Δεν είναι λίγοι εκείνοι που είναι σκεπτικοί με την απόκτηση των Belhara από το Π.Ν. Οι προβληματισμοί φυσικά δεν έχουν να κάνουν ούτε με την ικανότητα των πλοίων αυτών να φέρουν το Π.Ν στον 21ο αιώνα αλλά ούτε και με την τιμή που αυτές αγοράζονται. Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο πως οι Belhara θα αποτελέσουν ποιοτικό άλμα για τον Π.Ν ειδικά στον τομέα της αεράμυνας ενώ η τιμή μιας Belhara θα είναι αντίστοιχη εκείνης μιας ΜΕΚΟ το 1992.
Το συνολικό κόστος όπως της προμήθειας είναι τεράστιο και δεν λύνει το Νο1 πρόβλημα αυτή την στιγμή του Π.Ν: Τι θα γίνει με τα 18 (!!!) πλοία του πολεμικού Ναυτικού που είναι ναυπηγημένα μεταξύ 1973 και 1982 και χρήζουν άμεσης αντικατάστασης;
Αν αναρωτιέστε ποια είναι τα 18 πλοία, να σας θυμίσουμε πως εκτός των 6 εκσυγχρονισμένων S οι οποίες χρήζουν αντικατάστασης, το Π.Ν διαθέτει 12 πυραυλακάτους των κλάσεων Λάσκος, Καβαλούδης και Βότσης οι οποίες είναι ναυπηγημένες μεταξύ 1972- 1978! Το Πολεμικό Ναυτικό κλείνοντας τα μάτια σε αυτή την κατάσταση επέλεξε να ασχοληθεί με την απόκτηση αεράμυνας περιοχής και να μην ασχοληθεί με όλες τις υπόλοιπες αποστολές που αυτό έχει, τον ναρκοπόλεμο δηλαδη και την ναρκαλιεία, τη συνεχή θαλάσσια παρουσία και επιτήρηση των 2.500 νησιών μας, τη θαλάσσια άρνηση και το κυριότερο, τον ανθυποβρυχιακό πόλεμο στον οποίο η ποιότητα σημαίνει ποσότητα. Ποιες ακριβώς θα είναι εκείνες οι μονάδες που θα αντικαταστήσουν 18 μονάδες επιφανείας του Π.Ν?
Κάποιοι θα πουν πως τα αντιτορπιλικά Arleigh Burke είναι η λύση, τα οποία σε συνδυασμό με τις 4 Belhara και τις ΜΕΚΟ θα καταστήσουν το Ναυτικό κυρίαρχο στην Ανατολική Μεσόγειο, ένα ναυτικό φόβητρο. Προσωπική άποψη του γράφοντος είναι πως η ιστορία με τα Αrleigh Burke είναι άλλος ένας μαξιμαλισμός των Ε.Δ από εκείνους που έχουμε πληρώσει ακριβά σε πολυτυπία, σε χαμηλές διαθεσιμότητες και σε πλήρη απαξίωση επενδύσεων σε υπάρχοντα συστήματα δισεκατομμυρίων.
Να θυμίσουμε απλά πως το Π.Ν δεν προχώρησε στην αγορά δυο επιπλέον ΜΕΚΟ διότι περιμέναμε τις FREMM HN, απέρριψε τα KIDD, ενώ δεν προχώρησε στην ουσιώδη αναβάθμιση των S για να προχωρήσει σε απόκτηση νέων μονάδων. Μάλλον δεν μάθαμε τίποτα, και σήμερα περιμένουμε με μια θολή υποσχετική χωρίς καμία απολύτως δέσμευση και μη γνωρίζοντας ποια θα είναι η στάση των ΗΠΑ στο άμεσο μέλλον, και ποιες η σχέσης της με την Τουρκία, την απόκτηση 4 αντιτορπιλικών αεράμυνας περιοχής (!!!) την στιγμή που τα 2/3 του στόλου είναι ηλικίας 40 ετών και άνω!
