Του αναγνώστη μας Οδυσσέα Σακκάτου
Η ανανέωση του ΠΝ μετά από 3 δεκαετίες είναι μια δύσκολη εξίσωση η οποία στο τέλος πρέπει πάντα να ισούται με 5,5 δις ευρώ. Όμως μετά από αρκετούς μήνες ένα πράγμα είναι ξεκάθαρο: Το πρώτο μέρος της εξίσωσης φαίνεται να μεταβάλλεται διαρκώς στην διαδικασία αναζήτησης νέων μεγάλων μονάδων επιφανείας για την κάλυψη των επιχειρησιακών αναγκών του ΠΝ.
Οι ανακοινώσεις της πολιτικής ηγεσίας από την αρχή αυτού του προγράμματος μπερδεύουν, αφού «κρύβουν» την πραγματική επιθυμία και τον διακαή πόθο του ΠΝ που δεν είναι άλλος από την απόκτηση φρεγατών με αντιαεροπορικές δυνατότητες (ΑΑW). Οι ανθυποβρυχιακές δυνατότητες (ΑSW) είθισται να καλύπτονται από φρεγάτες γενικών καθηκόντων, οπότε η δυσκολία έγκειται στις δυνατότητες AAW σε πλοία αυτής της κατηγορίας τα οποία κοστολογούνται περί το 1 δις έκαστο όπως διαπιστώσαμε στον πρόσφατο διαγωνισμό. Έτσι παρά τις εξαγγελίες για αγορά 4 φρεγατών γενικών καθηκόντων από τον πρωθυπουργό η οποία μόνο… τους Κορεάτες δεν έφερε στην Ελλάδα τελικώς κλείσαμε 3 με δυνατότητες ΑΑW δαπανώντας το 55% των 5,5 δις που διαθέτουμε.
Αυτό το σημείο δείχνει αμέσως ότι αν ο σκοπός ήταν η μόνο η ανανέωση του ΠΝ και η αγορά νέων φρεγατών γενικών καθηκόντων, τότε θα αγοράζαμε 8-10 πλοία (Sigma 10514). Το ΠΝ θέλει όμως ικανότητες AAW στις φρεγάτες κάτι που λείπει από την φαρέτρα του εδώ και πολλά χρόνια αλλά τα χρήματα δεν αρκούν για να αγοράσει 7-9 τέτοια πλοία.
Έτσι προς το τέλος του 2021 αγοράσαμε 3 FDI η οποίες μας καλύπτουν και στους δύο τομείς AAW & ASW και κυρίως αποκτήσαμε το πανίσχυρο ραντάρ SEAFIRE εμβέλειας 300+ χιλιομέτρων. Ενώ άλλες πηγές ανεβάζουν την εμβέλεια στα 350+ χιλιόμετρα ας δεχτούμε τα 300 διότι αποτελεί και το σημείο στο οποίο το ραντάρ μπορεί να εντοπίζει στόχους με RCS 5m2. Δηλαδή μεγάλο πολεμικό αεροσκάφος ενώ στα 200 χλμ. μπορεί να εντοπίζει κοινούς στόχους με RCS 1m2 και το σπουδαιότερο στα 120 χλμ. αποκαλύπτει στόχους με RCS 0,1m2.
Οι πρώτες αντιδράσεις των Τούρκων δείχνουν πως οι FDI οι οποίες υστερούν αριθμητικά (μόνο 3 πλοία) θα αποτελέσουν σίγουρα τον «Νο1» στόχο τις πρώτες ώρες μιας σύγκρουσης. Τα υπόλοιπα πλοία θα αρκεστούν στην άμυνα σημείου ή χειρότερα θα ζητούν βοήθεια από τις FDI και όλοι μαζί από την ΠΑ, η οποία θα πρέπει να μεταμορφωθεί σε «Τιτάνα» για να σηκώσει στους ώμους της εαυτόν, όπως και το Ναυτικό και τον Στρατό Ξηράς. Αυτή η «Αχίλλειος πτέρνα» δεν περνά απαρατήρητη από κανένα, ειδικό και μη, οπότε το ΠΝ αναζητά αξιόλογα στηρίγματα στα 3 πλοία που μόλις παρήγγειλε και όχι πλώρες γενικώς και αορίστως. Αφού η αντιαεροπορική ομπρέλα των FDI στο Αιγαίο είναι επαρκής μεν, έως εξωπραγματική αν συγκριθεί με την υπάρχουσα κατάσταση, αλλά τυχόν απώλεια μιας μονάδας αφήνει δυσαναπλήρωτο κενό.
