Δείτε το 1ο μέρος της αφήγησης εδώ, το 2ο εδώ, το 3ο εδώ, το 4ο εδώ και το 5ο εδώ.
Καστελόριζο, 26 Ιουλίου, Ώρα 13:29: Ο 22χρονος ναύτης Γεώργιος Βερόνης που υπηρετεί στην πυραυλάκατος “Ξένος¨” είναι ένας από τους δύο κληρωτούς του πληρώματος. Οι υπόλοιποι 41 ναυτικοί του παλαιού La Combattante IIIb είναι μόνιμα στελέχη του Π.Ν. Το πλοίο βρίσκεται στο λιμάνι του Καστελόριζου. Παρά το μικρό του μέγεθος είναι ισχυρά εξοπλισμένο. Τα δύο ναυτικά πυροβόλα των 76 χιλ., τα άλλα δύο των 30 χιλ. και οι οκτώ αντιπλοϊκοί πύραυλοι Harpoon που φέρει, αποτελούν σημαντικό αποτρεπτικό παράγοντα απέναντι σε μια απόπειρα απόβασης από τα τουρκικά παράλια.
Ο Βερόνης περπατάει προς το κέντρο υγείας Μεγίστης. Έχει μια αλλεργία στο μάτι και παίρνει συχνά άδεια να κατέβει από το καράβι για μια σύντομη επίσκεψη στη νεαρή γιατρό που κάνει το αγροτικό της εκεί. Τις μέρες που ο ερεθισμός έχει υποχωρήσει, τρίβει το μάτι του έντονα για να φαίνεται κόκκινο και πρησμένο. Έτσι, επισκέπτεται τη γιατρό σχεδόν καθημερινά για λίγη κρέμα και κολλύριο. Εκείνη φυσικά το έχει καταλάβει, αλλά απολαμβάνει την παρέα του. Εκείνος ακόμα περισσότερο.
Μόλις ανοίγει την ξύλινη πόρτα βλέπει στο διάδρομο δύο καταδρομείς της Ζ’ ΜΑΚ να προχωρούν προς την έξοδο. Οι δύο άνδρες φορούν στενά μπλουζάκια που διαγράφουν τον σωματότυπό τους. Το πρόσωπό τους είναι μόνιμα βαμμένο για να μην αναγνωρίζονται και στο κεφάλι φορούν καπέλα νοτιοαφρικανικού τύπου. Ο ναύτης κάνει αμέσως στην άκρη για να περάσουν. Εκείνοι βγαίνουν έξω χωρίς καν να τον κοιτάξουν. Κλείνει την πόρτα πίσω του και προχωράει προς το ιατρείο. Η γιατρός τον καλωσορίζει με χαμόγελο καθώς τοποθετεί διάφορα φάρμακα σε ένα ντουλάπι.
«Αυτοί οι τύποι είναι φοβιστικοί πάντως» της λέει αστειευόμενος. Το εννοεί βέβαια.
«Είναι καλά παιδιά» του απαντάει εκείνη. «Όταν έρχονται προμήθειες στο λιμάνι μου τις ανεβάζουν για να μην κουβαλάω. Δεν τους το ζήτησα ποτέ, από μόνοι τους».
«Με τα χέρια; Δεν έχουν κανένα τζιπ στο στρατόπεδο;» συνεχίζει κάπως ενοχλημένος ο Βερόνης.
Η γιατρός του απαντάει: «Αυτοί δεν βρίσκονται στη ΔΑΝ (Διοίκηση Άμυνας Νήσου ~ Καστελόριζου). Κοιμούνται κάπου στην ύπαιθρο. Σκηνάκια τα λένε νομίζω».
