Αν και είναι γνωστό ότι το F-35 όταν μπει σε υπηρεσία θα αντικαταστήσει μεταξύ άλλων και το F-15 στους ρόλους και αποστολές που αυτό εκτελεί σήμερα (τόσο την έκδοση μαχητικού -C/D όσο και την έκδοση βομβαρδιστικού -Ε), έχει δεχτεί έντονη κριτική για τον λόγο αυτό.
Η κριτική αυτή δεν είναι εντελώς αβάσιμη, καθώς κακά τα ψέματα, το F-35 ό,τι κι αν είναι… δεν είναι F-15:
- Αν και διαθέτει έναν ολοκαίνουριο κινητήρα τεράστιας απόδοσης ισχύος με σημαντικά περιθώρια αύξησής της στο μέλλον, δεν παύει να είναι ωστόσο μονοκινητήριο.
- Είναι χωρίς διθέσια έκδοση, που θεωρείται μειονέκτημα σε αποστολές αέρος-εδάφους λόγω του μεγάλου φόρτου εργασίας για έναν και μόνο χειριστή
- Δεν έχει τους ίδιους σταθμούς ανάρτησης οπλισμού, ειδικά μάλιστα σε σχέση με τη νέα έκδοση F-15EX
- Έχει μικρότερη επιτάχυνση και σημαντικά μικρότερη τελική ταχύτητα, που όμως η μέγιστη του F-15 (2,5 mach) επιτεύχθηκε μόνο μία φορά στην ιστορία, κατά την διάρκεια δοκιμών κι υπό βέλτιστες συνθήκες
- Δεν έχει δώσει τα διαπιστευτήριά του σε κάποια πολεμική αναμέτρηση ευρείας κλίμακας, ούτε έχει εξολοθρεύσει κάποια αντίπαλη αεροπορική δύναμη μόνο του, ούτε έχει θερίσει εχθρικές δυνάμεις στο έδαφος. Όχι ακόμα τέλος πάντων.
Υπήρξε όμως μία φορά που το F-15 αποδείχθηκε κατώτερο «στο γήπεδό του» σε σχέση με το F-35. Συγκεκριμένα, κατά την διάρκεια δοκιμών, ένα F-35C (η έκδοση αεροπλανοφόρων του αμερικανικού Ναυτικού) απογειώθηκε με το μέγιστο φορτίο που μπορούσε να φέρει σε κατευθυνόμενα πυρομαχικά JDAM, κι όχι μόνο αυτό.
Για τις ανάγκες της δοκιμής, έφερε σύνολο έξι πυρομαχικά των 2000 λιβρών GBU-31, από 2 σε κάθε πτέρυγα και 2 ακόμα στις εσωτερικές αποθήκες. Επίσης είχε και πλήρη φόρτο αέρος – αέρος, ήτοι δυο πύραυλους ΑΙΜ-120 στις εσωτερικές αποθήκες και δυο πύραυλους ΑΙΜ-9Χ σε πυλώνες στις πτέρυγες.
Με αυτήν την διαμόρφωση λοιπόν, που δεν ήταν το πλήρες βάρος απογείωσης του αεροσκάφους – δηλαδή θα μπορούσε να έφερε βαρύτερα πυρομαχικά, ή περισσότερα αν είχε διπλούς πυλώνες – το συγκεκριμένο F-35C, κατάφερε να ξεπεράσει την ταχύτητα του ήχου.
Το F-15E με λίγα λόγια:
- Δεν μπορεί να φέρει τόσες GBU-31, αλλά μία λιγότερη για σύνολο πέντε συνολικά πυρομαχικά του τύπου, αλλά τότε δεν μπορεί να φέρει καμία εξωτερική δεξαμενή καυσίμου αφού όλοι οι «διασωληνωμένοι» για καύσιμο πυλώνες είναι κατειλημμένοι!