Οι κορβέτες Gowind σύμφωνα με τα έως τώρα δεδομένα προηγούνται στον άτυπο διαγωνισμό, αφού εξασφαλίζουν ομοιοτυπία σε πολλά συστήματα και με 2 δις μπορούμε να βρεθούμε ακόμα και με 5 μονάδες πετυχαίνοντας την πολυπόθητη ανανέωση του ΠΝ. Όμως ενώ η Gowind έχει αρετές στον κυνήγι υποβρυχίων, η αντιαεροπορική της ομπρέλα αποτελείται από πυραύλους μέσης εμβέλειας ανάλογης των ΜΕΚΟ-ΗΝ.
Σίγουρα η Gowind είναι ικανό πλοίο αλλά ας είμαστε ρεαλιστές. Το ΠΝ δύσκολα θα ρισκάρει να αφήσει όλο τον στόλο να φέρει ταμπέλα Made in France (παρόλο που η ομοιοτυπία είναι θεμιτή), οπότε οι επιλογές μας είναι περισσότερο προς τις SIGMA/DOHA/LCS/TYPE31.
Από το παραπάνω σχεδιάγραμμα προκύπτει μια διόλου ευκαταφρόνητη αντιαεροπορική ομπρέλα με 3FDI, 4 MEKO και έως 6 Gowind, αλλά ο σκοπός του σημερινού άρθρου είναι να δούμε πως μπορεί να γίνει απόκτηση πολεμικών πλοίων με δυνατότητες AAW, αλλά και με διατήρηση οροφής 11-13 μονάδων επιφανείας.
Έτσι η Ελλάδα χρειάζεται τουλάχιστο 7 φρεγάτες με πυραύλους μακράς εμβέλειας προκειμένου να μιλάμε για έναν αξιόλογο αριθμό μεγάλων μονάδων, ο οποίος στο μικρό Αιγαίο να αποτελεί παγίδα θανάτου για όποιον πλησιάσει και να καθιστά την Μεσόγειο δύσκολο πεδίο δράσης για επίδοξους διεκδικητές. Όμως με μόλις 2 δις να περισσεύουν μετά την αγορά των FDI (αφήνουμε 500 εκατομμύρια για την αναβάθμιση των ΜΕΚΟ) πως αποκτάμε άλλες 4 φρεγάτες αυτής της κατηγορίας AAW; Υπάρχουν;
Ναι υπάρχουν και είναι οι ικανότατες FCX-30 της Fincantieri. Το σχέδιο που εμπορικά έγινε γνωστό ως DOHA, δέχτηκε την υποτιμητική κατάταξη ως «κορβέτα», λόγω ανυπαρξίας σόναρ στην έκδοση αυτή. Όμως το συγκεκριμένο πλοίο δεν στερείται της δυνατότητας τοποθέτησης σόναρ πόσο δε μάλιστα συρόμενο. Η τιμή τους βέβαια είναι πιο ακριβή από Gowind/Sigma, αλλά υλοποιεί ένα νέο δόγμα του ΠΝ για στόλο φρεγατών με δυνατότητες Α/Α και χωρά 4 σκάφη στα 2 δις με διαμόρφωση ASW.
Έτσι η κλάση FCX-HN (να κάνουμε τη… βάπτιση) μπορεί να θεωρηθεί αντιαεροπορική φρεγάτα με εκτόπισμα 3.250 τόνων (όσο μια ΜΕΚΟ-ΗΝ) μήκος 107 μέτρων (μόλις 15 μέτρα κοντύτερη από τις FDI) και πλάτος 14,7 μέτρων. Ο υπόλοιπος οπλισμός της…
Η συνέχεια στο Naval Defence
