Του αναγνώστη μας Κωνσταντίνου Μπράτσα (Stratilatis)
Χειρουργού Ουρολόγου/Ανδρολόγου/Reconstructive Urologist, μέντορα στο Βασιλικό Κολέγιο Ιατρικής Πολέμου, Φυσικών Καταστροφών και Επιδημιών, εκπαιδευτή Care of Critical ΙΙΙ Surgical Patient, ATLS, Battlefield ATLS, Dive Aerospace and Extreme Environment Medicine, και μέλος της NHS Innovation Committee
Αφορμή για το παρόν άρθρο δόθηκε από τα σχόλια στο άρθρο στο www.ptisidiastima.com «Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις: Καθήκον, εμβόλια και οι ξερόλες “επαΐοντες”», όπου υπήρξε μία έντονη συζήτηση με στοιχεία αμφίβολης ποιότητας και ακρίβειας από όλες τις πλευρές. Αυτό ήταν αποτέλεσμα της έντονης παραφιλολογίας που αναπτύσσεται στην Ελλάδα, τόσο στα ΜΜΕ όσο και στο διαδίκτυο, από άτομα που ουδεμία επιστημονική ιδιότητα έχουν να αναλύσουν τα ιατρικά δεδομένα. Και με απόψεις κυρίως επηρεασμένες από τις προσωπικές δοξασίες, τα πολιτικά, θρησκευτικά κ.α. τους πιστεύω, όπως και με εκλογίκευση των φοβιών του καθενός και όχι με βάση την πραγματικότητα.
Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις: Καθήκον, εμβόλια και οι ξερόλες “επαΐοντες”
Το παρόν άρθρο δεν έχει σκοπό να πείσει κανένα. Απλά προσπαθώ να δώσω όλα τα στοιχεία που γνωρίζουμε μέχρι σήμερα περί της ασθένειας Covid, χωρίς να ωραιοποιήσω και να πάρω θέση υπέρ της μίας ή της άλλης πλευράς. Όπως οφείλω να πράξω ως γιατρός με συναίσθηση καθήκοντος, χωρίς πατερναλιστικές τάσεις και δρώντας όπως οι σύγχρονοι γιατροί: Ως σύμβουλος, δίνοντας όλα τα πραγματικά δεδομένα αλλά και τις απαραίτητες ειδικές γνώσεις στον κάθε ασθενή ώστε να μπορέσει, γνωρίζοντας τα πραγματικά δεδομένα, να τα επεξεργαστεί και να καταλήξει σε «ενημερωμένη συγκατάβαση» (informed consent) και όχι σε «χειριστική συγκατάβαση».
Χάρις στον φίλο Skapeti που κωδικοποίησε τις απορίες που μπορεί να έχει ένας ασθενής αλλά και τις αντιδράσεις που έχει συναντήσει στον… drGoogle, το άρθρο παίρνει την μορφή απαντήσεων σε ερωτήσεις. Όλα τα στοιχεία και οι πίνακες προέρχονται από το Center for Disease Control and Prevention (CDC) των ΗΠΑ, τη Στατιστική Υπηρεσία της Μεγάλης Βρετανίας (ons.gov.uk), το Vaccine Adverse Event Reporting System (VAERS) των ΗΠΑ και τέλος από πηγές από το PubMed.
Ας αρχίσουμε:
1. Ποια η πιθανότητα να πάθει κάτι κάποιος νέος και υγιής από Covid και ποια από το εμβόλιο;
Η πιθανότητα να πάθει κάτι κάποιος νέος 20 έως 35 χρονών, εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Για νέο υγιή 26 χρόνων που έρχεται σε επαφή με 1 έως 5 άτομα που διασπείρουν Covid την εβδομάδα, ο κίνδυνος είναι:
Τα ποσοστά αυτά ισχύουν αποκλειστικά για τις συγκεκριμένες συνθήκες. Μεταβάλλονται σημαντικά όμως αν οι παράμετροι αλλάξουν. Η πρώτη και βασική παράμετρος είναι η συχνότητα επαφών με άτομα που είναι φορείς (ασυμπτωματικοί ή συμπτωματικοί) της νόσου.
