Το 2018 ήταν τελικά λίγο περισσότερο ενδιαφέρον σε ότι αφορά τις αμυντικές προμήθειες σε σχέση με τα προηγούμενα έτη. Εντάξει, δεν μπορούμε να το πούμε “κοσμογονικό”, αλλά τελικά έγιναν κάποιες προσπάθειες προς τα εμπρός. Για αρχή είχαμε την κίνηση ρουά-ματ σε ότι αφορά τον εκσυγχρονισμό των F-16 σε F-16V. Με αυτή την κίνηση τελείωσε μια διαδικασία που είχε ξεκινήσει πριν περίπου 10 χρόνια (ναι, η διαδικασία πηγαίνει τόσο πίσω, όταν ακόμη δεν είχαμε παραλάβει τα F-16C/D Block 52+Adv). Φυσικά ο εκσυγχρονισμός θα μπορούσε να είχε υπογραφεί από το 2015-2016, αλλά τότε κυνηγούσαμε μεταχειρισμένα F-15C/D της Αμερικανικής Εθνοφρουράς… Μεγάλη ιστορία, θα την πούμε άλλη στιγμή.
AΝΑΛΥΣΗ: OH-58D Kiowa Warrior, «Ινδιάνοι πολεμιστές» με ελληνικά χρώματα
Ένα από τα πλέον σημαντικά προγράμματα που προχώρησαν εντός του 2018 είναι το θέμα της προμήθειας των 70 ελικοπτέρων OH-58D Kiowa Warrior. Το σημαντικό είναι πως τα ελικόπτερα έρχονται με σημαντικό “πακέτο” ανταλλακτικών, που σημαίνει πως ο Ελληνικός Στρατός αγόρασε μαζί και FOS για τις επόμενες δεκαετίες.
Στα σχόλια της ιστοσελίδας του περιοδικού, αλλά και στο facebook βλέπουμε πολλές φορές τις απόψεις των αναγνωστών. Ακόμη κι αν δεν προλαβαίνουμε να απαντήσουμε, εντούτοις έχουμε μια καλή αίσθηση του τι πιστεύουν πολλοί από τους αναγνώστες μας.
Και αυτό που έχουμε καταλάβει είναι πως υπάρχουν κάποιοι που δεν πιστεύουν πως τα Kiowa είναι μια εξαιρετική επιλογή, όπως πολλές φορές έχουμε γράψει στο περιοδικό και στην ιστοσελίδα μας, αλλά μια κακή λύση. Και ο λόγος είναι η “εγκατάλειψη” όπως πιστεύουν, των ελικοπτέρων AH-64A+ Apache, και ο μη εκσυγχρονισμός τους. Καθώς είναι πολύ δύσκολο, και αντιπαραγωγικό, να απαντάμε σε κάθε έναν ξεχωριστά, αποφασίσαμε να συνοψίσουμε εδώ τις απαντήσεις για το θέμα.
OH-58D Kiowa Warrior σε ρόλους αέρος-αέρος, μια ικανή απάντηση στα τουρκικά Τ129 ATAK;
Ας αρχίσουμε από τα OH-58D Kiowa Warrior. Θα το πούμε όσο πιο ξεκάθαρα γίνεται. Η αγορά, 70 ελικοπτέρων του τύπου, είναι ίσως η καλύτερη προμήθεια μεταχειρισμένου υλικού που έχει κάνει ποτέ ο Ελληνικός Στρατός. Ελικόπτερα, απολύτως λειτουργικά, με ελάχιστες ώρες πτήσης, με προηγμένα συστήματα εντοπισμού στόχων, που μπορούν να προσφέρουν πολλαπλασιαστικά στο Αιγαίο και το Έβρο, και να δώσουν λύσεις σε τακτικό και στρατηγικό επίπεδο, που μέχρι τώρα απουσίαζαν.
Το κόστος των 44 εκ. ευρώ θεωρείται πραγματικά “γελοίο”, για αυτό που παίρνουμε. Πλήρως εξοπλισμένα ελικόπτερα (τα 36), με συστήματα αυτοπροστασίας, με ικανότατα ηλεκτρο-οπτικά, και το κυριότερο, με πλήρη υποστήριξη και πακέτα ανταλλακτικών (και ελικόπτερα για “καννιβαλισμό” αν κι εφόσον χρειαστεί).
