Το πολυαναμενόμενο αντι-πυραυλικό πρόγραμμα της Γερμανίας θα αντιμετωπίσει (πολιτικά) εμπόδια

Η γερμανική κυβέρνηση αναμένει να λάβει την πολυαναμενόμενη προσφορά για την αναμόρφωση της πυραυλικής άμυνας της χώρας τον επόμενο μήνα την ίδια ώρα που η συζήτηση για τις αμυντικές δαπάνες στη Γερμανία θα επιστρέψει σε υψηλούς τόνους.
Η πρόταση των Lockheed Martin και MBDA Germany για το πρόγραμμα TLVS (Taktisches Luftverteidigungssystem), θα συμπέσει με τις τελικές συζητήσεις του Κοινοβουλίου σχετικά με τον προϋπολογισμό του 2020. Με εκτιμώμενο κόστος 8 δισ. Ευρώ, το πρόγραμμα είναι σίγουρο ότι θα αντιμετωπίσει έντονες αντιδράσεις μόλις η Γερμανική Βουλή (Bundestag) καταλάβει τις λεπτομέρειες. Αξιωματούχοι του υπουργείου Άμυνας έχουν συζητήσει ελάχιστα για τις λεπτομέρειες του εξοπλιστικού προγράμματος. “Προσπέρασαν” το ότι η προσφορά καθυστέρησε, υποστηρίζοντας ότι μερικές επιπλέον εβδομάδες ή μήνες καθυστέρησης υποβολής θα βοηθούσε να παρουσιασθεί καλύτερη πρόταση.
Στο παρασκήνιο όμως, οι κυβερνητικοί και βιομηχανικοί αξιωματούχοι έχουν αρχίσει να συνθέτουν “ιστορίες για αγρίους” για να δικαιολογήσουν μια τιμή αξίας δισεκατομμυρίων ευρώ πάνω από τις προσδοκίες.
Βεβαίως, δεν υπάρχει επίσημη δήλωση για το πόσο θα κοστίσει το TLVS και δεν είναι σαφές το πόσο αποφασισμένη για την απόκτησή του θα είναι η κυβέρνηση μετά την τελική προσφορά. Η τελευταία εκτίμηση των €8 δις προέρχεται από σχόλια υψηλόβαθμων αξιωματούχων του υπουργείου Άμυνας, σε κλειστή συνεδρίαση της αμυντικής επιτροπής της Bundestag τον Φεβρουάριο. Εκπρόσωπος της κυβέρνησης δήλωσε μόνο ότι η πρόταση των Lockheed-MBDA αναμένεται στο “πρώτο εξάμηνο του έτους” και θα ακολουθηθεί από εσωτερική ανάλυση και διαπραγματεύσεις με την κοινοπραξία προμηθευτών. Το σκεπτικό είναι να διαβιβαστεί στο κοινοβούλιο ένα σχέδιο του προγράμματος και εκτιμήσεις κόστους προς συζήτηση στα τέλη του 2019 ή στις αρχές του 2020.
Η Lockheed Martin και η MBDA αναμένεται να προσφέρουν ένα πρόγραμμα που υποστηρίζουν ότι ελάχιστα μοιάζει με τα χαρακτηριστικά του προκάτοχου του, του Medium Extended Air Defense System (MEADS). Στο πλάνο προβλέπεται ένα στάδιο ανάπτυξης έξι έως επτά ετών, συμπεριλαμβανομένης κάποιας αρχικής παραγωγής εξοπλισμού, ώστε οι γερμανικές αρχές να μπορούν να εκτελούν δοκιμές με το νέο εξοπλισμό.
Ένας από τα σημεία κλειδιά έγκειται στην προετοιμασία του συστήματος για να αντιμετωπίσει στο μέλλον τους πολυηχητικούς πυραύλους (hypersonic – πετούν με ταχύτητα τουλάχιστον πενταπλάσια από την ταχύτητα του ήχου). Το χαρακτηριστικό αυτό ζητήθηκε στις απαιτήσεις της Γερμανίας καθώς και λόγω παρακολούθησης των αναπτυξιακών “τάσεων” στα ρωσικά όπλα.