Για 1-5 επαφές με φορείς την εβδομάδα το ποσοστό πρέπει να πολλαπλασιαστεί Χ1. Για 1-2 επαφές με φορείς την ημέρα το ποσοστό πρέπει να πολλαπλασιαστεί Χ2 και για 3 και πάνω επαφές με φορείς την ημέρα, το ποσοστό είναι Χ3. Αυτό είναι απολύτως λογικό γιατί δεν έχει τον ίδιο κίνδυνο να κολλήσει κάποιος που είναι μόνος του πάνω στο βουνό ή υπάλληλος σε ένα γραφείο χωρίς επαφή με το κοινό, με έναν π.χ. ταμία σουπερμάρκετ ή έναν σερβιτόρο που περνούν από μπροστά του εκατοντάδες άτομα. Για εργαζόμενους σε νοσοκομεία δεν το συζητάμε καν.
Δεύτερη παράμετρος είναι οι επιβαρυντικοί παράγοντες με σειρά επικινδυνότητας: Α) Το φύλο. Οι άρρενες έχουν 2 φορές μεγαλύτερες πιθανότητες από τις γυναίκες να νοσήσουν βαριά. Και μετά, Β) Ο Σακχαρώδης διαβήτης, Γ) Η Παχυσαρκία, Δ) Αναπνευστικές παθήσεις, Ε) Άσθμα, ΣΤ) Νεφρική Ανεπάρκεια, Ζ) Υπέρταση, Η) Κάπνισμα, Θ) Καρδιακές Παθήσεις, Ι) Αλτσχάιμερ, ΙΑ) Άνοια και εγκεφαλικό, ΙΒ) Σύνδρομο Down.
Ενδεικτική είναι μία μελέτη στις αρχές της νόσου που δείχνει την αύξηση στον σχετικό κίνδυνο θανάτου:
Τρίτη παράμετρος είναι η ηλικία:
Έτσι δύο άτομα, ακόμα και αν έχουν την ίδια ηλικία, δεν έχουν το ίδιο ρίσκο. Τέλος κάτι που δεν λαμβάνεται υπόψη είναι οι χρόνιες επιπλοκές της νόσησης από Covid. Σε στοιχεία που συλλέχθηκαν από παιδιά 5-15 ετών που εισαχθήκαν σε νοσοκομείο λόγω νόσησης, διαπιστώθηκε ότι και 3 μήνες μετά, ήταν παρούσα ενεργή νόσος στο 56% (οι ιοί εξακολουθούσαν να πολλαπλασιάζονται και δημιουργούσαν νέες βλάβες) αλλά σε πολύ αργούς ρυθμούς. Οι ιοί εξαφανιζόταν από το σώμα τους μετά από 8 έως 10 μήνες.
Έρευνα που έγινε σε αθλητές που νοσήσαν με Covid, με επαναλαμβανόμενες μαγνητικές τομογραφίες και εργαστηριακά, διαπιστώθηκε ότι και έξι μήνες μετά, στο 32% υπήρχαν μόνιμες βλάβες στους πνεύμονες αλλά και στο μυοκάρδιο που συνέχισαν να οργανώνονται. Βέβαια ελάχιστα επηρέαζαν την καθημερινότητά τους λόγω αυξημένων εφεδρειών των ατόμων αυτών και οριακά επηρέαζαν της αθλητικές τους επιδόσεις. Σε τεστ κόπωσης ενώ οι χρόνοι τους δεν επηρεάστηκαν πάνω από 2%, οι εργαστηριακές τιμές κορεσμού και γαλακτικού οξέων εμφάνισαν πτώση κατά 10% με 30%.
Όπως φαίνεται και από την παραπάνω εικόνα, όλα τα παρεγχυματικά όργανα επηρεάζονται και δημιουργούν βλάβες κάτι που κάνει την αστοχία κάθε ενός από αυτά να είναι αιτία θανάτου. Αυτός είναι και ο λόγος που κάνει πολλούς να λένε ότι δεν έχουμε θανάτους από Covid αλλά βαφτίζονται εγκεφαλικά ή εμφράγματα ή νεφρική ανεπάρκεια σαν θάνατοι από τον ιό. Οι βλάβες των οργάνων αυτών στα άτομα που ανανήψαν από την νόσο, εκφράζονται στην αξονική σαν ουλές. Η έρευνα που τρέχει αυτή τη στιγμή είναι να κατανοήσουμε το ποσοστό και την βαρύτητα των δευτερογενών βλαβών, και πως μπορούμε να προστατεύσουμε τους ασθενείς από τις χρόνιες παρενέργειες. Η εμπειρία από την Ινδία έδειξε ότι χωρίς ιατρική υποστηρικτική βοήθεια οι δευτερογενείς βλάβες μπορεί να είναι εξίσου θανατηφόρες, μίας και εκεί είχαμε έξαρση της μυκητιασικής πνευμονίας στα άτομα που είχαν πρόσφατα ανανήψει. Σίγουρα αυτός ο χειμώνας με την άρση των μέτρων και την έξαρση των ήπιων εποχιακών λοιμώξεων όπως η γρίπη, θα μας μάθει πολλά σχετικά με αυτό το κομμάτι.