Μάλλον λοιπόν επιλέγουμε να το ρισκάρουμε βασιζόμενοι στην καλή θέληση των Γάλλων να μας χρηματοδοτήσουν την κατασκευή δυο επιπλέον Belhara και στην καλή θέληση των Αμερικάνων συμμάχων να μας παραχωρήσουν 4 μονάδες επιφανείας 25 ετών. Αν πραγματικά ήμασταν ρεαλιστές θα προσπαθούσαμε με σωστό προγραμματισμό και με βάση τις πραγματικές δυνατότητες τόσο του Π.Ν όσο και της χώρας της ίδιας να προγραμματίσουμε την πλήρη ανανέωση του στόλου χωρίς μαξιμαλισμούς και ευχολόγια.
Πως όμως θα μπορούσε κάτι τέτοιο να γίνει;
Το 2018 οι δυο ναυπηγικοί ευρωπαϊκοί κολοσσοί η Fincantieri και Naval group ένωσαν τις δυνάμεις τους για την δημιουργία ενός κοινού σχήματος της NAVIRIS το οποίο έχει σαν κύριο σκοπό την κοινή προώθηση μελλοντικών σχεδιάσεων στην διεθνή αγορά. Κύριο προϊόν αυτής της προσπάθειας είναι η Ευρω-Κορβέτα, ενός προγράμματος που έχει ως στόχο την ανανέωση των Ευρωπαϊκών Ναυτικών με πρώτα την Γαλλία και την Ιταλία.
Ο κύριος εταίρος του προγράμματος θα μπορούσε να ήταν η Ελλάδα οι ανάγκες της οποίας είναι τεράστιες στην ανανέωση του στόλου. Μάλιστα αναφέρει πως οι Γάλλοι είναι έτοιμοι να μας καταθέσουν πρόταση συμμετοχής στο πρόγραμμα της Ευρω- Κορβέτας. Ποια θα ήταν τα οφέλη της συμμετοχής της χώρας μας στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα;
- Η συμμετοχή της χώρας μας στο πρόγραμμα θα ήταν μια τεράστια “προίκα” για τα παραπαίοντα ναυπηγεία κάνοντας ελκυστική την επένδυση σε αυτά καθώς θα αποκτούσαν ναυπηγικό έργο όχι μόνο για το Π.Ν αλλά και για Ευρωπαϊκά Ναυτικά που θα παραγγείλουν στο μέλλον την Ευρω-Κορβέτα.
- Το Π.Ν θα μπορεί να αποκτήσει ένα πλοίο με δυνατότητα αντικατάστασης των παλαιών φρεγατών 1 προς 1 και των Πυραλαυκάτων 1 προς 2. Θα μιλάμε λοιπόν για ένα πολεμικό ναυτικό με 2 φρεγάτες AWW ( Belhara) 4 φρεγατών γενικής χρήσης και 12 Κορβετών με δυνατότητα ανθυποβρυχιακού αγώνα με ραντάρ NS100 το οποίο μπορεί να ιχνηλατεί 1000 στόχους και να εμπλέκει ταυτόχρονα 16 με τους νέους MICA NG με ενεργό ερευνητή AESA GAN (!!!) με μέγιστο βεληνεκές τα 40 χλμ, αποκτώντας εκτός από ποιοτική υπεροχή και ποσοτική υπεροχή έναντι του Τουρκικού Ναυτικού που το μόνο που έχει να επιδείξει μέχρι ώρας είναι τις Κορβέτες ADA ενώ το πρόγραμμα των TF-2000 σέρνεται από το 1998.
- Άμεση πρόσβαση στο νέο υπο ανάπτυξη Futur missile antinavire ( FMC) το γνωστό και ως Perseus το αντιπλοικό βλήμα των 3 Mach κάτι που θα καθιστούσε στην ουσία όλα τα CWIS του Τουρκικού Ναυτικού άχρηστα.