Βρυξέλλες, 26 Ιουλίου, Ώρα (Ελλάδος) 13:44: Η βοηθός Ευρυδίκη κάθεται για αρκετή ώρα στον καναπέ έξω από το γραφείο του προέδρου της Κομισιόν διαβάζοντας τα πρωτοσέλιδα του διεθνούς τύπου. Οι Έλληνες Βύθισαν Τουρκικό Πλοίο! Ελλάδα και Τουρκία σε Πόλεμο! Το Αιγαίο στις Φλόγες! με τη φωτογραφία του φλεγόμενου Yavuz να φιγουράρει παντού και τις λεζάντες από κάτω να κάνουν λόγο για δεκάδες Τούρκους ναυτικούς νεκρούς, οργή της Άγκυρας για το χτύπημα του πλοίου της, τύμπανα πολέμου και άλλα τέτοια κλισέ. Tweet του τουρκικού υπουργείου εξωτερικών αναφέρει:
«Όποιοι διέταξαν και εκτέλεσαν τη δολοφονική επίθεση κατά των άοπλων Τούρκων ναυτικών είναι κοινοί εγκληματίες. Σύντομα θα μετανιώσουν πικρά για τις πράξεις τους».
Ήδη έχουν αρχίσει να ανεβαίνουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εικόνες εξαγριωμένων Τούρκων πολιτών που συγκεντρώνονται στην πλατεία Taksim, σε άλλα κεντρικά σημεία τουρκικών πόλεων, έξω από ελληνικά προξενεία, ακόμα και έξω από την αμερικάνικη πρεσβεία στην Άγκυρα. Ένας αρθρογράφος του Guardian σημειώνει πως τέτοιες συγκεντρώσεις στην Τουρκία συνήθως υποκινούνται από μέλη των γκρίζων λύκων, όμως, πλέον η συσσωρευμένη οργή στις χαμηλότερες τάξεις από τη φτώχεια και τη συστηματική αντι-αμερικανική ρητορική των Τούρκων πολιτικών δεν χρειάζεται καμία υποκίνηση για να ξεχειλίσει. Η Allgemeine Zeitung αναρωτιέται πώς θα αντιδράσει το Βερολίνο στην επερχόμενη πολεμική σύρραξη “στα νότια σύνορα της Ευρώπης” – μια ενδιαφέρουσα επιλογή λέξεων στον υπότιτλο του κεντρικού άρθρου της.
Εδώ πάντως, στην έδρα της Κομισιόν στις Βρυξέλλες, οι άνθρωποι περπατούν αργά και μιλούν χαμογελαστά. Σε σχέση με το πολεμικό κλίμα στην Αθήνα είναι σαν να βρίσκεσαι σε άλλο πλανήτη. Οι δύο γραμματείς του προέδρου στον προθάλαμο γράφουν στους υπολογιστές τους και απαντούν τηλεφωνήματα, τελείως απαθείς και χαλαρές, σαν να μην αντιλαμβάνονται ή να μη θέλουν να δείξουν πως αντιλαμβάνονται την κρισιμότητα των στιγμών. Η νεαρή Ευρυδίκη κρατάει βιαστικά σημειώσεις από τα σημαντικά δημοσιεύματα για να ενημερώσει την υπουργό όσο πιο συνοπτικά μπορεί, όταν θα βγει από το γραφείο του προέδρου. Αυτή τη στιγμή δεν έχει ιδέα πότε θα είναι αυτό. Η πόρτα του γραφείου είναι κλειστή και από τα λίγα που μπορεί να ακούσει μέσα στο γραφείο γίνεται κάποια τηλεδιάσκεψη.
Ξαφνικά η πόρτα ανοίγει απότομα και βλέπει την υπουργό με κλειστά μάτια να κρατάει το κούτελό της και να στηρίζεται στον πρόεδρο ο οποίος την υποβαστάζει αμήχανος. Οι δύο γραμματείς απλώς παρατηρούν, η Ευρυδίκη πετάγεται από τον καναπέ:
«Κυρία υπουργέ! Τί πάθατε;»
Η υπουργός αφήνει το χέρι του προέδρου και στηρίζεται αμέσως στη βοηθό της. Σε άπταιστα γαλλικά του λέει: «Σ’ευχαριστώ Ζοζέ, μην ανησυχείς, είναι η πίεσή μου απλώς. Θα πάρω τα φάρμακά μου και κάτι να φάω και θα συνέλθω. Σε μισή ώρα συνεχίζουμε όπως σου είπα». Εξαιρετικά αδύναμη και δείχνοντας να ζαλίζεται ακόμη βγαίνει σιγά σιγά από τον προθάλαμο υποβασταζόμενη από την Ευρυδίκη, ενώ ο πρόεδρος και οι δύο μεσήλικες γραμματείς παρακολουθούν απορημένοι.