Πάμε τώρα στον κίνδυνο που διατρέχει ένα νεαρό άτομο από τον εμβολιασμό. Πάλι ο κίνδυνος είναι ειδικός για κάθε άτομο και όχι γενικός. Οι ίδιοι παράγοντες κινδύνου με την νόσηση ισχύουν και για τον κίνδυνο από τον εμβολιασμό. Με την ηλικία να είναι πρώτος και ακολουθούν οι συνοδές επιβαρυντικές νόσοι, κυρίως αυτοάνοσα νοσήματα, καρδιακή ανεπάρκεια, παχυσαρκία και διαβήτης να είναι τα πιο σημαντικά.
Οι επιπλοκές χωρίζονται σε αυτές που χρειάζονται συμπωματική θεραπεία ή και εισαγωγή σε νοσοκομείο και συνήθως υποχωρούν από 3 εβδομάδες μέχρι 6 μήνες μετά και δεν αφήνουν υπολειμματικές βλάβες. Ενώ τέλος έχουμε τα συμβάντα που είναι διαφορετικά για κάθε τύπο εμβολίου και που επέρχεται ο θάνατος. Για το εμβόλιο της Astra Zeneca το συμβάν που μπορεί να οδηγήσει στον θάνατο είναι η θρόμβωση, ενώ για το εμβόλιο mRNA της Pfizer το αντίστοιχο είναι η περικαρδίτιδα. Τα στατιστικά για τις επιπλοκές που θα χρειαστούν απλή θεραπεία στο σπίτι ή και εισαγωγή για 3 έως 15 ημέρες σε νοσοκομείο είναι τα εξής σύμφωνα με τον VAERS:
Τα ποσοστά μυοκαρδίτιδας και εμβολικού επεισοδίου που χρειάστηκαν νοσηλεία αναφέρονται ανά ηλικιακή ομάδα:
Ο παραπάνω πίνακας δείχνει ότι οι άνδρες είναι πιο επιρρεπείς στις παρενέργειες. Δεν σημαίνει όμως ότι όλοι αυτοί πεθάναν. Το VAERS δηλώνει 3.354 θανάτους στα 130.000.000 (ποσοστό 0,0034%) (Ιούλιος 2021). Η στατιστική υπηρεσία της Βρετανίας δηλώνει 8,2 θανάτους στο εκατομμύριο (Ιούλιος 2021).
Το βασικότερο όμως είναι ότι οι περισσότεροι θάνατοι, πάνω από το 60%, συνέβησαν σε άτομα άνω των 50 χρονών, ενώ το 85% ήταν σε δομές φιλοξενίας υπερήλικων και χρόνιων παθόντων με πληθώρα συνοδών νόσων. Για υγιείς κάτω των 40 ετών δεν υπάρχει μετρημένο στατιστικό στοιχείο αλλά από τα στοιχεία νοσούντων από επιπλοκές ανά ηλικιακή ομάδα και εξιτηρίων για τις ίδιες ομάδες, βγαίνει κοντά στο 0%, που διορθωμένο με στατιστικό λάθος βγάζει 1 θάνατο ανά 100.000.000.
Για να ανακεφαλαιώσουμε: Η πιθανότητα θανάτου σε υγιή 26χρονο, χωρίς παράγοντες κινδύνου, αν νοσήσει από COVID είναι 1/333.333, ενώ η πιθανότητα θανάτου από εμβολιασμό είναι 1/100.000.000. Λογικά στην Ελλάδα με τον αριθμό των εμβολιασμών που έχει γίνει πρέπει να έχουμε ήδη 24 με 40 νεκρούς από επιπλοκές του εμβολίου. Λυπηρό, αλλά αν το συγκρίνουμε με τη μεγάλη εικόνα, με τον αριθμό των ανθρώπων που δεν πεθάναν από Covid, που υπολογίζονται σε 30.000 περίπου, τότε αποτελεί επιτυχία. Σε αποστολή διάσωσης απώλειες 1/1.000 είναι όχι απλά αποδεκτό αλλά και απόλυτα επιτυχές.
