23.3 C
Athens
Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024
ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΑΠΟΨΕΙΣΑΝΑΛΥΣΗ: Ποιες θα είναι οι βιομηχανικές συνέπειες αν η Τουρκία αποχωρήσει (ή...

ΑΝΑΛΥΣΗ: Ποιες θα είναι οι βιομηχανικές συνέπειες αν η Τουρκία αποχωρήσει (ή την διώξουν) από το F-35;

- Advertisement -

Μετά την υπερψήφιση της νομοθεσίας από την Γερουσία και καθώς το μόνο που απομένει πλέον είναι να υπογράψει ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών για να γίνει νόμος του κράτους και να επιβληθεί (και τυπικά) εμπάργκο πώλησης όπλων στην Τουρκία, το ενδεχόμενο η Τουρκία να μην αποκτήσει ίσως και ποτέ το F-35 αρχίζει να πλησιάζει πιο κοντά στην πραγματικότητα.
Το πρώτο από δυο αεροσκάφη που έχουν πετάξει θα παραδοθεί σήμερα, όπως εξάλλου ήταν προγραμματισμένο, καθώς ουδεμία ένδειξη υπήρχε προς το αντίθετο, ακόμα και με το νομοσχέδιο ένα βήμα πριν γίνει νόμος του κράτους. Από εκεί και πέρα όλα τα σενάρια είναι ανοιχτά και κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι μπορεί να προβλέψει τι θα συμβεί την επόμενη μέρα.
Η ανάλυση των συνεπειών σ’ αυτήν την περίπτωση εξυπακούεται ότι είναι αδύνατη στα πλαίσια ενός άρθρου στον ιστότοπο της Π&Δ. Πιθανόν ακόμα κι ένα ολόκληρο τεύχος του έντυπου περιοδικού μας  να μην ήταν αρκετό για να περιγράψουμε και αναλύσουμε το σύνολο των συνεπειών και των παραμέτρων που θα είχε μία τέτοια απόφαση. Επί του παρόντος όμως, θα εστιάσουμε απλώς στο τεχνοοικονομικό μέρος τυχόν εμπάργκο, δηλαδή στις συνέπειες για την αμυντική βιομηχανία της Τουρκίας.
Να φύγει μέλος του προγράμματος του F-35; Μα αυτά δεν γίνονται!
Κατ’ αρχάς πρέπει να επισημάνουμε ότι το να αποχωρήσει μία χώρα από το πρόγραμμα του F-35, η οποία χώρα είναι από τα ας πούμε ιδρυτικά μέλη που συμμετείχαν από την αρχή στο πρόγραμμα ανάπτυξης με την διάθεση κεφαλαίων για την κάλυψη του αντίστοιχου κόστους ΔΕΝ είναι κάτι πρωτοφανές με την περίπτωση τώρα της Τουρκίας.
Δηλαδή δεν είναι ένα σενάριο που δεν το έχουμε ξανακούσει και δεν έχει εξεταστεί και στο παρελθόν. Το πρόγραμμα ανάπτυξης και παραγωγής του F-35 είναι ασύλληπτων, πρωτοφανών διαστάσεων στην ιστορία της αεροναυπηγικής. Κι όπως λέει κι ο λαός, μεγάλα καράβια = μεγάλες φουρτούνες. Το πρόγραμμά του δεν ήταν απροβλημάτιστο, κάθε άλλο.
Σημείωσε μεγάλες καθυστερήσεις, υπήρξαν πολλά προβλήματα, πολλά από τα πολλά αυτά προβλήματα δεν έχουν επιλυθεί ακόμα (κι ούτε θα επιλυθούν, ή θα αντιμετωπιστούν με άλλους τρόπους), μεγάλες υπερβάσεις στο κόστος και εν τέλει πολλές χώρες που είχαν δεσμευθεί για την προμήθειά του υπό το φως των νέων αυτών δεδομένων είτε μετατόπισαν την προμήθεια στο μέλλον, είτε μείωσαν τον αριθμό των προς παραγγελία αεροσκαφών.
