta-152 (και το γνωστό -Η και το άγνωστο -C για χαμηλά ύψη), που βέβαια δεν είχε άξια λόγου τεχνικά ζητήματα.
Έχεις κάποια ερμηνεία, Νικόλαε, για το λόγο για τον οποίο “ξεχνούμε” τα αερόψυκτα; Όλοι κουβεντιάζουμε για Ρ-51, ελάχιστοι για Ρ-47. Το ίδιο για τα α/φ της Ιαπωνικής Αεροπορίας Στρατού. Εντάξει, είναι πιο σέξι τα υδρόψυκτα … Αλλά είναι μόνο αυτό; Στην Κορέα πληρώθηκε ακριβά το ότι υπήρχε πλέον μόνο το Ρ-51 και όχι το Ρ-47, στο ρόλο της CAS το υδρόψυκτο είναι πάντα πολύ ευπαθέστερο σε πλήγματα …
Φίλτατε, αφού τα ξέρεις όλα… Διότι, όπως είπε πρώτος ο ιδιαιτέρως πνευματώδης – αλλά άνευ ιδιαιτέρου βάθους, δεν είναι το ίδιο – Όσκαρ Ουάιλντ, «Όλα σ’ αυτόν τον κόσμο έχουν να κάνουν με το σεξ εκτός από το σεξ. Το σεξ έχει να κάνει με την εξουσία». Η μορφή λοιπόν του αεροσκάφους με τον υδρόψυκτο κινητήρα είναι, όντως, πιο σέξυ! Γιατί όμως;
Νομίζω ότι η ερώτηση και η αιτία της αφορά περισσότερο τους αστεροειδείς παρά τους αερόψυκτους, αερόψυκτοι είναι και οι Lycoming αλλά δεν ενοχλούν κανέναν, ούτε «χαλούν» το σχήμα των – μικρών – αεροσκαφών. Υψηλής απόδοσης αερόψυκτοι αεροπορικοί κινητήρες είναι αστεροειδείς, διαμορφώνοντας μία πολύ συγκεκριμένη μορφή σχήματος της προσθίας ατράκτου, κάπως παλιομοδίτικη, όχι ιδιαίτερα σέξυ! Πρόσεξε λοιπόν: στα αυτοκίνητα – άλλο θέμα εγγίζον το σεξ και πολύ μάλιστα – που κάνουν πιλότο τον καθένα μας, έχουν εμφανισθεί πολλών τύπων κινητήρες αλλά όχι αστεροειδείς, τουλάχιστον όχι γνωστοί στο ευρύ κοινό (5κύλινδρος αστεροειδής ήταν, η σπανίας προσέγγισης, πρόταση της Zündapp για το Type12, τον πρόγονο του KdF-Wagen).
Αλλά πώς αντιμετωπίζει και αντιλαμβάνεται το αεροσκάφος ο μέσος άνθρωπος; Με τις ταπεινές προσλαμβάνουσές του, ήτοι σαν αυτοκίνητο των αιθέρων – ενώ πρόκειται για πλοίο κινούμενο στους ΧΨΖ, του Ζ εννοουμένου σε μεγάλη έκταση και όχι στα λίγα μέτρα του πλοίου, τις αρκετές εκατοντάδες μέτρα του υποβρυχίου, ή το ένα μέτρο της μοτοσυκλέτας σε σούζα αλλά όχι πλεύση!
Αντιμετωπίζει λοιπόν την εικόνα ενός «ξένου» κινητήρα, ενός παλιομοδίτικου σχήματος ατράκτου που γίνεται όλο και πιο παλιό, μια και οι άτρακτοι των αεριωθουμένων που βλέπει πλέον συνεχώς, μοιάζουν με τις ατράκτους των εν σειρά ή V ή έστω επιπέδων υδροψύκτων και μιας αφύσικης, χοντρής μύτης που για την αντίληψη αεροδυναμικής του καθενός είναι λάθος – και εν μέρει είναι. Επίσης αν ακούει, ακούει έναν πολύ πιο οξύ, επιθετικό ήχο που δεν φιλτράρεται από τα υδροχιτώνια και τρομάζει, σε αντίθεση με έναν Merlin ή Griffon που δίνει μια εντύπωση γλυκειάς, βαθειάς και όχι υστερικής ισχύος.
Οικείον λοιπόν το Ρ-51, μη οικείον το Ρ-47! Και φυσικά τείνομε προς το οικείον. Κι’ ας είχαν επικρατήσει σε αριθμούς οι αστεροειδείς την εποχή των εμβολοφόρων.
Είδες Νικόλαε που ξέχασες και το Ζέρο; Νομίζω ότι αντιπαθείς ότι έχει να κάνει με κινητήρα Σουμπαρού!