2. Ένας πλήρως εμβολιασμένος πως απειλείται από έναν ανεμβολίαστο;
Το εμβόλιο κάνει πιο αποδοτικό το ανοσοποιητικό μας σύστημα για να πολεμήσει τον ιό τάχιστα στην πύλη εισόδου, πριν προλάβει να κάνει ζημία. Όμως κανένα εμβόλιο δεν σου δίνει μία μαγική ασπίδα προστασίας. Αυτό που μετράμε στον εμβολιασμό είναι η ελάττωση του σχετικού ρίσκου (Relative Risk Reduction). Το πόσο δηλαδή μειώνει την πιθανότητα να νοσήσει κάποιος (π.χ το Pfizer προσφέρει 95% μικρότερη πιθανότητα, το Astra Zeneca 68% μικρότερη πιθανότητα) αλλά και το πόσο μειώνει τη βαρύτητα της νόσου. Για να το κάνουμε με αριθμούς: αν ένας ανεμβολίαστος είχε πιθανότητα 1/100 να νοσήσει (υποθετικό νούμερο) μετά το εμβόλιο έχει 0,05% μέχρι 0,3%. Εφόσον αυτές δεν είναι μηδενικές αν έρθει σε επαφή με κάποιον που πάσχει γιατί είναι ανεμβολίαστος, και τότε θα εμφανιστεί ένα ποσοστό εμβολιασμένων που θα κολλήσει και θα νοσήσει. Έτσι, όπως δεν θα πήγαινες να επισκεφθείς την γιαγιά ή τον καρδιοπαθή, νεφροπαθή, καρκινοπαθή συγγενή στο νοσοκομείο αν είχες γρίπη, το ίδιο θα πρέπει να κάνεις αν δεν έχεις εμβολιαστεί με Covid. Και το ίδιο θα κάνεις ακόμα και αν είσαι εμβολιασμένος.
Ο δεύτερος τρόπος που απειλούν οι ανεμβολίαστοι είναι ότι συνεχίζουν τη μεταδοτικότητα του ιού. Στον εμβολιασμένο ο ιός έρχεται σε επαφή στην πύλη εισόδου και άμεσα το ανοσοποιητικό αρχίζει να τον πολεμά και συνήθως σε 4 με 5 ώρες έχει θανατώσει όλους τους ιούς και τα κύτταρα που τον περιέχουν. Στον ανεμβολίαστο ο ιός μπαίνει στην πύλη εισόδου και για 4 με 7 μέρες πολλαπλασιάζεται, οπότε ο ανεμβολίαστος τον μεταδίδει εν αγνοία του, μιας και έχει μόνο δέκατα. Σε 7 μέρες μπαίνει στα παρεγχυματικά όργανα (πνεύμονες, νεφρά, όρχεις, ωοθήκες) και καρδιά και εκεί, ανάλογα πόσο ισχυρό είναι το ανοσοποιητικό, θα προκαλέσει από μικρές βλάβες (απλό βήχα και συριγμούς, αιματουρία κ.α.) έως βαριές και ο φορέας θα συνεχίσει να μεταδίδει τον ιό για αρκετό καιρό ακόμα.
Όπως είδαμε στην προηγούμενη απάντηση, ο αριθμός επαφών με άτομα που μεταδίδουν τον ιό είναι από τους πιο σημαντικούς παράγοντες να κολλήσεις και να δημιουργήσεις σοβαρή νόσηση. Στο χρονικό παράθυρο των 4 ωρών, οι πιθανότητες ο εμβολιασμένος να μεταδώσει τον ιό σε κάποιον άλλο είναι μικρές και έτσι η γραμμή μετάδοσης στατιστικά σταματάει σε αυτόν. Αντίθετα, ο ανεμβολίαστος για 7 ημέρες μεταδίδει και διασπείρει τον ιό σε εκατοντάδες ανθρώπους και δημιουργεί εκατοντάδες νέες αλυσίδες μετάδοσης. Αυξάνοντας τους νοσούντες, ελαφριά αν είναι εμβολιασμένοι, ή βαριά αν είναι ανεμβολίαστοι και με εκθετική πρόοδο.