- Με αυτήν την διαμόρφωση οπλικού φορτίου είχε τόσο μεγάλο βάρος και οπισθέλκουσα ώστε δεν μπόρεσε να πετάξει υπερηχητικά
- Δεν μπόρεσε καν να καλύψει την ίδια απόσταση με το F-35C της δοκιμής.
Καλά θα ρωτήσετε τώρα. «Και τι ιεροσυλία είναι αυτή, πάτε να βγάλετε τον αετό χειρότερο από το F-35;!»
Οι έννοιες «χειρότερο» και «καλύτερο» είναι σχετικές. Χειρότερο ως προς τι, και καλύτερο επίσης ως προς τι; Για αυτήν την δοκιμή που το F-35 κέρδισε κατά κράτος το F-15E, υπήρξαν κι άλλες δοκιμές που συνέβη το αντίθετο. Η δοκιμή που παρουσιάζουμε εν προκειμένω, δεν απέδειξε τίποτα περισσότερο από πράγματα που γνωρίζουμε ήδη.
Το F-35 μαστίζεται από προβλήματα και παιδικές ασθένειες. Πολλά τα έχει ξεπεράσει ήδη, για τα υπόλοιπα γίνονται ακόμα προσπάθειες. Ωστόσο το πραγματικό πλεονέκτημα του F-35 δεν είναι ότι υπερέχει λίγο ή πολύ στο ένα ή στο άλλο σημείο. Αυτό είναι μόνο η επιφάνεια του παγόβουνου.
Το πραγματικό πλεονέκτημα είναι ότι πρόκειται για ένα πραγματικά νέο σχέδιο, το μοναδικό στη Δύση μαχητικό πέμπτης γενιάς, με τεράστια περιθώρια εξέλιξης και ανάπτυξης. Στο F-15 συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Καλώς ή κακώς είναι ένα σχέδιο το οποίο έχει ήδη αναπτυχθεί κι εξελιχθεί σε τέτοιο σημείο ώστε να είναι εντελώς διαφορετικό αεροσκάφος σε σχέση με εκείνο που πέταξε πρώτη φορά πίσω στη δεκαετία του ’70. Δεν υπάρχουν και πολλά που μπορεί να δώσει ακόμα.
Η επιχειρηματολογία γύρω από το γεγονός αυτό έχει αναπτυχθεί αναλυτικά και την έχουμε παραθέσει σχετικά, διαβάστε το σχετικό αφιέρωμα:
Αφιέρωμα: F-15EX για την αμερικανική Αεροπορία, «Στον 21ο αιώνα με σύνδεση dial-up»
Όσο περνάει ο καιρός, αναμφίβολα θα βλέπουμε όλο και περισσότερα νέα ορόσημα να επιτυγχάνονται και προβλήματα να διευθετούνται από τα αεροσκάφη F-35 δοκιμών. Άλλωστε και ο ίδιος ο αετός στην αρχή της καριέρας του επίσης είχε προβλήματα, ελλείψεις και πράγματα που… απλά δεν μπορούσε να κάνει. Ακόμα τότε.
Σήμερα όμως, ή μάλλον ακόμα και σήμερα, οι ισχυρότερες δυτικές αεροπορίες στον κόσμο βασίζονται σε αυτό το αεροσκάφος. Ασφαλώς και αυτό δεν είναι τυχαίο αλλά δεν σημαίνει ότι το αεροσκάφος είναι αθάνατο, ούτε ότι οι σχεδιαστικές εξελίξεις δεν το έχουν αφήσει πίσω.
Σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, το ίδιο συμβαίνει και με όλα τα μαχητικά αεροσκάφη προηγούμενων γενιών εκεί έξω, όσο και αν έχουν αναβαθμιστεί με νέα όπλα, αισθητήρες και υποσυστήματα. Απόδειξη ως προς αυτό το γεγονός ότι όλες οι σύγχρονες αεροπορικές δυνάμεις του κόσμου (ακόμα και εκείνες που παινεύονται ότι έχουν τρόπους και συστήματα για να αποκαλύπτουν μαχητικά αεροσκάφη stealth) επενδύουν σε μαχητικά αεροσκάφη πέμπτης γενιάς.