Ψιθυριστά λέει στη νεαρή βοηθό στα ελληνικά να μην ανησυχεί γιατί είναι μια χαρά. Έπρεπε να προσποιηθεί μια ξαφνική αδιαθεσία για να κερδίσει χρόνο. Η υπουργός είχε θέσει 4 αιτήματα, μάλλον απαιτήσεις, στον Barreozo. Πρώτον, την εφαρμογή οικονομικών μέτρων Level III κατά της Τουρκίας. Τα οποία περιλαμβάνουν την άρση της τελωνειακής ένωσης της ΕΕ με την Τουρκία, το πάγωμα όλων των τουρκικών τραπεζικών λογαριασμών, φυσικών και νομικών προσώπων, περιουσιακών στοιχείων τους εντός της ΕΕ κ.λπ. Δεύτερον, την επίσημη ανακοίνωση από πλευράς Κομισιόν που να αναφέρει ρητά τον όρο Ευρωπαϊκά Σύνορα στην ίδια πρόταση με τον όρο Ελληνικά Σύνορα. Και άλλα δύο αιτήματα άνευ σημασίας.
Ευρυδίκη: «Γιατί άνευ σημασίας;».
Υπουργός Εξωτερικών: «Γιατί, Ευρυδίκη μου, όταν θέλεις να κερδίσεις ένα πράγμα ζητάς δύο. Όταν θέλεις να κερδίσεις δύο ζητάς τέσσερα. Κατάλαβες; Κανόνας Ζωής».
Στην τηλεδιάσκεψη συμμετείχαν ο Γάλλος Πρόεδρος και ο Γερμανός Καγκελάριος συνοδευόμενος από τον υπουργό Οικονομικών του. Μπορεί το σχέδιο Pascal να δίνει τη θεωρητική δυνατότητα στην Κομισιόν να κρίνει και να αποφασίζει αυτοβούλως, ωστόσο στην πραγματικότητα ο γαλλο-γερμανικός άξονας κάνει κουμάντο ακόμα. Έτσι, ο Barreozo είχε καλέσει αμέσως τους δύο ηγέτες σε έκτακτη τηλεδιάσκεψη πριν κρίνει… αυτοβούλως.
Ο Γάλλος Πρόεδρος ήταν επιφυλακτικά υποστηρικτικός στα αιτήματα της ελληνίδας υπουργού, ενώ η γερμανική πλευρά ήταν κάθετα αρνητική. Άλλωστε, η γερμανική οικονομία έχει πολλά να χάσει από τέτοιου είδους μέτρα, ενώ είχε να σκεφτεί και το σχεδόν 5% Γερμανών πολιτών τουρκικής καταγωγής. Η Ελληνίδα υπουργός – επιτηδευμένα εριστική – είχε απαντήσει στον Γερμανό υπουργό πως θα έπρεπε να σκεφτεί και το υπόλοιπο 95% Γερμανών πολιτών ευρωπαϊκής καταγωγής. Οι τόνοι ανέβαιναν διαρκώς, με διαρκείς ειρωνικές επικρίσεις από την Ελληνίδα, ώσπου ο Γερμανός υπουργός εξερράγη σε ένα παραλήρημα: Δεν υπάρχει περίπτωση να επιβαρύνει τα έσοδα της χώρας του για χάριν της περιπέτειας της Ελλάδας. Τις ονειροβασίες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης δεν θα τις πληρώσουν από την τσέπη τους οι Γερμανοί φορολογούμενοι και – αυτό ήταν το καλύτερο – και να χάσει δυο τρία νησιά η Ελλάδα, οι Γερμανοί τουρίστες θα πηγαίνουν πιο φτηνές διακοπές εκεί όταν θα ανήκουν στην Τουρκία! Ακόμα και ο ίδιος ο Καγκελάριός του τον κοίταξε ξαφνιασμένος από την ωμότητα των δηλώσεών του. Η σύσκεψη ήταν ανεπίσημη αλλά και πάλι… Λίγες στιγμές αμήχανης σιωπής ακολούθησαν, καθώς και ο ίδιος ο Γερμανός υπουργός συνειδητοποιούσε το λάθος στο οποίο υπέπεσε. Και τότε η Ελληνίδα υπουργός έπεσε στην καρέκλα της προσποιούμενη αδιαθεσία. Όλα καλά λοιπόν.