ΑΠΟΨΗ: Θα πρέπει να είναι υποχρεωτικός ο εμβολιασμός στις Ένοπλες Δυνάμεις; (αναδημοσίευση)
3. Ένας εμβολιασμένος μπορεί να μεταφέρει και να μεταδίδει τον ιό;
Όπως έγραψα και παραπάνω, ναι για 4 ώρες από την στιγμή που θα έρθει σε επαφή με κάποιον που έχει τον ιό, συμπτωματικό ή ασυμπτωματικό. Αντίθετα βέβαια με τις 7 ημέρες που το κάνει ένας ανεμβολίαστος. Οπότε εδώ υπολογίζουμε το πόσους συναντά κάποιος σε τέσσερις ώρες και πόσους σε 7 ημέρες. Στη συνέχεια πόσοι από αυτούς που συναντά κανείς θα συναντήσουν και άλλους, και πάει λέγοντας. Έτσι ένας εμβολιασμένος μπορεί να κολλήσει Ν^10 επαφές ενώ ο ανεμβολίαστος Ν^1400000 επαφές.
4. Ένας εμβολιασμένος μπορεί να έχει μεγαλύτερο ιικό φορτίο και λόγω του εμβολίου να δημιουργούνται νέες μεταλλάξεις;
Όχι. Κατηγορηματικά. Όποιος το λέει αυτό ουδεμία σχέση έχει με βιολογικές επιστήμες ή πήρε το πτυχίο του με τους γνωστούς τρόπους… Πρέπει να κατανοήσουμε πως δουλεύει ο ιός: Κολλάει στο κύτταρο και εγχέει το γενετικό του υλικό μέσα σε αυτό. Το γενετικό αυτό υλικό κινείται στα ριβοσώματα όπου αρχίζει και δημιουργεί νέους ιούς μέχρι να γίνουν τόσοι πολλοί που θα «σκάσουν» το κύτταρο και θα ξεχυθούν να βρουν νέα κύτταρα. Οι μεταλλάξεις σε έναν ιό γίνονται κάθε φορά που δημιουργεί νέα αντίγραφα του στα κύτταρα (σε κάθε αναπαραγωγή) και συνεπώς αποσπά τμήματα του DNA των κυττάρων μαζί με το γενετικό του υλικό στους νέους. Οπότε κάθε παρτίδα νέων ιών έχει ελαφρώς διαφορετικό γενετικό υλικό από το αρχικό.
Από την στιγμή που ο ιός θα μπει στην πύλη εισόδου σε ένα εμβολιασμένο, χτυπιέται αλύπητα από το ανοσοποιητικό μέχρι τελικής εξαφάνισης. Άρα προλαβαίνει να πολλαπλασιαστεί Χ φορές, συνεπώς έχουμε Χ φορές πιθανότητες να δημιουργηθεί νέα μετάλλαξη. Στον ανεμβολίαστο ο ιός πολλαπλασιάζεται μέχρι να γίνει καλά ο ασθενής, ή μέχρι να πεθάνει ο ξενιστής. Σε αυτό τον χρόνο κάνει 30.000Χ πολλαπλασιασμούς και έχει 30.000Χ πιθανότητες να δημιουργήσει νέα μετάλλαξη. Άρα τις νέες μεταλλάξεις τις δημιουργούν οι ανεμβολίαστοι και όχι οι εμβολιασμένοι, μιας και έχουν 30.000 περισσότερες πιθανότητες ο καθένας από αυτούς να δημιουργήσει μία σε σχέση με τους εμβολιασμένους.
Αν συνυπολογίσεις και την φυσική επιλογή που δημιουργεί κυρίαρχες μεταλλάξεις που επιβιώνουν στο ανοσοποιητικό, οι πιθανότητες ένας ανεμβολίαστος να δημιουργήσει ισχυρή μετάλλαξη είναι 1.000.000 φορές περισσότερες από ένα εμβολιασμένο. Για να το πω λίγο πιο απλά: 10 μόνο ανεμβολίαστοι έχουν τις ίδιες πιθανότητες να δημιουργήσουν ισχυρότερη μετάλλαξη όσες έχει όλη η Ελλάδα (10 εκατομμύρια) αν ήταν όλοι εμβολιασμένοι.
5. Το Ισραήλ που είναι πολύ πιο μπροστά από πολλές χώρες γιατί έχει τεράστια αύξηση σε κρούσματα και διασωληνωμένους; Μήπως η ανοσία από το εμβόλιο είναι πολύ μικρή σε διάρκεια και αυτοί που εμβολιάστηκαν πρώτοι δεν είναι καλυμμένοι πλέον; Σε αντίθεση με όσους πέρασαν την ασθένεια και φαίνεται να έχουν περισσότερα αντισώματα;
Πρώτον το Ισραήλ είναι το πρώτο παράδειγμα του τι μπορεί να πάθει ένας πληθυσμός εμβολιασμένων όταν έρθει σε επαφή με ανεμβολίαστους. Όπως εξηγήσαμε παραπάνω, για το τι κακό μπορεί να κάνει ένας ανεμβολίαστος σε ένα εμβολιασμένο.