Τα περί “άχρηστων” και “τα πληρώνουμε να τα πάρουμε για να μην πληρώσουν οι ΗΠΑ να τα διαλύσουν” τα απορρίπτουμε σαν κιτρινισμούς, νομίζουμε πως το ίδιο κάνουν και οι αναγνώστες μας. Τα KW θα γράψουν ώρες πάνω από το ελληνικό έδαφος, και θα προσφέρουν λύσεις που είτε τις έχουμε γράψει, είτε απλά δεν μπορούμε, για ευνόητους λόγους, να τις γράψουμε. Η υπόθεση των ελικοπτέρων είναι μια περίπτωση που ο ΑΓΕΣ και οι αξιωματικοί που χειρίστηκαν την υπόθεση, αξίζουν συγχαρητηρίων. Το έχουμε ξαναγράψει, και θα το λέμε όσο χρειαστεί.
Προχωρεί η αποκατάσταση των Kiowa Warrior που πιθανότατα προορίζονται για Ελλάδα
Τώρα, δεν είναι λίγοι αυτοί που θεώρησαν πως τα Kiowa Warrior και η προμήθειά τους έδρασε σαν “ανταγωνιστής” της -ανύπαρκτης στον σχεδιασμό- αναβάθμισης των ελληνικών ΑΗ-64Α+ σε ανώτερο μοντέλο. Ας δούμε τι πραγματικά συμβαίνει.
Τα ελληνικά AH-64A+ είναι πράγματι αρκετά “παλαιά” σαν επιθετικά ελικόπτερα, αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν είναι ικανά. Το ηλεκτρο-οπτικό τους σύστημα είναι προηγμένο, όχι μόνο για την εποχή του, αλλά και σήμερα. Το πρόβλημα των ελικοπτέρων αυτών αφορά μόνο την συντηρισιμότητά τους. Τα ηλεκτρονικά τους είναι αρκετά παλαιά, και έχουν βγει εκτός υποστήριξης του Αμερικανικού Στρατού. Ο τελευταίος έχει εκσυγχρονίσει τα δικά του ΑΗ-64Α, και σύντομα ακόμη και το μοντέλο AH-64D θα βρεθεί εκτός υποστήριξης. Οι Ισραηλινοί, που γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά πόσο πολύ χρησιμοποιούν τα Apache τους, φρόντισαν και “σκούπισαν” κάθε απόθεμα διαθέσιμων ανταλλακτικών των ΑΗ-64Α από τα αμερικανικά αποθέματα. Δυστυχώς μάλλον τότε πρέπει να ήταν Καθαρή Δευτέρα στην Ελλάδα, γιατί εμείς απλά πετούσαμε χαρταετό…
Φυσικά έχουν γίνει άλματα στην τεχνολογία από την δεκαετία του ’80 μέχρι σήμερα. Απλά, στα επιθετικά ελικόπτερα τα πράγματα δεν είναι τόσο προβληματικά τα πράγματα όσο στα μαχητικά, καθώς τα ηλεκτρονικά τους είναι πολύ απλούστερα. Και το ΑΗ-64Α ήταν ήδη ψηφιακό (όσο γινόταν τότε), συνεπώς το πρόβλημα είναι στην υποστήριξη των ηλεκτρονικών του (ας το πούμε απλά, στην εξεύρεση πλακετών για την αντικατάσταση αυτών που φυσιολογικά πρέπει να αλλαχτούν).
