Ως γνωστόν, η Τουρκία κατασκευάζει έξι ικανότατα υποβρύχια Type 214, γερμανικής προελεύσεως, τα οποία, λόγω ενσωμάτωσης πολλών τουρκικής κατασκευής συστημάτων, αποκαλούνται Type 214TN (Turkish Navy).
Αν και η Ελλάδα διαθέτει ήδη τέσσερα υποβρύχια του ίδιου τύπου, εξολοκλήρου εξοπλισμένα με γερμανικά συστήματα, η ένταξη σε υπηρεσία των αντίστοιχων τουρκικών, ενδέχεται να προκαλέσει ανατροπή της ισορροπίας δυνάμεων. Δεν θα αναφερθούμε στο θέμα προμήθειας σύγχρονων τορπιλών, διότι είναι πονεμένη ιστορία…
Βέβαια, η Ελλάδα, προβλέποντας τις εξελίξεις, προχώρησε στην αγορά επτά υπερσύγχρονων ελικοπτέρων MH-60R, για αποστολές εναντίον υποβρυχίων, πλοίων, κι όχι μόνο, σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο.
Η Ελλάδα έχει την τύχη να είναι κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δηλαδή ενός οργανισμού, στον πυρήνα του οποίου βρίσκεται (θεωρητικά) η αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών. Η Γερμανία, επίσης κράτος-μέλος, είναι αναμφίβολα η κινητήριος οικονομική δύναμη της ΕΕ. Μετά την αποχώρηση της Μεγάλης Βρετανίας, η Γαλλία έχει αναλάβει την άτυπη ηγεσία στο στρατιωτικό σκέλος.
Η Ελλάδα δυστυχώς έχει την ατυχία να συνορεύει με ένα επιθετικό και αναθεωρητικό γείτονα και αντιμετωπίζει σε καθημερινή βάση παραβιάσεις του ΕΕΧ και των χωρικών της υδάτων από την Τουρκία, ενώ υπάρχει και ένα casus belli να επικρέμαται ως δαμόκλειος σπάθη, σε περίπτωση που η χώρα μας αποφασίσει να ασκήσει το νόμιμο δικαίωμά της στην επέκταση των χωρικών της υδάτων στα 12 μίλια. Και φυσικά υπάρχει και το θέμα (που αφορά ολόκληρη την ΕΕ) της οπλοποίησης των μεταναστών και των προσφύγων, για την εκβιαστική απόσπαση χρημάτων. Μιλάμε δηλαδή για μια χώρα (Τουρκία), που όχι μόνο δεν έχει την παραμικρή σχέση με το ευρωπαϊκό ιδεώδες, αλλά απειλεί και επιτίθεται στην ΕΕ.
Ως κράτος-μέλος της ΕΕ λοιπόν, η Ελλάδα θα έπρεπε να απολαμβάνει της υποστήριξης των Ευρωπαίων εταίρων της, σωστά; Μάλλον όχι. Αναφερόμαστε στην περίπτωση της Γερμανίας, η οποία εξακολουθεί να εξοπλίζει έναν επιθετικό γείτονα, όχι μόνο της Ελλάδας και της Κύπρου, αλλά ολόκληρης της ΕΕ.
Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της ελληνικής διπλωματίας, το Βερολίνο δεν αλλάζει στάση. Οι οικονομικοί δεσμοί είναι σίγουρα ισχυροί, διότι μιλάμε για μια αγορά 80 εκατομμυρίων ανθρώπων. Κατά καιρούς καταδικαστικές δηλώσεις Γερμανών αξιωματούχων κατά των τουρκικών ενεργειών, επίσης στερούνται αντικρίσματος.
Τέτοιες κινήσεις όμως από τη Γερμανία, δίνουν δυστυχώς τροφή στον εγχώριο ευρωσκεπτικισμό. Και δικαιολογημένα ως ένα βαθμό. Θέλουμε να είμαστε μια ισχυρή Ευρωπαϊκή Ένωση με κοινό σκοπό και στόχους, αλλά και αλληλεγγύη στα δύσκολα, ή μια χαλαρή “συμμαχία” κρατών που ασκούν εξωτερική πολιτική με βάση τα τοπικά τους συμφέροντα;
Η Ελλάδα θέλει και πρέπει να ανήκει στη Δύση. Χρειάζεται όμως την αλληλεγγύη της σε πράγματα που είναι αυτονόητα.
Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ένα χρήστης του Twitter, η στάση της Γερμανία απέναντι στην Ελλάδα, είναι σαν η Νέα Υόρκη να πουλάει όπλα στο Μεξικό, την ίδια στιγμή που το Μεξικό απειλεί τα σύνορα του Τέξας.