Ευρυδίκη: «Μα… Γιατί όλα καλά κυρία υπουργέ;».
Η υπουργός βγάζει από την τσέπη του ταγιέρ της το κινητό της και πατάει το εικονίδιο STOP. Το χρονόμετρο σταμάτησε την εγγραφή στα 48 λεπτά και 23 δευτερόλεπτα. «Γιατί τον έχω εδώ ηχογραφημένο να τα λέει».
Να το θυμάσαι αυτό το όνομα
Κάρπαθος, 26 Ιουλίου, Ώρα 13:40: Μέσα από το λήθαργο στον οποίο βρίσκεται, ο επισμηναγός Ανδρέου ακούει ένα γνώριμο ήχο. Είναι από στροφείο ελικοπτέρου, ο χαρακτηριστικός διακοπτόμενος ήχος που κάνουν τα Huey και AB212. Σιγά σιγά το σκοτάδι υποχωρεί. Φως, πολύ φως τυφλώνει τα μάτια του και βάζει το χέρι του για να προφυλαχθεί. Ο ήχος του στροφείου συνεχίζει να δυναμώνει μαζί με άλλους ήχους – ομιλίες ανθρώπων, κυματισμό θάλασσας, ένα περαστικό μηχανάκι κάπου στο βάθος. Καθώς ανοίγει σιγά σιγά τα μάτια του συνειδητοποιεί πως είναι ξαπλωμένος και σκεπασμένος με μια κουβέρτα. Κάποιο στέγαστρο πρέπει να είναι από πάνω του. Το κεφάλι του πονάει υπερβολικά. Πιάνει το κούτελό του. Πανιά ή γάζες το καλύπτουν, το ίδιο και το ένα του μάτι. Κάνει να σηκωθεί, μόλις όμως πάει να κουνήσει τα πόδια του ένας οξύς νευρικός πόνος διαπερνάει τη σπονδυλική του στήλη. Βγάζει ένα επιφώνημα πόνου.
«Κάτσε καλά επισμηναγέ. Έχεις τραυματιστεί. Από θαύμα γλύτωσες!».
Κάποιος στέκεται δίπλα του, φοράει στολή παραλλαγής. Δεν βλέπει καλά. «Ποιος είναι;».
«Υπολοχαγός Παναγιώτου».
«Επισμηναγός Ανδρέου» απαντάει. «Πού βρίσκομαι;».
«Στο Τρίστομο στην Κάρπαθο. Έπεσες στο νερό από την άλλη πλευρά του νησιού».
«Πόση ώρα;» ρωτάει ο επισμηναγός ενώ ο πόνος παραμένει έκδηλος στο πρόσωπό του.
Ο Παναγιώτου κοιτάζει το ρολόι του. «Έχουν περάσει πάνω από τέσσερις ώρες. Αλλά μην ανησυχείς. Το ακούς αυτό;».
Το ελικόπτερο με τη βαμμένη κίτρινη λωρίδα και τα γράμματα CSAR αιωρείται πάνω από το μικρό ψαρολίμανο. Δεν έχει χώρο να πατήσει. Κατεβάζει με το βίντσι διάσωσης τον τραυματιοφορέα που θα ασφαλίσει στο φορείο τον τραυματία για να τον τραβήξει επάνω.
«Ήρθε το ταξί σου για Αθήνα. Σε λίγο θα τρως κοτόσουπα και θα σε περιποιούνται τα κορίτσια στο ΓΝΑ».