Όλα τα παραπάνω στην καλύτερη περίπτωση. Στην χειρότερη υπήρξαν περιπτώσεις που χώρες που συμμετείχαν στο πρόγραμμα, εξέτασαν σοβαρά το ενδεχόμενο να αποχωρήσουν και απείλησαν βάσιμα ως προς αυτό τις Ηνωμένες Πολιτείες. Πρόκειται για την Αυστραλία στα τέλη της περασμένης δεκαετίας, και τον Καναδά με την εκλογή του νέου πρωθυπουργού Τζάστιν Τριντώ πριν λίγα χρόνια.
Οι λόγοι που τις οδήγησαν στην εξέταση του ενδεχομένου αυτού ήταν διαφορετικοί. Η μεν Αυστραλία επιδίωκε την προμήθεια του F-22 έστω σε μικρό αριθμό. Το σενάριο αυτό τελικά δεν κατέστη εφικτό καθώς η εξαγωγή του εν λόγω αεροσκάφους απαγορεύτηκε, και ταυτόχρονα υπήρχε έντονη κριτική στο πρόγραμμα του F-35 όσον αφορά τις επιδόσεις ανίχνευσής του στα ραντάρ όσον αφορά τις εξαγωγικές εκδόσεις. Η Αυστραλία ένιωθε ότι αδικούνταν.
Μάλιστα το 2009, επί υπουργίας Τζοέλ Φιτζγκίμπον, η Αυστραλία είχε μέχρι εκείνη τη στιγμή δαπανήσει ήδη ένα δισεκατομμύριο δολάρια, έχοντας λάβει πίσω… ένα τεράστιο τίποτα με εξίσου τεράστιες δόσεις σκανδαλολογίας που ταρακουνούσαν συθέμελα την τότε κυβέρνηση, αλλά και τις επόμενες.
Ο Καναδάς από την άλλη πλευρά δεν είχε επιχειρησιακούς λόγους αλλά μάλλον πολιτικο-οικονομικούς. Ο νέος πρωθυπουργός χρησιμοποίησε το αυξανόμενο κόστος του μαχητικού ως (λαϊκίστικο) επιχείρημα για την εκλογή του, υποσχόμενος ότι θα ακύρωνε την προμήθειά του και θα διενεργούσε ανοιχτό διεθνή διαγωνισμό για την προμήθεια νέου μαχητικού αεροσκάφους.
Υπήρξαν κι άλλες περιπτώσεις, όπως της Δανίας και της Νορβηγίας, που για παρεμφερείς λόγους κατά διαστήματα εξέτασαν το ενδεχόμενο προμήθειας κάποιου άλλου αεροσκάφους στην θέση του F-35, αυτό δεν ήταν όμως δεν ήταν εθνική πολιτική σε καμία περίπτωση.
Η Τουρκία από την άλλη πλευρά έχει το αντίθετο πρόβλημα. Θέλει μεν (φανερά τουλάχιστον) να προμηθευτεί το αεροσκάφος, αλλά υπάρχει το ενδεχόμενο οι ΗΠΑ να μην της το πουλάνε αφενός, και να την εξαναγκάσουν να αποχωρήσει από το πρόγραμμα αφετέρου. Υπάρχει κι η περίπτωση ακόμα και αν τελικώς το παραλάβει και σχηματίσει και τις πρώτες μοίρες, η υποστήριξή του κι η πώληση όπλων για αυτό να είναι -σκόπιμα- προβληματική.
Καναδάς – ο εφιάλτης της αποχώρησης μέλους του προγράμματος του F-35… ή ίσως κι όχι.
Η περίπτωση του Καναδά λοιπόν είναι η πιο κοντινή στην περίπτωση της Τουρκίας όσον αφορά το βιομηχανικό κομμάτι, αφού και στις δυο περιπτώσεις θα είχαμε αποχώρηση των χωρών από το πρόγραμμα. Αξίζει λοιπόν να αναφερθούμε αναλυτικά στην περίπτωση του Καναδά.
Ο Καναδάς διατηρεί μία ιδιαίτερα ανθηρή αεροναυπηγική βιομηχανία, αν και οι δραστηριότητές της επικεντρώνονται περισσότερο στην παραγωγή πολιτικών αεροσκαφών και κινητήρων. Εν τούτοις, καθώς το πρόγραμμα του F-35 έχει έναν τεράστιο όγκο, υπήρχαν βάσιμες εκτιμήσεις ότι τα έσοδα για την βιομηχανία του Καναδά θα έφταναν τουλάχιστον τα δέκα δισεκατομμύρια δολάρια, μόνο από υποκατασκευαστικά συμβόλαια που θα λάμβαναν καναδικές εταιρείες.