Τα Ζέρο είναι του Ναυτικού, γι’ αυτό και η στοχευμένη αναφορά μου σε ιαπωνική αεροπορία στρατού 🙂 … Οι νομικοί αρεσκόμεθα να καλύπτουμε τα νώτα μας με κάτι τέτοια …
Τα Σουμπαρού όλων των εποχών τα εκτιμώ, και μόνο που έχουν το θάρρος να διαφέρουν με κερδίζουν, ιδίως λόγω μπόξερ κινητήρα. Άλλη παρεξηγημένη έννοια αυτή, από την αγαπημένη μου Ferrari Berlinetta Boxer, που όμως … δεν ήταν μπόξερ (αλλά V12 180 μοιρών). Είμαι σίγουρος ότι αυτό το πανέμορφο αυτοκίνητο δεν έχει κερδίσει την εκτίμησή σου, αν και μάλλον το πιο ισόρροπο σούπερκαρ του τότε, λόγω της ασυγχώρητης μηχανολογικά επιλογής (για λόγους packaging! Σε σούπερκαρ!) να μπει το κιβώτιο …. κάτω από τον κινητήρα (αντί πίσω όπως στην 288GTO ή, ακόμη καλύτερα, μπρος στην Countach), με συνέπεια να χάνεται το όφελος από την επίπεδη διάταξη ως προς το κέντρο βάρους, και ο στροφαλοφόρος να γυρίζει σε απόσταση από το έδαφος που θυμιζει οικογενειακό …
Αααα, το υπέροχο Βυζάντιο της Μόντενας!
Λοιπόν, αγαπητέ αβοκάτε, σαν να ξέρεις κάποιες λεπτομέρειες της ζωής μου! Μήπως γνωριζόμαστε; Κάποιες αποκαλύψεις τώρα:
Δεν ξέρω τις εμπειρίες σου – προσωπικά ξέρω κόσμο εκεί και έχω περάσει (επαγγελματικά) μεγάλα χρονικά διαστήματα στην περιοχή Μπολώνιας – Μόντενας. Σπάνιο μέρος συγκέντρωσης ευφυών ανθρώπων, με τρομερή δημιουργικότητα αλλά και ανταγωνιστικότητα! Δυναμόμετρο ανθρώπων έγραφα τότε…
Για την ΒΒ, σωστά μάντεψες Νικόλαε. Όταν την πρωτοείδα την θαύμασα μέχρι που είδα τις λεπτομέρειες και έφριξα: σχεδόν θύμωσα με την σχεδιαστική αυτοαναίρεση. Η σκέψη μου οδηγήθηκε αμέσως στη λύση του Φερούτσιο, την οποία και εκτιμώ ακόμη, εννοώ της Countach και όχι της Μιούρα, που ήταν ασφαλώς μια εξέλιξη της Dino. Έκανα όμως και μία άλλη σκέψη, ίσως πρωτοπόρα σχεδιαστικά, την οποία φύλαξα για κάποια χρόνια. Ευρισκόμενος στην περιοχή, νεότατος ακόμη, ζήτησα από στενό μου φίλο που γνώριζε το γεροδράκο να τον επισκεφθούμε (τρομερά δύσκολο) για να τον γνωρίσω έστω και για πέντε λεπτά. Είχα την πονηρή στρατηγική να του αναπτύξω τη σκέψη μου και ίσως – Madona! – να τον εντυπωσιάσω και να μου προσφέρει δουλειά στο Ναό. Θράσος της νεότητος! Μαντεύεις το αποτέλεσμα; Με πέταξε έξω…Αυτόφωρο! Και όταν ο φίλος μου – που ζει ακόμη και έχει υιό Μηχανολόγο (νεώτερο) που έχει προσφέρει λύσεις στη Φερράρι – του είπε μα γιατί, το παιδί σκέφθηκε κάτι καινοτόμο, ίσως καλό και στο προσέφερε με ταπεινότητα, ο τρομερός γέρος του είπε: καλός είπες; Έ, τότε ας πάει στη Σαντ’ Άγκατα που τους χρειάζονται «κάτι τέτοιοι»!
Αισθητικά αλλά και λειτουργικά πάντως, χωρίς να έχω οδηγήσει καμμία από τις δύο, δεν τη βάζω δίπλα στη Daytona. Και μισό αιώνα μετά, μία 365 GTB/4 είναι απίστευτα κομψή και διαχρονικά κλασσική ενώ η BB δείχνει προϊόν της εποχής της. Όπως και η 288 GTO. Αντίθετα με μία 400 ή 612 Scaglietti (ψάξε το πλαίσιο!) με την οποία ευχαρίστως θα αντάλλασσα την XKR! Σε σκούρο μπλε, να τσαντίζεται ο μακαρίτης, σωστότερα αποθεωμένος, Έντζο!
Δείτε λίγο τα email σας!
Είδα, ευχαριστώ, θα επικοινωνήσω συντόμως!