Ο Ανδρέου προσπαθεί να συνειδητοποιήσει τί έχει συμβεί. Σιγά σιγά θυμάται τις τελευταίες στιγμές στο cockpit του αεροσκάφους του. «Πώς βρέθηκα εδώ;».
«Είσαι τυχερός. Σε είδαμε από το φυλάκιο που σε χτύπησε ο πύραυλος και εγκατέλειψες. Έπεσες στο νερό αναίσθητος, ευτυχώς σε προλάβαμε γιατί θα πήγαινες στον πάτο. Τον βλέπεις αυτόν εκεί τον ψηλό;». Ο Παναγιώτου σκύβει και του δείχνει έναν μεγαλόσωμο στρατιώτη που στέκεται λίγο πιο πέρα περιμένοντας τον τραυματιοφορέα να πατήσει στο έδαφος για να βοηθήσει. «Απεριώτη τον λένε. Να το θυμάσαι αυτό το όνομα. Αν δεν ήταν αυτός δε θα μιλούσαμε τώρα».
Ένας κοινός μας φίλος
Πεντάγωνο, 26 Ιουλίου, Ώρα 13:51: Ενώ το πολεμικό συμβούλιο συνεχίζεται με διαρκείς ενημερώσεις από όλα τα μέτωπα, το κινητό του πρωθυπουργού καλεί. Είναι η υπουργός Εξωτερικών. Αυτή την κλήση θα την απαντήσει: «Σε ακούω Ειρήνη, τί γίνεται εκεί;».
Υπουργός Εξωτερικών: «Πάμε καλά κύριε πρωθυπουργέ. Δεν έχω χρόνο όμως τώρα. Είστε μόνος;». Ο πρωθυπουργός ζητάει μισό λεπτό, βγαίνει από την αίθουσα και περπατάει προς την άκρη του διαδρόμου μακριά από αδιάκριτα αυτιά. «Τώρα ναι».
Υπουργός Εξωτερικών: «Είμαι κοντά στο να πετύχω αυτό που θέλουμε. Όμως χρειάζομαι βοήθεια με κάτι άμεσα. Ένα ηλεκτρονικό μήνυμα που έχω αυτή τη στιγμή στην κατοχή μου πρέπει να φτάσει τελείως ανώνυμα σε δύο αποδέκτες. Χωρίς να είναι δυνατόν να εντοπισθεί η προέλευσή του ούτε στην Ελλάδα ούτε σε μένα την ίδια φυσικά».
Πρωθυπουργός: «Γιατί δεν το ζητάς υπηρεσιακά;».
Υπουργός Εξωτερικών: «Δεν υπάρχει χρόνος για υπηρεσιακά αιτήματα, πρέπει να γίνει άμεσα, εντός μισής ώρας. Ούτε είναι η φύση του αιτήματος τέτοια που να θέλουμε να εκτεθεί σε πολλά μάτια, ότι διαβάθμιση και να δώσουμε».
Πρωθυπουργός: «Θέλω να ξέρω το περιεχόμενο αυτού του μηνύματος;».
Υπουργός Εξωτερικών: «Όχι, ούτε θέλετε, ούτε πρέπει να γνωρίζετε εσείς. Πρέπει να με εμπιστευθείτε».
Ο πρωθυπουργός ξεφυσάει, το σκέφτεται, ξύνει το κεφάλι του κάνοντας μερικά κυκλικά βήματα. Η αλήθεια είναι πως την εμπιστεύεται. Αυτές τις ώρες απαιτούνται γενναίες και, ίσως, ανορθόδοξες αποφάσεις. Βγάζει από την εσωτερική τσέπη του σακακιού του μια κάρτα. Είναι ολόλευκη και γράφει μόνο τον αριθμό ενός κινητού τηλεφώνου, τίποτα άλλο. Το διαβάζει στην υπουργό.
Λίγες στιγμές αργότερα, από τις γυναικείες τουαλέτες του 14ου ορόφου του κτιρίου Berlaymont, η υπουργός Εξωτερικών καλεί το νούμερο. «Ναι; Ο κύριος Χριστοφίδης; Μου έδωσε αυτό το νούμερο ένας κοινός μας φίλος».