Τα έσοδα αυτά ήταν και είναι και υπαρκτά κι όχι απλώς υποθετικά μελλοντικά, καθώς οι καναδικές εταιρείες είχαν κι έχουν ήδη μεγάλη γκάμα συμβάσεων για την παραγωγή πλείστων απαρτίων για το F-35 και παροχή συναφών υπηρεσιών. Κι όλα αυτά, παρόλο που ο Καναδάς δεν έχει καν παραγγείλει ακόμα το αεροσκάφος κι ενδεχομένως να μην το παραγγείλει καν!
Για να μιλήσουμε συγκεκριμένα, εκτιμάται ότι μόνο μέχρι το Δεκέμβρη του 2014, συνολικά 33 καναδικές εταιρείες είχαν υπογράψει συμβάσεις αξίας 637 εκατομμυρίων δολαρίων (το νούμερο σήμερα είναι πολύ μεγαλύτερο) τόσο για την παραγωγή των υφιστάμενων αεροσκαφών F-35 όσο για υπηρεσίες συντήρησης, σύμφωνα με έγγραφο ένωσης Βιομηχανιών Καναδά που υποβλήθηκε στην βουλή της χώρας.
Στο ίδιο έγγραφο γινόταν λόγος ότι στην διάρκεια ζωής 40 ετών του αεροσκάφους, οι εταιρείες της χώρας θα μπορούσαν να λάβουν συμβάσεις έργου ύψους περί τα 10,17 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Για την περίπτωση λοιπόν που ο Καναδάς αποχωρούσε από το πρόγραμμα, στελέχη της Lockheed Martin πίσω στο «μακρινό» 2013 είχαν ξεκαθαρίσει τι θα συνέβαινε με την συνεργασία της με τις καναδικές εταιρείες.
Aυτό που θα συνέβαινε λοιπόν είναι ότι η Lockheed Martin θα τιμούσε στο ακέραιο το σύνολο των συμβάσεων που είχαν υπογραφτεί μέχρι εκείνη τη στιγμή με καναδικές εταιρείες. Αυτό επιβεβαιώθηκε από δηλώσεις του Orlando Carvalho, εκτελεστικού αντιπροέδρου αεροναυτικής Lockheed Martin, κατά την διάρκεια ομιλίας του στο Μόντρεαλ το 2013.
Ωστόσο, όταν η διάρκεια των συμβάσεων αυτών θα έληγε, τότε απλώς δεν θα ανανεώνονταν, κι όχι μόνο αυτό, αλλά οι καναδικές εταιρείες θα έχαναν την προνομιακή τους θέση στο πρόγραμμα και δεν θα μπορούσαν πλέον ούτε να λαμβάνουν κατά προτεραιότητα αλλά ούτε και να διεκδικούν νέες συμβάσεις υποκατασκευαστικού έργου.
Το ενδιαφέρον της υπόθεσης τότε ήταν ότι λόγω της μη παραγγελίας των αεροσκαφών του Καναδά, θα συνέβαιναν και δυο ακόμα πράγματα: Πρώτον ότι οι συμβάσεις υποκατασκευαστικού έργου θα πήγαιναν προφανώς σε άλλες εταιρείες από άλλες χώρες που θα συμμετείχαν στο πρόγραμμα, και δεύτερον ότι τα αεροσκάφη που θα προορίζονταν για τον Καναδά πλέον τα slot παραγωγής τους θα αποδεσμεύονταν για άλλους πελάτες.
Με άλλα λόγια, οι άλλοι πελάτες, μεταξύ των οποίων και η Τουρκία, αφενός μεν θα είχαν περισσότερο υποκατασκευαστικό έργο να διεκδικήσουν για την βιομηχανία τους, άρα και κέρδη, αφετέρου δε θα μπορούσαν να παραλάβουν τα δικά τους αεροσκάφη νωρίτερα, αν και όχι σημαντικά νωρίτερα.
Το μοναδικό «αρνητικό» από την αποχώρηση του Καναδά για όλους τους υπόλοιπους, θα ήταν ότι λόγω της μείωσης των παραγγελιών, το κόστος του αεροσκάφους ανά μονάδα θα αυξανόταν. Προφανώς είναι τρομερά δύσκολο να προσδιοριστεί το πόσο ακριβώς θα αυξανόταν. Κάποιες εκτιμήσεις εκείνη την περίοδο έκαναν λόγο για περίπου 2 με 3 εκατομμύρια δολάρια αύξηση ανά αεροσκάφος.