Δεύτερον: Η στατιστική είναι η επιστήμη της «απάτης». Σε ένα πληθυσμό που είναι όλοι εμβολιασμένοι αν ένας διασωληνωθεί, θα έχουμε το παραπλανητικό στατιστικό αποτέλεσμα ότι το 100% των διασωληνωμένων είναι εμβολιασμένοι. Συνεπώς στοιχεία που αναφέρουν ποσοστά θέλουν ιδιαίτερη προσοχή στο να γίνουν κατανοητά, τι ακριβώς δείχνουν, ενώ πάντα ερμηνεύονται με βάση τα δεδομένα του δείγματος.
Τρίτον: Η ανοσία από την νόσηση εμπεριέχει και τη φυσική επιλογή. Αν νοσήσουν κάποιοι που έχουν αδύναμο ανοσοποιητικό μάλλον θα πεθάνουν. Άρα στο δείγμα των ανεμβολίαστων νοσούντων έχει φύγει αυτό το 1/100.000 που θα πέθαιναν και συνεπώς θα νοσούσαν και βαριά. Συνεπώς σε νέα νόσηση τα ασθενικά μέλη του δείγματος έχουν πεθάνει και δεν συνυπολογίζονται. Το ότι συνεχίζουν να διασωληνώνονται σημαίνει ότι η ανοσία από νόσηση δεν είναι και τόσο ισχυρή όσο πιστεύει ο μέσος άνθρωπος. Θα έπρεπε να διορθωθεί το δείγμα και να συμπεριλάβει και τους ανθρώπους που πέθαναν όντας ανεμβολίαστοι σε προηγούμενο κύμα της νόσου και να αναθεωρηθούν τα στατιστικά δεδομένα.
Είναι λάθος να προσμετράται ο αριθμός αντισωμάτων. Γιατί αντισώματα παράγονται όταν έχεις ακόμα τμήματα του ιού (αντιγόνο) στο σώμα σου, σε αντίθεση με τον εμβολιασμό που αφήνει ανοσία στα λεμφικά κύτταρα (τους παραγωγούς αντισωμάτων). Το να έχουν οι ανεμβολίαστοι περισσότερα αντισώματα σημαίνει ότι δεν έχουν συνέλθει και ακόμα νοσούν, δηλαδή οι ιοί πολλαπλασιάζονται μέσα τους αλλά και μεταδίδουν τον ιό, σε χαμηλότερο ρυθμό όμως, λόγω της ανοσοποιητικής αντίδρασης. Αυτό το είδαμε στα νέα δεδομένα από τα παιδιά και τους αθλητές για χρονικό διάστημα 6 μηνών.
6. Μήπως να επικεντρωθούμε στους εμβολιασμούς σε μεγαλύτερες ηλικίες και όχι σε νέους και παιδιά;
Τα εμβόλια τα κάνουμε στους μεγαλύτερους για να μειώσουμε την πιθανότητα νόσησης στα επίπεδα απλής γρίπης και να μειώσουμε την βαρύτητα της νόσησης πάλι στα επίπεδα της απλής εποχιακής γρίπης. Στις μικρότερες ηλικίες και στα παιδιά κάνουμε τον εμβολιασμό για να μειώσουμε πρώτον τη βαρύτητα της νόσησης, να μειώσουμε σε μηδαμινά επίπεδα τις μακροχρόνιες επιπλοκές από νόσηση, και τέλος για να μειώσουμε πολύ σημαντικά έως να μηδενίσουμε τον ρυθμό μετάδοσης του ιού. Έτσι σταδιακά ο ιός δεν θα προλαβαίνει να βρει νέο ξενιστή πριν τον σκοτώσει το ανοσοποιητικό και θα εξαλειφθεί. Συνεπώς είναι απολύτως σημαντικό όλος ο πληθυσμός να εμβολιαστεί. Αλλιώς όπως είπαμε και παραπάνω, οι ανεμβολίαστοι, έστω και σε μικρό ποσοστό, θα συνεχίσουν να διασπείρουν τον ιό και να κρατούν ζωντανό τον κύκλο μετάδοσης. Οπότε θα προκαλούν πολλές μεταλλάξεις που κάποια στιγμή δεν θα μπορεί το ανοσοποιητικό να τις αντιμετωπίσει και θα περάσουμε μία ακόμα πανδημία.