Οι αναλυτές αρχίζουν τώρα να αξιολογούν την πλήρη έκταση των αμυντικών απαιτήσεων σε πολυηχητικές απειλές, αλλά φαντάζει πιθανό να χρειαστεί τελικά μια νέα γενιά βλημάτων, ισχυρότερων από τον προβλεπόμενο TLVS (τους πυραύλους PAC-3 MSE που κατασκευάστηκαν από την Lockheed).
Επιπλέον, οι Γερμανοί αξιωματούχοι θέλουν πλέον να έχουν ολόκληρο το σύστημα υπό τον εθνικό τους έλεγχο, συμπεριλαμβανομένου του αποκαλούμενου “διεγέρτη” για το ραντάρ ελέγχου πυρός. Αυτό το εξάρτημα (ένα κουτί μεγέθους 1 κυβικού μέτρου), λογίζεται ως ο εγκέφαλος του όπλου επειδή εκτελεί όλους τους υπολογισμούς της διαδρομής πτήσης που απαιτείται για να αναχαιτιστούν οι εισερχόμενοι πύραυλοι. Ο διεγέρτης αρχικά σχεδιάστηκε να παραμείνει υπό τον έλεγχο της Lockheed Martin όμως οι Γερμανοί αξιωματικοί αποφάσισαν να ζητήσουν την κατοχή του συστήματος στην επικείμενη προσφορά.
Για να “λειάνει” τις αντιρρήσεις, δόθηκε μερίδιο και στην Γερμανική βιομηχανία μέσω της ενσωμάτωσης του βλήματος IRIS-T SL από την Diehl Defense. Αυτή η προσπάθεια, με τη σειρά της, έρχεται με την ενσωμάτωση του συστήματος καθοδήγησης SAMOC, το οποίο κατασκευάζει ο ευρωπαϊκός κολοσσός Airbus.
Οι υποστηρικτές του προγράμματος εξακολουθούν να ελπίζουν στο ενδιαφέρον και άλλων κυβερνήσεων στην Ευρώπη. Για παράδειγμα, υπάρχει το ζήτημα της αναθέρμανσης μιας παλαιάς κοινοπραξίας με την Ιταλία. Ιταλικοί στρατιωτικοί κύκλοι ενδιαφέρονται έντονα για την ιδέα επανένταξης τους στο πρόγραμμα, αν και το ενδιαφέρον αυτό δεν έχει ακόμη ταυτιστεί με αυτό των πολιτικών, σύμφωνα με μια ιταλική πηγή. “Το συμφέρον υπάρχει σε στρατιωτικό επίπεδο, όχι στο πολιτικό επίπεδο”, δήλωσε η ιταλική πηγή. Αυτό θα μπορούσε να αποδειχθεί εμπόδιο στην πιθανή επιστροφή της Ιταλίας σε ένα πρόγραμμα το οποίο η Ιταλία ήταν βασικό μέλος πριν οι ΗΠΑ αποφασίσουν να το εγκαταλείψουν το 2011.
Από την ανάληψη των καθηκόντων πέρυσι, η κυβέρνηση της Ιταλίας έχει ήδη μειώσει την επένδυσή της στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα πυραύλων CAMM-ER και δυσκολεύεται να ανταποκριθεί στις τρέχουσες δεσμεύσεις χρηματοδότησης φέτος καθώς η οικονομία της χώρας δεν είναι σε καλή κατάσταση και αναζητά πόρους για προγράμματα κοινωνικής πρόνοιας.
Στην Γερμανία επίσης υπάρχουν και πολιτικές παγίδες στο θέμα. Οι ειδήσεις νωρίτερα φέτος ότι το Βερολίνο θα έμενε πίσω στις νατοϊκές της υποχρεώσεις πυροδότησαν την εικασία ότι ορισμένα προγράμματα θα πρέπει να περικοπούν και ότι άρχισε η κατάρτιση καταλόγων προγραμμάτων που θεωρούνται πιο σημαντικά από άλλα. Επιπλέον και η μοίρα της κυβέρνησης συνασπισμού CDU-SPD (όταν το TLVS έρθει προς ψήφιση στις αρχές του επόμενου έτους), είναι αβέβαιη. Ενώ το CDU πιθανότατα θα είναι υποστηρικτικό, το SPD φαίνεται να είναι διστακτικό, περιμένοντας λεπτομέρειες από το Υπουργείο Άμυνας σχετικά με τη μελλοντική πορεία του θέματος.
 
Πηγή: DefenceNews