Οι εκτιμήσεις εκείνες ακόμα και αν υποθετικά ευσταθούσαν, θα είχαν μικρή αξία ως αντίκτυπο στους υπόλοιπους πελάτες – την Τουρκία εν προκειμένω που μας ενδιαφέρει. Ναι μεν θα πλήρωναν ελαφρά περισσότερο ανά αεροσκάφος, το κόστος όμως παρόλαυτά θα ήταν πτωτικό τα επόμενα χρόνια όσο θα αυξανόταν ο ρυθμός παραγωγής.
Επιπλέον θα είχαν να διεκδικήσουν περισσότερο υποκατασκευαστικό έργο, ισοφαρίζοντας έτσι και ξεπερνώντας – κατά πολύ μάλιστα – τις απώλειες από την προσωρινή αύξηση της τιμής ανά μονάδα και θα παραλάμβαναν τα αεροσκάφη τους λίγο νωρίτερα.
Στο δια ταύτα και με λίγα λόγια; Τυχόν αποχώρηση χώρας μέλους του προγράμματος, σε καμία περίπτωση δεν θα στεναχωρούσε τις υπόλοιπες. Το ακριβώς αντίθετο μάλιστα, για τους πολύ συγκεκριμένους λόγους που αναλύσαμε παραπάνω.
Τι θα συνέβαινε με την Τουρκία;
Όσον αφορά τώρα το ενδεχόμενο αποχώρησης της Τουρκίας. Είναι προφανές ότι είναι αδύνατο να εκτιμήσουμε με ακρίβεια τη μέλλει γεννέσθαι στο βιομηχανικό τοπίο στην Τουρκία την επόμενη ημέρα. Όποιος ισχυριστεί ότι γνωρίζει τι θα συμβεί την επόμενη ημέρα, είτε είναι ανόητος, είτε ψεύτης (δεν αποκλείεται και συνδυασμός, ένεκα κυνηγίου κλικς).
Με βάση το προηγούμενο του Καναδά όμως, μπορούμε να κάνουμε κάποιες βάσιμες εκτιμήσεις.
Η Τουρκία είναι συνέταιρος επιπέδου 3 και μπήκε στο πρόγραμμα πληρώνοντας 195 εκατομμύρια δολάρια για να συνεισφέρει στην ανάπτυξη του F-35 πίσω στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας. Αυτά είναι τα χρήματα που λαϊκίζοντας στην Τουρκία φωνάζει ο Ερντογάν ότι «έχουν πληρώσει για το μαχητικό και αν δεν τους δώσουν, τους κλέβουν και θα πάνε στα δικαστήρια».
Η Τουρκία έχει ήδη μία σειρά συμβάσεις με αεροναυπηγικές εταιρείες της, προεξαρχούσης της Turkish Aerospace Industries (TAI) που μέχρι στιγμής υπολογίζονται πολύ συντηρητικά στα τουλάχιστον 900 εκατομμύρια δολάρια. Παρόλο που η Τουρκία δεν έχει παραλάβει καν τα αεροσκάφη της, ούτε έχει παραγγείλει το σύνολο των αεροσκαφών για τα οποία είχε αρχικά δεσμευθεί.
Για να μιλήσουμε ξανά συγκεκριμένα, και ξανά κατά την ίδια περίοδο του 2013, έτερο στέλεχος της Lockheed Martin, ο Steve O’Bryan, αντιπρόεδρος Επιχειρηματικής Ανάπτυξης για το F-35, είχε δηλώσεις πως για την παραγωγή των εκτιμώμενων 3.100 αεροσκαφών μέχρι το 2039, το βιομηχανικό μερίδιο για τις αμυντικές εταιρείες στην Τουρκία θα ήταν αξίας περίπου 12 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Επιπλέον δήλωσε πως μέχρι εκείνη τη στιγμή, η Τουρκία είχε ήδη συμβάσεις έργου αξίας 300 εκατομμυρίων δολαρίων αν κι όπως είπαμε δεν είχε καν παραγγείλει τα πρώτα της αεροσκάφη, ενώ σύμφωνα με εκτιμήσεις του O’Bryan με την παραλαβή των πρώτων αεροσκαφών, το νούμερο αυτό θα εκτοξευόταν στο ένα δισεκατομμύριο.
Αυτά τα έσοδα η Τουρκία πλέον θα πρέπει να τα ξεχάσει, και μιλάμε για πολύτιμο συνάλλαγμα που είναι πάντα επιθυμητό βέβαια, αλλά ακόμα περισσότερο σε μία περίοδο που η τουρκική λίρα έχει πάρει την κατηφόρα.
