Πρόγραμμα F-16V σε… «καλό δρόμο» (ΙΙ);

 

Όπως είχαμε γράψει και στην προηγούμενη αναφορά μας πριν από μερικές ημέρες ο νέος κύκλος διαπραγματεύσεων, σε εξέλιξη από την αρχή της εβδομάδας, για το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των F-16 αναμένεται να οριοθετήσει το θέμα.
Η «αλλαγή φρουράς» στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας με τον ανασχηματισμό της κυβέρνησης δεν αναμένεται να έχει κάποια επίπτωση στην πρόοδο των συνομιλιών δεδομένου ότι αυτές διεξάγονται σε επίπεδο υπηρεσιακών παραγόντων και όχι της πολιτικής ηγεσίας. Το όλο θέμα, στη φάση αυτή, δεν ενέπιπτε άμεσα στην αρμοδιότητα του αποχωρήσαντος ΑΝΥΕΘΑ κου Βίτσα, έστω και αν το συγκεκριμένο στέλεχος είχε εποπτεία και είχε αναγκαστεί πολλές φορές –με επιτυχία- να ξεκαθαρίσει τα πράγματα από την «δημιουργική ασάφεια» στην οποία είχαν οδηγηθεί μετά την αρχική ανακοίνωση του προγράμματος κατά την διάρκεια του πρωθυπουργικού ταξιδιού στις ΗΠΑ. Έτσι δεν αναμένεται να περάσει ούτε στον αντικαταστάτη του.
Επιπλέον η όποια τελική απόφαση ξεπερνά την πολιτική ηγεσία του υπουργείου σε ότι αφορά τις κύριες παραμέτρους και κυρίως τον χρόνο της υπογραφής της συμφωνίας, με την ευνοϊκή βέβαια κατάληξη των διαπραγματεύσεων.
Με τις δυο πλευρές να κρατούν κλειστά τα χαρτιά τους, μια από τις απτές εξελίξεις φαίνεται να είναι η παράταση του χρονικού πλαισίου της LOA (Letter of Offer and Acceptance) που είχε ήδη πολύ κοντινή ημερομηνία λήξης ώστε να υπάρχει (κάποια) άνεση χρόνου.
Πληροφορίες επιβεβαιώνουν ότι οι ανανεωμένες αμερικανικές προτάσεις προσεγγίζουν τις ελληνικές στο ένα από τα δυο κύρια σκέλη του προγράμματος, αυτό του τελικού ύψους, αν μια πάλι υπάρχουν αρκετά ζητήματα ανοικτά.
Άγνωστο παραμένει όμως μέχρι στιγμής το αν υπάρχει αντίστοιχη προσέγγιση στο άλλο ακανθώδες ζήτημα, της διαδικασίας χρηματοδότησης και του προγραμματισμού εκταμιεύσεων, που όπως έχουμε αναφέρει βαρύνουν σημαντικά τα τρία πρώτα χρόνια του προγράμματος.
Από την άλλη απαιτείται η συμφωνία πλαίσιο ώστε να αναζητηθούν πλέον, από ελληνικής πλευράς αποφάσεις σχετικά με την χρηματοδότηση του προγράμματος, περιλαμβανομένων και επιλογών εξεύρεσης κονδυλίων που θα κατευθυνθούν προς το πρόγραμμα του εκσυγχρονισμού, όπως για παράδειγμα μέσω πώληση υλικού αλλά και συμφωνίας με τον κύριο ανάδοχο για την τυχόν απορρόφηση πλεονασματικών απαρτίων. Θέματα όπως το τελευταίο, αλλά κυρίως η τελική συμμετοχή της ελληνικής βιομηχανίας και της εγχώριας προστιθέμενης αξίας στο πρόγραμμα δεν μπορούν να οριστικοποιηθούν πριν παγιωθεί η LOA, η υπογραφή της οποίας θα είναι δεσμευτική για τα δυο εμπλεκόμενα μέρη –Ελλάδα και USAF- ως πρόγραμμα FMS. Θα ακολουθήσει η ανάθεση από την Αμερικανική Αεροπορία του έργου στην κύρια ανάδοχο Lockheed Martin, που με τη σειρά της θα αναθέσει έργο στους υπόλοιπους δευτερεύοντες αναδόχους (περιλαμβανομένης της ΕΑΒ και άλλων ελληνικών εταιριών). Στο σημείο αυτό θα ρυθμιστούν και οι… «εκκρεμότητες» που προαναφέρθηκαν.  Να θυμίσουμε επίσης ότι το ραντάρ AESA και το IFF είναι ανάμεσα στα δυο κύρια συγκροτήματα που παραγγέλνονται άμεσα από την αμερικανική κυβέρνηση στους προμηθευτές και όχι μέσω εμπορικής πώλησης.
Ποια πρέπει να είναι η ανάγνωση των παραπάνω;
Η συμφωνία του εκσυγχρονισμού είναι μια μακρά διαδικασία για να ολοκληρωθεί και ο χρόνος στο συγκεκριμένο πρόγραμμα δεν είναι σε καμία περίπτωση σύμμαχος. Εκτός και εάν, όπως λένε οι κακές γλώσσες, εξυπηρετεί και την χρονική ολίσθηση που ευνοεί ανεπισήμως η κυβέρνηση ώστε να βρεθεί «πολιτικά κατάλληλος χρόνος» υπογραφής προς το… καλοκαίρι και βλέπουμε.
ΦΓΚ