Δεκατρεισήμισι δευτερόλεπτα
Νότιο Αιγαίο, 26 Ιουλίου, Ώρα 14:03: Στο Κέντρο Επιχειρήσεων της φρεγάτας “Φορμίων”, τύπου FDI και ναυαρχίδας της Ομάδας Μάχης Επιφανείας #2, το ραντάρ SeaFire παρακολουθεί ταυτόχρονα πάνω από 100 εναέριους στόχους εντός της μεγάλης εμβέλειάς του. Όλοι είναι αργοκίνητα ΜΕΑ της Τουρκικής Αεροπορίας που πετούν οπλισμένα σε διάφορα ύψη πάνω από την τουρκική ενδοχώρα αλλά και το Αιγαίο. Ο Αξιωματικός Επιχειρήσεων όμως έχει εστιάσει την προσοχή του σε τέσσερις συγκεκριμένους στόχους που είναι μεγαλύτεροι και κινούνται με νοτιοδυτική κατεύθυνση δυτικά της Ρόδου, σχεδόν πάνω από τη Σύμη. Το SeaFire τα έχει ταυτοποιήσει από τις ηλεκτρομαγνητικές εκπομπές τους ως Akinci.
Ο αξιωματικός γνωρίζει πως τα συγκεκριμένα τουρκικά ΜΕΑ μπορούν να μεταφέρουν κάθε ένα έως δύο αντιπλοϊκούς πυραύλους SOM, τουρκικής σχεδίασης, με αναφερόμενη εμβέλεια 250 χλμ. εάν εξαπολυθούν από μεγάλο ύψος. Αυτά τα ΜΕΑ συνιστούν απειλή για τον στόλο. Επιπλέον, είναι η πρώτη φορά που βγαίνουν τόσο δυτικά, τις προηγούμενες ημέρες έμεναν πολύ ανατολικότερα. Φαίνεται πως κατευθύνονται προς την τουρκική ομάδα μάχης για να ενώσουν την ισχύ πυρός τους με τους πυραύλους Atmaca των τουρκικών πλοίων.
Ο ραδιοεντοπιστής που χειρίζεται την κονσόλα έχει λάβει οδηγίες από τον αξιωματικό να ονοματίσει τους στόχους στο SETIS για να μην μπερδευτούν οι κωδικές ονομασίες που αναθέτει το σύστημα αυτόματα με τους εκατοντάδες άλλους που παρακολουθεί. «5.000 πόδια!» αναφωνεί όπως έχει διαταχθεί να κάνει κάθε φορά που αλλάζουν επίπεδο πτήσης κατά 1.000 πόδια. Τα Akinci κατεβαίνουν εδώ και αρκετή ώρα. Σε λίγο θα βρίσκονται κάτω από τον ορίζοντα και θα χαθούν από το ραντάρ της φρεγάτας.
Όμως και η ελληνική πλευρά ξέρει να παίζει το παιχνίδι αυτό. Ο Αξιωματικός Επιχειρήσεων μεταβαίνει σε μια άλλη κονσόλα, όπου ένας ανθυπασπιστής χειρίζεται μεταξύ άλλων τις ζεύξεις επικοινωνίας. Μια ένδειξη ARCHYTAS #3 VOICE αναβοσβήνει στην οθόνη. O χειριστής την πατάει και ενεργοποιεί τη ζεύξη. «Αστέρι Blue #1, Φορμίων λαμβάνεις;».
Ο Αξιωματικός Επιχειρήσεων απαντά: «Λαμβάνει ο Φορμίων, Αστέρι Blue αναφέρατε θέση σας».
Το ζεύγος των μαχητικών F-16V της 343 Μοίρας με το χαρακτηριστικό κλήσης Αστέρι Blue έχει απογειωθεί νωρίτερα από το αεροδρόμιο της Σούδας και βρίσκεται τώρα 7 ν.μ. νότια της Ρόδου σε ύψος 150 ποδών. Αθέατο από τα τουρκικά και τα ελληνικά πλοία, αλλά και από το S-400 στην Μαρμαρίδα, το ζεύγος των μαχητικών κινείται γρήγορα προς τη θέση των τεσσάρων τουρκικών ΜΕΑ που κατεβαίνουν και αυτά χαμηλά, με πρόθεση να εξαφανιστούν από τα ραντάρ. Ο νο 1 του σχηματισμού αναφέρει τη θέση και τη διεύθυνσή του στη φρεγάτα και αναμένει οδηγίες.