Τι έκαναν οι άλλοι χρήστες; λοιπόν, όσο κι αν φαίνεται περίεργο, οι περισσότεροι δεν έχουν πια ΑΗ-64Α, καθώς θεώρησαν, και σωστά, πως η επένδυση που είχαν κάνει στα Apache δεν έπρεπε να “πεταχτεί”, και ακολούθησαν τον Αμερικανικό Στρατό στα AH-64D. Μπορούμε εμείς να πάμε σήμερα σε εκσυγχρονισμό σε Delta; Όχι βέβαια, το πρότυπο -D είναι πλέον εκτός παραγωγής, και το μόνο που μπορούμε να πάμε είναι το -E! Έχει κάποιος σκεφτεί, πόσο κοστίζει ο εκσυγχρονισμός ενός -Α σε -Ε; Ας μην το κάνει, απλά να πούμε ότι ο εκσυγχρονισμός των -D σε -Ε κοστίζει περίπου 40 εκ. δολάρια! Όσο δηλαδή μας κόστισε η αγορά των 70 OH-58D Kiowa Warrior!
Πολλοί θα θεωρήσουν πως γράφουμε τα “δικά μας”, και δεν είναι ποτέ δυνατόν το κόστος να είναι τόσο υψηλό. Το -Ε είναι ίσως το πιο προηγμένο επιθετικό ελικόπτερο στον κόσμο, και η τεχνολογία που ενσωματώνει είναι πολύ μπροστά από το -D, δεν συζητάμε καν για το -Α/Α+. Το κόστος λοιπόν της αναβάθμισης μπορεί να φτάνει και το 90% του κόστος αγοράς καινούργιου ελικοπτέρου. Ας μην θεωρούμε βλάκες τους Βρετανούς, που αντί του εκσυγχρονισμού των δικών τους AH-64D, αγόρασαν νέα ελικόπτερα AH-64E.
ΘΕΜΑ: Όταν τα Kiowa και Apache θα πολεμήσουν στο Ανατολικό Αιγαίο…
Συνεπώς, το δίλημμα “Εκσυγχρονισμός των AH-64A+” και “Μεταχειρισμένα OH-58D Kiowa Warrior” είναι ένα ψευδές δίλημμα. Αν επιλέγαμε τον εκσυγχρονισμό των ΑΗ-64Α+ σε -Ε το κόστος δεν θα μπορούσε με τίποτα να πέσει κάτω από το 1 δις δολάρια. Και φυσικά, θα είχαμε και το τεράστιο “χάσμα” πια με τα AH-64DHA. Τι έπρεπε να κάνει λοιπόν η Αεροπορία Στρατού; να αφήσει την ευκαιρία των OH-58D να πάει χαμένη, επειδή δεν μπορούσε να εκσυγχρονίσει τα ΑΗ-64Α+; Τι είδους λογική είναι αυτή;
Ο όρος ψευδές δίλημμα επιλέχτηκε προσεκτικά. Καταρχάς ποτέ δεν τέθηκε ένα τέτοιο δίλημμα στην ηγεσία του ΕΣ ή της ΑΣ. Ο εκσυγχρονισμός των ΑΗ-64Α+ ποτέ δεν υπήρξε στο τραπέζι, και η ΑΣ ποτέ δεν επιθυμούσε ένα ελικόπτερο κατηγορίας ΑΗ-64Ε. Αυτό που πάντα υπήρχε, και υπάρχει στο τραπέζι, είναι η δυνατότητα υποστήριξης των γερασμένων ηλεκτρονικών και ηλεκτροοπτικών συστημάτων των παλαίμαχων ΑΗ-64Α+. Για τα Delta βρίσκουμε πλέον ανταλλακτικά, τα Alpha+ έχουν θέμα λόγω παλαιότητας. Συνεπώς, η σύνδεση των δυο αυτών θεμάτων είναι άνευ ουσίας, για να μην πούμε, εκ του πονηρού από κάποιους. Οκ, και τα ΝΗ-90 χρήζουν FOS, μέχρι να κάνουμε τι θα γίνει; αν βρούμε μια ευκαιρία, πχ 5 σε καλή κατάσταση CH-47D με κόστος 5 εκ. έκαστο, να τα αφήσουμε; τι είδους λογική είναι αυτή (και πάλι);
Ξαναγυρίζουμε στο Ψευδές Δίλημμα. Ένα δίλημμα είναι ψευδές, όταν υπάρχει κι άλλος τρόπος, ένας τρίτος ή τέταρτος δρόμος. Τι εννοούμε; ότι στην περίπτωση “Εκσυγχρονισμός των AH-64A+” και “Μεταχειρισμένα OH-58D Kiowa Warrior” υπάρχει η απάντηση “Και τα δύο”. Αυτό που θέλουμε να πούμε είναι πως υπάρχουν “soft” και χαμηλού κόστους λύσεις για τα ελληνικά ΑΗ-64+. Καταρχάς υπάρχει η αμερικανική λύση που επιλέχτηκε από την Αίγυπτο. Είναι η εγκατάσταση από την Lockheed Martin σε αιγυπτιακά Apache AH-64A συστημάτων ηλεκτροπτικών Arrowhead, με κόστος αρκετά χαμηλό (μέχρι τώρα έχουμε εντοπίσει δυο συμβόλαια, 7,7 και 25,2 εκ δολαρίων) για 45 ελικόπτερα.