Σε περίπτωση που αποχωρήσει από το πρόγραμμα, είναι ασφαλές να θεωρήσουμε ότι η Lockheed Martin δεν έχει κανένα λόγο να κάνει κάτι διαφορετικό με τις τουρκικές εταιρείες από ό,τι έκανε με τις Καναδικές. Υπάρχει μία διαφορά όμως. Ο Καναδάς θα αποχωρούσε οικειοθελώς. Η Τουρκία δεν θέλει να αποχωρήσει, την πετάνε έξω. Συνεπώς, τυπικά η LM δεν έχει καν λόγο να τιμήσει τα υπάρχοντα συμβόλαιά της με τουρκικές εταιρείες μέχρι αυτά να λήξουν, όπως θα έκανε με τις καναδικές εταιρείες.
Αυτό για την Lockheed Martin δεν θα ήταν καν νομικό πρόβλημα, όπως λαϊκίστικα ισχυρίζονται κάποιοι πολιτικοί στην Τουρκία, του ίδιου του Ερντογάν προεξάρχοντος, διότι πολύ απλά θα ακολουθούσε την εθνική πολιτική της χώρας, συνεπώς αν η Τουρκία (κι η κάθε Τουρκία) είχε πρόβλημα μ’ αυτό, θα έπρεπε να κινηθεί εναντίον της κυβέρνησης των ΗΠΑ, όχι εναντίον μίας εταιρείας των ΗΠΑ.
Το σενάριο αυτό δεν είναι υποθετικό, καθώς και σε πολλές άλλες περιπτώσεις που οι ΗΠΑ προχώρησαν σε μερικό ή ολικό εμπάργκο όπλων σε κάποιες χώρες, ουδέποτε υπήρξε νομικό θέμα ή θέμα ρητρών για την εκάστοτε κατασκευάστρια εταιρεία. Υπήρξαν περιπτώσεις που αεροσκάφη είχαν πληρωθεί, κατασκευαστεί και πιστοποιηθεί και απλά παρέμειναν παρκαρισμένα σε κάποιον διάδρομο κάποιας βάσης στις ΗΠΑ, με την χώρα πελάτη να μην μπορεί να κάνει τίποτα για αυτό (π.χ. F-16 του Πακιστάν).
Μία άλλη παράμετρος είναι το γεγονός ότι η Τουρκία είχε εξασφαλίσει άδεια για να γίνει η ΤΑΙ γενικό επισκευαστικό κέντρο των κινητήρων του F-35 για όλη την Ευρώπη. Και αυτό προφανώς ανήκει πλέον στο παρελθόν, κι η Τουρκία θα πρέπει να ξεχάσει έσοδα και επιρροή και από εκεί. Εξάλλου αυτό ήταν κάτι για το οποίο οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι εταίροι ουδέποτε έκρυψαν την δυσαρέσκειά τους, κι είναι προφανές ότι ουδείς θα στεναχωρηθεί σε μία τέτοια περίπτωση, ειδικά που πλέον το πόστο θα διεκδικηθεί από κάποιον από αυτούς, πιθανότατα μεταξύ Ιταλίας κι Ηνωμένου Βασιλείου.
Φυσικά η όποια μεταφορά τεχνογνωσίας βρισκόταν σε εξέλιξη για την εκπαίδευση μηχανικών, την υιοθέτηση νέων τεχνικών παραγωγής και κατεργασίας υλικών θα σταματήσει αυτοδικαίως, συνεπώς τα τουρκικά προγράμματα ανάπτυξης εγχώριων αεροσκαφών και ελικοπτέρων δεν θα μπορούν πλέον να επωφελούνται από απορρόφηση τεχνογνωσίας σε νεότερες εξελίξεις από εδώ και στο εξής.
Οι τουρκικές εταιρείες δεν θα μπορούν πλέον να διεκδικούν νέες συμβάσεις για υποκατασκευαστικό έργο, τόσο για αεροσκάφη που βρίσκονται σε παραγωγή, όσο και στο μέλλον για αεροσκάφη που θα χρειάζονται συντήρηση και αναβαθμίσεις, όπως μπορούσε να κάνει με τα F-16 άλλων χωρών για παράδειγμα.