Είτε αγοράζοντάς τα έτοιμα, όταν είναι διαθέσιμα, είτε επενδύοντας σε αυτά με ιδία κεφάλαια σχεδίασης και ανάπτυξης. Ή αν έχουν μείνει υπερβολικά πίσω, όπως οι Ευρωπαίοι, επιλέγουν να επενδύσουν απευθείας σε ακόμα νεότερες σχεδιάσεις έκτης γενιάς τώρα, ώστε σε 15 με 20 χρόνια να έχουν έτοιμα επιχειρησιακά αεροσκάφη.
Η λογική αεροσκαφών που φέρουν το οπλικό τους φορτίο κρεμασμένο σε πυλώνες κάτω από τις πτέρυγες, ανήκει ήδη στο παρελθόν. Για την ακρίβεια, στο μακρινό παρελθόν, πράγμα το οποίο αναδείχθηκε πέραν πάσης αμφιβολίας από την ώρα που μπήκε σε υπηρεσία το F-22A.
Νέο μαχητικό για την Ινδία: Πόσους πύραυλους να κρεμάσεις πια κάτω από τις πτερυγες;
Είναι οι συνθήκες ανωτέρας βίας (έλλειψη χρημάτων) ή έλλειψης πραγματικού αντιπάλου που έχουν επιτρέψει σε μαχητικά αεροσκάφη τέταρτης γενιάς να επιβιώνουν και να υπάρχουν ακόμα έχοντας ακόμα ένα σημαντικό ρόλο στο σύγχρονο πεδίο μάχης. Το μέλλον όμως δεν ανήκει σε αυτά, ανήκει στην πέμπτη γενιά.
Κι εκεί καλώς ή κακώς ο ανταγωνισμός είναι εξαιρετικά περιορισμένος. Πριν δυο χρόνια είχαμε γράψει σε ανύποπτο χρόνο ότι θα θέλαμε το ρωσικό Su-57 να ήταν πραγματικά αυτό που οι σχεδιαστές του οραματίζονταν να είναι, και να ήταν έτοιμο στην ώρα του, χωρίς τα προβλήματα και τις καθυστερήσεις που το μαστίζουν. Δεν ήταν επειδή γίναμε ξαφνικά ρωσόφιλοι, αλλά γιατί;
Su-57, τo νέο ρωσικό υπερόπλο σε μαζική παραγωγή για να σπείρει τον πανικό στην Δύση! (Hint: NOT)
Επειδή σε καθαρά πρακτικό επίπεδο, θα ήταν προς το ευρύτερο συμφέρον να υπήρχε πραγματικός ανταγωνισμός στα μαχητικά αεροσκάφη πέμπτης γενιάς, αφού τότε οι τεχνολογικές εξελίξεις θα επιταχύνονταν, όπως και τα χρονοδιαγράμματα έρευνας κι ανάπτυξης που τώρα τελματώνουν.
Θα θέλαμε επίσης κι οι Ευρωπαίοι με την σειρά τους να έβρισκαν έναν τρόπο να συνεννοηθούν και να φτιάξουν κι αυτοί τις δικές τους προτάσεις πέμπτης γενιάς. Η έκτη γενιά που επέλεξαν, και μάλιστα με δυο διαφορετικά στρατόπεδα, δεν είναι κάτι το χειροπιαστό και θα αργήσει πολύ. Εν τω μεταξύ, όποιος θέλει να μην μείνει πίσω, βρίσκεται με περιορισμένες διαθέσιμες επιλογές, την εξής μία: Το F-35.
Οι πλέον αναβαθμισμένες εκδόσεις των μαχητικών τέταρτης γενιάς είναι ασφαλώς ευπρόσδεκτες, αλλά στο τέλος της ημέρας δεν είναι παρά ημίμετρα κι όχι πραγματική επένδυση για το μέλλον.