Με τα Arrowhead, αντικαθίσταται το πλέον “δύσκολο” στην συντήρηση Target Acquisition and Designation Sights, Pilot Night Vision System (TADS/PNVS), που η τεχνολογία του πηγαίνει πίσω στο 1983, και πλέον, αν και συνεχίζει να προσφέρει και να είναι ικανό, δεν έχει υποστήριξη. Στην θέση του μπαίνει το Modernized Target Acquisition and Designation Sight/Pilot Night Vision Sensor ή M-TADS/PNVS ή Arrowhead, με πλήρη υποστήριξη, πλήρως ψηφιακό, και όμοιο με αυτό των ΑΗ-64D.
Η έτερη επιλογή είναι η ισραηλινή λύση. Οι Ισραηλινοί επέλεξαν να μην εκσυγχρονίσουν τα δικά τους ΑΗ-64Α στο επίπεδο -D, αλλά να τα βελτιώσουν στα σημεία. Θεωρείται βέβαιο πως κι αυτοί επέλεξαν το Modernized Target Acquisition and Designation Sight/Pilot Night Vision Sensor ή M-TADS/PNVS (για συμβατότητα με τα δικά τους AH-64D), ενώ αντικαθιστούν τους υπολογιστές βολής, συστήματα επικοινωνιών και αυτοπροστασίας, ενώ προσθέτουν και νέους πυραύλους Spike. Το αποτέλεσμα θεωρούμε πως θα είναι τελικά ένα αρκετά ομοιογενές μείγμα ΑΗ-64Α/D modernized, που θα επιτρέπει την χαμηλότερου κόστους συντήρηση και υποστήριξη, ειδικά σε περίοδο επιχειρήσεων.
Αντί λοιπόν να “πυροβολούμε” την ηγεσία του ΕΣ για την επιλογή των OH-58D Kiowa Warrior, ας πούμε πως ο ΕΣ και η ΑΣ εξετάζουν προσεκτικά τις προτεινόμενες λύσεις, και σύντομα θα έχουν να προτείνουν λύση για τα ελληνικά AH-64A+. Αυτό που δεν ξεχνούν είναι πως μαζί έρχονται “πακέτο” και τα AH-64D, και η όλη προσπάθεια πρέπει να έχει αποτέλεσμα και την ομοιογενοποίηση του Στόλου. Θέλουμε να πούμε πως η ΑΣ ούτε έχει “απαξιώσει” τα ΑΗ-64Α+ επειδή το λένε κάποιοι, μάλλον το αντίθετο. Αυτό που πρέπει να γίνει είναι η αγορά όπλων για τα AH-64A+/DHA και τα OH-58D Kiowa Warrior. Στο θέμα θα επανέλθουμε σύντομα.
Η αποστολή Apache (μια ιστορική προσπάθεια) στην Κύπρο, δείχνει την σπουδαιότητα αυτού του μοναδικού όπλου για τις Ένοπλες Δυνάμεις. Αν χρειαστεί, τα Apache και των δυο τύπων, θα κάνουν πράγματα που κανείς δεν θα περιμένει, πονώντας ασύμμετρα τον αντίπαλο. Συνεπώς, λίγη υπομονή, και πίστη στις ικανότητες του ΕΣ και των Στελεχών της ΑΣ. Κάτι ξέρουν περισσότερο από εμάς.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στις 31/12/2018