«Αστέρι Blue, οι στόχοι μόλις κατέβηκαν κάτω από τα 1.000 πόδια και τους χάσαμε. Μόλις φωτίσετε θα τους δείτε στη διεύθυνση 3-3-0. Αποστείλατε δεδομένα».
Ο ιπτάμενος γνωρίζει πως μόλις ανοίξει το ισχυρό ραντάρ APG-83 του αεροσκάφους του θα εντοπιστεί από τα παραπλέοντα τουρκικά πλοία, αλλά και από τα Akinci. Όλα πρέπει να γίνουν γρήγορα. Λίγες στιγμές αργότερα στην κονσόλα του SETIS στο Κέντρο Επιχειρήσεων της Φορμίων αναβοσβήνει η ένδειξη ARCHYTAS #3 DATA. Ο χειριστής αμέσως ανοίγει τη ζεύξη, λαμβάνει τα στοιχεία των τεσσάρων Akinci που βλέπει στο ενεργό radar του το Αστέρι Blue #1 και δίνει εντολή RELAY GERAKI RED.
Πενήντα πέντε μίλια βορειότερα των ελληνικών πλοίων, κοντά στην Αστυπάλαια, ένα ζεύγος Rafale F3R της 332ΜΠΚ πετάει σε ύψος 500 ποδών με ανατολική κατεύθυνση. Τα αεροσκάφη φέρουν το καθένα πυραύλους αέρος-αέρος μακρού πλήγματος Meteor και έχουν κλειστά τα ραντάρ τους. Ο Γεράκι Red #1 δέχεται τα στοιχεία των τεσσάρων Akinci στον υπολογιστή του αεροσκάφους του και τα μεταβιβάζει στον #2. Μόλις εμφανίζεται η ένδειξη lock στο HUD του, πιέζει τη σκανδάλη του stick. Αμέσως ανακοινώνει τις βολές: «Γεράκι Red, Fox3, τέσσερις Meteor».
Οι πύραυλοι παραμένουν στους πυλώνες των αεροσκαφών. Στο κάτω αριστερό μέρος του HUD των Rafale φαίνεται η επιλογή SIM (simulation). Εάν οι χειριστές δεν δεσμεύονταν από τους κανόνες εμπλοκής, ο επιλογέας Master Arm θα βρισκόταν στη θέση ARM, όχι στη SIM, και οι πύραυλοι θα ταξίδευαν ήδη προς τους στόχους τους. Για λόγους που δεν κατανοούν οι χειριστές, οι κανόνες εμπλοκής ισχύουν ακόμη. Δεν έχουν εξουσιοδότηση να καταρρίψουν τα τουρκικά ΜΕΑ, όμως νωρίτερα σήμερα ο “Θησέας” διατάχθηκε να χτυπήσει ένα πλοίο γεμάτο ναυτικούς.
Στο Κέντρο Επιχειρήσεων της φρεγάτας “Φορμίων”, ο Αξιωματικός Επιχειρήσεων μόλις ακούει το Fox3 από το Γεράκι Red πατά το κουμπί στο χρονόμετρο και σταματά τη μέτρηση. Ενημερώνει αμέσως τα F-16 του Αστέρι Blue να κλείσουν το ραντάρ τους. Το χρονόμετρο γράφει 13,47 δευτερόλεπτα. Για δεκατρεισήμισι κρίσιμα δευτερόλεπτα τα αεροσκάφη φανερώνουν τη θέση τους ώστε να αποκαλύψουν τα κρυμμένα Akinci και να εκτελεστούν βολές εναντίον τους από τα Rafale.
Συνεχίζεται εδώ
Το παρόν αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα είναι τελείως συμπτωματική.