Παρομοίως, με την μη διαθεσιμότητα πλέον όλου αυτού του τεράστιου υποκατασκευαστικού έργου δεν θα είναι εφικτή κι η συντήρηση εξειδικευμένων θέσεων εργασίας. Επιστημονικό και τεχνικό προσωπικό υψηλής κατάρτισης δεν θα έχει πλέον την ίδια ευχέρια κι άνεση να βρει δουλειά στο αντικείμενό του στην τουρκική βιομηχανία, και θα υποχρεωθεί να αναζητήσει απασχόληση σε αντίστοιχες εταιρείες στο εξωτερικό.
Αντί επιλόγου – τι μέλλει γεννέσθαι
Είναι κουραστικό να το λέμε συνεχώς, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι συζητάμε για παραγωγή απαρτίων για μίνιμουμ 3.000 αεροσκάφη όχι μόνο της Τουρκίας αλλά και άλλων πελατών σε όλο το εύρος της παραγωγής του αεροσκάφους που δεν αναμένεται να φτάσει λιγότερο από δυο δεκαετίες ακόμα.
Είναι χαρακτηριστικό εξάλλου ότι πριν λίγες μέρες, η Lockheed Martin παρέδωσε το 300 αεροσκάφος του προγράμματος, και η παραγωγή δεν έχει καν μπει ακόμα σε πλήρη κλίμακα! Άλλα μαχητικά αεροσκάφη δεν έχουν καν φτάσει ή πλησιάσει αυτό το νούμερο σε όλο το εύρος της παραγωγής τους.
Τι πιθανότητες υπάρχουν να υπάρξει όντως ένα εμπάργκο όπλων στην Τουρκία; Ρεαλιστικά δεν μπορεί να το ξέρει κανείς, όπως κανείς δεν μπορούσε να ήξερε πριν ένα χρόνο ότι θα φτάναμε σήμερα σ’ αυτό το σημείο. Αν κάποιος έλεγε ότι θα ψηφιζόταν νόμος που θα απαγόρευε την πώληση όπλων στην Τουρκία, ασφαλώς θα τον περνούσαν για τρελό. Εδώ είμαστε σήμερα όμως.
Τα οικονομικά μεγέθη όπως είδαμε παραπάνω είναι ασύλληπτα, και διαρκώς μεταβαλλούμενα. Από την άλλη πλευρά, αυτό που οδήγησε στην ψήφιση του συγκεκριμένου νομοσχεδίου, ήταν οι πολιτικές της Τουρκίας και συγκεκριμένα ενός πολιτικού, του ηγέτη της χώρας από το 2003 Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Το F-35 είναι εδώ για να μείνει, είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι. Πρόκειται για ένα ασύλληπτων διαστάσεων πολυεθνικό πρόγραμμα παραγωγής που θα είναι στο επίκεντρο της αεροναυπηγικής παραγωγής για τις επόμενες 2 με 3 δεκαετίες.
Τα πρόσωπα κι οι πολιτικές αλλάζουν. Το έχουμε ξαναδεί, όπως ακριβώς στις περιπτώσεις των δυο χωρών (Αυστραλία και Καναδάς) που εξετάσαμε στην αρχή. Το να αλλάξουν και στην Τουρκία δεν θα είναι ακριβώς… πρωτοφανές. Παρά την ψήφιση του νομοσχεδίου με ευρεία πλειοψηφία, η Τουρκία έχει ακόμα ισχυρούς φίλους στις ΗΠΑ, και δεν έχει πάψει να θεωρείται κρίσιμος «σύμμαχος» εντός του ΝΑΤΟ.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι το μέλλον αναμένεται με εξαιρετικό ενδιαφέρον και σε κάθε μα κάθε περίπτωση, το τι θα συμβεί στην Τουρκία άμεσα με το F-35 είναι εντελώς άσχετο με τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις και τις υπάρχουσες πιεστικές τους ανάγκες που έπρεπε να είχαν δρομολογηθεί… χθες.
Αν υποθετικά η Τουρκία δεν παραλάβει το F-35, οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις δεν θα πάψουν να έχουν ανάγκη αντικατάσταση αεροσκαφών, πλοίων, οχημάτων και συστημάτων που βρίσκονται σε υπηρεσία 4 και 5 δεκαετίες.
Αυτό πρέπει να είναι το πρόβλημά μας κι όχι πως αισθάνεται στην υγεία της η κατσίκα του γείτονα.
 