7. Μήπως να μιλήσουν οι πιο ειδικοί και όχι οι τηλεπερσόνες γιατροί που δεν έχουν την κατάλληλη ειδικότητα (πλαστικοί χειρούργοι κ.λπ.);
Συμφωνούμε απόλυτα σε αυτό. Αλλά ποιοι είναι οι ειδικοί; Λογικά είναι οι Ιολόγοι όπως ο Στρατηγός (ΥΙ) Τσότσος, ή ανάλογοι ερευνητές, ιολόγοι και ανοσολόγοι. Οι γιατροί λόγω των γνώσεων που απέκτησαν στο πανεπιστήμιο μπορούν να ερμηνεύσουν τα δεδομένα που υπάρχουν, φτάνει να έχουν γνώση των στοιχείων και όλων των σχετικών μελετών και να τα βλέπουν αντικειμενικά. Τέλος χημικοί, μαθηματικοί, στατιστικολόγοι που διδάσκουν στην Ιατρική Σχολή αντικείμενα της ειδικότητας τους τι ακριβώς λόγο έχουν πέρα του ότι κάνουν μαθηματικά μοντέλα και τίποτα άλλο; Την τελευταία φορά που εμπιστευθήκαμε στατιστικολόγο (τον Γ. Βαρουφάκη…) είδαμε τι πάθαμε και κατά πόσο τα πράγματα πήγαν σύμφωνα με τα μαθηματικά του μοντέλα. Και βέβαια, τους διαφόρους καλλιτέχνες, τηλεπερσόνες, ιδιοκτήτες ιστοσελίδων τύπου www.iknowthedarktruth.com και τύπους που «έχω τον μπατζανάκη της θείας μου που δουλεύει κλητήρας σε πανεπιστημιακό νοσοκομείο» ή «έχω ξεψαχνίσει το Google στις ερωτήσεις» τους αφήνω τελείως απέξω γιατί μόνο αφελής τους παίρνει σοβαρά υπόψη.
8. Τα εμβόλια είναι πειραματικά;
Τα εμβόλια έχουν πάψει να είναι πειραματικά εδώ και πολύ καιρό. Για να καταλάβουμε πως γίνεται ένα εμβόλιο ή ένα φάρμακο: Πρώτα σχεδιάζεται. Δεύτερο κατασκευάζεται και τρίτον δοκιμάζεται το μόριο και η αποτελεσματικότητά του σε βιολογικά μοντέλα, ζωντανά κύτταρα και ιστούς σε καλλιέργεια, όπου βλέπουμε αν λειτουργεί όπως θέλουμε και αν κάνει αυτό που υπολογίζαμε. Τέταρτο το δοκιμάζουμε σε υπολογιστές εξομοίωσης με βάση τα στοιχεία που συλλέξαμε από τα βιολογικά μοντέλα. Όλες αυτές οι φάσεις παίρνουν από 3 μήνες μέχρι κάποια χρόνια ανάλογα πόσο νέα είναι η δημιουργία, η μέθοδος κατασκευής και η υπολογιστική ισχύς που χρησιμοποιούμε. Στα συγκεκριμένα εμβόλια όλα τα παραπάνω επιταχύνθηκαν από την άφθονη χρηματοδότηση, τη διασύνδεση ερευνητικών κέντρων που είχαν εμπειρία στις μεθόδους κατασκευής και την τεράστια υπολογιστική ισχύ που διατέθηκε. Τέλος είχαμε και τη σκληρή δουλειά των ερευνητών 24/7.
Το στάδιο επιβεβαίωσης γίνεται σε πειραματόζωα που νοσούν τεχνητά. Αυτό διαρκεί 3 μήνες για να δούμε αν έχει πρόβλημα με πλήρη οργανισμό και να ανιχνεύσουμε τις επιπλοκές. Αυτό έγινε και ήταν πιο ενδελεχές από άλλα εμβόλια μιας και υλοποιήθηκε σε πολλαπλά εργαστήρια και σε τεράστιο αριθμό που επιβεβαίωναν τα αποτελέσματα. Το τελευταίο στάδιο πριν βγει στο εμπόριο ένα εμβόλιο ή φάρμακο, είναι να δοκιμαστεί σε χιλιάδες εθελοντές και να δούμε τις επιπλοκές και τον τρόπο δράσης σε ανθρώπινο οργανισμό. Αυτό διαρκεί 3 μήνες για κάθε εθελοντή και εξαρτάται πόσο χρόνο θες να συμπληρώσεις τον απαιτούμενο αριθμό εθελοντών. Κάτι που συνέβη βέβαια, αν και στην Ελλάδα δεν έγινε αντιληπτό. Όμως στη Βρετανία, στη Γερμανία και σε άλλες χώρες που έκαναν έρευνα, κλήθηκαν εθελοντές να δοκιμάσουν τα εμβόλια και η συμμετοχή ήταν τεράστια. Στην Βρετανία που γνωρίζω προσήλθαν 400.000 άνθρωποι. Άρα και αυτό έγινε και πέρασε από πειραματικό σε εμπορεύσιμο.
