Ο Γεώργιος Πούλος, που καταγόταν από το χωριό Πλάτανος Ναυπακτίας, ήταν ένας αντισυνταγματάρχης Μηχανικού του Ελληνικού Στρατού μέχρι τη στιγμή που προσέφερε οικειοθελώς τις υπηρεσίες του στους Γερμανούς.
Ενώ η κατοχή πλησίαζε στο τέλος της, η κυβέρνηση Ράλλη προχώρησε το φθινόπωρο του 1943 στο σχηματισμό βοηθητικών αντικομουνιστικών ομάδων (Τάγματα Ασφαλείας και άλλες ομάδες) με σκοπό την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση του ΕΛΑΣ στην ορεινή και στην πεδινή Ελλάδα. Ο Πούλος, συγκρότησε τον ΕΕΣ (Εθνικός Ελληνικός Στρατός) ή ομάδα Πούλου, που δεν ήταν τίποτα άλλο από μια ομάδα εγκληματιών και τυχοδιωκτών, εξοπλισμένοι με στολές και όπλα των Ναζί.
Το τάγμα του Πούλου δραστηριοποιήθηκε εκτός από τη Θεσσαλονίκη σε περιοχές της Κεντρικής και Δυτικής Μακεδονίας (κυρίως Πτολεμαΐδα αλλά και Γιαννιτσά, Κρύα Βρύση κλπ.). Διαβόητοι για τη σκληρότητά τους οι άντρες του Πούλου «κατάφεραν» σε πολλές περιοχές να προκαλέσουν περισσότερα θύματα από τα γερμανικά αντίποινα. Στα Γιαννιτσά η ομάδα του Πούλου εκτελεί 75 πολίτες ως αντίποινα για την δολοφονία ενός Γερμανού στρατιώτη από τον ΕΛΑΣ.
Στον Χορτιάτη η ομάδα του Πούλου με τους συνεργάτες τους των SS, συγκεντρώνει τους χωριάτες σε διάφορα σπίτια τα οποία καίει με εμπρηστική σκόνη. Όσοι προσπάθησαν να διαφύγουν εκτελέστηκαν από στημένα πυροβόλα.Στο χωριό Σκυλίτσι, η ομάδα του Πούλου μπαίνει και εκτελεί αδιακρίτως όποιον βρει στον δρόμο.Σε χωριά της Καστοριάς, η ομάδα του Πούλου με αρχηγό τον Κακλαμάνη επιβάλλει κεφαλικό χώρο στους χωριάτες και εκτελεί όποιον δεν έχει να τους δώσει.
Κατά την αποχώρηση της Βέρμαχτ από την Ελλάδα το σώμα του Πούλου ακολούθησε τους πάτρωνές του και συνέχισε να πολεμάει στη Σλοβενία και την Αυστρία, ενώ ο ίδιος αποτέλεσε μέλος του Ελληνικού Εθνικού Συμβουλίου, της «εξόριστης» δηλ. κυβέρνησης ανδρεικέλων υπό τον Έκτορα Τσιρονίκο που οι ναζί είχαν εγκαταστήσει στη Βιέννη. Τελικά συνελήφθη από τον αμερικανικό στρατό στο Κίτσμπιχελ στις 19.5.1945 κι εκδόθηκε στην Ελλάδα μαζί με 200 μέλη του τάγματός του στις 20.3.1947
Στις 2.12.1947 ξεκίνησε η δίκη του στο Ειδικό Δικαστήριο Δωσιλόγων Θεσσαλονίκης. Μαζί του στο εδώλιο του κατηγορουμένου κάθισαν άλλα 26 άτομα, ενώ 169 άτομα δικάστηκαν ερήμην. Η δίκη τελείωσε στις 11.12 κι ο βασικός κατηγορούμενος με άλλους 20 καταδικάστηκε σε θάνατο και δις σε ισόβια.
Στη συνέχεια ο συνεργάτης των ναζί μεταφέρθηκε στις φυλακές Επταπυργίου και κατόπιν στις αντίστοιχες της Καλλιθέας στην Αθήνα, από όπου τα ξημερώματα της 11.6.1949 οδηγήθηκε στο εκτελεστικό απόσπασμα στο Γουδί. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων, βέβαια, οι συνένοχοί του όχι μόνο δεν αντιμετώπισαν ποινές, αλλά βρήκαν στοργική φροντίδα στον κρατικό μηχανισμό του εμφυλιακού και μετεμφυλιακού κράτους.
Πηγές: http://konstantinosdavanelos.blogspot.gr/
wikipedia
Διαβάστε επίσης