- Ικανό αριθμό μονάδων που θα επιτρέψει στο Π.Ν συνεχή παρουσία τόσο στην Ν.Α Μεσόγειο όσο και στο Αιγαίο αντιμετωπίζοντας την απειλή των Τουρκικών υποβρυχίων που είναι η δεύτερη μεγαλύτερη απειλή για το Π.Ν μετά την Τουρκική Πολεμική Αεροπορία. Η πρόωση των σκαφών θα είναι ηλεκτρική! Ντιζελο-κινητήρες που θα παρέχουν την απαιτούμενη για πρόωση ενέργεια θα μπορούν να τοποθετηθούν σε οποιοδήποτε σημείο του σκάφους με όση μόνωση χρειάζεται για να καταστήσουν το πλοίο ουσιαστικά αθόρυβο ( μια πιο απλοϊκή έκδοση έχουν οι Fremm) απογειωνοντας τις επιδόσεις του Σόναρ κάτι που θα σημαίνει πως το σκάφος θα είναι ένας πραγματικός Submarine-Killer!
- Απόκτηση σε μια εξαιρετικά οικονομική τιμή. Η Ευρω-Κορβέτα θα έρθει ως αντιπρόταση στις Gowind της NAVAL Group και των Κορβετών που προσφέρονται από την Fincantieri στην διεθνή αγορά. Στις σχεδιάσεις αυτές το κόστος βρίσκεται κοντά στα 250 εκ ευρώ ένα κόστος που θα έχει προφανώς και η Ευρω-κορβέτα. Μιλάμε λοιπόν για ένα κόστος κοντά τα 3 δις για πλήρη ανανέωση στο 80% του στόλου σε βάθος 10 ετίας με 100% νέες ναυπηγήσεις.
- Η Ελλάδα θα μπει ως κύριος εταίρος σε ένα πρόγραμμα που αναμένεται να αποτελέσει ένα από τα κύρια Ευρωπαϊκά προγράμματα στον τομέα της άμυνας τα χρόνια που έρχονται συμβάλλοντας στην ανάπτυξη της βιομηχανικής δύναμης της Ε.Ε αλλά και στην Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση στον τομέα της άμυνας. Το γεγονός αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα χρηματο-οικονομικά αλλά και πολιτικά το κόστος μιας τέτοιας προμήθειας να γινόταν όχι απλά αποδεκτό από τις Βρυξέλλες αλλά πιθανόν να χρηματοδοτούνταν καθότι η συμμετοχή της χώρας μας πέραν από τους απαιτούμενους για ένα τέτοιο project αριθμούς θα ήταν και εμβληματική για πολλούς λόγους.
Αντί επιλόγου
Κάποια στιγμή πρέπει να καταλάβουμε πως τα μεταχειρισμένα κοστίζουν πιο ακριβά από όσο θέλουμε να πιστεύουμε. Η εισαγωγή πλοίων με 20-25 ή και 30 χρόνια στην πλάτη τους είναι αντι-οικονομική εφόσον το κόστος της απόκτησης τους δεν κάνει σχεδόν ποτέ απόσβεση ακόμα και αν αυτά αποκτηθούν δωρεάν (το πακέτο των C.F Adams κόστισε σημερινά χρήματα 320 εκ ευρώ για να αποσυρθούν σε μια 10 ετία) ενώ τα καινούργια πλοία αποτελούν πλατφόρμες στις οποίες αξίζει και μπορεί κάποιος να επενδύει και να αναβαθμίζει με υψηλές διαθεσιμότητες και περιθώρια εξέλιξης (παράδειγμα Ρουσσέν,ΜΕΚΟ).
Παραφράζοντας λοιπόν μια γνωστή παροιμία ήρθε η ώρα να σταματήσουν να μας ταϊζουν και αρχίσουμε να μαθαίνουμε να ψαρεύουμε…..