πιο κοντά

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στο flight.com.gr εκφράζουν τους συντάκτες τους
κι όχι απαραίτητα τον ιστότοπο. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς γραπτή
έγκριση. Σε αντίθετη περίπτωση θα λαμβάνονται νομικά μέτρα. Ο ιστότοπος
διατηρεί το δικαίωμα ελέγχου των σχολίων, τα οποία εκφράζουν μόνο το συγγραφέα
τους.

- Advertisement -
- Advertisement -
Subscribe
Notify of
0 Comments
Inline Feedbacks
View all comments

Ακούστε μας

- Advertisement -

Το Σχόλιο της Ημέρας

Γιατί δεν αγοράζουμε ιαπωνικά όπλα σαν τις φρεγάτες Μogami; Μπορούμε ή όχι;

Στην ατέρμονη ελληνική συζήτηση για εξοπλισμούς δεν είναι καθόλου σπάνιο να εμφανιστεί κάποιος και να αναφωνήσει «φρεγάτες Mogami να πάρουμε!», ή «πυροσβεστικά αεροσκάφη ShinMaywa...

Το τεύχος μας που κυκλοφορεί

- Advertisement -

Κύριο Άρθρο

Πολεμική Αεροπορία: Αντέχουμε να πουλήσουμε τα Mirage 2000-5 και τα F-16...

Των Φαίδωνα Γ. Καραϊωσηφίδη & Ηλια Παπανικολάου. Επιπλέον στοιχεία Brian Schofield, Aerospace Analyst. Δημοσιεύθηκε στην "ΠΤΗΣΗ", τεύχος 46, Μάρτιος 2024.Το παρακάτω κείμενο γράφηκε πριν...
- Advertisement -
Card image

ΠΤΗΣΗ 038 Τεύχος Ιουλίου 2023

Αγορά 3.99€
- Advertisement -

Σαν σήμερα

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – 28 Μαρτίου 1942: Επιδρομή στο Σαιν Ναζέρ, στόχος...

0
Τη νύχτα της 27ης προς 28η Μαρτίου 1942, μια ισχυρή δύναμη Βρετανών του Νο 2 Commando, με στοιχεία της Ταξιαρχίας Ειδικών Αποστολών και συνοδεία...
- Advertisement -
Card image

ΠΤΗΣΗ Τεύχη 32, 33, 34, Ιανουάριος, Φεβρουάριος, Μάρτιος 2023

Αγορά 7.99€
- Advertisement -
Card image

ΠΤΗΣΗ 037 Τεύχος Ιουνίου 2023

Αγορά 3.99€

Πολιτική διαχείρισης σχολίων

Πολιτική διαχείρισης σχολίων για τις ιστοσελίδες flight.com.gr, navaldefence.gr, military-history.gr

73
Όπως είναι γνωστό, τα σχόλια στα site μας υπόκεινται σε έλεγχο και επεξεργασία ώστε να διασφαλιστεί η συμμόρφωσή τους με τους κανόνες που έχουμε...

Related News

H Ινδονησία έκλεισε 2 ιταλικές φρεγάτες PPA σε τιμή έκπληξη, εμείς…

Αν και τυπικά χαρακτηρίζονται ως "περιπολικά ανοιχτής θαλάσσης", τα σκάφη PPA της Fincantieri που κατασκευάζονται για το Ιταλικό Ναυτικό είναι κανονικές φρεγάτες. Και δύο...

Στη Β. Κορέα για συνομιλίες ο επικεφαλής της κατασκοπείας της Ρωσίας

Ο επικεφαλής της ρωσικής υπηρεσίας κατασκοπείας μετέβη στην Πιονγκγιάνγκ αυτή την εβδομάδα για συνομιλίες σχετικά με τη διμερή συνεργασία στο πεδίο της ασφάλειας, μετέδωσε...

ΗΠΑ: Κυρώσεις σε βάρος προσώπων και οντοτήτων σε Ρωσία, Κίνα και ΗΑΕ για χρηματοδότηση εξοπλισμών της Β. Κορέας

Οι Ηνωμένες Πολιτείες ανακοίνωσαν χθες Τετάρτη την επιβολή κυρώσεων σε βάρος έξι προσώπων και δύο οντοτήτων με έδρα τη Ρωσία, την Κίνα και τα...