Η φάση 4 είναι όταν το δίνεις το φάρμακο ή κάνεις το εμβόλιο στον πληθυσμό και καταγράφεις επιπλοκές για 6 μήνες και για 10 εκατομμύρια δόσεις. Όπου ελέγχεις την αποτελεσματικότητά του σε σχέση με το να μην έπαιρνες το φάρμακο ή το εμβόλιο και τις εξάμηνες επιπλοκές και τότε δίνεται η έγκριση για συγκεκριμένη νόσο. Οπότε και εδώ έχουμε περάσει και την φάση 4 μιας και τα εμβόλια έχουν διατεθεί εδώ και 6 μήνες και σε δισεκατομμύρια δόσεις. Ποιος νοήμων επιμένει ότι ακόμη είναι πειραματικά τα εμβόλια;
9. Το εμβόλιο μας το επιβάλλουν για να κερδίσουν οι φαρμακευτικές
Αυτό ακούστηκε από το γεγονός ότι π.χ. η Pfizer κοστολογείται πολλά δισεκατομμύρια αυτή τη στιγμή. Στην πράξη αυτή την στιγμή βρίσκονται σε διάφορες φάσεις ανάπτυξης πάνω από 49 επιπλέον εμβόλια σε όλο τον κόσμο. Οπότε καμία εταιρία δεν θα πάρει τη μερίδα του λέοντος.
Να πούμε επίσης πως επειδή η επιδημία ήταν ιικής προέλευσης δεν υπάρχει φαρμακευτική θεραπεία πλην κάποιας υποστηρικτικής. Όλα τα ανοσοδιεγερτικά συμπληρώματα αποδείχθηκαν ανεπαρκή στην θεραπεία και στην πρόληψη της πάθησης με μόνες την βιταμίνη D και τον ψευδάργυρο με το σελήνιο, που αποδείχθηκαν ότι μείωναν την βαρύτητα των χρόνιων επιπλοκών σε άτομα που νοσούσαν ήπια, αλλά δεν επηρέαζαν τα ποσοστά των διασωληνωμένων και των θανάτων. Έτσι ο μόνος τρόπος να πολεμήσουμε τον ιό ήταν με την ανάπτυξη εμβολίων. Για αυτό και η Ε.Ε. αλλά και πολλές κυβερνήσεις έδωσαν κονδύλια κυρίως σε εταιρίες που είχαν την υποδομή για παραγωγή εμβολίων, έτοιμη νέα τεχνολογία για τη δημιουργία τους και μεγάλο αριθμό ερευνητικών κέντρων με διασυνδέσεις με μεγάλα πανεπιστήμια σε όλο τον κόσμο. Επιλέχθηκαν οι δύο μεγαλύτερες εταιρίες με τα περισσότερα ερευνητικά κέντρα και ήδη έτοιμες γραμμές παραγωγής ώστε να έχουμε ταχύτατη παραγωγή εμβολίων και σε δεύτερο χρόνο δίνονται κεφάλαια και στις υπόλοιπες εταιρίες. Οπότε δεν καταλαβαίνω πως μία μόνο εταιρία ωφελήθηκε τόσο ώστε να «λαδώσει» και να πιέσει για την άμεση χορήγηση των εμβολίων.
Κάπου εδώ κλείνει το άρθρο. Να ζητήσω συγνώμη για το μακροσκελές αλλά νομίζω ότι απάντησα στις περισσότερες ερωτήσεις με πλήρη ειλικρίνεια και προσπάθησα να δώσω και μία σύντομη ανάλυση ώστε να μπορεί ο μέσος αναγνώστης να κρίνει μόνος του τα παρεχόμενα στοιχεία αλλά και τα μελοντικά. Αν υπάρχουν απορίες επιφυλάσσομαι να απαντήσω στα σχόλια. Σας ευχαριστώ.
